รักแรก____เมื่อแรกรัก

เนื้อเรื่อง

-'๑ '-  รักแรก เมื่อแรกรัก -'๑ '-          

 ฉันค่อยๆเดินเข้ามาภายในรั้วแห่งนี้อย่างกล้าๆกลัวๆ

    ที่นี่คือที่แปลกใหม่และน่ากลัวมากหรับฉัน

 เป็นสถานที่ๆฉันไม่เคยเหยียบย่างเข้ามาก่อนเลยในชีวิต

และที่นี่ มีหลายๆอย่างต่างไปจากที่ๆฉันจากมา

****

ฉันได้เข้ามานั่งในห้องๆนี้ในเวลาต่อมา

ห้องๆนี้มีคนมากหน้าหลายตา และแน่นอนฉันไม่เคยรู้จักใครสักคนในห้องนี้

ฉันคงต้องอยู่คนเดียว ไม่มีใครแน่ๆ ฉันคงต้องเหงามาก ไม่มีเพื่อน ไม่มีใคร

****

ดูเหมือนความคิดเมื่อแรกที่เดินเข้ามาที่นี่ และห้องนี้จะเปลี่ยนไป เมื่อฉันได้พบเขา

เขาคือคนที่ก้าวเข้ามาในโลกที่โดดเดี่ยวของฉันเป็นคนแรก

เขาเข้ามาทักทาย ยิ้มให้อย่างเป็นมิตร ฉันดีใจแต่ทว่า...การแสดงออกนั้นกลับกัน

ฉันไม่ยิ้มให้เข้าแม้แต่น้อย ... ในวันนั้น

****

ในวันนี้ ฉันมีเพื่อนมากมาย และมีเขา คนที่เข้ามาทักทายโลกเงียบของฉัน

เรากำลังจะได้เลื่อนชั้นไปเป็นนักเรียนมัธยมปลาย ปีที่ 1 เรียกง่ายๆก็คือ ม.4

ฉันและเขาต่างแยกกันไปเรียนตามสาขาที่ตัวเองชอบ

เราจึงได้เรียนคนละห้องกัน

แต่ฉันยังมีเพื่อนมากมาย ในห้องใหม่นี้

ฉันสาสารถผูกมิตรกับคนอื่นๆได้ดีกว่าเดิม  ไม่ว่าชายหรือหญิง ทุกคนคือเพื่อนที่น่ารัก

****

ทั้งที่เมื่อแรกที่เข้ามาเรียนที่นี่ ฉันรู้สึกว่า มันน่ากลัว

เพราะโรงเรียนนี้เป็นโรงเรียนสหศึกษา และฉันไม่เคยเรียนในโรงเรียนแบบนี้มาก่อน

ฉันเรียนชั้นอนุบาลจนถึงป.6 ในโรงเรียนหญิงล้วน

จึงกลัวมากเมื่อจะต้องเข้ามาเรียนโรงเรียนที่มีเพื่อนนักเรียนชายอย่างนี้

แต่ในที่สุด ฉันก็สามารถปรับตัวได้ และมีเพื่อนมากมายอย่างไม่น่าเชื่อ

****

เขา ... ยังคงเข้ามาวนเวียนในชีวิตและหัวใจฉันไม่ห่าง

แม้ว่าเราจะเรียนอยู่คนละห้องกันก็ตาม

เขายังคงคอยดูและ เทคแคร์ เอาใจใส่ในทุกๆเรื่อง

เป็นติวเตอร์ให้ ...เพราะฉันเรียนอ่อน ..ในขณะที่เข้าเรียนเก่งมาก

ถามไถ่เสมอ...ว่าเรียนเข้าใจหรือไม่ ทำการบ้านได้หรือเปล่า

คอยชวนไปซื้อข้าวมาให้ทาน ...เพราะรู้ว่าฉันไม่ชอบเข้าไปในโรงอาหาร

****

วันนี้เป็นวันจบการศึกษา

ความดีใจและเศร้าใจเกิดขึ้นพร้อมๆกัน

ดีใจ...ที่จบ ม.6 เสียที เรียนมาตั้งนาน

เศร้าใจ...ที่จะต้องจากเพื่อน  เพื่อนที่เรียนด้วยกันมานานปี

และวันนี้...เป็นวันที่เขาทวงถาม คำตอบ จากคำถามที่เขาถามมาตลอด 6 ปี

****

" รักเค้ามั้ย ??? "

" เค้ารักตัวเองนะ "

เขาพูดอย่างนี้เสมอ พูด บอกความในใจ

และถาม ความรูสึกของฉัน ที่ไม่เคยตอบเลย

วันนี้เป็นวันตัดสินชะตาของเราแล้ว ว่าเราจะเป็นเพื่อน หรือคนรัก

เพราะตลอดเวลา 6 ปีที่เราคบกันนั้น 

ฉันไม่เคยบอกเขาเลยว่ารัก และเราก็เป็นเพียงแค่เพื่อน ที่พิเศษกว่าเพื่อนคนอื่นเท่านั้น

เราไม่ได้เป็น ...แฟนกัน  

เรา...ไม่ได้เป็นคนรักกัน  เขาคิด

แต่ฉันรู้ ... เราเป็นคนรักกัน ...ฉันรู้คนเดียว

ตลอดเวลาที่เขาให้ความเอาใจใส่ คอยดูและนั้น

ฉันประทับใจ และรักเขาในที่สุด

ใน 4 ปีหลังนี้ ฉันรักเขา แต่ไม่เคยบอก และไม่คิดจะบอก

อาจเป็นเพราะกลัว

****

เขาถามฉันซ้ำอีกครั้ง " ตัวเองรักเค้ามั้ย "

ฉันไม่อาจตอบคำถามนี้ได้

เขาและฉันจะต้องจากกันไกล

อะไรจะทำให้เขามายดมั่นในรักได้เล่า เมื่อเราห่างกัน

เขาสอบติดมหาวิทยาลัยชื่อดังในกรุงเทพฯอย่างที่ฉันคิด

ส่วนฉัน สอบติดมหาวิทยาลัยใกล้บ้าน ซึ่งห่างกันมากมาย

ฉันคิดมานาน ว่าเรื่องนี้จะต้องเกิดขึ้น จึงไม่คิดบอกเขาว่ารัก

ในเมื่อเราต้องห่างกัน ไม่นาน เขาก็จะพบคนใหม่ และหมดรักฉัน ลืมฉัน ในที่สุด

ประโยชน์อะไรที่เราจะต้องคบกันเป็น ในเมื่อจะต้องเลิกกันอยู่ดี

****

" เราเป็นเพื่อนกันอย่างเดิมแหละ ดีแล้ว "

" ตัวเองไม่รักเค้าเลยเหรอ 6 ปีที่ผ่านมา ไม่ได้รักเค้าเลยสักนิดเหรอ "

' รักสิ รักมากด้วย '

เสียงในใจฉันตอบ

" เราเป็นเพื่อนกันนะ ขอบคุณมาก สำหรับทุกอย่างที่ตัวเองทำให้เค้าตลอดมา"

...

เขาไม่พูดอะไรแม้แต่คำเดียว แต่ฉันรู้สึก...

เค้าเสียใจมาก เค้าเสียใจมาก

ฉันทำให้คนที่ฉันรักเจ็บอีกแล้ว..

แต่นี่คงเป็นครั้งสุดท้ายที่ฉันจะทำให้เขาเสียใจ

****

ลาก่อน เธอที่ฉันรัก สุดหัวใจ

ลาก่อน ใจที่ไม่ เคยเงียบเหงา

ลาก่อน คนที่เคย เป็นดังเงา

สวัสดี ความเหงา เศร้าหัวใจ

-'๑ '- ยังรักเธอ เหมือนเดิม ทุกวินาที -'๑ '-