Dream...True love

เนื้อเรื่อง

“เห้ย!!! ทนไม่ไหวแล้วโว้ย!!!!” แล้วฉันกำลังจะวิ่งออกมาจากร้านอาหาร แต่มีคนนึงดึงแขนฉันไว้

“หมอก!!! รอพี่ก่อน!!!” นั้นก็คือ ‘พี่อัฐ’ คนที่ฉันแอบชอบ

“ไม่ต้องตามมาเลย ไปอยู่กะป้า 2 คนนั้นเลย” ป้าที่แกพูด เค้าอายุแค่ 18 เองนะ - -“

แล้วฉันก้อวิ่งออกจากร้านอาหารไปที่สถานที่รถไฟฟ้า ฉันวิ่งตากฝนออกไป แต่ก็นึกขึ้นได้ว่า.......’ตูลืมกระเป๋า ไม่มีตังสักบาท’……- -“

ฉันวิ่งกลับไปทีร้าน แต่ดันนั่งอยู่หน้าร้าน เพื่อให้พี่อัฐออกมาจากร้าน แล้วฉันจะวิ่งไปเอากระเป๋า

แล้วมันก้อเป็นอย่างที่ฉันคิด  พี่อัฐออกมาจากร้านนั้น พร้อมกับป้า 2 คน

แต่ทั้ง 3 คนแยกทางกันหน้าร้าน พี่อัฐดูท่าทางร้อนใจมากเหมือนกำลังมองหาใครสักคน แล้วฉันกับพี่อัฐดันสบตากัน พี่อัฐกำลังวิ่งตามฉันมา

“หมอก!!!! หยุดเดี๋ยวนี้นะ” พี่อัฐแหกปากข้ามถนนเลย (โอ้ พระเอกช้าน แหกปากยังไงก้อหล่อ หุหุ)

“พี่ตามหมอกมาทำไม หมอกมาเอากระเป๋าจะกลับบ้าน!!” คนมันไม่มีตังนิ

“พี่ชอบหมอก” ชัดทุกคำ

“พะ...พี่....ชะ.....ชอบ......หมอก” นางเอกติดอ่างเหรอว่ะ

“ใช่ พี่ชอบหมอก พี่แคร์หมอก” สารภาพข้ามถนนเลยแหะ

แล้วพี่อัฐก้อมาดึงฉันไปกอด อ้อมกอดนั้นอุ่นมาก ที่หนาวเพราะตากฝนหายไปเลย

“ไอ้หมอกโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ตื่นสิว่ะ จะ 6 โมงแล้วโว้ยยยยยยยย” คัยว่ะ แหกปาก ตูกำลังกอดกับที่รักตูอยู่นิ

ลืมแนะนำตัวไป ฉันชื่อ “หมอก” เรียนอยู่ม.3 จะขึ้นม.4 แล้วไอ้ที่ตะโกนอยู่นี้คือ....พี่เมฆ พี่ชายฉันที่กำลังจะจบม.6

“ตื่นแล้วโว้ยยยยยยยยย โวยวายอยู่ได้”

“มาปลุกทำไมแต่เช้านิ คนกำลังฝันหวานนนนนนน” สรุปคือที่กำลังฟังคำสารภาพอยู่นั้น.......มันคือฝัน!!!!!!!!!!!!!!

“ฝันถึงคัยว่ะ อย่าบอกนะว่าไอ้อัฐ เพื่อนฉัน” ไม่อยากตอบเลยว่าใช่

“ไม่ได้ฝันถึงพี่ละกัน แล้วนี่มาปลุกทำไม คนยิ่งเหนื่อยๆอยู่ ” ก็เหนื่อยดิเพิ่งลงเครื่องจากญี่ปุ่นเมื่อคืนนี้ เพราะฉันไปเที่ยวมา สนุกมากมาย

“ไปช่วยฉันจัดงานพรอมที่โรงแรมหน่อยจิ” งานจบม.6 นั้นเอง ที่รร.เราจัดขึ้น ซึ่งหรูหราทุกปี

“แล้วไม หมอกต้องไปด้วยอ่ะ” แล้วฉันเกี่ยวไรด้วยนิ ไม่ได้จบสักหน่อย

“ไม่ทำไมหรอก ไปช่วยพี่หน่อยดิ คนไม่พอ”

“พี่เห็นหมอกเป็นกรรมกรเหรอ” กรรมกรไร น่ารักขนาดนี้ haha+

“นะนะนะ ไปช่วยหน่อยดิ เดี๋ยวเอารูปไอ้อัฐให้เป็นของแถม” น่าสนว่ะ

“ได้!!!! รูปพี่อัฐเดี่ยวๆๆนะ เซ็นข้างหลังด้วย”  แล้วฉันก็วิ่งไปอาบน้ำ เพื่อจะไปช่วยงานพรอมของรร.

“ขอโทดนะน้องรัก พี่ทำเพื่อแก” เมฆพึมพำคนเดียวก่อนที่โทรศัพท์ไปบอก......ไอ้อัฐ.....ว่าเป็นไปตามแผน

หมอกไม่รู้หรอกว่านายอัฐก็ชอบตัวเองเหมือนกัน แล้วที่ให้ไปงานพรอม ไม่ใช่ให้ไปช่วยหรอก แต่ไปเป็นคู่ควงของนายอัฐ

หมอกมายืนอยู่หน้าโรงแรมของสถานที่จัดงานพรอม

“ไอ้พี่บ้าไม่เคยรอกัน ขับรถออกมาเฉยเลย แล้วให้เราตามมา เปลืองตังโว้ยยยย” หมอกบ่นคนเดียวตามทางจนไปถึงห้องจัดเลี้ยง แต่ในห้องจัดเลี้ยงไม่มีใครเลย อยู่ๆก็มีผู้หญิงคนนึงมาทักหมอก

‘หมอก” ใครเรียกว่ะ พอหันไปดูก็เป็นแฟนพี่ชายเธอ

“อ้าว พี่ลิงค์ เห็นไอ้พี่เมฆไม มันให้หมอกมาช่วยงานอ่ะ”

“อ๋อ เมฆให้พี่พาหมอกไปแต่งตัวจ๊ะ.

“แต่งตัวไรพี่ หมอกมาช่วยงานนะ ไม่ได้มางาน” งงอย่างแรง

“ไปแต่งตัวกับพี่เถอะ เดี๋ยวรู้เอง” แล้วฉันก็โดนพี่ลิงค์ลากไปห้องข้างบนของโรงแรม

ในห้องห้องนั้นมีพี่เมฆ พี่เพ พี่ชิพ และก็.....พี่อัฐ!!!!! ตกใจคนหลังสุดนี้แหละ มาได้ไงว่ะ

“พี่อัฐ!!!!!!!!!!!!” ฉันตะโกนออกมา

“ครับ พี่เองครับ” อ้ากกกกก น่ารักจัง

“แล้วแกจะแหกปากทามม่ายว่ะ ไอ้อัฐนะ ไม่ใช่ผี” ผีที่ไหนจะหล่อขนาดนี้

“พี่เมฆ นี้มันไรกันนิ บอกให้หมอกแต่งตัว พี่บอกเองนิว่าจะให้ หมอกมาช่วยจัดงาน ไม่ได้ให้มางาน” ฉันสวดยาว

“จ้าจ้า น้องรัก อย่าเพิ่งสวด พี่จะให้เรามางานอ่ะ”

“มาไม ไม่มีคู่ แล้วยังไม่ได้จบด้วย”  พี่ฉันลืมไปแล้วรึไงนะ ว่าจะฉันพิ่งขึ้นม.4

พี่ฉันเงียบ...........................................

“งั้นหมอกกลับบ้านนะ พี่ๆทุกคน หมอกกลับก่อนนะ โชคดีทุกๆๆคนค่ะ” ฉันรีบบอก เพราะตอนนี้ง่วงมากกกกกกกกกกก แล้วฉันก็เดินออกจากห้องนั้นมาเลย

“หมอก รอพี่ก่อน” พี่อัฐเรียกฉันไว้ เหมือนในความฝันเลยว่ะ

“อะไรอ่ะ จะกลับบ้าน” ไม่มีอารมณ์จะหลงความหล่อแล้ว ง่วงโว้ยยยยย

“พี่เป็นคนบอกไอ้เมฆให้หมอกมาเอง เป็นคู่ควงพี่นะ พี่ชอบหมอก” หูฝาดแน่เลย

“พะ.....พี่...ชะ...ชอบ...หมอก” ติดอ่างเลยยยยย

“คับ พี่ชอบหมอก ลิงค์ ชิพ เราฝากด้วยนะ” ฝากไรว่ะ

“ได้เลย เอาให้สวยที่สุดเลย” งงค่ะงง

“หมอกไปจ๊ะ” พี่ทั้ง 2 คนกำลังจะจำตัวฉันออกมา ฉันก็วิ่งออกมานอกห้องเลย  ด้วยความตะลึงของพี่ๆๆทั้งหมด ไม่ใช่ว่าฉันไม่ชอบพี่อัฐ แต่.....ฉันห่วงความรู้สึกของ.......บลู.....เพื่อนสนิทของฉัน ซึ่งบลูกับพี่อัฐเป็นพี่น้องกัน แต่คนละสายเลือดเลย บลูเคยบอกเราว่าบลูรู้สึกกับพี่อัฐแค่พี่ชาย แต่เราว่าไม่ใช่ เราว่าเราดูออก (เก่งจริงน่าเอกตู)

และตอนนี้คนที่วิ่งตามหลังฉันมาคือ....พี่เพ พี่เมฆ พี่อัฐ......จะตามมาทำไมว่ะ ใกล้เข้ามาแล้วๆๆๆ สุดท้ายก็จับได้

“ปล่อยสิว่ะ ไอ้พี่เมฆ พี่เพ” ไม่ห่วงมารยาทแล้วโว้ยยยย

“ไม่ปล่อยโว้ย หมอกหนีทำไมล่ะ หมอกก็ชอบมันนิ” ไปบอกเค้าทำไมว่ะ ไอ้พี่บ้า

“หมอกไม่ได้หนี แต่หมอกไม่อยากมางานพรอม”

“ทำไมหมอกถึงไม่อยากมาล่ะ ไม่อยากควงพี่เหรอ” คราวนี้พี่อัฐออกโลงเองเลย

“หมอก.....หมอกห่วงความรู้สึกบลู” บอกไปเถอะ สักวันจะต้องรู้

“ความรู้สึกบลู ทำไมต้องห่วง” หล่อแต่โง่โว้ย

“ก็ต้องห่วงดิ หมอกว่าบลูไม่ได้คิดกับพี่แค่พี่ชาย”

“หมอกรู้ได้ไง ถามบลูแล้วเหรอ” ไอ้นี้นิ

“หมอกยังไม่ถาม แต่หมอกดูออก” ตูเก่งโว้ย

“โทรไปถามบลูเลยไหม” ท้าเหรอว่ะ

“ได้ โทรไปเลย” กล้าท้า ก็กล้ารับ

ตู้ด..ตู้ด.....(เป็นตุ๊ดว่ะ)

“ว่าไงจ๊ะ หมอก” น่ารักจิงเพื่อนฉัน

“นี่ พี่อัฐเอง”

“อ้าว พี่อัฐเหรอ แล้วทำไมเป็นเบอร์หมอกล่ะ หรือ......”

“ใช่ เป็นไปตามแผน แต่หมอกจะไรจะถามบลูอ่ะ” มันรู้กันนี้ว้า

“บลู นี้หมอกนะ พี่เมฆถือดีๆๆดิ”ไอ้พี่เมฆเป็นคนถือ เพราะไม่มีมือ โดนจับ

“ว่าไงจ๊ะหมอก ถามอะไรบลู”

“บลูรู้สึกยังไงกับพี่อัฐ คือ......” โดนขัดด้วยเสียงหัวเราะของบลู

“5555+ บลูบอกไปแล้วไงว่า บลูรู้สึกกับพี่อัฐแค่พี่ชายจริงๆๆ หมอกไม่เชื่อบลูเหรอ”

“ไม่ใช่ไม่เชื่อ แต่.......หมอกคิดว่าหมอกดูออกอ่ะ” เถียงไว้ก่อนว่ะ

“ไม่ใช่ว่าหมอกจะดูทุกคนออกนะ ขนาดความรู้สึกตัวเองหมอกยังดูไม่ออกเลย หมอกไปเป็นคู่ให้พี่อัฐเถอะ ถือว่าบลูขอ”

“เอ่อ......ได้ ถือว่าบลูขอนะเนี้ย” เถียงไม่ออกเลยยยยย

“จ๊ะ ขอบคุณมากนะ บลูรักหมอกนะ”

‘อืมมมมม เหมือนกัน บายนะ” แล้วก็วางสายไป

“ไงยัยแสบจะไปได้ยัง” คราวนี้พี่เพเป็นคนถาม

“ได้แล้ว รีบไปดิ เดี๋ยวไม่ทัน” และแล้วฉันก็โดนลากไปแต่ตัว

ชุดที่ฉันใส่เป็น ชุดกระโปรงสีขาว สายเดี่ยวกระโปรงบานนิดหน่อย  ตัวเสื้อกับกระโปรงติดกัน  ประดับด้วยลายลูกไม้สวยงาม  แต่ฉันเลือกที่จะใส่รองเท้าผ้าใบ ที่เพ้นด้วยลายที่สีแสบตา

“เส็ดยัง สาวๆๆๆ” เสียงพี่เพนั้นเอง

“เส็ดแล้วโว้ยยยย เร็วๆๆมาดูดิ สวยโคด” นั่นคือเสียงพี่ลิงค์

O_o <<<< สีหน้าของพวกพี่เพ พี่เมฆ พี่อัฐ

“สวย” เป็นเสียงด้วยที่ออกจากปากทั้ง 3

“น้องสาวข้าเหรอว่ะ” ปากพี่ชายฉันเอง

“ว้าววววววว ยัยแสบหายไปไหนนิ” พี่เพสุดน่ารักกกก

...อึ้ง.......นิ่ง.....เงียบ นี่คืออาการของพี่อัฐ

“พี่อัฐ พี่อัฐ พี่อัฐโว้ยยยยยยย” ไม่สุภาพแล้ว

“จ๊ะ......จ้า.......ครับ” ตอบเยอะว่ะ

“เป็นไรไปไม่สวยเหรอ นิ่งไปตั้งนาน” หน้าด้านถามอีก

“สวยแล้วก็น่ารักมากเลยคับ” 5555+ ของมันแน่

“พี่ก็หล่อเหมือนกัน ใส่สูทซะเท่เลย” ก็มันจริงๆนิ

“ไปกันยัง น้ำตาลขึ้นห้อง” เสียงหวานจากพี่ชิพ

และแล้วพวกเราก็ไปเป็นคู่ นั้นก็คือ พี่เพ+ ชิพ  พี่เมฆ+พี่ลิงค์ และก็พี่อัฐกับฉัน

ในงานพรอมของพี่ปีนี้ จะไปพูดเลยก็ได้ว่า คู่ฉัน เด่นที่สุดในงาน ไม่ให้เด่นได้ไงล่ะ เมื่อพี่อัฐเป็นถึงดาวรร. แล้วฉันนะเหรอ...ดาวม.4 ย่ะ หุหุ

+ + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + +

เราเอาเรื่องนี้มาจากความฝัน ความฝันเรื่องนี้ไม่เคยบอกใครเลย

 เพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวานนี้เอง และเราก็เอาจินตนาการมารวมกับความฝัน

+ + ความฝันก็คือความฝัน + + ผู้ชายในฝันก็คือผู้ชายในฝัน + +