สโนปิ๊กับออรี่ทั้งเจ็ด

สโนว์ปิ๊กับออรี่ทั้งเจ็ด

                นานแสนนานมาแล้วยังมีราชวงค์เก่าแก่สืบเชื้อสายมาจากกะเทยแก่ๆ อันจะตายแหล่มิตายแหล่ แต่เวลาผ่านมาสามพันปี กะเทยนางนี้ก็ยังไม่ตาย หน้าด้านเหมือนส้นตีนช้างจิงๆ เธอ คือ องค์มหาราชะนีผีอีค้อย นามของนางนั้น เอ๋ยดัง มหาราชะนีจุกโคจิกะ

จะเอื้อนเอ่ยหมื่นแสนไม่แม้นเหมือน

พระนางเรือนเรืองรองผ่องเสมอ

หน้าหนังแตดแหกช้างหีเท่าเรือ

ช่างงามเหลือเกินวัยใกล้จะเจียน

หน้าเหลี่ยมคิ้วหักดั้งยุบ

ดั่งถูกบุบทุบตีด้วยไม้ขวาน

เคะขี้มูกเกาตูดเป็นสันดาน

อันธพาลกินขี้ปี้แล้วนอน

ผิวงามดังมะกรูดบูดคาต้น

เหมือนมีคนปกป้องกลัวหม่นหมอง

ลงพุงก้นป่องผิดครรลอง

แม้นหมามองมันก็เมินไม่สนใจ

ผ่านมาสามพันเจ็ดร้อยปี

ดอกออรี่บานแล้วไปเจ็ดหน

อยู่ก็นานนมก็ยานสุดจะทน

อันว่าคนเมื่อได้หลานย่อมดีใจ

                มหาราชะนีเสด็จออกเยือนตำหนักราชา เพื่อดูหลานที่เพิ่งถือกำเนิด เธอให้นามกับหลานตัวน้อยๆนี้ว่า สโนปิ๊  ราชินีอุ้มสโนปิที่งดงามราวกับเทพธิดามากำเนิด ผิวสีขาวอมชมพูเหมือนใช้ครีมรกแกะ ลาแมร์ มาแล้วกว่าสิบปี ดวงตาสีฟ้าสดใสราวกับน้ำทะเลฤดูแรกของปี เสียงที่เปล่งออกมาเหมือนหนึ่งเสียงร้องเพลงบนสวรรค์

                เมื่อมหาราชะนีมาถึงเธอก็เอ็นดูสโนปิ๊เป็นอย่างยิ่ง เวลาผ่านไปสโนปิ๊โตขึ้นๆ เธอทั้งสวยงดงาม เก่ง ฉลาด ปราดเปรื่อง ทำให้มหาราชะนีไม่พอใจเป็นอย่างยิ่ง เธอจึงสั่งให้ประหารราชาและราชินี ส่วนสโนปิ๊นั้น นางให้จับไปปล่อยในป่ามรณะ

                ตัดเข้าสู่บทของสโนปิ๊

ดิฉันไม่รู้ว่าดิฉันทำอะไรผิด ถึงถูกสมเส็ดย่า เอ๋ย..เสด็จย่าไล่ออกจากวัง ไม่รู้ว่าเสด็จพ่อกับเสด็จแม่จะเป็นเช่นไร ฉันหลงอยู่ในป่า ชุดผ้าซาตินสีขาวยาวไปถึงข้อเท้าสะบัดไปมาตามกระแสลม มันทำให้ดิฉันเหมือนเทพธิดาผู้เลอโฉมกว่าใครๆในหล้านี้  ฉันเดินมาไกลและเมื่อยมากๆ เพราะใส่รองเท้าส้นเข็มของปราด้า คอเล็กชั่นหน้าหนาว ไม่รู้ค่ะ ไม่รู้จิงๆ ว่าจะต้องลำบากขนาดนี้ไม่งั้นคงใส่หูคีบตราช้างเหยียบโลกมา แต่มาคิดดูอีกที คงไม่เหมาะกับคนสวยๆอย่างดิฉัน  เมื่อเดินไปได้สักพักดิชั้นก็รู้สึกหิวน้ำ จึงหยิบน้ำแร่ออร่าน ในเป้กุชชี่สีชมพูอันใหม่ทีแอบจิ๊กของยายราชะนีหน้าเหลี่ยมมา โอ้...ดิฉันสะดุดกับก้อนหิน แหะๆ ซุ่มซ่ามไปหน่อยค่ะ ตายแล้วน้ำแร่ออร่านของโนนิกหกหมดเลย แล้วทีนี้จะเอาน้ำที่ไหนมาดื่มละเนี้ย  โธ๋พระเจ้า ทำไมท่านถึงใจร้ายแบบนี้ นี้คงเป็นการลงโทษที่สโนนิกไม่ทานมะเขือเทศใช่มั้ยค่ะ!!!!!

เมื่อหายเศร้าใจที่น้ำแร่ออร่านหกหมดแล้วฉันก็ออกเดินทางต่อ แม้ไม่รู้ว่าจุดหมายจะอยู่ที่ใด แต่ฉันก็ต้องเดินต่อไป ทำให้ฉันนึกถึงคำขวัญที่เพื่อนสาวผู้ใช้แรงงานของดิฉันใช้เป็นประจำ แรงเยอร์แรงใจไม่มีหมด

 ลมเริ่มพัดแรงขึ้น ฉันมองไปบนท้องฟ้าเหมือนว่าฝนกำลังจะตก ทำอย่างไรดี  ถ้าหากฝนตกลงมาชุดผ้าซาตินสีขาวที่ฉันใส่อยู่คงเผยให้เห็นเนินอกโตเต่งตึงของสาววัยแรกรุ่น ประกอบกับชุดชั้นในวิตอเรียซีเคล็กสีดำลายลูกไม้ ไม่นะ นั้นเป็นภาพที่สุดแสนจะยั่วอารมณ์ผู้ชายเสียเหลือเกิน ถึงแม้ตั้งแต่เดินมาดิฉันยังไม่เห็นหัวผู้ชายสักคนก็เถอะ ฉันวิ่งหาที่หลบฝน ผ่านเนินเขา ป่าใหญ่ ถ้ำหิน โพรงไม้  โอ้....ไม่นะ ฉันวิ่งไกลมาก เท่าที่พอจะคำนวณดูได้คงประมานร้อยกิโลเมตรแล้ว แต่ก็ยังไม่เจอโรงแรมฮิลตัน ของเพื่อนสาวอีกคน(คนแรกเป็นสาวฉัทนา)ของดิฉันแต่อย่างไร ดิฉันตัดสินใจวิ่งกลับไปที่ถ้ำหินที่พบเมื่อสามสิบโลที่แล้ว แต่ด้วยความที่ดิฉันสวยใส ไร้สมอง ฉันสดุดรากไม้กลิ้งเหมือนหนึ่งเป็นอีอ้วนวัยขบเผาะก็ไม่ปาน  แม่น้ำอยู่ด้านหน้าดิฉัน ไม่นะ ฉันจะตกน้ำ ฉันจะตกน้ำ พระเจ้า ถ้าหากฉันตกน้ำละก็.......... ฉันควานหาสิ่งยึดเหนียวระหว่างที่กลิ่งเข้าใกล้แม่น้ำเรื่อยๆ ฉันคว้าทุกสิ่งทุกอย่างที่พอจะคว้าได้ แต่แล้วเหมือนโชคไม่เข้าข้าง ไม่มีสิ่งใดที่พอจะให้ฉันยึดเกาะได้เลย แต่ฉันก็ไม่ละทิ้งความพยาม ท่านแม่กล่าวไว้เสมอว่า ความพยามอยู่ที่ไหนความพยามอยู่ที่นั้น  ด้วยลมหายใจสุดท้ายของเจ้าหญิงนักสู้ ฉันยื้นมือไปจับสิ่งที่เหมือนก้อนหินก้อนใหญ่ ในใจเต้น ผองโต แบะ ความรู้สึกตอนจับสิ่งนั้น มันไม่ใช่ของแข็ง เช่นก้อนหิน แต่มันเป็นของเหลียว คล้ายๆ ขี้   กรี๊สสสสสสสสสส ขี้ ไม่ทันสิ้นเสียง องค์หญิงผู้แสนงามก็ตกลงไปในน้ำ ก้อนสิ้นสติ ฉันรีบล้างมือในแม่น้ำนั้นซะเลย อิอิ แต่ก็นึกได้ว่า เราก็อยู่ในน้ำนี่หว่า ฉันค่อยๆหลับตาลง สมองเหมือนจะไม่ทำงาน และในที่สุดฉันก็เปียก รู้อะไรมั้ย ..ชุดนี้ซักแห้งได้อย่างเดียวนะค่ะคุณผู้อ่าน

ตัดบทมาที่ออรี่ทั้งเจ็ด

จะกล่าวถึงออี่ผีทั้งเจ็ด

อีxเป็ดเห็ดสดกะโหลกหนา

มีเจ็ดตัวเจ็ดตนปนราคา

ร่านนักหนาออรี่ทั้งเจ็ดตน

ตนหนึ่งเป็นพี่ชื่อเมย์ใหญ่

อีจัญไรพยาทเน่าเหาถนน

มีสมองเหมือนไม่มีลิงหน้าคน

รักแร้ขนยาวมากจนอยากตาย

ตนสองน้องรองอีออมมืด

ตีนพังพืดหน้าผีชวนฉนวน

ถึงตัวดำใจไม่ดำรักผู้คน

แต่ต้องทนมือตีนพี่ใหญ่เอ๋ย

กินจุบุหงายห่านรก

อีซกมกสกปรกคือพี่สาม

ไม่อาบน้ำล้างหน้าจนกากลาม

คือพี่สามนามชื่ออีหมูแอน

ถึงพี่สี่หีแหกอีแตดปด

พูดโกหกร่ำไปอีหน้าขน

ผิวซีดหน้าเหลืองกระเดื่องจน

เดาได้คงชื่ออีออหรี่ดิว

ถึงพี่ห้าน้องหกตกฝาแฝด

มีแก่นแตดติดกันหาใครเหมือน

ชื่อนมเยาว์กับรูปูฮูฮีเฮือน

หาใครเหมือนมิได้อีสองดำ

ตัวน้องเจ็ดดำตับเป็ดชื่อเมย์ดำ

งามคมขำสวยดั่งดอกหน้าวัวเหลือ

กินจิ้งจกตุ๊กแกจิ้มกับเกลือ

โอ้เหลือเชื่อ เมย์ดำนั้นเป็นคน

ออรี่ผีปีศาจร่านทั้งเจ็ด

อาศัยเห็ดเป็นบ้านที่อาศัย

สกปรกรุงรังอีจัญไร

ไม่เคยเก็บกวาดให้แลดูดี

เป็นคนแคระเขาว่าดีกว่าหมูแคระ

ก็นั้นแหละแกเป็นหมูดูเหมือนเหมือน

ทั้งเจ็ดเตี้ยคล้ายคนเป็นโรคเรื้อน

ไม่อยากบอกว่าเหมือนคนแคระเอ๋ย

                ออมดำพี่สามแห่งบ้านบิ๊กซิสเตอร์ออกมาตักน้ำที่แม่น้ำกับน้องสี่ดิวและน้องเจ็ดเมย์ดำ ตามคำสั่งของพี่เมย์ใหญ่ พวกหล่อนไปตักน้ำมาเติมซิ เมย์ใหญ่สั่งออมด้วยน้ำเสียงเฉียบขาด อีดิวกับอีดำ ไม่ไม่ ไม่ใช่อีออมดำ แกไม่ต้องหันมา แกต้องไปอยู่แล้ว อีดิวกับเมย์ดำแกไปกับอีออมด้วย ด้วยความที่เมย์ดำอยากกลับมาดูหนังดังหลังข่าวเรื่อง Ghost Game ล่า หา ผัว ซึ่งกำลังเป็นที่นิยมอยู่ในขณะนี้ จึงถามพี่ใหญ่ว่า พี่จะให้หนูตักเยอะเท่าไหร่ ด้วยความที่เมย์ใหญ่ไม่เคยใช้สมองคิดอะไรยากๆแบบนี้มาก่อน แต่เธอก็ไม่อยากคิดนานเดี่ยวน้องๆจะหาว่าเธอโง่ เธอจึงตอบไปว่า ตักมาแค่ครึ่งหนึ่งของแม่น้ำก็พอ เมย์ดำจึงถามอีกว่า แล้วจะรู้ได้ไงว่าถึงครึ่งแม่น้ำแล้ว เมย์ใหญ่หันหน้าขวับเหมือน คาเมรอน ดิแอช แสดงเป็นนาตาลี ในเรื่องชาลี แองเจิล ตอนที่เจอกับ พีท ในงานเลี้ยงของเรดสตาร์ แล้วตอบกลับไปว่าพวกมึงนี้ช่างโง่เสียนี้กระไร เสียแรงที่มีพี่ฉลาดๆแบบกู ลองคิดซิจะให้ไปทำไมตั้งสามคน ทั้งสามทำหน้าครุ่นคิด แต่ถ้าดูดีๆ จะแลเหมือนเด็กปัญญาอ่อนสามคนกำลำแย่งกระโถนขี้กัน เมย์ใหญ่สายหน้าเหมือนนางสาวไทย พี่จะบอกให้ก็ได้ ก็ให้หนึ่งในพวกน้อง ลงไปอยู่แม่น้ำ แล้วอีกคนก็ตักน้ำ ส่วนคนสุดท้ายก็คอยดูว่าน้ำลดลงมาถึงครึ่งหนึ่งของคนที่ลงไปยืนหรือยังไงล่ะ

          ทั้งสามเดินด้วยความเร็ว หนึ่งเมตรต่อชั่วโมง ไม่นานก็มาถึงแม่น้ำ ออมบอกให้ดิวลงไปยืนในแม่น้ำแต่ดิวส่ายหัว โดยให้เหตุผลว่า ตัวของดิวเบา หากโดนน้ำพัดไปใครจะช่วยได้ ออมก็บอกว่า ถ้าออมลงไปยืนในแม่น้ำ แล้วใครจะเป็นคนตักน้ำละ ดังนั้นคนที่หนักมากที่สุดจึงค่อยๆก้าวลงไปในแม่น้ำ เมย์ดำยืนด้วยความหนาว แล้วพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ พี่ออม พี่ใหญ่ให้ตักจนน้ำมันลดลงมาครึ่งหนึ่งของตัวหนู แต่นี้น้ำมันแค่หัวเขาเอง เราจะตักกันยังไง ให้มันถึงครึ่งหนึ่งของตัวหนูละ  ออมนิ่งเงียบแต่สมองที่ฉับไวกลับทำงานอย่างรวดเร็วประหนึ่งซิพประมวลผลรุ่นใหม่ล่าสุดจากอินเทล เราก็ตักน้ำราดตัวน้องให้เปียกครึ่งตัวไง พี่ใหญ่จะได้คิดว่าเราตักน้ำจนน้องเปียกครึ่งตัวแล้ว  ไม่ทันขาดคำออมดำก็ตักน้ำขึ้นมาราดตัวเมย์ดำ เมือน้ำหยดสุดท้ายหมดลงเมย์ดำกรีดร้องออกมาอย่างสุดเสียง เหตุใดเธอจึงกรีดร้องเสียงที่เหมือนเสียงควายกรนบวกหมูผายลมออกมาจากปากเน่าๆนั้น และพี่ทั้งสองจะทำอย่างไรกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น โปรดติดตามตอนต่อไป

                เสียงเมย์ดำกรีดร้องเสียงดังหน้ากลัวเหลือหลาย พี่ทั้งสองหันมาดูต้นกำเนิดของเสียง ภาพที่ปรากฏทำให้คนแคระ(ไม่สวย)ทั้งสามตกใจเป็นที่สุด เมื่อมีมือลึกลับจับที่ข้อเท้าเมย์ดำไว้ หัวของมันค่อยโผล่พ้นน้ำขึ้นมา หน้าซีด เป้าตาเป็นสีดำ ปากเหมือนเพิ่งดูดเลือดวัวเลือดควายมาสดๆ มันเงยหน้าขึ้นมองทั้งสามสาว (ใครนึกไม่ออกให้นึกถึงซะดาโกะตอนปีนออกจากบ่อ เรื่องเดอะริง) ด้วยความที่ดิวเป็นสาวเปรียว เธอจึงออกตัวสตาร์ทรวดเร็ว เหมือนหนึ่งเคยเป็นนักวิ่งเหรียญทองโอลิมปิกก็ไม่ปานทิ้งให้ออมยืนหวาดกลัวกับชีวิตเบื้องหน้าตัดบทกลับมาที่สโนวปิ๊

สโนปิ๊

ไม่รู้ดิฉันลอยตามน้ำมานานเท่าไหร่ ระหว่างทางอันแสนยาวนานดิฉันเกิดปวดฉี่เลยขอฉี่ลงในน้ำนิดหน่อย คงไม่มีใครว่าหรอกนะค่ะ ลอยมาได้ซักพักดิฉันเหมือนรู้สึกถึงสิ่งมีชีวิต ฉันคว้ามือออกไป ได้ผลค่ะ ฉันคว้าได้ข้อเท่าของใครบ้างคน ฉันค่อยโผล่หัวขึ้นมาจากน้ำเหมือนจิเชล บุนเชนกำลังถ่ายแบบชุดว่ายน้ำทูพีช แต่ทำไมอีดอกพวกนี้ถึงกรีดร้องกันนักหนา หรือพวกหล่อนไม่เคยเห็นคนสวย อืม ...... ฉันพิจารณาดูพวกคนแคระสองคนที่เหลือ อีกคนนึงวิ่งไปแล้ว เร็วด้วย สงสัยไปเอากระดาษมาขอลายเซ็น คงนึกว่าฉันเป็นจูเลียโรเบิต อิอิ เราก็สวยใช่หยอก อย่ากินเราเลย เราขอร้องจะให้เราทำอะไรก็ยอม อีเตี้ยตัวดำๆผอมๆร้องออกมาแบบนั้น ฉันไม่เข้าใจใครจะกินหล่อนลง หน้าเหมือนส้นตีนควายซะขนาดนั้น  ฉันพูดออกไปด้วยแววตารักเด็กและท่าทางอันหวานช้อย  โถ่ๆๆ....หนูน้อย ฉันไม่ทำร้ายพวกเธอหรอกจ๊ะ แต่มีเรื่องอยากให้เธอช่วย ฉันอยากได้ที่พัก เพราะว่าเสด็จย่าของฉันไล่ฉันออกจากวัง ฉันอยากได้เพื่อนๆที่จะช่วยฉัน เอาชนะย่าและกลับไปในวัง อ๋อ..ลืมไปช่วยซักชุดให้ฉันด้วยนะ ซักแห้งเท่านั้น

เมื่ออีเตี้ยทั้งสองพาฉันกลับมายังสิ่งที่พวกเค้าเรียกว่าบ้าน ดิฉันรู้สึกสงสารคนแคระเหล่านี้พวกมันคงจนมากค่ะ ถึงกับต้องเจาะเห็ดมาสร้างบ้าน ฉันรู้ึกขยะแขยงแต่ทำอย่างไรได้ในเมื่อไม่มีทางเลือก คนแคระที่ดูเหมือนจะเป็นหัวหน้าแนะนำตัว เราต่างแนะนำตัวให้กันและกัน ฉันเห็นตัวประหลาด เธอคือ น้องห้ากับน้องหก ตัวเธอติดกัน แต่ไม่ติดกันแบบฝาแฝดอินจันทร์นะค่ะ ตัวเธอติดกันแค่ตรงจิ๋มเท่านั้น แปลกจิงๆ  ฉันเล่าเรื่องของฉันให้ทุกคนฟัง พวกเค้าสัญญาว่าจะซักชุดให้ฉัน และพาฉันออกไปหาคนที่จะช่วยฉันได้  วันนี้ฉันเหนื่อยเลยเกิน ฉันขอหลับล่ะ ตัดไปฉากคนอื่นแทนละกัน

ตัดบทมาที่มหาราชะนี จุกโคจิกะ

กระจกวิเศษบอกข้าเถิดใครแรดเริ่ดสุดในปฐพี หล่อนมองไปยังกระจกวิเศษ หนังหน้าเหี่ยวเหมือนเจี๊ยวหลับ สะท้อนกลับออกมา ไม่นานภาพในกระจกก็เปลี่ยนไปเป็นภาพของหญิงนางหนึ่ง

อ้าว...ฉันไม่ยักกะรู้ว่าตัวฉันดูเหมือนสาววัยสิบห้ายกๆสิบหกหย่อนๆขนาดนี้ อิอิ ที่แท้เราก็สวยและแรดที่สุดนั้นเอง มหาราชะนีจุกจิกะ พูดขึ้นเมื่อเห็นภาพในกระจก  ไม่ใช่หรอกมหาราชะนี ผู้ที่อยู่ภาพไม่ใช่ท่านแต่อย่างได หน้าของท่านเหมือนถนนลูกลังราดยางมะตอย โดนรถบรรทุกระเบิดใส่ แถมเหี่ยวไปทั้งตัวจนหนังตีนยังตึงกว่าหนังหน้าอีก หน้าก็เหลี่ยม คิ้วหัก จมูกก็ไม่สัน และท่านก็ไม่ได้เป็นออรี่ที่แรดที่สุดในโลกด้วย มหาราชะนี ไม่พอใจเป็นอย่างมากกับคำพูดของกระจกวิเศษ เธอถามไปว่า  แล้วหญิงที่อยู่กระจก เป็นใคร กระจกวิเศษจึงเอ่ยกลอนออกมา

งดงามคือสาวแรกแย้ม

ดอกแก้วเบ่งบานไม่หาเหมือน

มธุรสกลิ่นหอมยังคงเจือน

เมื่อเปรียบเคืองความงามของหญิงนาง

อันอีแก่หน้าเหลี่ยมจมูกบี้

ไล่ยายี่น้องนางให้ห่างเหิน

แก่คงลืมหน้านางที่เคยเตือน

เคยเป็นเพื่อนหยอกล้อองค์หลานเธอ

แรกแรกก็แปลกที่แก่รัก

เอ็นดูนักหลานรักของเด็จย่า

แก่ไม่รู้ดูไม่เจียมเตรียมกระลา

โอ้โตมาสโนนิกสวยสุดตีน

เมื่อเสือสองตัวไม่อาจร่วม

แก่จึงท้วงความคิดริษยา

ไล่มันไปไกลไกลลูกกะตา

จิกมันมาเนรเทศไปนอกเมือง

                เมื่อนั้นอีแก่มหาราชะนีจุกโคจิกะได้ฟังดังนั้น จึงเกิดความคิดริษยาอาฆาตมาตร้ายสโนปิ๊ด้วยสมองหมาปัญญาควาย หล่อนตดกลิ่นเหม็นเหมือนตีนนักศึกษาหญิงตอนใส่รองเท้าคัทชู เหม็นมากๆ ด้วยความเหม็นระดับพรีเมี่ยมทำให้แก่คิดแผนฆาตรกรรมสโนนิกออก อุอุ ก็แค่วางยาพิษมัน ฮ้าๆๆๆๆ

                ตัดบทมาที่สโนปิ๊

                ดิฉันไม่เคยรู้เลยค่ะ การที่ได้มาอยู่กลางป่าเขาแบบนี้ช่างให้ความรู้เป็นธรรมชาติเหลือเกิน อาหารก็ทานแต่ผักและผลไม้ อุอุ ทำให้ทั้งรูปร่างและผิวพรรณที่ปกติสวยงดงามรามกับเจนนิเฟอร์โลเปซของดิฉัน เปล่งปลั่งขึ้นไปอีก ฮ้าๆ อีแก่เจนนิเฟอร์ เจอคราวหน้าแม่จะชนให้ตูดหล่อนหาย โขบนึงเลย ดิฉันลุกขึ้นจางที่นอนที่ใช้ให้อีออมดำไปขโมยมาจากโลตัสแถวบางกะปิ ท่าทางบิดเกียจคร้านของดิฉันช่างเหมือนนางแบบถ่ายชุดชั้นในแคตตาล็อกไฮโซของชาแนลจริงๆ

                ดินฉันก้าวลงมาจาตัวบ้าน(เห็ด) อีเตี้ยทั้งเจ็ดกำลังประชุมอะไรของพวกมันก็ไม่รู้

เราต้องไล่มันไปเร็วๆนะพี่ใหญ่ เสียงอิจฉาริษยาของเมย์ดำออดอ้อนพี่ใหญ่ให้ไล่สโนปิ๊ออกจากบ้านของตน

ใช่ๆ ยักษ์ตนนี้กินของในตู้เย็นหมดเลย ของกินสำหรับทั้งเดือนด้วย อีดิวเสริมด้วยความไม่สวยของตน

ทั้งๆที่เมย์ใหญ่มิได้พูดอะไรออกมาแต่สมองของเธอก็กำลังทำงานหนักถึงหนักมาก เธอเองก็ไม่อยากให้ยักษ์ตนนี้อยู่ด้วย แต่การจะไล่ยักษ์ตนนี้ไปคงต้องใช้กำลังเยอะพอดู พวกน้องๆเองก็เป็นสาวน้อยบอบบาง คงไม่อาจต้านพลังยักษ์สารได้ หรือจะแอบเอารองพื้นของมันไปซ่อน พอมันตื่นมาส่องกระจกทั้งๆที่ไม่ได้ทารองพื้น มันต้องตกใจหน้าตัวเองตายแน่ๆ แต่ทำแบบนั้นเพื่อนบ้านจะหาว่าเราเป็นฆาตรกร หรือจะแอบเอาหนอนใส่ในแก้วนมของมัน ให้มันตกใจตาย อืม.....ไม่ดีอีกนั้นแหละหนอนออกจะอร่อย เก็บไว้กินเองดีก่า

ในขณะแผนการร้ายกาจผุดขึ้นมาในหัว ออมดำก็พูดแทรกความเงียบงำอันว่างเปล่าขึ้นมา

เราหน้าจะช่วยเค้านะ ฟังสโนปิ๊เล่าแล้ว่างหน้าสงสารยิ่ง จบประโยค เมย์ใหญ่นึกวิธีกำจัดมันออกทันที เพียงแค่ช่วยให้มันแย่งปราสาทคืนมาได้ มันก็จะกลับไปอยู่ในปราสาทเหมือนเดิม อิอิ เรานี่ฉลาดล้ำเลิศจริงๆ

สโนปิ๊เดินช้าๆเหมือนหนึ่งนางพญาหงส์ขาว แต่ละย่างก้าวช่างงดงามและสง่า เธอตรงมาที่โต๊ะประชุม

ทำอะไรกันอยู่จะหมู่สาว(ไม่)สวย ดิฉันแอบเติมคำว่าไม่ในใจ อีดอกพวกนี้สวยโลกใบนี้คงหมดคนขี้เหล่ ยังไม่ทันจะด่ามัน(ในใจ)ต่อ อีตัวหัวหน้าก็พูดสำเนียงบ้านนอกสุดๆ

พวกเรากำลังคิดหาวิธีช่วยท่าน โอ๊ะ อีนี่ หน้าไม่สวยแต่ใจดีเกินคาดแฮะ