secret world online (S.W.O) {yaoi}

ลำดับตอนที่ #8 : chapter5 ฝึกๆๆๆ [100%]

:) 

chapter 5

-ฝึกๆๆๆ-


 

 

"เหนื่อยเเล้วรึไง"เสียงทุ้มดังขึ้นเหนือหัวของเขาซึ่งเจัาของเสียงไม่ใช่ใครที่ไหนเอเธนท์นั่นเองพอผมบอกเอเธนท์ว่าช่วยฝึกให้หน่อยพอพูดปุ๊ปเอเธนท์ก็พาเข้ามาในห้องของเขา..เอ่อ...ผมขอเรียกเป็นมิติจะดีกว่าเพราะทั้งห้องเหมือนหลุมสีขาวที่ไร้ที่สิ้นสุดเเต่ดันมีพวกหนังสือลอยอยู่เต็มไปหมด เเล้วสิ่งเเรกที่เขาให้ผมทำคือนั่งสมาธิ พอผมนั่งได้สักพักเขาก็โยนหนังสือมาให้เล่มนึงเเล้วบอกผมว่า 'ควบคุมมันซะ' เเค่นั้นเเล้วเจ้าตัวก็เอาเก้าอี้มานั่งเเล้วนั่งอ่านหนังสือหน้าตาเฉย ควบคุม?? เเล้วยังไง??เขายังไม่ได้สอนผมเลยเเม้เเต่คำเดียวเข้ามาก็สั่งเเล้วพอผมถามก็ตอบมาเเค่'จินตนการ'ทุกครั้งที่ผมถาม หงุดหงิดชะมัด! เวลาพยายามทำอะไรทั้งๆที่ไม่รู้ว่าต้องทำยังไง..งงใช่มะ?ช่างมันเหอะ.....จริงสิ! จินตนาการถ้าสิ่งที่ผมคิดถูกมันต้องได้ผลเเน่ๆ 

 

 

 

ดาร์กนั่งหลับตาลงอีกครั้งเเล้วนั่งสมาธิเขาปิดกั้นการรับรู้ต่างๆรอบตัว ทำให้ครั้งนี้ดาร์กดูจะมีสมาธิมากกว่าครั้งก่อนๆที่ผ่านมามาก

 

 

 

เมื่อเอเธนท์เห็นดาร์กนั่งหลับตาอีกครั้งก็เกิดความประหลาดใจเล็กน้อยเเต่ก็ไม่ได้เเสดงสีหน้าใดๆออกมาเเละก้มอ่านหนังสือที่อยู่ในมือต่อ เเต่ใจกลับไม่ได้จดจ่ออยู่ที่ตัวหนังสือเเม้เเต่น้อย เขากำลังมองเจ้าหนูน้อยของเขาที่กำลังทำสมาธิอย่างหนักก็เผยรอยยิ้มบางๆถ้าไม่สังเกตดีๆจะมองไม่เห็นเพราะรอยยิ้มนั่นมันบางเบามากจริงๆ 

 

 

 

ผ่านมา30นาที 

 

 

ดาร์กก็กำลังนั่งอยู่ท่านั่งท่าเดิมไม่เปลี่ยนเเปลงรอบๆตัวดาร์กมีออร่าสีขาวบางๆที่เเทบมองไม่เห็นคลุมอยู่ เมื่อเอเธนท์เห็นดังนั้นจึงปิดหนังสือทันที

 

 

'ผู้เล่นดาร์กได้รับพลังจิตระดับ1ค่ะ'

 

เสียงในหัวดาร์กดังขึ้นจึงทำให้สมาธิหลุดเล็กน้อยก่อนจะค่อยๆตั้งสมาธิใหม่อีกรอบ

 

 

"จงจิตนาการ"เอเธนท์พูดขึ้นลอยๆเหมือนต้องการจะบอกใบ้อะไรบางอย่างให้กับเขา 

 

 

"ตัวเจ้า"เสียงของเอเธนท์พูดขึ้นอีกรอบทำให้ดาร์กเริ่มคิดตามเขาพยายามนึกถึงร่างตัวเองที่นั่งสมาธิอยู่ซักพัก เขาก็เริ่มเห็นรูปร่างลางๆ

 

 

"ชัดขึ้น"เอเธนท์พูดอย่างกับเห็นว่าดาร์กกำลังจินตนาการเเบบไหนอยู่

 

 

"ชัดขึ้น"พอเอเธนท์พูดอย่างนั้นดาร์กก็เริ่มเห็นตัวของเขาเองทั้งผมหน้า ตา จมูก ปาก รวมทั้งท่านั่ง ตัวที่ขยับเบาๆตามลมหายใจอย่างสม่ำเสมอ

 

 

"สรรพสิ่ง"ดาร์กเเปลความหมายสิ่งที่เอเธนท์ต้องการบอกอย่างรวดเร็วเขานึกถึงหนังสือตรงหน้าเขา

 

 

'พลังจิตเลื่อนขึ้นเป็นระดับ2'

 

พอปิดกั้นการรับรู้ทั้งหมดดาร์กก็ไม่สนเสียงของระบบอีกต่อไปแล้ว จากที่ออร่าสีขาวที่คลุมเพียงร่างของเขา ตอนนี้รอบๆหนังสือที่ดาร์กจินตนาการถึงมันก็เริ่มมีออร่าเเบบเดียวกันเกิดขึ้น

 

เมื่อเอเธนท์เห็นดังนั้นจึงยกยิ้มขึ้นเล็กน้อย เด็กน้อยผู้นี่ช่างเรียนรู้ไวเสียจริงนะ...

 

 

"จงคิดให้ขัดธรรมชาติ ให้สิ่งที่เป็นไปไม่ได้ให้เป็นไปได้"หลังจากที่ดาร์กให้เอเธนท์ช่วยสอนให้ประโยคนี้นับว่าเป็นประโยคที่ยาวที่สุดเลยทีเดียว

ก็ว่าได้

 

 

ดาร์กค่อยๆคิดให้หนังสือลอยขึ้น สูงขึ้น..สูงขึ้น.. เเต่เมื่อเห็นจริงๆหนังสือเเค่ขยับเล็กน้อยเท่านั้น

 

 

"โอ๊ยยย!!"อยู่ดีๆดาร์กก็ล้มลงเเล้วร้องขึ้นอย่างเจ็บปวดร่างบางของดาร์กกำลังเอามือกุมหัวอยู่ เขารู้สึกปวดหัวราวกับมันจะระเบิดออกมา

 

 

"ดาร์ก!"เอเธนท์ตะโกนออกมาอย่างลืมตัวอยู่ดีๆดาร์กก็ล้มไปนอนกุมหัวตัวเองอยู่ที่พื้นอย่างทรมานเมื่อเอเธนท์เห็นอย่างนั้นจึงควบคุมหนังสือที่อยู่ใกล้ๆเเละบังคับให้มันไปกระเเทกที่ท้ายทอยของดาร์กอย่างเเรงจนสลบไป เอเธนท์ขมวดคิ้วน้อยๆ เพราะเหตุการณ์เมื่อกี้เขารู้ดี เพราะมนุษย์มใช้สมองจนเกินขีดจำกัดเลยทำให้เกิดผลข้างเคียงอย่างที่เห็น ตอนฝึกเเรกๆเอเธนท์ก็ใช่ว่าจะไม่เป็นซะทีเดียวเเต่เเค่มีอาการมึนหัวเล็กน้อยเท่านั้น มันก็ไม่น่าแปลกใจเลยเพราะเอเธนท์เกิดจากพลังของพ่อมดคาลัสจึงจัดเป็นประเภทที่เรียกว่า 'อมนุษย์'เเต่พวกนี้จะว่าปีศาจก็ไม่ใช่มนุษย์ก็ไม่เชิงร่างกายของพวกนี้ส่วนใหญ่ตัวหรือน่าตานั้นจะเหมือนมนุษย์ทุกประการอาจจะมีบ้างหูอาจจะมีเเหลมไปบ้างนิดหน่อยเเต่ก็ไม่ได้เเหลมยาวเท่าเอลฟ์  บางสายพันธุ์ก็อาจจะมีหูมีหาง เเละพวกนี้จะมีพลังมากกว่ามนุษย์หลายเท่าตัวเลยด้วยซ้ำ 

 

 

 

เอเธนท์ค่อยๆวางตัวดาร์กลงบนพื้นเเล้วยกหัวของดาร์กขึ้นมาบนตักเบาๆ เอเธนท์เกลี่ยผมสีรัตติกาลที่ปรกหน้าปรกตาไปทัดหูของเจ้าตัว ก่อนจะมองพินิจดวงหน้าของอีกฝ่ายยามหลับไหลชัดๆ..ช้าๆ..

 

 

 

 

 

 

 

อึก!!..

 

 

 

 

 

อะไรกันเนี่ย! ...ทำไม!..ทำไม!...ทำไม!...ทำไมเจ้าถึง!!!..

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ได้น่ารักอย่างนี้นะ!!!!!

 

 

25% loading. . .




 

 

"อื้ม~"

 

 

"ย...อย่าทำอย่างนั้นหน่า...ด...ดาร์ก..จ..เจ้าทำให้ข้าจั๊กจี้นะ"เอเธนท์พูดขึ้นติดๆขัดๆเมื่อดาร์กเอาหน้ามาซุกกับหน้าท้องของเขาเเล้วยังเอาหัวถูไปถูมาอีก โอ๊ย!น่ารักไปแล้วนะ

 

 

"นี่ตื่นได้เเล้ว"เอเธนท์เขย่าตัวดาร์กเบาๆเเต่ก็พอให้อีกคนรู้สึกตัวได้เล็กน้อย

 

 

"อืม~"ผมลืมตาอันหนักอึ้งขึ้นมาเเล้วนั่งขึ้นอย่างงงๆ  

 

 

"กว่าจะตื่นรู้ไหมขาข้าชาไปหมดเเล้วเนี่ย"ผมนั่งมองเอเธนท์ที่ลุกขึ้นยืนบิดขี้เกียจอย่างมึนๆ

 

 

" (• •)? "งงครับ..ทำไมผมถึงหลับได้หล่ะ?

 

 

"เพราะว่าเจ้าใช่สมองเกินขีดจำกัดหน่ะ"อ่อ..เเล้วเขารู้ได้ไงว่าผมคิดอะไรอยู่??

 

 

"เพราะว่าข้าอ่านใจได้นะสิ"

 

 

"อ่อ...เห้ย!อย่างนี้มันไม่โกงไปหรอ!?"

 

 

"ไม่หรอกมันก็มีทั้งข้อดีเเละข้อเสียละนะ"เอเธนท์ว่าพลางยื่นมาช่วยดึงให้ผมลุกขึ้น

 

 

"เเล้วผมต้องฝึกอะไรต่อ?"ผมว่าพลางเอียงคอถาม

 

"ไม่ต้อง..เจ้าเข้ามาใกล้ๆข้าหน่อย"ผมขมวดคิ้วน้อยๆเเต่ก็เดินเข้าไปหาเเต่โดยดี

 

"เลิกเสื้อขึ้นหน่อยด..ได้ไหม?"ถึงเเม้จะเเปลกใจกับประโยคที่เอเธนท์บอกเเต่ก็เลิกเสื้อขึ้นเล็กน้อยเผยให้เห็นหน้าท้องขาวเนียนซีดๆ เอเธนท์คุกเข่าลงให้ระดับใบหน้าอยู่ตรงหน้าท้องขาว ดาร์กตกใจเล็กน้อยเเต่ก็ไม่ได้ถอยหนี  เอเธนท์บรรจงกดจูบไปยังท้องน้อยทำให้เกิดรอยสีกุหลาบที่สังเกตดีๆจะมีเเสงสีขาวเปร่งออกมาจากรอยน้อยๆ  

'ภารกิจลับ สำเร็จ5/10'




 

"คะ...คุณทำอะไรหน่ะ!?"ดาร์กรีบพลักเอเธนท์ออก

 

 

" เจ้าไปได้เเล้ว"

 

 

เป๊าะ!

 

เมื่อเอเธนท์ดีดนิ้วก็บังเกิดเเสงสว่างจนต้องหลับตาหนี พอลืมตามาอีกทีก็กลับมาอยู่ที่ห้องรับเเขกซะเเล้ว พอมองรอบๆหาตัวต้นเหตุที่ทำอะไรเเปลกๆ กลับไม่เห็นเเม้เเต่เงาของเอเธนท์ซักนิด  ช่างเหอะ..ไปทำภารกิจต่อดีกว่า เเต่ก่อนที่จะไปหา'เหยื่อ'รายต่อไปก็ขอดูเวลาที่เหลือก่อนดีกว่า

 

 

ภารกิจลับ ฝึกวิชา

 

-ต้องทำให้พลังของพ่อมดคาลัสยอมรับเเละยอมฝึกวิชาให้ได้

 

สำเร็จ:5/10

 

ระยะเวลา:1วัน 22ชม.16นาที 

 

รางวัล:???

 

ที่ส่งภารกิจ:พ่อมดคาลัส

 

 

 

อืม..ผมทำให้ทั้ง4คนยอมรับได้เเล้ว อ่านไม่ผิดหรอกครับ4คน เพราะนิ๊กกับน็อกคือคนๆเดียวกัน จะเรียกว่าไงดีหล่ะ..เหมือนคนมีสองบุคลิคเพียงเเต่อันนี้มันเเยกร่างออกมาได้.. ก็ประมาณนั้น ถ้าผมเดาไม่ผิดไอห้อง(มิติ)ของพวกเขาทั้งหลายเข้าไปแล้วเหมือนเวลามันจะเดินช้าลง เพราะตอนผมออกมาทั้งที่มันควรจะผ่านไปหลายชั่วโมงกลับเพิ่งผ่านไปไม่กี่นาทีเท่านั้น มีประโยชน์ดีนะ..ก็ดีไม่เสียเวลาทำภารกิจผมด้วย เเต่ที่ตาลุงคาลัสบอกมา มันมีพลัง7อย่างเเต่ตอนนี้มันมีอยู่4หายไปไหน3..ถ้าผมเดาไม่ผิดอีก1น่าจะอยู่ที่ตาลุงนั่นเเหละก็เพราะตอนนั้นลุงบอกว่า'ตอนนี้ข้าเลยเเทบไม่มีพลังติดตัวเลยนี่สิ'ก็ลุงเขาก็บอกอยู่ว่า'เเทบ'แปลว่ามันก็ต้องมีอย่างน้อย1ละนะ.. อีก2ผมไม่รู้อาจจะมีคนหมั้น(?) เอ่อ..ทำพันธะสันยงสัญญาไปแล้วก็ได้

 

 

 

 

"นายพร้อมจะฝึกรึยัง?"เสียงทุ้มติดเเหบหน่อยๆดังขึ้นจากข้างหลัง เห้อ..ผมจำเสียงนี่ได้เเม่นเลยหล่ะ...

 

 

 

"ครับ"ผมตอบกลับไปยังต้นเสียงก็พบกับร่างสูงเจ้าของผมสีเเดงเพลิง กำลังยืนยิ้มแปลกๆมาให้ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"แฮ่กๆ ย..หยุด..ถ..เถอะ..ไม่ไหวเเล้ว... "

 

 

"ขออีกนิดนะ..ใกล้เสร็จเเล้ว"

 

 

"ม..ไม่นะ..ไม่ไหวเเล้ว.."

 

 

"ทนอีกนิดใกล้เเล้ว"

 

 

"อ๊าาา!..ผ..ผมเจ็บ.."

 





















              











 

 

 

35% loading. . .

 

"เจ้าอย่าร้องเสียงเเบบนั่นสิดาร์ก!! เเถมประโยคยังชวนเข้าใจผิดซะ!!"ไอกิลอส(ไอแดง)มันตะคอกใส่หูผมจนหูเเทบหนวก

 

 

 

"ก..ก็มันเจ็บนิหน่า.."ผมเกาหัวอย่างอายๆ ทุกคนครับอย่างเพิ่งเข้าใจผมผิดไป ตอนนี้ผมกำลังทำภารกิจอยู่ ก็คือมาฝึกกับไอ(กิ)ลอสซึ่งผมมารู้ว่าพลังของเขาก็คือ พลังเเห่งสรรพสัตว์ จะว่าไงดีหล่ะ ก็เหมือนกับเอาความสามารถของสัตว์ต่างๆเท่าที่จะมีบนโลกใบนี้มาใช้ได้เเถมความสามารถจะเพิ่มเป็นหลายเท่าตัวซะด้วย มันใช่วิธีสอนผมโดยการดัดหลัง(?) คือตอนเเรกมันก็ให้ผมเปิดไอค่าสถานะให้ดู ซักพักมันก็พึมพำๆกับตัวเองเเล้วก็บอกให้ผมลองซัดอาวุธบ้างหล่ะ ยิงธนูบ้างหล่ะ วิ่งบ้างหล่ะ โดดหลบดาบ มีด ส้อม ปากกา บลาๆๆ ที่มันสันหาปามา  พอจบมันก็มาด่าว่าทั้งๆที่ผมมีค่าความเเม่นกับเร็วเยอะทำไมไม่คล่องเเคล่วบ้างหล่ะ ช้าบ้างหล่ะ ผมก็ได้เเต่ตอบว่า..ผมไม่รู้....

เเล้วไปๆมาๆมันก็บอกจะทดสอบความอ่อนตัว บางคนอาจจะไม่อะไรมาก เเต่สำหรับผมที่ไร้ซึ่งความอ่อนตัวเเล้ว มันทรมานเป็นอย่างมาก คือคุณเคยนั่งรูปตัววีเเล้วก้มเเตะไปข้างหน้าถ้าผมทำปกติมันจะอยู่ประมาณช่วงเข่าเท่านั่นเเต่นี่มันกด! เเล้วเเรงมันก็มหาควายนะครับ.. คือพอบอกให้หยุดมันก็บอกว่าอีกนิดๆ จนปลายนิ้วผมเลยปลายเท้าไปแล้วเนี่ย!!!!  เเต่การฝึกกับกิลอสสอนให้ผมได้รู้ว่า..มันเป็นตัวอันตราย!!! ตลอดการสอนมันพยายามจับนู่นจับนี่ผมตลอด ถ้าผมไม่ได้คิดไปเองอ่ะนะ

 

 

"งั้นพอละ...เจ้าเข้ามาใกล้ๆข้านี่"ประโยคนี่มันคุ้นๆว่าไหมครับ-  -??

 

 

"จะทำอะไร"คราวนี้ผมไม่เข้าไปใกล้ๆง่ายๆอย่างรายที่เเล้วหรอกถ้ามันหันมาทำอะไรเเปลกๆเเบบเอเธนท์อีก คงรู้สึก..แปลก?

 

 

"ทำให้เจ้าผ่านภารกิจไง"มันพูดเเล้วส่งรอยยิ้มอย่างมีเล่ห์นัยบางอย่างมาให้ ดูเหมือนเจ้าตัวพยายามจะหุบยิ้มนะ  ผมค่อยๆเข้าไปหาเขา ....ดาร์กมันเเค่เกม ท่องไว้ เเค่เกมๆๆ...

 

 

 

"หันหลัง" ผมค่อยหันหลังให้กิลอสซึ่งเจ้าตัวก็ตวัดวงเเขนเเกร่งนั่นกอดเอวผมไว้หลวมๆ ...เกมมันเป็นเกม.....

 

 

 

"อ๊ะ!"กิลอสเสยผมของผมขึ้นเเล้วจูบหนักๆแบบเอเธนท์เเต่ต่างกันที่ว่าเขามาทำในจุดอ่อนไหวที่สุดของผม! นั่นทำให้เเรงที่ผมจะผลักเขาออกกลับเเห้งเหือดไปในพริบตา 

 

 

"ทำตาอย่างนั้นจะยั่วกันรึไง"กิลอสกดปากซีดของตัวเองลงที่หลังคอขาวอีกรอบตรงรอยเเดงจุดเดิม นั่นส่งผลให้คนตัวเล็กเเทบจะล้มพับไปดีที่ยังมีเเขนเเกร่งไว้เป็นที่เกาะ

 

 

 

'ภารกิจลับ สำเร็จ 6/10'

 

 

"หึหึ"

 

 

 

 

เป๊าะ!

 

 

 

 

 

ร่างของทั้งสองโผล่มาที่ห้องรับเเขกอีกครั้ง ในท่าที่กิลอสยังคงกอดดาร์กจากข้างหลังในรอยยิ้มแปลกๆของเจ้าตัว กลับกันดาร์กที่พิงไปที่อกแกร่งดวงหน้าน่ารักที่ปกติจะอยู่ในเเนวเรียบเฉยซะส่วนใหญ่ตอนนี้กลับมีสีเเดงๆชมพูๆประดับอยู่ที่ดวงแก้ม ดวงตาเยิ้มๆที่ดูเลื่อนลอย ปากสีซีดเผยออกนิดๆ เป็นถาพที่เห็นเเล้วชวนให้เข้าไปขย้ำซะจริง! แต่ดูเหมือนวิญญาณจะหลุดออกจากร่างดาร์กเป็นที่เรียบร้อยเเล้ว  

 

 

 

 

 

"นี่จะอยู่อย่างนี้อีกนานไหมถ้านานไปที่โซฟาจะดีกว่าไหม? หึหึ"กิลอสเอาคางเกยไปที่ไหล่คนตรงหน้าแล้วยังเเกล้งคนตัวเล็กอีกรอบด้วยการหายใจรดต้นคอ!

 

 

 

"ป..ปล่อย.."เหมือนคำพูดของกิลอสทำให้ดาร์กได้สติ ดาร์กพยายามใช้เเรงอันน้อยนิดผลัก  แต่ดูเหมือนมันไม่มีผลต่อกิลอสเลยซักนิ๊ดดดด กิลอสกลับกระชับอ้อมกอดให้เเน่นยิ่งขึ้น ดาร์กเงยหน้าขึ้นไปหวังจะไปด่า(?)เเต่ในจีงหวะที่กิลอสก็ก้มหน้าลงมาพอดี ทำให้ใบหน้าของทั้งสองห่างกันไม่ถึงเซน. ดวงตากลมฉายเเววตกใจเล็กน้อย กลับกันกับดวงตาเฉี่ยวที่ดูเหมือนจะรู้สึกสนุกสนาน ใบหน้าคมค่อยๆก้มลงมาเรื่อยๆเเละเรื่อยๆ คนตัวเล็กพยายามจะดิ้นออกจากวงเเขนที่รัดเเน่นยิ่งกว่างูซะอีก ดาร์กได้เเต่หลับตาปี๋ ในขณะที่หน้าคมใกล้เข้ามาเรื่อยๆเเล้ว...

 

 

 

 

ฟึบ!

 

 

 

"ดาร์กเจ้ามีภารกิจใช่ไหม?ไปทำต่อสิ"เสียงทุ้มหน้าฟังดังขึ้นจากหบังของกิลอส พร้อมกับร่างของกิลอสลอย(?)ออกไปอยู่ที่โซฟา

 

 

 

"เอเธนท์!"ผมร้องขึ้นอย่างตกใจเล็กน้อย เพราะหลังจากที่เขาหายไปนานดันมาโผล่จังหวะสำคัญเเบบนี้ ต้องขอบคุณเขาจริงๆ 

 

 

 

"ไปทำภารกิจสิ นิ๊กน๊อกรออยู่นะ"เอเธนท์ว่าก่อนจะเดินไปหลังโซฟา

 

 

 

"นี่เจ้า!!"เสียงตะคอกที่เบามากดังมาจากหลังโซฟา ผมบอกเเล้วใช่ไหมว่าหูผมหน่ะดีเกินไป

 

 

"หืม..ว่าไง"อันนี่เสียงนิ่งๆ เอเธนท์ชัวร์ๆ

 

 

 

"มาขัดข้าทำไม ! กำลังได้จังหวะเลย"เสียงทุ้มต่ำดูน่ากลัว กิลอสชัวร์

 

 

 

"คนนี้ข้าจอง"เสียงนิ่งๆดูไม่ซะทกซะท้านกับเสียงขู่ของคนที่คุยด้วยซักเท่าไหร่

 

 

 

"ไม่!ของข้า!"

 

 

 

"ของข้าต่างหาก"

 

 

 

"ของข้า!"

 

   
 

 

'คุณได้รับทักษะแอบฟัง ระดับ1 ค่ะ'

 

 

 

"เเต่ข้าเจอเขาก่อนเขาตั้งชื่อให้ข้าคนเเรก"เสียงนิ่งๆดังขึ้นอีกรอบ ผมสาบานเลยนะว่าผมไม่ได้แอบฟัง 

 

 

"เเต่ข้าเป็นคนช่วยเขามาที่บ้านเรา!"เสียงทุ้มต่ำที่เหมือนจะขู่คำรามตลอดเวลาเถียงกลับ

 

 

"นั่นก็เป็นเพราะพลังเเห่งการทำนายของพ่อไม่ใช่รึไง"เสียงนิ่งที่ดูมีอารมณ์ขึ้นนิดหน่อยพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"นี่พร้อมยัง/จะมายืนเอ๋ออีกนานไหม"เสียงทุ้มที่ติดเเหลมนิดๆ นั่นทำให้ผมหลุดออกจากสมาธิในการฟัง

 

 

 

"อ..เอ่อ..ครับๆ"

 

 

 

 

"เจ้ามาใกล้ๆข้านี่"นิ๊กน๊อก(มันฟิวชั่นกันไปแล้วเมื่อตะกี้) ตอนนี้ผมยังอยู่ในสภาวะเง๋อ(เอ๋อ+งง)

เลยทำตามอย่างว่าง่าย  

 

 

 

"อ้ะ!"ผมตกใจเล็กน้อยเมื่อนิ๊กน๊อกดึงมือผมไปประกบจูบที่หลังมืออย่างเเผ่วเบา นี่วันนี่ผมตกใจมากี่รอบเเล้วเนี่ย เเล้วอย่าบอกนะว่าวิธีผ่านภารกิจมันคือการ..จ..จูบ? เนี่ยนะ!ใครมันช่างคิดวะเนี่ย! 

 

 

 

'ภารกิจลับ สำเร็จ 7/10'

 

 

 

"อ..เอ่อ..นิ๊กน๊อก เห็นดาร์ฟบ้างไหม?"ผมถามเพราะในห้องรับเเขกนี่กลับไม่มีสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่าดาร์ฟได้เลย...

 

 

 

"อ่อ!ในสวน/ไม่บอก"มันยังคงไร้ซึ่งความสามัคคีได้เสมอต้นเสมอปลายจริงๆ.. เเต่ช่างเถอะผมเริ่มเบื่อบ้านหลังนี้เเละหน้าพวกนี่เเล้วซะด้วยรีบๆทำภารกิจเเล้วก็ออกไปทำอย่างอื่นบ้างดีกว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"เอ่อ...ดาร์ฟครับ"ผมกล้าๆกลัวๆ ไม่รู้ทำไมดาร์ฟเป็นคนเดียวที่ผมทั้งรู้สึกเกรงใจ เกรงกลัว บอกไม่ถูกเหมือนกัน เอ่อ..สำหรับผมดาร์ฟเขาดู เอ่อ..ไม่ปกติ(?) คือเหมือนเรามิอาจเข้าใจความคิดของเขาได้เลยซักนิด 

 

 

 

"อ่าววววว(ลากเสียงยาวๆ) ดาร์ก"ดาร์ฟหันมาหาผม ผมเขียวมรกตยุ่งๆปลิวเบาๆไปตามลม ทั้งๆที่ปากคุยกับผมเเต่ตาดันลอยไปไหนก็ไม่รู้-*-

 

 

 

"คือว่.."ผมกำลังจะพูดเข้าเรื่องเเต่ยังพูดไม่จบ

 

 

 

"ภารกิจสินะ อืมมมมมมมม...."ดาร์ฟพูดขัดขึ้นมาก่อนจะเอามือลูบคางตัวเองเหมือนใช้ความคิด

 

 

 

"..."ผมรอฟังเขาว่าเขาจะให้ผมทำอะไร

 

 

 

"อืมมมมม....ถือว่าเจ้าเป็นคนเเรกที่ข้าถูกใจ เอานี้ไป"เขายืนยาเม็ดสีม่วงๆมาให้ผมเม็ดนึง ผมเอียงคอนิดอย่างสงสัยเเต่ก็รับมันไว้บนมือเเต่โดยดี

 

 

 

"กินซ....ะเเลัวเจ้าจะผ่านภารกิจ"ดาร์ฟพูดทั้งๆที่มองเลยหัวผมไป-  -

 

 

 

"เเล้วนะ...อุ้บ"ผมกำลังจะถามถึงน้ำที่เอาไว้กินยาดาร์ฟ ดาร์ฟกลับก้มลงมาประกบปากเขากับปากผม! ผมเม้มเม้มปากเเน่นเเต่มือหนาถูกเลื่อนขึ้นมาบีบคางส่งผลให้ปากเล็กเผยอออกเเล้วส่งน้ำมาให้ มิวายหากำไรให้ตัวเองโดยการไปทักทายกับลิ้นเล็กน้อยๆก่อนจะผละออกมา

 

 

 

 

"แฮ่กๆ.. ท..ทำอะไรน่ะ!!!"ผมตะโกนใส่หน้าดาร์ฟ ถึงมันจะเป็นเกมก็เถอะ เเต่นี่มัน..จ..จูบ เชียวนะ! 

ถ้าให้เดาตอนนี้หน้าผมคงเเดงมากเเน่ๆ

 

 

 

"อ่าาาาา.....ก็น้ำไงหล่ะ เเต่เจ้าดันกลืนมันไปโดยยังไม่ได้กินยาข้าเลยสงสัยต้องให้น้ำใหม่....."ก่อนที่มันจะก้มลงมาให้น้ำ(?)อีกทีผมรีบเอามือมากั้นระหว่างปากผมกับปากมัน ก่อนจะผลักมันออกไป 

 

 

 

"อ่าววววว เเล้วดาร์กจะกินยายังไงละครับ หืมมมมมม"ผมมองยาสีม่วงดูไม่น่ากินในมือตัวเองก่อนจะฝืนเอาเข้าปาก ก่อนจะรีบๆเคี้ยวเเล้วกลืนอย่างยากลำบาก

 

 

 

 

"เเค่กๆๆๆ"รสชาดมัน เเหวะสุดๆ ไม่รู้จะอธิบายยังไงดี รู้เเค่ว่า มันไม่ใช่รสชาดของอสหารเเน่ๆ

 

 

 

"ยานั่นจะมีผลข้างเคียงนิดหน่อยนะ เเต่มันจะยังไม่เเสดงออกมาหรอกนะ  "

 

 

"เเล้ว..."

 

 

 

'ภารกิจลับ สำเร็จ 8/10'

 

 

 

เป๊าะ!

 

 

 

ผมมาโผล่ที่เดิมซึ่งวันนึงโผล่มาเเทบนับไม่ถ้วน  หึ่ย! คนบ้านนี่เขาไม่เปิดโอกาศให้ถามอะไรเลยรึไงละเอะอะๆ ก็ดีดนิ้ว บางครั้งมันก็หงุดหงิดเหมือนกันนะ  เห้อ!คนค่อไปก็ลุงคาลัสสินะจะได้จบๆซะทีเบื่อหน้าคนเเถวนี้  เหอะ!

 

 

 

 

"ลุงๆ"ผมสะกิดเรียกลุงคสลัสที่กำลังอ่านหนังสือ.. หนังสืออะไรก็ไม่รู้ลุงเเกนั่งหันหลังให้ผม บังมิดเลยนะลุง

 

 

 

"หืม"ลุงครางรับเเล้วเอี้ยวตัวมา  ชัดเลย! มังงะ....

 

 

 

"คือลุงจะยอมรับผมไหม"ผมเข้าประเด็นทันทีจะให้ผมทำอะไรหล่ะครับ ก็ลุงเเกดันมีชื่อเเล้ว 

 

 

 

"เจ้าหมายถึงเรื่องอะไรรึมะ..พ่อหนุ่ม "คาลัสลองถามไอหนุ่มน้อยหน้าหวานดู

 

 

 

"ลุงครับ ลุงมีพลังเเห่งการทำนายใช่ไหมหล่ะครับ"ดาร์กพูดนิ่งๆเเต่ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ 

 

 

 

"อ่า...เจ้ามีหลักฐานรึไง?"

 

 

 

"ไม่มีหรอกครับ"ผมตอบพลาง(เเสร้ง)ยิ้มเศร้าๆ

 

 

 

"เเล้วเจ้ามั่นใจอย่างอย่าไร หืม?"คาลัสหันมาจ้องหน้าของหนุ่มน้อยเหมือนต้องการคำตอบ

 

 

 

"ก็ตอนเเรกลุงบอกเองนิหน่าว่า เเทบไม่มีพลังติดตัว 'เเทบ'ก็แปลว่าอย่างน้อยลุงต้องมี1หล่ะนะ "ผมตอบไปเเล้วก็จ้องตาอีกฝ่ายเเบบไม่หลบตา

 

 

 

"เเล้วรู้ได้ไงว่าเป็นพลังเเห่งการทำนายหล่ะมันอาจจะเป็นอีกสองพลังที่เหลือก็ได้หนิ"คาลัสถามกลับอย่างไม่ยอมเเพ้ 

 

 

 

"ก็ผมได้ยินลูกๆลุงเขาคุยกันนี่หน่า ..ว่าที่เขาไปช่วยผมเพราะพลังเเห่งการทำนายของลุง ใช่ไหมครับ??"ดาร์กตอบพร้อมรอยยิ้ม

 

 

 

'ภารกิจลับสำเร็จ 10/10 สามารถไปรับของรางวัลได้ที่พ่อมดคาลัส'

 

 

 

ผมขมวดคิ้วน้อยๆมัน10/10ได้ยังไง ก็ในเมื่อลุงยังไม่ได้..เอ่อ...จูบ..

 

 

 

"ลุงครับวิธีผ่านภารกิจนี่มัน..??"ผมเอียงคอนิดๆเป็นเชิงถาม

 

 

 

"อ่อ!ก็เเค่ทำให้พวกข้าพอใจเเล้วพอพวกข้าเเค่คิดให้เจ้าผ่านมันก็จะผ่านเเล้วหล่ะ อ่ะ เอาของรางวัลเจ้าไป "ลุงบอกเเล้วส่งรางวัลที่รูปร่างเหมือนเจ้ากล่องตัวปัญหากับบัตรหนึ่งใบเเล้วก็หนังสือเก่าๆหนึ่งเล่ม ผมรับมาเเล้วยัดใส่ไว้ในกระเป๋าหนังที่สะพายอยู่ 

 

 

 

 

"เจ้าจะไปเลยรึเปล่า?"

 

 

 

 

"ครับ"ผมพยักหน้าเเล้วตอบอย่างไม่ลังเล 

 

 

 

 

เเต่เดี๋ยวนะ...วิธีผ่านภารกิจนี่มัน...

 

 

 

 

 

 

คุณหลอกดาววววววว!!!!!

 

 

 

"ฝากดูเเลลูกข้าด้วยละกัน บายๆ นะลูกสะใภ้ของข้า..."

 

 

 

 

เป๊าะ!

 

 

 

 

 

ก่อนที่รอบๆตัวผมจะบังเกิดเเสงสว่างจ้าจนต้องหลับตาหนี  ภารกิจนี่มันคงจบเเล้วซินะ..คงไม่ต้องเจอไอหัวหลากสีอีกเเลัว เห้อ ..ภารกิจนี่บอกเลยว่าโคตรเปลืองเนื้อเปลืองตัว!!!!

-------------------------------------------------------------100%----------------------------------


ไรท์เตอร์คัมเเบ็ค ! (ถุ้ย!)

ห่างหายกันไปอีกเเล้ว~ เค้าไม่ได้มาอัพเพราะเค้าไว้อาลัยอยู่หรอกนะ(หราา)

บทหน้าดาร์กน้อยของเราจะได้ไปผจญภัยในโลกกว้างกับเหล่าผองเพื่อนเเล้วววววววว(ปรบมือ)

ตอนเเรกก็ไ่ได้กะจะเปิดฮาเร็มให้หนูดาร์กหรอกนะคะ เเต่พอเเต่งเเล้วมันไหลไปนี๊ดดดดดดดดดดดดดดด(สาบานว่านิดเดียว)

ที่มาอัพได้ก็เพราะว่า......ไรท์เรียนปรับพื้นฐานเสดเเว้วววววววววว 

อาจจะ2-3วันอัพทีนะเค่อะ ขอประทานอภัยในความไม่สะดวก. . . -/\-

อ๊ากกกก เค้ารอเม้นอยู่นะรีดเดอร์ทู๊กกกคล รักนะจุ บุ จุ บุุ>3<







เเก้ไขครั้งที่1: 7/5/2557 -ลบช่วงไรท์เตอร์(ยกเว้นตอนท้าย)เพื่อความลื่นไหลในการอ่านของรีดๆที่น่ารัก(?)