บทเรียนแห่งความรัก

เนื้อเรื่อง

บทเรียนแห่งความรัก

          สายลมค่อยๆโชยความหนาวเหน็บมาสู่ร่างกาย  จะมีสักกี่คนที่จะเข้าใจความรู้สึกที่แท้จริงของความรัก  คนหนึ่งคนสามารถที่จะมีความรักได้หลายรูปแบบ  อยู่ที่ว่าใครจะเลือกทำแบบไหน  แต่สำหรับคนสองคนนี้แล้ว  เขาเลือกที่จะทำความรักให้เป็นบทเรียนบทหนึ่งเพื่อทดสอบจิตใจของเขาทั้งสองคน

วีรดล  ชายหนุ่มผู้มีความฝันที่ยิ่งใหญ่  ผู้หลงใหลในเสียงเพลง  ใจร้อน  แต่มีความรักที่จริงใจและซื่อตรง  ถ้าเขารักใครก็จะทุ่มเทให้หมดใจชนิดที่เรียกว่าให้ได้ทั้งชีวิต

รติกานต์  หญิงสาวผู้น่ารัก  หัวใจมีแต่ศิลปะที่เธอรัก  เป็นคนอ่อนโยนมักทำให้โลกสดใส  ใครๆที่อยู่ใกล้เธอมักจะมีความสุขพร้อมกับเสียงหัวเราะที่เธอมอบให้อย่างจริงใจ

ถ้าจะพูดไปแล้วคนสองคนไม่น่าจะได้เจอกัน  เพราะต่างก็อยู่กันคนละที่  แต่คงเป็นเพราะโชคชะตาฟ้าลิขิตจึงทำให้คนทั้งสองได้เจอกันโดยบังเอิญในงานเปิดตัวสินค้า  ต่างฝ่ายก็เป็นตัวแทนจากบริษัทมาร่วมงานในครั้งนี้  หลังจากที่งานเลิกรติกานต์ได้ทำสมุดบันทึกตกไว้โดยไม่รู้ตัว  แต่เป็นเพราะในสมุดบันทึกที่มีอยู่และเบอร์โทรศัพท์  ทำให้วีรดลได้พบกับรติกานต์อีกครั้ง  หลังจากที่เขาได้พบเธอในครั้งนี้ทำให้วีรดลมีความรู้สึกที่ดีๆกับเธอ  วีรดลเริ่มกลับมาเขียนบันทึกของเขาโดยมีเธอคนนั้นเข้ามาเกี่ยวข้องในชีวิต

“วันนี้ดีใจจังที่ได้พบเธอคนนั้นอีก  ทำไมผมถึงรู้สึกว่าเธอคือสิ่งที่พิเศษของผม  ผมอยากให้เป็นอย่างนี้ตลอดไป  สักวันผมต้องทำให้เธอรู้ว่าผู้รู้สึกยังไงกับเธอ”

จะรักเธอทำไมมันยากนัก                คนน่ารักยากนักจะเข้าใจ

จะรักเธอรักไปเพื่อเข้าใจ          จะรักเธอให้หมดไปใจสั่งมา

                                                วีรดล

วันนี้เป็นอีกวันที่เขาและเธอได้พบกันอีก  วีรดลนัดเจอกับรติกานต์ที่ร้านไอศกรีม  เพื่อที่จะบอกความรู้สึกกับเธอ  แต่ความฝัน  ความหวังทุกอย่างของเขาได้สลายลงไป  เมื่อรติกานต์พาชายหนุ่มคนหนึ่งมาด้วยและแนะนำว่าคือคนรู้ใจของเธอ  วีรดลพบกับความผิดหวัง  เขาเสียใจมาก  และคิดว่าคนอย่างเขาคงไม่ได้เจอกับความรักที่แท้จริง

วีรดลทิ้งทุกสิ่งทุกอย่างหนีไปเพื่อที่จะลืมเธอคนนั้น  คนที่ฟ้าส่งมาให้เจอกับเขา  ตลอดเวลาที่หนีมา

วีรดลเองก็ได้เขียนบันทึกทุกวันโดยที่ตัววีรดลเองก็ยังไม่สามารถลืมเธอได้

“ วันนี้เป็นอีกวันที่ผมยังไม่ลืมคุณ  ทำไมการทำใจมันยากนัก  ทำใจไม่ให้รักคุณ  หรือว่านี่คือบททดสอบที่ฟ้ากำหนดขึ้นมาให้เกิดกับผม  ทำไมช่างใจร้ายจัง  รติกานต์คุณจะรู้บ้างไหมว่าผมไม่เคยลืมคุณเลย 

ไม่เคยลืมเลยจริงๆ”

                                        วีรดล

ส่วนทางด้านรติกานต์ก็ไม่ต่างอะไรกับวีรดล  เธอถูกผู้ชายคนนั้นทิ้งไปพร้อมกับความเจ็บปวด  และไม่เคยคิดเลยว่าเพื่อนของเธอจะหักหลังเธอโดยแย่งแฟนของเธอ  ตอนนี้ชีวิตของเธอเหมือนถูกโชคชะตากลั่นแกล้ง  เธอนึกถึงวีรดลตลอด  เธออยากเจอวีรดลแต่ก็ไม่รู้ว่าจะไปตามเขาที่ไหน  แต่เธอก็ยังไม่ลืมที่จะฝากเบอร์โทรศัพท์ไว้กับเพื่อนของวีรดล  เพราะเธอคิดว่าสักวันวีรดลจะกลับมาให้เธอขอโทษเขา

วีรดลได้กลับมาอีกครั้ง  ตอนนี้เขาตัดสินใจแล้วว่าจะต้องอยู่ให้ได้เมื่อไม่มีเธอคนนั้น  หลังจากที่กลับมา  หัวใจของเขาได้พองโตเป็นสีแดงอีกครั้ง  เมื่อเพื่อนของเขาได้ให้เบอร์โทรศัพท์และของสิ่งหนึ่งที่รติกานต์ฝากไว้ให้  เมื่อเขาเปิดดูก็ตะลึงกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้า  รูปของวีรดลที่รติกานต์วาดให้เมื่อตอนพบกันในครั้งแรก  และมีกระดาษเล็กๆแนบมา

“ ฉันจะรอคุณจนกว่าคุณจะกลับมาให้ฉันขอโทษ ”

                                      รติกานต์

ข้อความในกระดาษนั้นทำให้วีรดลรีบไปหารติกานต์  หลังจากที่ได้นัดแนะกัน  วีรดลก็มานั่งคอยที่ร้านไอศกรีม  เขามองออกไปนอกร้าน  กำลังมีเหตุการณ์ชุลมุนวุ่นวาย  เด็กในร้านบอกเขาว่ามีคนโดนรถชน  ในขณะนั้นรติกานต์ก็ยังไม่มา  วีรดลจึงเดินออกไปดูเหตุการณ์นอกร้าน  สิ่งที่เขาได้พบตรงหน้าคือ  รติกานต์นอนจมกองเลือดไม่ได้สติ  เขาพาเธอส่งโรงพยาบาล  เขาพยายามเรียกชื่อรติกานต์ตลอดเวลา  แต่ไม่มีเสียงตอบรับใดๆจากเธอ  หมอบอกว่าสมองของเธอได้รับความกระทบกระเทือน  เธออาจจะเป็นเจ้าหญิงนิทราไปตลอดชีวิต  วีรดลถึงกับทรุดลงและพูดกับเธอว่า

“ ผมกลับมาให้คุณขอโทษแล้ว  คุณตื่นขึ้นมาซิ  ผมรอคุณอยู่รติกานต์  ต่อไปนี้ผมจะไม่ทิ้งคุณไปไหน  ผมจะอยู่ข้างๆคุณจนกว่าคุณจะตื่นขึ้นมา”

วันเวลาผ่านไปอย่างช้าๆ  รติกานต์ก็ยังคงนอนหลับอยู่เหมือนเดิม  ตลอดเวลาวีรดลเองก็ดูแลเธอไม่เคยห่าง  บันทึกของเขาก็ยังดำเนินต่อไปเรื่อยๆโดยไม่มีที่สิ้นสุดลง  บทเรียนบทนี้สำหรับเขามันช่างแสนสาหัสเหลือเกิน  ความท้อแท้ได้เข้ามาสู่ความคิด  เขาคิดที่จะหยุดการบันทึกลง  แต่ทุกครั้งที่เห็นหน้ารติกานต์ทำให้เขามีกำลังใจและสู้ที่จะเขียนบันทึกต่อไปเรื่อยๆ  เพื่อที่ว่าสักวันปาฏิหาริย์จะเกิดขึ้นกับชีวิตเขา  รติกานต์จะตื่นขึ้นมาเจอกับสิ่งที่สวยงามอีกครั้ง

ในที่สุดปาฏิหาริย์ก็มีจริง  รติกานต์ฟื้นขึ้นมาท่ามกลางความดีใจของทุกคนโดยเฉพาะวีรดลเอง  บันทึกของเขาใกล้จะหมดเล่มแล้ว  แต่เขาก็ยังบันทึกต่อไปอย่างมีความสุข

“ ดีใจจังที่เธอฟื้นแล้ว  ขอบคุณโชคชะตาที่ไม่พรากเธอไปจากผม  เธอทำให้บันทึกของผมมีค่าขึ้นมาอีกครั้ง  เธอผู้นั้นที่ทำให้ผมมีกำลังใจในการบันทึกบทเรียนของผม”

                                        วีรดล

หลังจากที่รติกานต์หายดีแล้ว  เธอกลับมาใช้ชีวิตอย่างคนปกติ  และกำลังสร้างรักครั้งใหม่กับวีรดล  ผู้ชายคนที่เธอรอคอยมานานแสนนาน  ภาพเขียนของเธอกลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้ง  เธอยังเขียนภาพของเธอเหมือนเดิม  เหมือนกับความรักที่เธอมีให้วีรดล  ตอนนี้ศิลปะในใจของเธอแบ่งบานเป็นสีชมพู

วีรดลเองก็กำลังเขียนบันทึกอย่างมีความสุข

“ ตอนนี้อะไรๆก็ลงตัว  ชีวิตของผมและเธอก็กำลังไปได้อย่างสวยงาม  ต่อจากนี้ไปคงไม่มีเหตุการณ์ร้ายๆเกิดขึ้นอีก  ตัวผมคงผ่านบททดสอบจิตใจที่แสนสาหัสนั้นแล้ว  บททดสอบนี้ช่างแสนจะทรมานจิตใจ  จนผมคิดว่าผมจะผ่านมันไปไม่ได้  แต่ด้วยเธอ  เธอคนนั้นที่ทำให้ชีวิตผมได้เรียนรู้กับบทเรียนที่เรียกว่ารัก  มาถึงกระดาษหน้าสุดท้ายแล้ว  ผมขอยุติการบันทึกของผมพร้อมกับจบบทเรียนบทนี้ของผมลงอย่างมีความสุข  สุดท้ายและท้ายสุดนี้ผมขอให้โชคชะตาช่วยให้ผมและเธอรักกันนานๆ  สำหรับผม  ความรักที่มีให้เธอไม่มากหรือน้อยไป  แต่มันจะเดินต่อไปตราบนานเท่านานที่ชีวิตผมจะมีอยู่  ผมอยากบอกเธอเหลือเกินว่าผมรักเธอสุดหัวใจ  จบสักทีบทเรียนของผม “ บทเรียนแห่งความรัก”

                                        วีรดล

ตอนนี้คนหลายคนก็เข้าใจในความรู้สึกที่แท้จริงแล้ว  เก็บความรู้สึกนั้นไว้ให้ดีๆ  เก็บไว้เพื่อระลึกถึงมันเมื่อยามหนาวเหน็บ  แม้กายจะหนาวเพียงใดแต่ใจก็ไม่เคยหนาว  เพราะสิ่งที่มาเติมเต็มให้หายหนาวสิ่งนั้นก็คือความรัก  ความรักที่แท้จริง  ความรักที่คนสองคนสร้างมันขึ้นมาให้เป็นบทเรียน  บททดสอบบทนี้ทำให้สิ่งสวยงามได้เกิดขึ้น  ทำให้คนสองคนได้รักกันตราบนานเท่านาน