จิ้งจอกขาวในหิมะ

     ในค่ำคืนที่พระจันทร์เต็มดวงพวกหมาป่าจะออกล่าหมาป่าในที่นี้หมายถึงหมาป่าครึ่งคนที่สามารถแปลงกายตัวเองเป็นคนได้  หมาป่ามีรูปโฉมงานสงามากในรางมาป่าแต่ถ้าอยู่ในร่างมนุษ์ยก็จะมีรูปโฉมงานหล่อเหลาผิวขาวดวงตาคมเรียวดูเป็นผู้นำ

     บ้านหลังหนึ่งอยู่ใจกลางป่าอย่างเดียวดายลมฤดูหนาวพัดมาอย่างต่อเนื่องไม่มีหยุด มีแสงไฟออกมาในบ้านไฟสลัว ภายในบ้านมีชายหนุ่มร่างเล็กบางที่อยู่ในห้องครัวทำอาหารอย่างมีความสุขชายหนุ่มมีสีหน้ามีควมสุขเหมือนเปฺนวันเกิดตัวเองที่คนในครอบครัวจัดวันเกิดในแต่ป่าวเลยชายหนุ่มร่างเล็กนั้นยิ้มเพราะวันนี้พวกหมาป่าล่าจินชายหนุ่มร่างบางผิวขาวเผือกดวงตาสีแดงสวยผมสีดำสนิทดูแล้วมีเสน์มากริมฝีปากอวบอิ่มสีชมพู่แก้มขาวอมชมพู่เหมาะกับใบหน้ายิ้มแย้มมาก   

                                                  โอ้ย!!!

     เลือดแดงสดไหลออกมาจากปลายนิ้วขาวเนียนเลือดแดงสดหยดลงบนพื้นสะอาด

                                                  จิน:อึก...เจ็บจัง

     มืออีกข้างเปิดน้ำเพื่อล้างเลือดจาดนิ้งของตนจนหมด จากนั้นร่างบางเดินไปหยิบบางสิ่งมาติดที่นิ้วอย่างอ่อนโยนและก็เดินไปทำอาหารต่อ 

                                  เวลาผ่านไปสักพักจินนำอาหารที่ตนทำมาวางไว้บนโต๊ะใหญ่

                                                  จิน:เสร็จแล้วน่ากินจังใครทำน้า~

     ร่างบางพูดด้วยเสียงอ่อนนิ่มน่ารัก

                                                  จิน:ทานแล้วนะคร้าบบบบ

     เสียงน่ารักเอ่ยออกจากปากร่างบางอาหารที่อยู่บนโต๊ะอาหารอย่างไว ร่างบางเดินไปเก็บจานและล้างจนสะาดแล้ววางอย่างนิ่มนวล สายตาเรียวยาวดวงตาแดงฉานมองไปที่ดวงจันทร์และยิ้มออกมา ขาเรียวก้าวออกจากบ้านอันแสนปลอดภัย ปลายเท้าก้าวออกจากบ้านที่แสนปลอดภัยสู่อันตราย 

                                                  จิน:เย็นสบายจัง

     สายตาของร่างบางมองเห็นชายหนุ่มร่างเล็กอยู่บนต้นไม้ผิวขาวซีดปากแดงดวงตาเหลืองทองจ้องมองมาที่ร่างบางพอกับแยกเคี้ยวออกมา ร่างเล็กของชายบนต้นไม้พุ่งตรงมาหาร่างบางอย่างรวดเร็ว

     ร่างเล็กหยุดอยู่ตรงหน้าร่างบางและยิ้มหวานในคนตรงหน้า จินมองร่างเล็กแล้วลูบหัวอย่างเอ็นดู

     แทแทเด็กน้อยอายุพันกว่าปีน้องชายจินมีเชื่อสายแวมไพร์ผสมอยู่                                          

                                                  จิน:ทำไมมาหาพี่ละแท

                                                  แทแท:แทเหงาไม่มีเพื่อนเล่นท่านพ่อท่านแม่ไม่มีเวลามาหาข้าเลย     ผู้ป็นน้องพูดพร้อมทำสีหน้าเศร้าหงอย พี่เป็นพี่พูดปลอบอย่างอ่อนโยน

                                                  จิน:แทคนเก่งของพี่อย่าเศร้าสิแทยังมีพี่เป็นเพื่อนนะ

                                                  แทแท:แต่พี่อยู่ไกลแทนานๆมาทีทำไมพี่ไม่ไปอยู่กลับเราละครับ

     พี่เป็นพี่มองหน้าน้องชายที่รักมากด้วยสายตาขอโทษแต่ก็เสียใจ

                                                  จิน:พี่ไม่อยากไปอยู่ที่นั้นน่ะ พี่ไม่ชอบคนเยอะสักเท่าไร

                                                  แทแท:น่าเสียดายจัง งั้นแทมาใหม่นะพี่จิน

     แทแทมองหน้าพี่ชายดวยรอยยิ้มที่ผิดหวังแล้วหายไปต่อหน้าพี่ชายทีรัก

                                                  จิน:พี่ขอโทษนะ