"เฮ้อ...ชีวิตนี้นี่มันน่าเบื่อซะจริง..."
'รัซเซล'บ่นขึ้นมาลอยๆระหว่างที่นั่งตกปลาอยู่ริมท่าเรือเหมือนอย่างปกติ ปลาก็น้อยเหมือนอย่างปกติ...ความปกติบางครั้งมันก็ช่างหน้าเบื่อ...
แต่มีเพียงร่างกายของเขาเท่านั้นที่ผิดปกติ...
รัซเซลมองร่างกายอันไม่สมประกอบของเขาอย่างหงุดหงิด เพียงเพราะมือซ้ายของเขา ตาขวาของเขา และขาทั้งสองของเขาไม่มีเท่านั้น ที่ทำให้เขาไม่สามารถออกไปสู้โลกแห่งมหาสมุทรเหมือนคนอื่นไม่ได้...
มีแค่เขาเท่านั้นที่ได้แต่ยืนอยู่กับที่...
"ปัดโธ่เว้ย!!...ถ้าเกิดชั้นมีอวัยวะครบทุกส่วนล่ะก็...!"
'คงไม่ต้องมานั่งเหมือนคนโง่อยู่แบบนี้ใช่ไหม?'
"รัซเซลลลลลลลลลลลลล"
รัซเซลสะดุ้งเฮือกทันทีที่สิ้นสุดเสียงที่เรียกเขาของใครบางคน ซึ่งต่อจากเสียงไม่กี่นาที ก็มีบางอย่างที่หนักกว่าเขาโถมใส่เต็มแรง...
ซึ่งสิ่งนั้นคือเจ้าของเสียงที่เรียกเขานั้นเอง...
"...ลัมปี้"
"ช่ายยยย ชั้นเองล่ะรัซเซล!"
'...ชิ ดันมีตัวน่ารำคาญมาหาซะแล้วแหะ'
"นี่ๆ~~ขอชั้นตกปลาด้วยคนนะรัซเซล!"
ลัมปี้หันมาพูดกับรัซเซล ซึ่งคนถูกถามก็แอบทำหน้าหงุดหงิดนิดหน่อยเหมือนจะไม่พอใจ แต่ก็ทำใจแล้วพยักหน้าส่งๆไปอย่างนั้น ลัมปี้ซึ่งเห็นว่าเจ้าถิ่นอุญาตแล้วจึงนั่งลงข้างๆทันที...
แล้วทั้งคู่...ก็นั่งเงียบไปเลย...
ลัมปี้ซึ่งทนความอึกอัดแบบนี้ไม่ไหว จึงตัดสินใจเป็นฝ่ายชวนคุยก่อน "เอ่อ..นี่รัซเซล"
"อะไร...?"
"ไม่ค่อยมีปลาเลยเนอะ?..."
"ใช่...ก็เป็นปกติของที่นี่นั่นแหละ..."
"เหรอ..."
แล้วก็เงียบต่อ...แต่พอเงียบกันทีไร ซักพักลัมปี้ก็จะเป็นฝ่ายชวนคุยขึ้นมาก่อนทุกครั้ง มันทำให้รัซเซลหงุดหงิด...
'ทั้งๆที่อุตส่าห์อยู่เงียบสงบอยู่คนเดียวแท้ๆ...ทำไมหมอนี่ต้องมาหาด้วยนะ ปัดโธ่!'
"เฮ้ย ลัมปี้"
"อะไรเหรอ??"
"เคยมีคนบอกบ้างไหมว่า...นายน่ารำคาญ "มาก" "
"อ๋อ...อื้ม!บ่อยด้วยล่ะ!"
รัซเซลเบิกตามองหน้าลัมปี้เล็กน้อย เขาไม่นึกว่าหมอนี่จะยอมรับได้หน้าตาเฉยแบบนี้ นึกว่าพอเขาพูดแบบนั้นออกไป หมอนี่จะทำหน้าจ๋อยแล้วถามว่า"รำคาญชั้นเหรอ?"ซะอีก...
"ก็นะ...ถึงจะโดนคนอื่นรำคาญ แต่อย่างน้อยมันก็ยังทำให้ชั้นรู้ว่า คนอื่นยังเห็นชั้นอยู่ในสายตานี่หน่า...แล้วอีกอย่าง"
"ถ้ามันทำให้นายยิ้มออก ชั้นก็จะบ้าแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆนั่นแหละน้า~"
ชั่ววินาทีที่ลัมปี้เอื่อยประโยคนั้นออกมา มันทำให้จังหวะการเต้นของหัวใจของรัซเซลแปลกไปเล็กน้อย ตอนนี้เขาทำอะไรไม่ถูกนอกจากจะหันหน้าหนีไปอีกทางเพื่อซ่อนสีหน้าของเขาในตอนนี้เอาไว้...
เพราะถ้าเกิดให้ลัมปี้เห็นว่าเขาจะลังหน้าแดงอยู่ เขาคงไม่รู้จะหนีไปอยู่ที่ไหนแล้วล่ะ...
"นายมันบ้า...ลัมปี้"
แล้วนายก็กำลังจะทำให้ชั้นบ้าไปด้วยคนแล้ว...นายทำลังทำให้ชั้นสามารถระเบิดตัวเองได้อยู่แล้ววว!!!
"อ๊ะ!!"
ลัมปี้ทำสีหน้าประหลาดใจปนยิ้มหน่อยๆ แล้วชี้หน้ารัซเซล จนรัซเซลตกใจจนต้องหันกลับมามองหน้าเจ้าตัว "มะ มีอะไร?"
"ฮี่ๆ~รัซเซลยิ้มแล้ว~"
โดยที่เขาไม่รู้ตัวเลยซักนิด...ว่าการที่มีตัวปัญหาอย่างลัมปี้เข้ามาในชีวิตของเขา จะทำให้เขาเปลี่ยนไปมาก
อันที่จริง...ถึงแม้เขาอยากจะออกไปสู่ทะเลแสนกว้างใหญ่แค่ไหน แต่ลึกๆในใจของเขาก็ยังยึดติดกับสถานที่นี้...
เพราะว่าที่นี่...มีคนที่เขารักอยู่ด้วยนั่นเองสินะ...?
"...ลัมปี้"
"คร้าบ?"
รัซเซลเริ่มหันไปเก็บอุปกรณ์ตกปลารอบตัวเขา แล้วก็พูดพึมพำออกมาเบาๆ...ให้ได้ยินกันแค่เขาและลัมปี้
"พรุ่งนี้...จะมาตกปลากับชั้นอีกก็ได้นะ..."
รัซเซลพูดทิ้งไว้แค่นั้นแล้วเดินจากไป ปล่อยให้ลัมปี้นั่งอึ้งอยู่ที่ท่าเรือเพียงลำพัง เมื่อรัซเซลเห็นว่าเขาเดินห่างออกมาจากลัมปี้มากพอแล้ว ก็หลุดขำออกมา...
'ถึงหมอนี่จะน่ารำคาญไปซักนิด... แต่อย่างน้อยก็ทำให้ชั้นรู้ว่าโลกนี้ยังมีสีสันอยู่สินะ...'
'...ชั้นชอบนายนะ ลัมปี้...'
===============================================================
Writer ; เย้!!!จบแย้ว!!!orzเหนื่อย!!คู่ที่ไม่ค่อยได้เสพย์แล้วมาแต่งนี่มันเหนื่อยสุดๆ!!!ฟิคเรื่องนี้แต่งตามรีเควสของเพื่อนไรเตอร์ค่ะ ไหนๆเขาเคยขอมานานล่ะ จัดให้ซักหน่อย กร๊ากกกกกกกกก(ไม่ใช่เพราะว่าจะอู้ฟิคหลักเหรอคะ...? #คนอ่าน) ใครที่หลงมาอ่านฟิคเรื่องนี้ ฝากอุดหนุนฟิคHTFเรื่องอื่นของไรเตอร์ด้วยนะคะ เย้!!~~~//กลิ้งหายไป
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น