[HTF-FIC]You're annoying... - [HTF-FIC]You're annoying... นิยาย [HTF-FIC]You're annoying... : Dek-D.com - Writer

    [HTF-FIC]You're annoying...

    ชีวิตที่เป็นได้แค่โจรสลัดในนามของรัซเซล...ชีวิตที่เงียบสงบจนน่าเบื่อ กำลังจะเปลี่ยนไปเมื่อลัมปี้เดินเข้ามา

    ผู้เข้าชมรวม

    489

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    4

    ผู้เข้าชมรวม


    489

    ความคิดเห็น


    5

    คนติดตาม


    4
    เรื่องสั้น
    อัปเดตล่าสุด :  17 ก.พ. 56 / 08:44 น.


    ข้อมูลเบื้องต้น
    Title :: You're annoying...
    Author :: Tonpalm
    Pairing :: Lumpy x Russle
    Rating :: PC-13
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ
               "เฮ้อ...ชีวิตนี้นี่มันน่าเบื่อซะจริง..."

                'รัซเซล'บ่นขึ้นมาลอยๆระหว่างที่นั่งตกปลาอยู่ริมท่าเรือเหมือนอย่างปกติ ปลาก็น้อยเหมือนอย่างปกติ...ความปกติบางครั้งมันก็ช่างหน้าเบื่อ...

                แต่มีเพียงร่างกายของเขาเท่านั้นที่ผิดปกติ...

                รัซเซลมองร่างกายอันไม่สมประกอบของเขาอย่างหงุดหงิด เพียงเพราะมือซ้ายของเขา ตาขวาของเขา และขาทั้งสองของเขาไม่มีเท่านั้น ที่ทำให้เขาไม่สามารถออกไปสู้โลกแห่งมหาสมุทรเหมือนคนอื่นไม่ได้...

                มีแค่เขาเท่านั้นที่ได้แต่ยืนอยู่กับที่...

               
      "ปัดโธ่เว้ย!!...ถ้าเกิดชั้นมีอวัยวะครบทุกส่วนล่ะก็...!"

                'คงไม่ต้องมานั่งเหมือนคนโง่อยู่แบบนี้ใช่ไหม?'

                "รัซเซลลลลลลลลลลลลล"

                รัซเซลสะดุ้งเฮือกทันทีที่สิ้นสุดเสียงที่เรียกเขาของใครบางคน ซึ่งต่อจากเสียงไม่กี่นาที ก็มีบางอย่างที่หนักกว่าเขาโถมใส่เต็มแรง...

                ซึ่งสิ่งนั้นคือเจ้าของเสียงที่เรียกเขานั้นเอง...

                "...ลัมปี้"

                "ช่ายยยย ชั้นเองล่ะรัซเซล!"

                '...ชิ ดันมีตัวน่ารำคาญมาหาซะแล้วแหะ'

                "นี่ๆ~~ขอชั้นตกปลาด้วยคนนะรัซเซล!"

                ลัมปี้หันมาพูดกับรัซเซล ซึ่งคนถูกถามก็แอบทำหน้าหงุดหงิดนิดหน่อยเหมือนจะไม่พอใจ แต่ก็ทำใจแล้วพยักหน้าส่งๆไปอย่างนั้น ลัมปี้ซึ่งเห็นว่าเจ้าถิ่นอุญาตแล้วจึงนั่งลงข้างๆทันที...

                แล้วทั้งคู่...ก็นั่งเงียบไปเลย...

                ลัมปี้ซึ่งทนความอึกอัดแบบนี้ไม่ไหว จึงตัดสินใจเป็นฝ่ายชวนคุยก่อน "เอ่อ..นี่รัซเซล"

                "อะไร...?"

                "ไม่ค่อยมีปลาเลยเนอะ?..."

                "ใช่...ก็เป็นปกติของที่นี่นั่นแหละ..."

                "เหรอ..."

                แล้วก็เงียบต่อ...แต่พอเงียบกันทีไร ซักพักลัมปี้ก็จะเป็นฝ่ายชวนคุยขึ้นมาก่อนทุกครั้ง มันทำให้รัซเซลหงุดหงิด...

                'ทั้งๆที่อุตส่าห์อยู่เงียบสงบอยู่คนเดียวแท้ๆ...ทำไมหมอนี่ต้องมาหาด้วยนะ ปัดโธ่!'

                "เฮ้ย ลัมปี้"

                "อะไรเหรอ??"

                "เคยมีคนบอกบ้างไหมว่า...นายน่ารำคาญ "มาก" "

                "อ๋อ...อื้ม!บ่อยด้วยล่ะ!"

                รัซเซลเบิกตามองหน้าลัมปี้เล็กน้อย เขาไม่นึกว่าหมอนี่จะยอมรับได้หน้าตาเฉยแบบนี้ นึกว่าพอเขาพูดแบบนั้นออกไป หมอนี่จะทำหน้าจ๋อยแล้วถามว่า"รำคาญชั้นเหรอ?"ซะอีก...

                "ก็นะ...ถึงจะโดนคนอื่นรำคาญ แต่อย่างน้อยมันก็ยังทำให้ชั้นรู้ว่า คนอื่นยังเห็นชั้นอยู่ในสายตานี่หน่า...แล้วอีกอย่าง"


                "ถ้ามันทำให้นายยิ้มออก ชั้นก็จะบ้าแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆนั่นแหละน้า~"


                ชั่ววินาทีที่ลัมปี้เอื่อยประโยคนั้นออกมา มันทำให้จังหวะการเต้นของหัวใจของรัซเซลแปลกไปเล็กน้อย ตอนนี้เขาทำอะไรไม่ถูกนอกจากจะหันหน้าหนีไปอีกทางเพื่อซ่อนสีหน้าของเขาในตอนนี้เอาไว้...

                เพราะถ้าเกิดให้ลัมปี้เห็นว่าเขาจะลังหน้าแดงอยู่ เขาคงไม่รู้จะหนีไปอยู่ที่ไหนแล้วล่ะ...

                "นายมันบ้า...ลัมปี้"

                แล้วนายก็กำลังจะทำให้ชั้นบ้าไปด้วยคนแล้ว...นายทำลังทำให้ชั้นสามารถระเบิดตัวเองได้อยู่แล้ววว!!!

                "อ๊ะ!!"

                ลัมปี้ทำสีหน้าประหลาดใจปนยิ้มหน่อยๆ แล้วชี้หน้ารัซเซล จนรัซเซลตกใจจนต้องหันกลับมามองหน้าเจ้าตัว "มะ มีอะไร?"

                "ฮี่ๆ~รัซเซลยิ้มแล้ว~"



                โดยที่เขาไม่รู้ตัวเลยซักนิด...ว่าการที่มีตัวปัญหาอย่างลัมปี้เข้ามาในชีวิตของเขา จะทำให้เขาเปลี่ยนไปมาก

                อันที่จริง...ถึงแม้เขาอยากจะออกไปสู่ทะเลแสนกว้างใหญ่แค่ไหน แต่ลึกๆในใจของเขาก็ยังยึดติดกับสถานที่นี้...

                เพราะว่าที่นี่...มีคนที่เขารักอยู่ด้วยนั่นเองสินะ...?




                "...ลัมปี้"

                "คร้าบ?"

                รัซเซลเริ่มหันไปเก็บอุปกรณ์ตกปลารอบตัวเขา แล้วก็พูดพึมพำออกมาเบาๆ...ให้ได้ยินกันแค่เขาและลัมปี้

                "พรุ่งนี้...จะมาตกปลากับชั้นอีกก็ได้นะ..."

                รัซเซลพูดทิ้งไว้แค่นั้นแล้วเดินจากไป ปล่อยให้ลัมปี้นั่งอึ้งอยู่ที่ท่าเรือเพียงลำพัง เมื่อรัซเซลเห็นว่าเขาเดินห่างออกมาจากลัมปี้มากพอแล้ว ก็หลุดขำออกมา...

                'ถึงหมอนี่จะน่ารำคาญไปซักนิด... แต่อย่างน้อยก็ทำให้ชั้นรู้ว่าโลกนี้ยังมีสีสันอยู่สินะ...'

                '...ชั้นชอบนายนะ ลัมปี้...'

                ===============================================================

                Writer ; เย้!!!จบแย้ว!!!orzเหนื่อย!!คู่ที่ไม่ค่อยได้เสพย์แล้วมาแต่งนี่มันเหนื่อยสุดๆ!!!ฟิคเรื่องนี้แต่งตามรีเควสของเพื่อนไรเตอร์ค่ะ ไหนๆเขาเคยขอมานานล่ะ จัดให้ซักหน่อย กร๊ากกกกกกกกก(ไม่ใช่เพราะว่าจะอู้ฟิคหลักเหรอคะ...? #คนอ่าน) ใครที่หลงมาอ่านฟิคเรื่องนี้ ฝากอุดหนุนฟิคHTFเรื่องอื่นของไรเตอร์ด้วยนะคะ เย้!!~~~//กลิ้งหายไป

      ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

      loading
      กำลังโหลด...

      ความคิดเห็น

      ×