นิยาย [กอล์ฟฐา] ผิดที่เราเจอกันช้าไป + special part : Dek-D.com

"ไหนพวกคุณลองแสดงความรักต่อกันซิ" สิ้นเสียงแอคติ้งโคช ทั้งคู่สบตากันเล็กน้อย ก่อนกอล์ฟส่งซิกให้ฐารับรู้และคว้าหญิงสาวข้างกายเข้ามากอดไว้อยู่นานมาก จนทนไม่ไหวต้องผละออกมาก่อน

"ผมบอกให้แสดงความรัก ไม่ใช่แสดงความเป็นเจ้าของ"

การเรียนการแสดงวันแรกดูท่า ไม่ค่อยราบรื่นแล้วสินะ

"ถ้างั้นทั้งสองคนน่ะ เคยจูบกันมาบ้างหรือยัง ?"

"เอ่อ... เคยค่ะตอนถ่ายหนัง" กอล์ฟตอบอย่างไม่คิดอะไรมาก ใช่เธอเคยเล่นบทนี้มาบ้างแล้ว

"ไม่เคยค่ะ เพิ่งเจอกัน"

ทั้งห้องแอคติ้งเงียบสนิท ใบหน้าของสาวน้อยที่ให้คำตอบกลายเป็นสีแดงสดพร้อมกับก้มหน้างุด ครูฝึกถึงกับเลิกคิ้วด้วยความสงสัย ก่อนจะยิ้มมุมปากเล็กน้อย สงสัยคำถามเขาอาจจะไม่เคลียร์สินะ ในขณะที่คนที่นั่งอยู่ข้างๆถึงกับหันขวับกับคำตอบแบบนั้น ก่อนจะตกใจกับสภาพของคนข้างๆ

"ฐา เธอเป็นไรเนี่ย ไม่สบายหรอ"

"ไม่เป็นไรๆกอล์ฟ เอาน่าฐา เดี๋ยวก็ชิน ไงไปพักกันก่อนแล้วกัน" ครูฝึกพยายามพูดปลอบใจ แต่ล้ออยู่ในทีและดูเหมือนแอบจับความรู้สึกบางอย่างได้บ้างแล้ว

"กังวลเรื่องที่ต้องจูบกับกอล์ฟหรอ" แอคติ้งโคชตัดสินใจถามทันทีเมื่อกอล์ฟเดินออกไปแล้ว เพราะท่าทางลนๆที่เขาจับสังเกตได้ ฐาพยักหน้าเล็กน้อย เธอไม่ค่อยชอบที่จะต้องแสดงความรักกับใคร ถ้าแสดงก็คงทำได้ แต่มันคงดูฝืนๆ เธอยังไม่รู้จัก เธอยังไม่สนิท

"ลองเปิดใจดูนะ อย่าปิดตัวเอง" ฐาพยักหน้ารับ ในขณะเดียวกันกอล์ฟก็เดินกลับเข้าห้อง พร้อมกับยื่นขวดน้ำให้คนข้างๆ เพราะเธอสังเกตเห็นว่าฐาไม่ได้ออกมาพักเหมือนอย่างเธอ แอคติ้งโคชแอบมองยิ้มๆ เมื่อเขาเริ่มมองเห็นอะไรบางอย่างกำลังก่อตัวขึ้น

"ผ่อนคลายกันหน่อยแล้วกัน พวกคุณเคยมีความรักครั้งแรกมั้ย ชีวิตตอนนั้นเป็นไงบ้าง ไหนลองเล่าให้ฟังหน่อย"

"ตลกเนอะ ตอนเด็กๆ พวกเราทำอะไรกันก็ไม่รู้"

"นั่นสิ แต่เราไม่คิดเลยนะเนี่ย ว่ากอล์ฟจะเป็นสาวหวานขนาดนั้น"

ฐาเงยหน้ามองคนข้างๆอย่างไม่เชื่อสายตา กอล์ฟที่ดูภายนอกออกไปทางแมนๆ จะมีมุมโรแมนติกและอ่อนหวานได้ขนาดนั้น จนเธอเกือบจะเทียบไม่ติด สงสัยต้องมองใหม่ซะแล้วสิ ภายนอกคงเทียบไม่ได้กับข้างใน แต่ถ้าเธอเป็นผู้ชายคนนั้น เธอคงดูแลทะนุถนอมกอล์ฟเป็นอย่างดี ไม่ปล่อยปะละเลยแบบนั้นแน่ๆ

"เราเองก็ไม่คิดว่าฐาจะชอบเล่นกีฬา ฐาดูเหมือนผู้หญิงสวยๆใสๆ บอบบาง อ่อนแออะ"

"โห กอล์ฟ เราเป็นขนาดนั้นเลยหรอ" ฐาหยุดเดินก่อนจะโวยวายเล็กน้อยกับคำพูดสบประมาทนั่น ขอถอนคำพูดที่ว่า โรแมนติกและอ่อนหวานออก จนคนที่จุดประกายระเบิด เกือบแก้ตัวแทบจะไม่ทัน

"เอาน่า ล้อเล่นเอง ว่าแต่มาเล่นแบบนี้ แฟนว่าไงบ้างอะ"

"พี่เขาไม่ว่าอะไร อีกอย่างแม่ฐาก็ยอมให้เล่น เค้าจะทำไงได้"

กอล์ฟพยักหน้าเห็นด้วย ส่วนตัวเธอตอนนี้ยังไม่มีใครเป็นตัวเป็นตน ที่จะหวงก็คงมีแค่แม่กับป๊าแต่ทั้งคู่ก็เข้าใจดี ไม่ใช่ต้องเล่นเลิฟซีนกันทั้งเรืองเสียหน่อย จะว่าไป ไม่เยอะแต่เน้นๆแบบนี้ พอหนังออกไปภาพมันจะเป็นไงน้า

"แต่พี่เขาฝากบอกว่า รักในจอน่ะได้ แต่นอกจอเจอกันแน่"

"โหๆ ฝากบอกเขาเลย กอล์ฟชอบผู้ชาย อ้อเว้นแต่ว่า ถ้าฐาเป็นทอมหล่อน่ารักน่ะนะ" กอล์ฟพูดล้อๆอย่างไม่ใส่ใจ ในขณะที่อีกคนก็มองขำๆ เรื่องราวก่อนความรักครั้งแรกของกอล์ฟ ที่ตอนนั้นเคยเป็นสาวเฮี้ยวสมัยม.ต้นที่ตามตื้อสาวห้าววัยเดียวกัน จนสุดท้าย ก็เป็นได้แค่เพื่อนกัน

"อื้ม พัฒนาการดีขึ้นนะ ดูไม่ค่อยเกร็งแล้ว"

หลังจากผ่านไปได้เกือบอาทิตย์ สองสาวก็ยิ้มแย้มด้วยความยินดี ในที่สุดทั้งคู่ก็ยอมเปิดใจให้แก่กันและกัน แต่แอคติ้งโคชก็ยังไม่วายทำให้ทั้งคู่ต้องกลุ้มใจหนัก ปมแรกเพิ่งคลายปมสองก็ตามมา หลังจากให้เวลาไปทำใจกันสักพัก รวมถึงบทที่ต้องไปอ่านมาจนเข้าใจ

จุดเริ่มต้นจริงๆมันอยู่ตรงนี้ต่างหาก

"ถึงเวลาแล้วล่ะ ถ้างั้นหลับตาครับ"

"ตอนนี้พวกคุณคือบีมและปุ้ย ทิ้งกอล์ฟและฐาไว้ข้างนอกประตูซะ"

"ลืมตาขึ้น"

"บีมครับปุ้ยครับ ถ้าวันนี้คือวันสุดท้ายที่คุณจะได้อยู่ด้วยกัน พวกคุณจะทำยังไงครับ"

กอล์ฟจ้องมองดวงตาของหญิงสาวที่ยืนอยู่ตรงหน้าพร้อมบอกกับตัวเอง ผู้หญิงคนนี้คือคนที่เธอรักมาก รักมากจนไม่อยากเสียไปให้ใคร ความรู้สึกที่ส่งออกไปทางแววตามันชัดเจนมากจนฐาเริ่มรู้สึกหวั่นไหว ยิ่งเห็นท่าทางแบบนั้น กอล์ฟยิ่งรั้งฐาเข้ามาใกล้ พร้อมกับลูบใบหน้าช้าๆ

คราวนี้ไม่มีเสียงขัดของแอคติ้งโคช อันที่จริงตั้งแต่คำสั่งนั้นจบลง ก็เหมือนในห้องนี้มีแค่เราสองคน แม้จะพยายามเตือนตัวเองและบอกคนตรงหน้า แต่มันก็ดูเหมือนไร้ค่า ไร้ความหมายไปในทันใด

"เราชอบผู้ชายนะ ..."

ตอนนี้ฐาไม่สนด้วยซ้ำ ว่ากอล์ฟจะชอบผู้ชาย หรือกอล์ฟคือผู้หญิง แต่ที่รู้ตอนนี้คนที่ยืนอยู่ตรงหน้าคือคนที่เธอรักมาก แล้ววันนี้คือวันสุดท้ายที่จะได้เจอกัน... ฐาหลับตารับสัมผัสที่กำลังจะเกิดขึ้น พร้อมปล่อยให้มันเป็นไป

มันช่างอ่อนหวานละมุน เหมือนล่องลอยอยู่บนอากาศ เหมือนทุกความรู้สึกถูกสื่อสารผ่านทางภาษากายแทนคำพูด ความรักที่ไม่จำเป็นต้องใช้เสียง แต่เธอก็สัมผัสมันได้อย่างชัดเจน

'ถ้าต้องแสดงบทคนรักกันทั้งๆที่ไม่ได้รัก ? - งั้นก็รักกันซะสิ จะได้ไม่ยาก'

'ใช่... แค่รักกันแค่นั้นก็พอ'

“จับมือฐาไว้แน่นๆได้ไหม”

“ได้สิครับ เป็นไรไปเนี่ย ไม่สบายหรอ” ชายหนุ่มถามด้วยความห่วงใยพร้อมกับกุมมือหญิงสาวข้างกายไว้แน่น หลังจากเป็นกังวลอยู่นานเพราะได้ยินน้ำเสียงร้อนรนที่ร้องขอให้รีบพากลับบ้าน

“ฐาอยากพัก พาฐาไปส่งบ้านหน่อยนะ”

“ได้ครับ พี่อยู่นี่แล้วไม่เป็นไรนะ” ได้แต่เก็บความสงสัยเอาไว้ เพราะเขาจำได้ดีว่าฐาย้ำนักย้ำหนาว่าไม่ต้องจำเป็นมารับ เพราะปกติถ้ามีเรียนแอตติ้ง จะมีเพื่อนพาไปส่งบ้าน แต่วันนี้ทำไมเป็นแบบนี้ไปได้ก็ไม่รู้

กอล์ฟได้ยืนมองภาพเหล่านั้นด้วยความหวั่นใจ เธอเผลอตัวเผลอใจไปไกลแล้ว ไกลจนเผลอบอกความนัย

“อื้อ บีม พอก่อน...”

ฐาค่อยๆผละออกจากอ้อมกอดของหญิงสาวตรงหน้า เพื่อสูดอากาศหายใจ ไม่รู้เวลาผ่านไปนานแค่ไหน รู้เพียงแค่ตอนนี้เธอไร้เรี่ยวแรงจนกอล์ฟต้องประคองเธอไว้ แอบลอบมองริมฝีปากอมชมพูนั่น ก็นึกถึงสัมผัสที่ยังตราตรึงไม่หาย อะไรบางอย่างกำลังก่อตัวขึ้นเรื่อยๆ

“โธ่ ครูกลับไปแล้วหรอเนี่ย” ได้แต่เฉไฉไปเรื่องอื่น เธอรู้ดีว่านี่มันเกินกว่าการแสดงแล้ว มันมากเกินไป กับคนรักที่คบกันอยู่เธอยังไม่เคยเป็นแบบนี้ แต่นี่...

“เอ่อ...ฐา เธอฟังชั้นนะ”

“อย่าพูดออกมานะกอล์ฟ อย่า...” ฐารีบปฏิเสธ เธอรู้แล้ว ยิ่งมองแววตานั่นของคนตรงหน้า มันไม่ใช่แล้ว เธอกำลังหวั่นไหว เธอกำลังทำผิดกับคนรัก ทั้งๆที่ไม่ควรเลยด้วยซ้ำ

“ฐา ชั้นรักเธอ”

“กอล์ฟ เราเลิกเล่นกันดีกว่า ครูก็กลับไปแล้ว“ เธอพยายามหลอกตัวเองว่ากอล์ฟอาจจะยังอินอยู่ อาจจะยังคิดว่าเธอเป็นปุ้ย ฐาเลยตัดสินใจรีบผละออกจากอ้อมกอดของกอล์ฟ ก่อนที่อะไรๆมันจะเกินเลยไปกว่านี้

“ชั้นรักเธอ ชั้นรักเธอ.. .ชั้นรักเธอจริงๆนะ”

“แต่ชั้นมีคนรักแล้วนะ” ความจริงที่เธอต้องยืนยัน แม้จะปฏิเสธไม่ได้ถึงความรู้สึกภายในใจ ได้แต่ปลอบตัวเองว่าบางที เราอาจจะแค่เผลอตัว เผลอใจ แค่หวั่นไหวไปก็เท่านั้น

“ถ้างั้นก็ยืนยันสิ ว่าเมื่อกี้ฐาไม่ได้มีความสุข ฐาไม่ได้รัก...”

“มันเป็นไปไม่ได้ เธอก็รู้ไม่ใช่หรอ ให้มันจบลงแค่ตรงนี้เถอะนะ” ได้หยุดคำพูดนั้นไวด้วยปลายนิ้ว เธอไม่อยากยืนยัน ให้ตายสิมันไม่ควรเกิดขึ้นเลยสักนิด ไม่ควรเลยจริงๆ

“ฐา...”

“ชั้นขอโทษที่ชั้นรักเธอ. . .”

= = = = = = = Special ป้ะ ? ไม่รู้อะ เรียกว่ามาต่อให้จบละกัน :) รักนะคะ คนดี = = = = = = =

“คัตตตตตตตต! อารมณ์มันไม่ได้ พอแล้ว! พักกอง3ชั่วโมง”

น้ำเสียงไม่ค่อยสบอารมณ์ของผู้กำกับดังขึ้น จนทำให้นักแสดงหลักของฉากที่เพิ่งถูกยกเลิกถึงกับหน้าเสีย ฉากง่ายๆกับบทพูดแค่ไม่กี่ประโยคแล้วแสดงความรักต่อกัน แต่เธอกับฐากลับทำมันไม่ได้ ความรู้สึกมันส่งกันไม่ถึง เหมือนมีเยื่อบางๆกั้นขวางอะไรบางอย่างเอาไว้

เพราะยิ่งจ้องมองแววตานั่นมากเท่าไหร่ ความกังวลและความหวาดระแวงก็ยิ่งฉายชัด

“เธอลำบากใจเรื่องที่ชั้นพูดวันนั้นใช่มั้ย” กอล์ฟตัดสินใจเดินเข้าไปถามใครบางคนที่นั่งพักอยู่ริมน้ำ ทุกการแสดงออกของฐามันบ่งบอกชัดเจน ทุกวันนี้เวลาอยู่ที่กองเธอก็โดนเมินไม่สนใจ ถูกทำเหมือนเป็นแค่ฝุ่นละอองที่พัดผ่านไปก็เท่านั้น

“ลืมๆมันไปได้มั้ย ถือซะว่ามันไม่มีอะไร อย่าทำแบบนี้เลย มันเสียงานนะฐา” ยิ่งถูกเมิน อารมณ์ก็ยิ่งครุกรุ่น ขนาดเธอตามมาพูดด้วยขนาดนี้ แม้แต่หน้าก็ยังไม่ยอมมอง ถ้าวันนั้นควบคุมตัวเองได้คงไม่ยอมเปิดเผยความนัย

รู้ทั้งรู้ว่า เขารักกันมากแค่ไหน แต่ก็ยังหวังลมๆแล้งๆ เพราะดันคิดว่าใครบางคนจะรู้สึกเหมือนกัน

“ให้ถือซะว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นงั้นหรอ ง่ายๆแบบนั้นหรอ” คนตัวเล็กตอบกลับอย่างไม่สบอารมณ์ วันนั้นบอกกับเธอเองว่ารักกัน แล้ววันนี้มาบอกให้ลืม มันไม่ง่ายไปหน่อยหรือไงกัน

“มันก็ไม่ได้ง่าย แต่ชั้นไม่อยากให้มันเสียงาน” เพราะไม่ได้พูดความจริงเลยต้องหลบสายตาแบบนี้ ไม่ได้อยากเอาเรื่องงานมาอ้างเลยซักนิด ต้องมาทนยืนอยู่ในจุดๆนี้ก็อึดอัดจะแย่อยู่แล้ว

“ทุกอย่างที่ทำ ก็เพราะงานงั้นสินะ”

“พูดแบบนี้เธอต้องการอะไร ฐา? ในเมื่อเธอพูดเองว่ามันเป็นไปไม่ได้ แล้วเธอต้องการอะไร” พูดออกไปด้วยความร้าวราน แม้จะไม่มีน้ำตาซักหยด แต่ไม่ใช่ไม่เสียใจ เพราะทุกสิ่งที่อย่างที่ผ่านมาในชีวิต คอยสร้างเกราะกำบังเอาไว้ เหอะ แบบนี้มันไม่ต่างอะไรกับสมัยก่อนที่จู่ๆเธอก็โดนคนรักเมินเฉยเลยสักนิด

“ฐาแค่อยากให้กอล์ฟให้เวลาฐาหน่อยได้ไหม ขอร้องนะ” อ้อมกอดที่เธอไม่ได้สัมผัสมานานตั้งแต่แอคติ้งคลาสวันนั้น วันนี้มันกลับรัดตัวเธอไว้แน่น เพราะความแข็งแกร่งที่ต่างกัน ความเปียกชื้นของน้ำตาเลยเกิดขึ้น

“เหอะ...คงลังเลอยู่สินะ มันไม่ได้เกี่ยวกับที่ชั้นรักเธอหรอก ใช่ไหมล่ะฐา”

“หมายความว่าไงกอล์ฟ เธอต้องการจะสื่ออะไร”

“ชั้นรักเธอที่เธอเป็นเธอนะฐา แต่เธอรักชั้นที่ชั้นเป็นใครกันแน่” ความลับบางอย่างกำลังจะเปิดเผย ความบังเอิญบางอย่างที่เธอแอบไปรู้มา ไม่แปลกใจทำไมผู้หญิงตรงหน้าถึงได้เล่นเข้าถึงบทบาทได้เร็วขนาดนั้น

“แค่ชั้นหน้าตาคล้ายคนรักเธอ แต่ชั้นก็ไม่ใช่ตัวแทนใครนะ”

‘เล่นไม่ยากเลย เราเพิ่งสังเกตว่ากอล์ฟหน้าตาคล้ายเธอมากนะ เราเลยคิดว่าเป็นเธอเวอร์ชั่นผมยาวไง’

“กอล์ฟ เธอรู้เรื่องนี้หรอ...”

“เหอะ ใช่ชั้นรู้ ชั้นรู้ดี” กอล์ฟได้แต่ถอยหายใจด้วยความสมเพชตัวเอง ความจริงที่เธอไม่อยากจะพูดมันออกมาด้วยซ้ำ วันนั้นดันเผลอไปเห็นบทสนทนาเข้าโดยไม่ได้ตั้งใจ แต่ไม่เป็นไรถ้าเป็นเรื่องนี้ยอมก็ได้ ถ้ามันจะทำให้ทุกอย่างคลี่คลาย

“เธอก็คิดซะว่า ชั้นเป็นพี่เค้าเหมือนตอนแรกก็ได้ คิดซะว่าชั้นเป็นพี่เค้าจะได้เล่นได้ไง”

เพราะคำพูดมันอธิบายไม่ได้ทุกอย่าง ฐาเลยคว้าคนตัวสูงที่กำลังเข้าใจผิดอะไรบางอย่างไปไกล มาพิสูจน์ให้รู้ดำรู้แดงเสียที ว่าจริงๆแล้วอะไรที่อยู่ในใจกันแน่

ความหวานและความอ่อนโยนที่ทั้งคู่ได้สัมผัสอยู่ตอนนี้ มันปฏิเสธไม่ได้จริงๆ ว่าระหว่างเรานั้นไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้น

“ไม่ได้เกี่ยวกับหน้าตา มันเกี่ยวกับความรัก” หลังจากผละออกจากกัน ฐาก็เปิดเผยถึงความจริงในใจที่แอบซ่อนเก็บไว้ เรื่องของหัวใจมันห้ามไม่ได้ แล้วเธอก็ดันควบคุมมันไม่เก่ง

“ฐายอมรับนะ ว่าตอนแรก ฐามองกอล์ฟเป็นพี่เขาจริงๆ แต่ตอนนี้มันไม่ใช่”

“ตอนนี้ฐาแค่รู้สึกผิด กอล์ฟเข้าใจมั้ย”

“เพราะพี่เค้าดีกับฐามาก แล้วเราก็รักกันมาก” คำพูดที่ทำให้กอล์ฟต้องเมินหน้าหนี ไม่เห็นจำเป็นต้องย้ำกันต่อหน้าว่ารักกันขนาดไหน แค่นี้มันก็แย่เกินพอแล้ว

“แต่ฐาก็ดันรู้สึกดีกับกอล์ฟด้วยเหมือนกัน” ฐาเงยหน้ามองผู้หญิงตรงหน้าที่บอกว่าเข้มแข็งนักหนา แต่วันนี้กลับมีน้ำตาไหลออกมา ความสุขบนความรู้สึกผิด มันไม่ใช่เรื่องที่ดีเลยนะ

“ในชีวิตจริง แม้ว่าเราจะรักกันแค่ไหน แต่ก็ไม่สมควรจะรักกัน เธอเข้าใจมั้ยกอล์ฟ”

“แล้วถ้าเป็นบีมกับปุ้ย เธอจะรักชั้นได้มั้ย” แทบจะลงไปคุกเข่าอ้อนวอน แม้จะเป็นเพียงบทบาทสมมติแต่เธอก็อยากจะทำมัน เพราะนั่นคือสิ่งที่เดียวที่เวลาเราทำแล้วไม่รู้สึกผิดต่อใครอีกคน ใช้เหตุผลมาเป็นข้ออ้างว่านั้นคือการแสดง และเราแค่อยากเข้าถึงบทบาท

“ถ้างั้นเธอลองหลับตาดูสิกอล์ฟ... เอากอล์ฟฐาทิ้งไว้ข้างนอก”

“ถ้าเธอพร้อมเมื่อไหร่ ก็ลืมตาขึ้นนะ”

“อื้อ... บีมเล่นอะไรเนี่ย” ปุ้ยพยายามเรียกสติคนที่กำลังลวนลามเธอทางกาย ก่อนจะแอบเห็นรอยยิ้มบนใบหน้าอันแสนเจ้าเล่ห์นั่น ความร่าเริงของใครอีกคนกลับมาแล้ว

“ป่าวซะหน่อย บีมแค่คิดถึงปุ้ย คิดถึงมากเลยอยากแสดงความรัก...ไม่ได้หรอ”

ถ้าเป็นไปได้...พวกเธอก็อยากจะสวมบทบาทของบีมและปุ้ยตลอดไป

จบนะ จบจริงๆละ XD

[กอล์ฟฐา] ผิดที่เราเจอกันช้าไป + special part

ผลงานอื่นๆ ของ whiztle ดูทั้งหมด

ผลงานอื่นๆ ของ whiztle

นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

คำนิยม Top

คำนิยมล่าสุด

ความคิดเห็น