รักวุ่นชุลมุนนัก

        พระเจ้าทำไมถึงใจร้ายกับฉันแบบนี้นะ-.- ทั้งที่ฉันก้อออกจะน่ารัก(มั้ง) ชื่อก้อยังเพราะ -.-แต่ไหนฉันกลับเป็นเด็กสาวที่โชคร้ายอย่างนี้เนี่ยตอนนี้ฉันอายุ 18 ปี ชั้น ม.6 ของรร.ประจำจังหวัด ฉันเคยมีความรักครั้งแรกตอนประมาณป.6 กับเด็กรร.เก่าตอนสมัยประถม แต่เขาดันต้องไปเรียนต่อที่จังหวัดอื่นเรา2คนเลยไม่ได้ติดต่อกันอีกเลย จนมาถึงตอนที่ฉันม.2 >.< เป็นเด็กสาวแสนน่ารักตอนนั้นฉันแอบชอบรุ่นพี่อยู่คนหนึ่งพี่เขาเป็นนักกีฬาของรร.ด้วยละสาวๆที่รร.ตามติดเขาตลอดเลยละ>.<และต่อมาหนุ่มที่มาขายขนมจีบฉันดันเป็นรุ่นพี่ตาตี๋-.-ที่ไม่เคยอยู่ในสเปคฉันเลยละก้อเลยนะตั้งแต่นั้นมาฉันก็ไม่หวังว่าจะได้เจอความรักเลยละ เรื่องราวของฉันช่างน่าเศร้าจริงๆแต่ฉันจะไม่ยอมเสียศักดิ์ศรีไปจีบผู้ชายก่อนเด็ดขาด~.~
        วันโรงเรียนเปิดเทอม......
" นี่แกปิดเทอมไปไหนมาบ้างย่ะ ยัยน้ำพลอย "   ยัยเบลล์ถามข้นขณะกำลังเข้าแถวกันอยู่
" อยู่บ้านน่ะ "    ฉันตอบสั้นๆ
" ว่าแต่เปิดเทอมนี้แกอยู่หออีกรึเปล่า "   ยังถามอีกตอนนี้รู้สึกเหมือนมีสายตาพิฆาตกำลังจ้องมองมาที่เรา2คนยังไงยังนั้นก็นั่นมันสายตาอาจารย์ฝ่ายปกครองเชียวนะ
" อือใช่ "    ฉันเริ่มอยู่หอตอนเรียนอยู่ม.4แล้วละ
" นี่แกทำการบ้านมารึยัง'  พอขึ้นมาบนห้องยัยนี่ก็จะถามแบบนี้ทุกวัน
" อือเสร็จแล้วละ  ฉันพึ่งทำมาตอนเช้า-.- "
" อือดีจังเลย  งั้นเอามาดูหน่อยนะเพื่อนรัก~,~ "สายตามันมีความหวังมาก
หลังจากเลิกเรียนฉันก้อกำลังจะเดินกลับหออยู่แล้วเชียว
 " โอ้ยๆๆๆๆ " 
 "  ขอโทษครับ คุณเป็นอะไรหรือเปล่า "
 "  นี่นาย..... "  ฉันกำลังจะเงยหน้าไปด่าพอดีแต่ว่า  โอ้พระเจ้า เขาดูดีมากเลย หุ่นก็เท่  หน้าคม  ตาสวย คิ้วเข้มแถมยังมีลักยิ้มอีกต่างหากน่ารักเป็นบ้าเลย

---