คลับซ่า ..... หาคนรัก

"แม่ ไปโรงเรียนแล้วนะ หวัดดีค่ะ" ฉันตะโกนบอกแม่ที่กำลังแต่งตัวเตรียมออกไปทำงาน
"เลิกเรียนแล้วรีบกลับบ้านนะลูก"
ฉันเดินทางไปโรงเรียนโดยมีน้าพงศ์ซึ้งเป็นคนขับรถไปส่งฉันที่โรงเรียน ระหว่างที่ฉันกำลังไปโรงเรียนก็มีรถจักรยานยนต์คันหนึ่งตัดหน้าฉันเลยลง ไป ด่า 
" นี่นายขี่รถภาษาอะไรห่ะ"นี่ฉันพูดแรงรึป่าวเนี่ย
"ก็ภาษานี่แล้วจะทำไมหล่ะ คุณหนู" แล้วฉันก็สังเกตุว่านายนั้นก็ใส่เครื่องแบบเดียวกะฉัน
"แหม ! โรงเรียนเดียวกันก็ไม่บอก" จะได้ด่าสะดวก คำหลังนี้ฉันพูดในใจนะ
"งั้นโรงเรียนเดียวกันก็ให้อภัยแล้วกันนะ" นายนั้นพูดจบก็ขี่รถออกไป นี่ถ้ารถฉันไม่ถลอกมากนะ ฉันเลยเดินทางไปโรงเรียนต่อ แต่อย่าให้เจออีกแล้วกัน
โรงเรียนเอกชนแห่งหนึ่ง
"โฟนๆๆๆๆ"เสียงผู้ฉิ้งคนหนึ่งเรียกฉัน
"เฮ ดีใจจังเลยไม่ได้เจอกันนาน"ไม่ใช่ใครที่ไหนเพื่อนฉันเอง ชื่อ พอลลี้ นั้นเอง 
"เป็นไง โฟน ปิดเทอมแกไปเที่ยวไหนมาบ้าง ฉันนะไปเที่ยวเกาหลีมา สนุกมากเลย"ยัยพอลลี้โม้สักยกใหญ่
"ฉันไปเที่ยวญี่ป่นกะพี่ชายมา"ฉันบอกยัยนั้นไป
"แล้ว ลิ้นจี่ หล่ะไปไหน"
"ยังไม่มามั้ง"
งั้นเราไปหาขนมกินกันดีกว่า"ฉันชวนยัยพอลลี้ไปหาอะไรกิน
ขณะที่ฉันกำลังเดิน
"โอ๊ย ! " ฉันร้องออกมา
ก็ใครไม่รู้วิ่งมาชนฉันกับยัยพอลลี้ กระเดนเลย ขอดูน้ำหน้าไอบ้านี่หน่อยดิ ฉันหันหลังไปก็เกิดอาการ...
"นี่นาย.."ฉันยังพูดไม่ทันจบตานั้นก็วิ่งหนี... แหม! คิดจะหนีฉันหรอ คิดว่าฉันวิ่งตามไม่ทันรึไง
คิดได้ยังงั้นฉันก็วิ่งตาม ทันที 
"เฮ้ย ยัยโฟน แกจะไปไหน รอฉันด้วย" แล้วยัยพอลลี้ก็วิ่งตามมา แต่โชคชะตาฟ้าลิขิตบรรดาลให้ยัยพอลลี้ชนกับเทพบุตรคนหนึ่ง
"อุ้ย! " ยัยพอลลี้ร้องออกมา
"เป็นไรมั้ยครับ" อ๊ากๆๆๆ! มันโดนๆๆ คนอะไรหล่อๆๆๆๆๆๆๆ(ใครคิด) มาก ตายแล้ว ไม่อยากจะเชื่อ
"ไม่เป็นไรค่ะพอลลี้แค่..อุ้ย! " ได้เวลาที่ยัยพอลลี้ต้องฉายเดียวแล้ว เล่นละครหน่อยแล้วกัน พอลลี้แกล้งเจ็บข้อเท้าขึ้นมา
"เป็นไรครับ"
"เออ..พอลลี้เจ็บข้อเท้าอ่ะค่ะ .. รู้สึกเหมือนขาแพลง"ฮะฮะฮ่า เก่งๆๆ
"งั้นผมพาไปห้องพยาบาลน่ะครับ คุณ พอลลี้"ตรงเลยๆเข้าเรื่อง
"แล้วคุณชื่อไรค่ะ"ต้องยิงคำถามแล้วเรา เดี๋ยวไม่ทันการ
"เดี๋ยวผมค่อยบอกแล้วกัน แต่ตอนนี้ไปห้องพยาบาลก่อนดีกว่านะครับ" โอ๊ยหัวใจมันจะวาย คนอะไรคำพูดนุ่มๆๆ
แล้ว เราก็ไปห้องพยาบาล ขณะที่เค้ากำลังประคองฉันไป
"เฮ้ย! ยัยกิ๊บซี่" เฮ้ยทักใครเนี้ย อย่าบอกนะว่า0..0
".."พอลลี้เลือบมองเทพบุตร ออ ไม่ใช่เป็นคนข้างหลังเค้า ตกใจหมดเลย นึกว่าเพศเดียวกัน
ณ สนามเบสบอลหลังโรงเรียน
"นี่นาย หยุดเดี๋ยวนี้นะ"
"...."
"คิดจะหนีหรอ"
"..."
"นี่! ไอบ้า ฉันถามทำไมไม่ตอบ" ฉันเริ่มทนไม่ไหวแล้วน่ะ ฉันเหลือบไปเห็นขวดน้ำขวดหนึ่ง และที่สำคัญน้ำเต็มขวดเลย เอาหล่ะ
นายเสร็จฉันแน่ 55555
ฉันได้จังหวะเหมาะฉันก็ร่อนขวดน้ำใบนั้นอย่างเร็ว และ แรงๆๆ
ฟิ้ว......................ปึก
" โอ๊ย " นายนั้นร้องออกมาด้วยความเจ็บ มันสะใจจิงๆๆๆ นายนั้นหยุดพร้องกุมหัว
"เป็นไง หยุดได้แล้วหรอ" ฉันพูดพร้อมเดินไปตรงหน้าก็พบว่า เลือด เลือด เลือดไหล
ฉันรีบพาหมอนั้นไปห้องพยาบาลแม้จะไม่เต็มใจก็เถอะแต่นายนั้นก็มาอย่างโดยดี
ห้องพยาบาล
 ขณะที่ฉันพาหมอนั้นก้าวเข้าไป
"เฮ้ย ! พอลลี้เป็นไร" ฉันพานายนั้นนั่งเก้าอี้รออาจารย์ทำแผล
"พูดเบาๆๆ ซิ ฉันแสดงละครอยู่" ล้วฉันก็หันไปเห็นชายคนหนึ่ง หล่อมักๆๆๆๆ กำลังเดินมา
"เออ .."
"อ๋อ ยัยโฟนเพื่อนพอลลี้เองค่ะ"
"ยินดีที่รู้จักคับ"
"เช่นกันค่ะ"พร้องส่งรอยยิ้มที่แสนสดใส
"พอๆๆๆ ของฉัน" พอลลี้กระซิบใส่หูโฟน
"แล้วมาทำอะไรที่ห้องพยาบาลครับ"
"เออ..พาหมาเอ้ยพาใครก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะ พอดีเค้าบาดเจ็บ"
"แล้วเค้าอยู่ไหนหล่ะครับ เผื่อผมรู้จัก"
"นั้งอยู่ตรงนั้นไงค่ะ" ฉันชี้พร้องชายสุดหล่อหันไปมองตานั้น
"เฮ้ย! วิน" ชายคนนั้นทำหน้าตกใจ
"รู้จักกันหรอค่ะ " ฉันถามชายคนนั้นด้วยความสงสัย
"ครับ น้องผมเอง"
"หา!".........0-0