secret world online (S.W.O) {yaoi}

ลำดับตอนที่ #1 : Chapter0 : Intro

-intro-


 

 

         "นี่พวกเราปิดเทอมเเล้วไปฉลองกันหน่อยไหม!?!?"เสียงนักเรียนชายคนหนึ่งในห้องดังขึ้นในขณะที่ทุกคนกำลังเก็บของเพื่อกลับบ้านหรือไปไหนก็เเล้วเเต่ 

 

 

         ผมเหลือบมองคนในห้องที่เริ่มชะงักและทำหน้าครุ่นคิดเเละทยอยออกไปเรื่อยๆ ผมเก็บของเข้ากระเป๋าอย่าเอื่อยๆเพราะล้ากับการสอบอันหฤโหดนี้ อยากกลับไปนอนเต็มที่เเล้ว ไม่เข้าใจคนอื่นจริงๆสอบทั้งวันขนาดนี้ยังมีกระจิตกระใจไปฉลองกันอีก 

 

 

          "ดาร์กกกกกจ๋าาาา~!!!"เสียงของไวท์เพื่อนสนิทสุดเเสบวิ่งมาเกาะเเขนพลางส่งสายตาวิ้งๆมาให้ ผมเดาเลยต้องมาอ้อนเอาอะไรซักอย่างเเน่นอน

 

 

          "...?"ผมไม่ตอบเพียงเเค่ทำหน้าเเบบงงๆเงิบๆมึนๆส่งไปเอียงคอเล็กน้อยอย่างที่ชอบทำประจำ

 

 

         "ไปเที่ยวกานนน นะ นะ น๊าา"คนตัวเล็กว่าอย่างอารมณ์ดี ก่อนจะช้อนตามองอย่างอ้อนๆ ผมว่าละว่าต้องมาเรื่องนี้ 

 

 

         "อยากพัก.."ผมพูดไม่ดังมากนักเเต่ก็ให้คนตรงหน้าได้ยิน ไวท์เบะปากลงอย่างขัดใจ

 

 

        "แต่ครั้งนี้เขาไปทั้งห้องเลยนะดาร์กเเล้วจะให้เค้าอยู่กับใคร กระซิกๆ"ไวท์เเกล้งบีบน้ำตาที่ไม่มีน้ำตาพลางทำหน้าน่าสงสารเเละเเน่นอนไปทั้งห้องผมยิ่งไม่อยากไปเข้าไปใหญ่

 

 

      "ไปก็มีเเต่ทำให้กร่อย"ผมตอบไปตามความจริงซึ่งเจ้าตัวก็ชะงักก่อนจะปล่อยเเขนผมให้เป็นอิสระ

 

 

     "งั้นไปเที่ยวกับเค้าตอนปิดเทอมนะ!"

 

 

    "อือ"

 

 

     "เชด!...เอ้ย! เย่! งั้นไว้เจอกันเดี๋ยวโทรไปหานะจุ๊บๆ "ไวท์โบกมือลาผมเล็กน้อยก่อนจะเเยกไปอีกทางกับเพื่อนทั้งห้อง

 

 

      ผมไม่เข้าใจว่าทำไมไวท์ต้องยึดติดกับผมขนาดนั้นทั้งที่เวลาไปไหนส่วนมากไวท์จะพูดอยู่คนเดียวอย่างที่เห็นผมเป็นคนเงียบๆพูดเท่าที่จำเป็นเท่านั้น เเถมผมกับไวท์ยังต่างกันเเบบสุดๆ ตั้งเเต่ชื่อยันนิสัย ไวท์เป็นเด็กผู้ชายที่หน้าจะหวานไปทางผู้หญิง คือจับใส่วิกเเต่งหน้านิดหน่อยก็ใช่เลย ตัวบางกว่าผมเเละเตี้ยกว่าผมนิดหน่อยผมสีทองสว่างกับผิวขาวอมชมพูดูยังไงก็น่าทะนุทนอมเป็นที่สุด บวกกับนิสัยขี้อ้อนของเจ้าตัวถึงเเม้ว่ามันจะเป็นเพียงมารยา108เล่มของไวท์ก็ตาม 

 

 

        ส่วนผมเป็นเด็กหนุ่มหน้าตาบ้านๆที่ส่วนสูงตามมาตรฐานชายไทยเด๊ะๆผมสีดำสนิทแต่ตาดันสีฟ้าใสซึ่งผมก็ไม่รู้ว่าได้จากสัญชาติอะไรมา และมันเด่นจนผมต้องใส่คอนเทคเลนอยู่ตลอดๆเวลาออกจากห้อง และเเน่นอนเพราะเป็นลูกครึ่งมันทำให้ผมมีผิวที่ค่อนข้างขาวเเต่มันไม่ใช่อมชมพูเเบบไวท์จะเป็นเเบบขาวซีดๆซะมากกว่า

 

 

 

        ผมกลับมายังคอนโดหรูเเห่งหนึ่งซึ่งผู้เป็นพี่ซื้อไว้ให้เพราะเห็นว่ามันไม่ค่อยไกลจากโรงเรียนของผมซักเท่าไหร่นัก ผมขึ้นไปยังห้องตัวเองก่อนทำการใส่รหัสเเสกนลายนิ้วมือก่อนเขัาห้อง 

 

 

        "กลับมาเเล้วหรอคะนายท่าน จะรับน้ำอะไรไหมคะ"เสียงA.I. หรือปัญญาประดิษฐ์ประจำห้องดังขึ้นในขณะที่กำลังถอดรองเท้า

 

 

        "ไม่หล่ะ ส่วนข้าวเย็นเดี๋ยวฉันทำเอง"เขาตอบกลับเรียบๆ

 

        "รับทราบคะ นายท่าน"

 

 

        ในปัจจุบันมีการพัฒนาเทคโนโลยีกัาวหน้าไปมากจนมนุษย์เเทบจะไม่ต้องทำอะไรเองอยู่เเล้วทั้งสิ่งของในชีวิตประจำวันต่างๆได้ถูกพัฒนาขึ้นในบริษัทใหญ่เเห่งหนึ่งจนทำให้ผูัคนมากมายมีความสะดวกสบายเเละหลงระเริงกับการที่มีของพวกนี้ จนกระทั่งมีการพัฒนาสิ่งที่เรียกว่า 'เบรนชิพ'จากตอนเเรกที่ไว้ใช้สำหรับทางการเเพทย์ในการ เมนทอล(Mental)หรือการบำบัดจิตเท่านั้นเพราะอาจมีผลข้างเคียงกับคลื่นสมองของคนปกติทั่วไป จนมีนักวิทยาศาสตร์คนหนึ่งเขาได้พัฒนาจนสามารถเเหกกฏของโลกนี้ได้นั้นคือการ'โกงเวลา'เรียกง่ายๆก็มีการ'เพิ่ม'เวลาให้กับมนุษย์ออกมาในรูปเเบบของ'เบรนเเคป'ซึ่ง จะช่วยให้ชีวิตของคนสมัยนี้ที่ยังคนเร่งรีบเเข่งกับเวลาเสมอ จนไม่ต้องออกไปไหนก็ได้การทำธุระกิจต่างๆสามารถทำผ่านเจ้าเครื่องนี้ได้หมด เเต่ถึงมันจะดีขนาดไหนของทุกอย่างก็ต้องมีข้อเสีย เพราะวันหนึ่งสามารถใช้ได้เเค่6ชม.เท่านั้นไม่งั้นมันจะส่งผลเสียต่อสุขภาพร่างกายของผู้ใช้เอง เเละยังมีราคาที่ค่อนข้างสูงทีเดียว เเบบที่คนส่วนใหญ่ใช้ก็จะรูปร่างคล้ายๆหมวกกันน็อคเเต่ด้านในจะทำมาจากผ้าอย่างดีจนเหมือนหมอนเลยก็ว่าได้ในเบรนเเคปทุกๆเครื่องจะมีคนที่สามารถใช้ได้เพียงคนเดียวเท่านั้นเพราะมันจะทำการเเสกนเเละจดจำรูปร่างหน้าตาเเล้วก็จะมีข้อมูลของคนๆนั้นในทุกๆด้าน รวมทั้งเชื่อมต่อกับบัญชีธนาคารเพื่อที่จะได้ง่ายเวลาจับจ่ายซื้อของกันในระบบ

  

 

         อ่า...นี่ผมก็อธิบายโลกของผมไปมากเเล้วสินะงั้นพอเเค่นี้เถอะเพราะผมเหนื่อยเเล้ว

 

 

         ผมเดินไปเปลี่ยนชุดจากชุดนักเรียนมัธยมเป็นชุดอยู่บ้านสบายๆตัวหนึ่งเเล้วเดินเข้าครัวไปทำอาหารเย็น ที่ผมทำอาหารเป็นก็เพราะว่าส่วนมากผมจะอยู่คนเดียวถึงเเม้จะมีA.I หรือเเม้จะสามารถซื้อกินได้เเต่ผมว่าทำเองน่าจะปลอดภัยที่สุดอยู่เเล้ว

 

 

         เมื่อกินข้าวเย็นเสร็จเเล้วก็จัดการล้างถ้วยล้างจาน ให้อาหารหมา บลาๆๆ เเล้วอาบน้ำเพื่อเข้านอน

 

 

         ที่คอนโดเขาไม่มีกฏห้ามเลี้ยงสัตว์หรอกนะ


 

         ผมเก็บมันมาจากข้างถนนเมื่อนานมาเเล้วมันเป็นหมาตัวเล็กๆขนขาวนุ่มนิ่มจนผมอดชอบมันไม่ได้เเต่ผมไม่ค่อยได้ไปเล่นกับมันซักเท่าไหร่นักเพราะผมหน่ะ เป็นภูมิเเพ้นะสิ พูดเเล้วก็สงสารมันไม่รู้ว่ามันจะเหงารึเปล่านะ...


 

 

         ผมลูบหัวมันนิดหน่อยก่อนจะเดินเข้าห้องนอนไปผมเหลือบไปมองเจ้าสิ่งประดิษฐ์ที่เรียกกันว่า'เบรนแคป'ตรวหัวเตียงน้อยๆ ก่อนที่จะนอนลงบนเตียงนุ่ม นี่เขาไม่ได้เข้าไปนานเเค่ไหนเเล้วนะ.... ริมฝีปากของเด็กหนุ่มยกยิ้มโดยไม่รู้ตัวก่อนที่จะผล็อยหลับไป

 

 

 

             -------------------------

สั้นไปไหม 555

รีไรท์แค่พวกคำบรรยายจ้า ไม่มีผลกระทบต่อเนื้อหาใดๆทั้งสิ้น ดีขึ้นไหม๊?555

สำหรับช่องทางการติดต่อ

ฝากเพจด้วยค่า ไว้อัพเดตข่าวสารหรือพูดคุยเนาะ >>https://www.facebook.com/Kiitos45133

เเละทวิตเตอร์
>>https://twitter.com/NuttchaamoN

Rewrite 1 : 20/10/57

Rewrite 2 : 18/04/58 (เเก้ไขขนาดตัวอักษร คำผิดเเละใส่ย่อหน้า)