เล่ห์ร้ายมัจจุราชรัก

 แค่เด็กกำพร้าคนหนึ่งที่มีฐานะต่ำต้อย ทั้งยังถูกมารดาของเขารับไปเลี้ยงดู ชายหนุ่มจึงเกลียดเธอเข้าไส้เพราะคิดว่ากำลังแย่งทุกอย่างไปจากตนเอง

เหตุการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้นเขาโทษว่าเป็นความผิดของเธอแต่เพียงผู้เดียว ชายหนุ่มจึงทำร้ายจิตใจหญิงสาวสารพัด โดยไม่สนใจว่าเธอจะเจ็บปวดหรือไม่

“เมื่อคืนเกิดเป็นบ้าอะไรขึ้นมา!!”

ขณะกชนิภาจะเดินไปห้องครัว จู่ ๆ ต้องสะดุ้งกับเสียงเข้มของธมนินทร์ตำหนิ

“คุณธาม” เสียงหวานเอ่ยอย่าแผ่วเบา คาดไม่ถึงจะต้องมาเจอเขาในช่วงเช้าอย่างนี้

“ตามมานี่เลยสายขิม” มือหนาเข้าไปคว้าแขนเรียว กระชากให้เดินตามหลังตนเอง

กระทั่งมาหยุดยังห้องนั่งเล่น เขาเหวี่ยงร่างบางลงพื้นด้วยความแรง ไม่สนว่าคนตัวเล็กจะเจ็บหรือไม่ เพราะตอนนี้ตนเองกำลังโกรธมาก

“โอ๊ย!! คุณธาม ขิมเจ็บนะ” เงยหน้ามองคนตัวโตอย่างไม่พอใจ

“แค่นี้มันยังน้อยไปสายขิม!” มือหนาบีบคางมนแทบแหลกคามือ

“คุณเป็นบ้าเหรอคุณธาม ปล่อยนะขิมเจ็บ” ใบหน้างามสะบัดไปมา หวังให้หลุดจากการเกาะกุมของคนตัวโต

“เธอต่างหากสายขิมที่เป็นบ้า เมื่อคืนฉันอุตส่าห์ไปเรียกเธอหลายรอบที่ห้อง แต่เธอไม่ยอมเปิด มันหมายความว่าไง!!” ตะคอกเสียงแข็งใส่คนตัวเล็ก แววตาดุจดั่งซาตานร้ายจ้องเขม็งร่างบาง

“แล้วคุณธามจะมายุ่งกับขิมอีกทำไม คุณธามก็มีคุณแอนจี้แล้วทั้งคน” ต่อว่าเขาด้วยอารมณ์น้อยใจ พยายามกระพริบน้ำตาไม่ให้ไหลลงมา

“เธอคงลืมไปแล้วสินะสายขิม ระหว่างเธอกับฉันไม่ได้มีความรู้สึกอะไรทั้งนั้น เธอมันก็แค่ของเล่นชั่วคราวของฉันเท่านั้น” พูดด้วยน้ำเสียงเรียบ ทว่าแฝงไปด้วยความเยือกเย็น

“ฮึก ขิมเข้าใจแล้ว” เสียงหวานกล่าวออกมาอย่างแผ่วเบาปนเสียงสะอึก แทบจะไม่ได้ยินทว่าคนหูดีกลับได้ยินชัดเจน

“เข้าใจแล้วก็ดี ต่อไปนี้อย่ามาล้ำเส้นฉันและแอนจี้อีก”

****************************************************************************

​อัพวันละสองตอนนะคะ ​

นิยายเรื่องนี้มาจากจินตนาการของไรท์เท่านั้น ไม่มีเจตนาจะพาดพิงถึงบุคคลกระทั่งก่อให้เกิดความเสียหาย

หากนักอ่านท่านใดไม่ชอบแนวนี้สามารถกดออกได้เลยค่ะ รบกวนคอมเมนต์อย่างสุภาพ 

คำเตือน

นิยายเรื่องนี้ไม่เหมาะกับเยาวชนที่มีอายุต่ำกว่า 18 ปี 

มีฉาก NC และเนื้อหาบางตอนที่มีคำรุนแรง และหยาบคาย 

**** โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน ****