คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 1 100%
ซีรี่ย์ชุด The Billionaire demon's virgin mistress Erotica Vol.2: สามีเถื่อน
“ฉันจะทำยังไงดี ณดา...” หลังกลับมาจากสำนักพิมพ์แล้ว วรันธาราก็อดที่จะโทรปรับทุกข์กับเพื่อนรักสมัยเรียนอย่างณดา พนารัตน์ ไม่ได้
“ฉันรู้เหมือน... กำลังจะเดินเข้าไปในถ้ำเสือยังไงก็ไม่รู้”
“ใจเย็นๆ ธาร ฉันมั่นใจว่าเธอทำได้ เธอเป็นคนเก่ง มีไหวพริบ และมีความมุ่งมั่นสูง ยังไงเธอก็ต้องทำสำเร็จ”
ณดาหญิงสาวที่ซ่อนดวงตาหวานฉ่ำเอาไว้ใต้กรอบแว่นหนาเตอะกล่าวให้กำลังใจเพื่อนรักด้วยความจริงใจ
“แต่ครั้งนี้ฉันไม่มั่นใจเลยณดา ฉัน... ฉันรู้สึกกลัวผู้ชายคนนั้น”
“คุณเควินอาจจะไม่ได้โหดร้ายเหมือนคำล่ำลือก็ได้นะธาร บางทีอาจจะใจดีก็ได้”
วรันธาราส่ายหน้าดิกกับโทรศัพท์มือถือที่แนบเอาไว้ข้างหู “ใจดีน่ะคงไม่ใช่หรอก ตาหมอนั่นดุ๊ดุ ดุมาก ขนาดฉันเห็นแค่รูปถ่ายนะ ยังอดสะพรึงไม่ได้เลย”
“แต่ฉันเชื่อว่าไม่มีอุปสรรคหรือความรู้สึกใดมาขวางกั้นความมุ่งมั่นของเธอได้หรอกธาร ขอแค่อย่าท้ออย่างเดียวเท่านั้น”
วรันธาราถอนใจออกมาเบาๆ “ขอบใจมากนะณดา และก็ขอโทษที่โทรมารบกวนค่ำๆ มืดๆ น่ะ”
“ไม่รบกวนหรอก ฉันกำลังเหงาอยู่พอดี”
“เหงา?” วรันธาราทวนคำของเพื่อนสนิท ก่อนจะถามกลับอย่างประหลาดใจ
“แล้วพี่ขุนของเธอไปไหนซะล่ะ ปกติไม่ได้มากินข้าวด้วยทุกเย็นหรอกหรือ”
วรันธาราถามถึงขุนศึกแฟนคนแรกและคนเดียวของณดาที่คบหากันมานาน
“อ๋อ พี่ขุนทำโอทีน่ะ”
แม้ณดาจะทำพยายามทำสุ่มเสียงให้เป็นปกติยังไง แต่วรันธาราก็ยังรู้ทันอยู่ดี “เสียงแบบนี้ แสดงว่าพี่ขุนนอกใจเธออีกแล้วใช่ไหมณดา”
“ไม่... ไม่ใช่หรอก ธาร ไม่มีอะไรจริงๆ”
“เธอโกหกไม่เก่งณดา มีอะไรก็ต้องเล่าให้ฉันฟังด้วย ไม่ใช่เก็บเอาไว้คนเดียวแบบนี้ ปกติเธอเป็นคนพูดตรงๆ ไม่ใช่เหรอ”
“ฉัน... ฉันแค่ไม่อยากให้เธอไม่สบายใจ ฉัน...”
กระแสเสียงของณดาสั่นเทาจนวรันธาราอยากจะบินไปหาที่วอชิงตันเสียให้ได้
“เลิกกับพี่ขุนซะเถอะ อย่าให้อภัยผู้ชายเลวๆ แบบนี้อีกเลย”
ณดานิ่งเงียบไป วรันธาราจึงพูดต่อ
“ฉันจำไม่ได้หรอกนะว่าเธอคบกับหมอนี่มากี่ปีแล้ว แต่ที่จำได้แม่นยำก็คือ มันนอกใจเธอไปแล้วยี่สิบสองครั้ง มันใช้ไม่ได้นะณดา เธอไม่ควรที่จะต้องมาเสียน้ำตาเพราะผู้ชายคนนี้อีกแล้ว”
“ธาร... ฉันสบายดี...”
“อย่ามาโกหกฉันหน่อยเลย สบายดีแล้วเสียงสั่นทำไม เธอร้องไห้ทำไมณดา นี่ถ้าฉันไม่โทรมาปรึกษาเรื่องงาน ฉันก็คงไม่มีทางรู้เลยว่าเธอกำลังถูกผู้ชายเลวๆ ทำร้ายน่ะ”วรันธาราโกรธขุนศึกมาก จนแทบอยากจะกระทืบให้จมดิน “ถ้าฉันทำงานนี้สำเร็จเมื่อไหร่ ฉันจะย้ายไปอยู่ที่วอชิงตัน และไปจัดการไอ้พี่ขุนให้เข็ดหลาบ คอยดูสิ”
“อย่าเดือดร้อนเพราะฉันเลยธาร... ฉันทนได้”
“ณดา... เธอจะทนไปทำไม ผู้ชายแบบนี้ไม่มีเสียดีกว่า”
คนปลายสายสะอื้นไห้อย่างสุดจะกลั้น “แต่พี่ขุนเป็นรักแรกของฉันนะธาร และพี่ขุนก็เป็นผู้ชายคนเดียวที่เห็นค่าของฉัน”
วรันธารากระแทกลมหายใจออกมาแรงๆ “ฉันอยากจะบอกเธอมาตั้งนานแล้วนะณดา ไอ้พี่ขุนของเธอน่ะมันเห็นเธอเป็นตู้เอทีเอ็มต่างหาก ตั้งแต่คบกับมันมา มันเคยออกเงินซื้อข้าวซื้อของให้เธอบ้างไหมล่ะ ขนาดแค่ค่าข้าวเธอยังต้องออกให้มันกินเลย”
วรันธาราพูดเรื่องจริงทุกอย่าง แต่ณดาก็ยังใจไม่แข็งพอที่จะตัดรักแรกออกไปจากหัวใจ“แต่พี่ขุนมีบุญคุณกับฉัน...”
“ก็แค่ช่วยเธอให้พ้นจากไอ้พวกนักเลงหัวไม้ครั้งเดียว มันจะเป็นบุญคุณอะไรนักหนา แถมเงินทองที่เธอเสียให้มันไปก็เกินคุ้มแล้วด้วย”
“พี่ขุนแค่ยืมน่ะธาร”
“ยืม?” วรันธาราทำเสียงเยาะหยันในลำคอ “ยืมแล้วเคยคืนบ้างหรือเปล่าล่ะ กี่หมื่นกี่แสนเหรียญแล้ว”
ณดาเองก็คิดแบบนั้น แต่เพราะคิดว่าเป็นคนรัก หล่อนจึงยินยอมให้ขุนศึกเอาเปรียบมาตลอด“ฉัน...”
“เอาเป็นว่าพยายามตัดใจเสียเถอะนะณดา ผู้ชายดีๆ ยังมีอยู่อีกมากมาย และที่สำคัญบางทีเธออาจจะไม่ได้รักไอ้พี่ขุนอย่างที่เธอพยายามบอกตัวเองก็ได้”
“ธาร...”
“ฉันพูดเรื่องจริงนะ เพราะถ้าเธอรักไอ้พี่ขุนแบบคนรัก แบบชู้สาวจริงๆ แล้วทำไมเธอไม่ยอมนอนกับมันล่ะ”
ใช่ นี่คือเรื่องเดียวที่หล่อนขัดใจขุนศึก
“คือว่าฉัน... ฉันยังไม่พร้อมน่ะ”
“แต่ฉันว่าเธอแค่หลอกตัวเองว่ารักหมอนั่นมากกว่า โลกของเธอมันแคบเกินไป เอาเป็นว่าฉันอยู่ทางนี้จะเฟ้นหาผู้ชายคุณสมบัติยอดเยี่ยมให้กับเธอนะณดา แล้วอีกหนึ่งเดือนเราเจอกัน”
“ไม่นะธาร... ฉัน... ฉันไม่อยากมีใครหรอก แค่พี่ขุนก็พอ”
“บอกแล้วไงว่าอย่าหลอกตัวเอง เอาเป็นว่าทำตามที่ฉันพูดก็แล้วกันนะเพื่อนรัก โอเคร งั้นราตรีสวัสดิ์ แล้วจะโทรหาใหม่”
“เดี๋ยวก่อนสิธาร... ธาร...”
ในขณะที่ณดาร้องเรียกแต่ไม่ทัน เพราะอีกฝ่ายตัดสายสนทนาไปเสียแล้ว
ณดาระบายลมหายใจออกมาเบาๆ ดวงตากลมโตในกรอบแว่นหนาช้อนขึ้นมองแผ่นฟ้ายามค่ำคืนด้านนอกหน้าต่างด้วยความสับสน คำพูดของวรันธารายังคงวนเวียนอยู่ในหัวตลอดเวลา
ความคิดเห็น