คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : ตอนที่ 5-1
ซีรี่ย์ชุด The Billionaire demon's virgin mistress Erotica Vol.2: สามีเถื่อน
ตอนที่ 5-1
นี่หล่อน... ยังไม่ตาย... เพราะบทรักของเควิน...ใช่ไหม?
ความทรงจำที่เกิดขึ้นเมื่อคืนไหลบ่าเข้าท่วมท้นสมองอย่างไม่ปรานี ทุกฉากทุกตอนของการมีเพศสัมพันธ์กับเขา... เควิน คาสโตรเซ่น ยังคงติดตรึงอยู่ในความรู้สึก
ทำไมและทำไม หล่อนถึงไม่รู้สึกเกลียดชังเขาเลย แต่กลับโหยหาเขา และสัมผัสจากเขาจนน่าละอาย
แก้มนวลแดงก่ำ ไม่สิ... หล่อนกำลังแดงซ่านไปทั้งตัวเลยก็ว่าได้ ดวงตากลมโตเบิกกว้างขึ้น ก่อนที่ร่างอวบอิ่มเปลือยจะขยับลุกขึ้นนั่ง
“อ๊ะ...”
ความเจ็บแปลบในบางส่วนของกายสาวย้ำเตือนให้รู้ว่าเมื่อคืนหล่อนผ่านสนามรบอะไรมา
การร่วมรักที่แสนบ้าคลั่ง!
ศีรษะทุยสวยที่รอบกรอบเอาไว้ด้วยเส้นผมยาวสีดำขลับยุ่งเหยิงส่ายสะบัดไปมา
หล่อนถูกเควิน คาสโตรเซ่นจับได้ว่าปลอมตัวเข้ามา ก่อนจะถูกลงทัณฑ์ด้วยบทพิศวาสอย่างป่าเถื่อนตลอดทั้งคืน
และมันก็ใช่... หล่อนขัดขืน แต่มันกลับไม่เพียงพอที่จะหยุดความบ้าระห่ำของจอมเถื่อนอย่างเควินได้ เขาตักตวงความอ่อนเดียงสาจากกายสาวไร้ราคีอย่างตะกละตะกลามไร้ความปรานี สัมผัสแสนร้อนผ่าวจากฝ่ามือและปลายนิ้วของเขายังคงตอกย้ำให้หล่อนดำดิ่งลงสู่ก้นเหวสวาทได้อย่างง่ายดาย
ร่างกายของหล่อนยังคงจดจำและโหยหาต่อสิ่งที่เควินกระทำเมื่อคืนอย่างน่าละอาย
พึงพอใจที่เขากอด ตอบสนอมยามเขาจูบไซ้ และคลั่งไคล้ยามเขาโลมเลีย และฝากฝังความใหญ่แข็งขึงลงมาภายในกายสาว นี่หล่อน... หล่อนไม่ต่างจากโสเภณีเลยใช่ไหม ที่ลุ่มหลงผู้ชายที่ตัวเองไม่สามารถที่จะเอื้อมถึงได้
ความเจ็บปวดพุ่งตรงเข้าสู่หัวใจสาวอย่างแม่นยำราวกับคมธนูไฟ หล่อนยอมให้เขาทำทุกอย่างกับร่างกาย ไม่ขัดขืน ไม่ผลักไส ยอมให้เขาลูบไล้ ดูดเลีย และสอดใส่เข้ามาหา
หล่อนไม่ต่างจากผู้หญิงแพศยาเลยสักนิด
หยาดน้ำตาไหลพรากลงมาอาบแก้ม ความเสียใจทำให้หล่อนไม่อาจจะทนเห็นหน้าของเควินได้อีกต่อไป
ต้องไปจากที่นี่ เดี๋ยวนี้!
ร่างเปลือยรีบขยับลงจากเตียง แม้จะเจ็บลึกที่ซอกขาอย่างรุนแรง แต่หล่อนก็จำต้องอดทน
ทันใดนั้นเองประตูห้องก็ถูกเปิดผั๊วะเข้ามาโดยไม่มีเสียงบอกเตือนล่วงหน้า มือเล็กรีบกระชากผ้าห่มมาคลุมร่างสาวเปลือยเปล่าทันที เมื่อร่างสูงใหญ่ของเควิน คาสโตรเซ่นปรากฏตัวขึ้นตรงหน้า
เขาปิดประตู และก้าวเข้ามาหาด้วยท่าทางสง่างามเหมือนเช่นทุกครั้ง
เควิน คาสโตรเซ่น หล่อเหลาเสมอ แม้แต่ในยามที่เขาอดนอนเพราะมัวแต่ร่วมรักกับหล่อนตลอดทั้งคืนก็ตาม
ไม่น่าเชื่อว่าเขาจะสามารถกระโดดลงจากเตียงได้ในยามเช้าตรู่ ทั้งๆ ที่เมื่อคืนก็แทบไม่ได้นอน
“คุณ...”
“จะไปไหน” น้ำเสียงของเขาดุกระด้างและระคนความถือตัวเล็กน้อยยามพูดกับหล่อน
“ฉัน... จะไปจากที่นี่”
หล่อนตอบและหลบสายตาของเขา มือเล็กกระชับปมผ้าห่มที่ปิดความเปลือยเปล่าเอาไว้แน่นหนา
“เดี๋ยวนี้...”
หล่อนได้ยินเสียงดังขึ้นในลำคอแกร่ง แต่ไม่อาจจะสามารถบอกได้ว่ามันหมายความว่ายังไง
“อยู่กินข้าวเช้าด้วยกันก่อนสิ”
“ไม่” หล่อนหันไปตอบเขาเสียงเขียวขุ่น
“คุณไม่จำเป็นต้องมาสนใจอะไรในตัวของฉันอีก” ดวงตากลมโตเต็มไปด้วยความว่างเปล่า
“เพราะฉันไม่มีอะไรให้คุณได้อีกแล้ว”
แทนที่เขาจะสะทกสะท้านกับความเจ็บปวดที่หล่อนแสดงออกให้เห็น แต่กลับไม่มีเลย เขายังคงยิ้มเยาะได้เช่นเดิม“ผมไม่ใช่คนเบื่ออะไรง่ายๆ”
ดวงตากลมโตเลื่อนไปจับที่ใบหน้าหล่อเหลา มองเขาผ่านม่านน้ำตาอย่างเจ็บใจ
“คุณหมายถึง...”
“ถึงแม้ปกติผมจะนอนกับผู้หญิงคนละแค่หนึ่งคืน แต่กับคุณ...” ดวงตาคมกริบสีน้ำเงินอมดำเป็นประกายหิวกระหาย
“มันไม่พอ”
“คุณ... คุณกำลังจะบอกว่า...”
“หนึ่งเดือนสำหรับความสัมพันธ์บนเตียงของเรา”
“ไม่!”หญิงสาวสะบัดหน้าหนี เม้มปากแน่น “ฉันไม่ใช่อีตัว ฉันไม่ขายตัวเด็ดขาด”
“ผมก็ไม่ได้จะซื้อตัวคุณสักหน่อย” เสียงหัวเราะของเควินช่างรบกวนจิตใจของหล่อนเหลือเกิน
“ผมจะเอาคุณฟรีๆ ตลอดหนึ่งเดือนต่างหาก”
“คนสารเลว!”
“ก็ถ้าคุณไม่เลวก่อน จะได้มาเจอคนเลวอย่างผมหรือ” แล้วนิ้วแกร่งก็ยื่นมาตรึงปลายคางมน และบังคับให้หญิงสาวจ้องมองประสานสายตาอย่างเผด็จการ
“นี่คือโทษทัณฑ์ของนักข่าวจอมละโมบอย่างคุณ”
“แต่... แค่ครั้งเดียวก็น่าจะจบได้แล้วนี่คะ”
“แล้วทำไมคุณถึงคิดว่ามันควรจะจบล่ะ”
ดวงตากลมโตตื่นตระหนกและเต็มไปด้วยความกระวนกระวายใจอย่างชัดเจน
“ก็... ก็คุณ... ไม่ได้พิศวาสอะไรฉัน... สักหน่อย”
เควินต้องเบือนหน้าหนีไปลอบอมยิ้มให้กับสิ่งที่ได้ยินจากปากของวรันธารา นี่เจ้าหล่อนเอาสมองส่วนไหนคิดกันนะ คิดได้ยังไงว่าเขาไม่ได้พิศวาสในตัวของหล่อน ทั้งๆ ที่เขาจับหล่อนขยี้สวาทเสียทั้งคืนแบบนั้น
“มันก็จริงนั่นแหละ”
พอเขาตอบกลับมาแบบที่ตัวเองคิด ทำไมถึงได้รู้สึกเจ็บแปลบแบบนี้นะ วรันธาราคิดเบาๆ ในใจอย่างทรมาน
“อย่างนั้น... ก็ปล่อยฉัน... ปล่อยฉันกลับไปสิคะ”
“เห็นทีจะไม่ได้หรอก เพราะคนอย่างผมเมื่อสร้างกฎขึ้นมาแล้ว จะไม่มีทางยอมยกเลิกเด็ดขาด คุณทำผิดก็ต้องได้รับสิ่งตอบแทน”
“แต่มันต้องไม่ใช่การ... นอนกับคุณแบบนี้”
“นี่คือโทษทัณฑ์ที่สมน้ำสมเนื้อกันต่างหาก แม่สาวน้อยพรหมจารี”
แก้มสาวแดงก่ำ ผิวกายแดงระเรื่อไปทั้งตัว เควินจ้องมองด้วยความหลงใหล ฉากรักระหว่างเขากับแม่นักข่าวคนสวยยังคงตราตรึงอยู่ในความทรงจำ ยามที่หล่อนกรีดร้องเมื่อถึงสวรรค์ ผิวสาวของหล่อนก็จะแดงซ่านแบบนี้นี่แหละ
มันน่ามอง... น่าหลงใหลเหลือเกิน...
สิ่งที่เห็นทำให้ความปรารถนาเกิดขึ้นในกายหนุ่มอย่างรุนแรง จนเควินรู้สึกอึดอัดที่ซอกขาเหลือเกิน
“ฉัน... ไม่ใช่สาวพรหมจารีสักหน่อย”
เพราะน้อยใจ เสียใจ จึงทำให้วรันธาราเลือกที่จะพูดปด แต่ผู้ชายที่ช่ำชองชำนาญในเกมสวาทอย่างเควินไม่มีทางหลงกล
“แต่คุณใช่”
“ก็บอกแล้วไงคะว่าฉัน... ไม่ใช่ ฉันนอนกับผู้ชายมาเป็นร้อยคนแล้ว” ว่าแล้วก็เชิดหน้าสูง
“ต้องให้ผมพูดตรงๆ ไหมว่าทำไมผมถึงรู้ว่าคุณเป็นสาวพรหมจารี วรันธารา” น้ำเสียงเคร่งขรึมที่ดังเตือนออกมาจากลำคอแกร่งแผ่วเบาทำให้วรันธาราหน้าตาซีดสลับแดงก่ำ
“คือ...”
เควินขยับกายเข้ามาใกล้ และใช้ความว่องไวเฉพาะตัวกระชากผ้าห่มที่สาวน้อยใช้พันร่างกายทิ้งลงไปข้างเตียง
“ว๊าย... เอาคืนมานะ”
“ไม่คืน จนกว่าเราจะคุยกันรู้เรื่อง”
ความคิดเห็น