Fic EXO [ Krislay ] Ft.B.A.P โรงเรียนอาถรรพ์...ฆาตกรรมโหด

ลำดับตอนที่ #4 : Three - ช่วยเราด้วย...จางอี้ชิง

ตอนที่ 3

ช่วยเราด้วย...จางอี้ชิง
 

 

หลังจากที่ผู้อำนวยการได้คัดเลือกเด็กนักเรียนเพื่อมาทำความสะอาดตึก E

เป็นที่เรียบร้อย ชายหนุ่มทั้ง 2 คน เดินมาหยุดยืนอยู่ที่หน้าตึก E หรือที่ใครๆขนานนาม

ตึกนี้ว่า 'ตึกอาถรรพ์'



Kris' Part
.
.
.

ให้ตายเถอะนี่ผมต้องเข้าไปทำความสะอาดกับไอ้เด็กตุ๊ดจริงๆนะเหรอ ?

ดูยังไงก็ไม่น่ารอด

"กูขอเตือนมึงก่อนเลยนะว่า อย่า ! มา ! เป็น ! ตัว ! ถ่วง ! กู ! เก็จนะ" ผมมองอีกฝ่ายที่

เอาแต่เงียบมาตลอดทาง เป็นใบ้รึไงว่ะคนพูดด้วยเสือกทำตัวเงียบ - -*

"กูกำลังพูดกับมึงอยู่นะ"

"...คือว่าเราไม่กล้าเข้าไปอ่ะ นายทำคนเดียวได้ป่ะเดี๋ยวเราทำการบ้านให้นาย

ทั้งสัปดาห์เลย"

"มึงคิดว่ามึงเป็นใครถึงได้มีสิทธิ์ต่อรองกับคนอย่างกูว่ะครับ"

อย่าคิดว่าผมไม่รู้นะไอ้ตุ๊ดนี่ต้องอู้งานหลอกใช้ผมแน่ๆ เห็นหน้าหวานๆติ๋มๆแบบนี้

ผมผ่านอะไรมาเยอะครับบบบบบบ

"เราก็เป็นคนที่ต้องเข้าไปทำความสะอาดกับนายไง แหะๆ ^ ^ แต่ว่า...เรากลัวอ่ะ

นายทำคนเดียวได้ป่ะ นะ นะ น๊าาาา *0*"

เหอะ !! ถึงจะทำหน้าแอ๊บแบ๊วแค่ไหนผมก็ไม่ยอมใจอ่อนให้ไอ้ตุ๊ดนี่หรอกนะ 

"เป็นตุ๊ดเหรอมึงถึงได้ไม่กล้าเข้าไป หึ เป็นผู้ชายดีๆคงไม่ชอบสินะ"

"ย่าห์ !! ใครบอกนายว่าเราเป็นตุ๊ด เราเป็นผู้ชายนะ แถมยังแมนมากๆเลยด้วย"

ผมเหลือบมองใบหน้าของอีกฝ่ายที่ทำปากขมุบขมิบตลอดเวลา แถมยังจ้องผมอย่าง

เอาเป็นเอาตายอีกต่างหาก

"ถ้ามึงไม่ได้เป็นตุ๊ดแล้วจะกลัวทำไมไม่ทราบว่ะครับ" ผมพูดพร้อมกับขยับเข้าไปใกล้

ร่างบอบบาง ผู้ชายที่ไหนจะหน้าหวานได้เหมือนผู้หญิงขนาดนี้ นี่ถ้าหากคนตรงหน้าผม

ไม่ได้ใส่กางเกงผมคงได้ทักผิดแน่นอน

"นายอย่าเข้ามาใกล้เรานะ เราบอกแล้วไงว่าเราไม่ใช่ตุ๊ด"

"กล้าพิสูทธิ์มั้ยหล่ะ ว่ามึงนะ...ไม่ใช่ตุ๊ด !!"

"แล้วทำไมเราจะไม่กล้า"

"งั้นก็เดินตามกูมา กูจะได้รีบทำรีบกลับบ้านสักที"






Lay' Part
.
.
.
.

อะ.....อะไรของเขานะมาโมเมว่าผมเป็นตุ๊ดเฉยเลย ทั้งที่หุ่นและนิสัยของผมออกจะแมน

ผมมองบริเวณรอบๆหน้าตึก E ที่เงียบสงัด บรื้อออออออออ !! บรรยากาศมันชั่งวังเวง

อะไรขนาดนี้ หวังว่าการทำความสะอาดจะราบรื่นไปด้วยดีนะ เพี้ยงงง !!!!


.

.

.

ร่างบางรีบเดินเข้าไปข้างในตึกก่อนที่จะตามร่างสูงไม่ทัน

โดยที่ไม่ทันสังเกตุว่ามีสายตาของใครอีกคนที่มองลงมาจากบนตึก

และกำลังรอคอยการมาของ "จางอี้ชิง"




------------------------ โรงเรียนอาถรรพ์...ฆาตกรรมโหด -----------------------




บริเวณภายในตึก E เต็มไปด้วยฝุ่นและเศษใบไม้แห้ง บันไดที่ค่อยข้างชันและไม่ได้

ทำความสะอาดมานับเดือนส่งเสียงดังเอี้ยดอ้าดส่งผลให้ร่างบางที่เดินตามร่างสูงมา

สะดุ้งเป็นระยะๆ เฟอร์นิเจอร์ภายในห้องเรียนเต็มไปด้วยฝุ่นและหยากไย่อีกทั้งยังรอยขีด

เขียนด้วยฝีมือของเด็กนักเรียนนับไม่ถ้วน ตึก E เป็นตึกที่สร้างขึ้นมาด้วยไม้ทั้งหมด อาจ

จะเป็นเพราะว่าตึกแห่งนี้สร้างมานานมากแล้ว อีกทั้งผู้อำนวยการยังไม่คิดที่จะทุบตึกนี้

ทิ้งแล้วสร้างขึ้นมาใหม่ แต่เลือกที่จะเก็บตึกนี้ไว้ทั้งๆที่ไม่มีบุคคลไหนกล้าเข้ามา

เหยียบย่ำ หรือคิดในอีกแง่อาจจะมีบางสิ่งบางอย่างที่อาศัยอยู่ที่ตึกแห่งนี้นับไม่ถ้วน


ร่างสูงเดินเข้าไปในห้อง ม.4/1 ซึ่งเป็นห้องแรกที่เขาตั้งใจจะทำความสะอาด

ด้วยเหตุผลที่ห้องนี้กับบันไดอีกทั้งยังง่ายต่อการทำความสะอาด

"แอ้ด ด ด ด ด ด......" มือเรียวค่อยๆเปิดประตูห้องอย่างเบามือด้วยความที่กลัวว่าหาก

เปิดแรงประตูอาจจะพังได้

'ตึง ง !!' ร่างสูงขมวดคิ้วพรางเหลือบมองเก้าอี้ตัวหนึ่งซึ่งไม่น่าตกลงกระแทกพื้นเองได้

ความรู้สึกเหมือนกำลังถูกจ้องมองทำให้ร่างสูงเบนสายตาเหลือบมองซ้ายทีขวาที

และเพราะท่าทางของเขานั่นเองที่ทำให้ร่างบางที่ยืนอยู๋ข้างหลังถึงกับตัวสั่นฃ

มือบางค่อยๆดึงชายเสื้อของร่างสูง

"นะ......นายคือว่าเรารู้สึกเหมือนมีสายตาของใครก็ไม่รู็กำลังจ้องเราอยู่อ่ะ T^T"

"ก็นะ....กูก็รู้สึกเหมือนมึง แต่เขาคงไม่คิดที่จะมาทำร้ายพวกเราหรอก......

เขาคงอยากให้มึงช่วย"

ร่างสูงพูดออกมาเรียบๆ ทำไมเขาจะไม่รู้ห้องๆนี้มีวิญญาณของเด็กผู้ชายที่ตายด้วย

อาการหอบแถมเพื่อนๆในห้องยังไม่คิดที่จะเข้าไปช่วยเด็กคนนั้นทั้งๆที่อยู่ห้องด้วยกัน

แท้ๆ

เหมือนดั่งความคิดของร่างสูงจะทำให้ 'บางสิ่ง' ที่ยังอยู่ในห้องสัมผัสและรับรู้สิ่งที่ร่างสูง

กำลังคิด สายลมที่พัดเข้ามาบริเวณห้อง ม.4/1 อย่างไม่มีปี่มีขลุ่ยและเก้าอี้อีกมากมาย

ที่ล้มระเนระนาดอย่างกับมีใครเดินไปผลักมันลง

"ทะ.....ทำไมเก้าอี้มันล้มเอง ยะ....อย่าบอกเรานะว่า ฮืออออออออ ไม่เอานะ เรากลัว

อย่ามาทำอะไรเราเลย  T^T" ร่างบางตกใจที่อยู่ดีๆลมก็พัดเข้ามาภายในห้อง

แต่นั่นไม่ได้ทำให้ร่างบางตกใจมากไปกว่าการที่เก้าอี้ภายในห้องค่อยๆกระแทกลงพื้น

เหมือนกับว่ามี 'ใคร' เดินไปผลักให้มันล้มลง

ดวงตาเล็กเบิกกว้างพร้อมกับคำพูดมากมายที่พูดออกมาอย่างไม่ได้ศัพท์ มือเล็กค่อยๆ

จับชายเสื้อของอีกคนแน่นขึ้นเรื่อยๆ
 

"นี่มึงช่วยเงียบๆก่อนได้ป่ะว่ะ - - ไหนมึงบอกว่าแมนไง๊ แล้วนีอะไรแค่เก้าอี้ล้มมึงก็ป๊อดหล่ะ"

"ตะ....แต่ แต่มันไม่มีใครผลักเก้าอี้เลยนะ เราว่าออกไปจากตึกนี้กันเถอะ

ไว้พรุ่งนี้ค่อยมาใหม่ก็ได้"

"มึงนี่โง่รึเปล่า ? ถ้าวันนี้กูและมึงกลับ พรุ่งนี้ก็ต้องได้มาทำความสะอาดใหม่อยู่ดี 

มึงกับกูยังต้องเจอ 'สิ่งนั้น' ทั้งสัปดาห์"


ร่างสูงพูดก่อนที่จะแกะมือของร่างบางออกจากชายเสื้อตัวเอง ขาทั้งสองข้างเดินไปหยิบ

อุปกรณ์ทำความสะอาดก่อนที่จะลงมือทำพร้อมๆกับสายตาปริศนาที่ร่างสูงสัมผัสได้ว่า

อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลจากร่างบาง

'ช่วยเราด้วย.....จางอี้ชิง......ช่วย เรา ที'

ร่างบางสะดุ้งมองไปรอบๆห้องอย่างตื่นตระหนก ใครกัน ใครที่บอกให้เขาช่วย

"นี่นาย เมื่อกี้นายได้พูดอะไรกับเรารึปล่าว นายได้เรียกชื่อเรามั้ย"

"มึงจะบ้าเหรอ ตั้งแต่เห็นหน้ามึงนี่กูยังไม่รู้จักชื่อมึงเลยว่ะครับ"

"งั้นเหรอ.....ว่าแต่นายชื่ออะไรหล่ะ ? เราชื่อ จางอี้ชิงนะ เรียกเราว่าเลย์ก็ได้"

"กูชื่ออู๋อี้ฟาน แต่ทางที่ดีมึงเรียกกูว่าคริสดีกว่า เพราะกูไม่ชอบให้ใครเรียกชื่อจริง

ถ้าไม่สนิทกับกูอ่ะน่ะ"

"อ่าๆ โอเคไม่มีปัญหา"

ถ้าหากว่าคริสไม่ได้เป็ฯคนเรียกเขาแล้วใครเรียก ?

'เราเอง เราเป็นคนเรียกนายเอง นายอาจจะมองไม่เห็นเรา แต่ได้โปรดช่วยไปบอกคนๆนึง

ให้เราทีว่าเลิกทำแบบนี้ได้แล้วเราไม่สบายใจเลย'

อะ...อีกแล้วใครกัน นี่นายเป็นใคร แล้วนายชื่ออะไรต้องการอะไรจากเรากันแน่ !!

'เราไม่ทำอะไรนายหรอกจางอี้ชิง....เราแค่อยากให้นายช่วย เราชื่อ'มุนจงออบ' 

เราอยากให้นายไปบอก'เขา'คนนั้นให้ที บอกเขาว่าต่อไปนี้ห้ามมาทำอะไรที่ห้องนี้อีก

ห้ามมายุ่งกับโต๊ะเรียนของเรา เราไม่อยากเห็นหน้าเขา เราเจ็บที่ต้องมาเห็นคนที่เรา'รัก'

ต้องมานั่งร้องไห้ในห้องเรา ช่วยไปบอก 'บัง ยงกุก' ให้ทีนะ.....

หวังว่านายจะยอมช่วยเรานะจางอี้ชิง'

ตะ....แต่ว่าเราไม่รู้จักคนที่ชื่อบังยงกุก อีกอย่างเขาจะยอมเชื่อเรื่องที่เราบอกหรือเปล่า

'นายแค่เล่าในสิ่งที่เราพึ่งบอกนายไปก็พอ หลังจากนั้นเขาจะเชื่อหรือไม่นั่นอีกเรื่อง

บังยงกุกอยู่ห้อง ม.6/2 ช่วยเราหน่อยนะ ได้โปรด'

กะ....ก็ได้เราจะพยายามนะ แต่นายห้ามมาหลอกเราตกลงมั้ย เรากลัวจริงๆนะ TT^TT

'ฮ่าๆๆๆ โฮเคเราสัญญาว่าจะไม่หลอกนาย แต่นายห้ามเล่าเรื่องที่เรามาขอร้องนาย

ให้ใครฟังนอกจากบังยงกุกโอเคมั้ย ?'

โอเค ระ...เราสัญญาว่าจะไม่เล่าเรื่องนี้ให้ใครฟัง

'หวังว่าพรุ่งนี้เราจะได้เจอนายอีกนะ แล้วก็ระวังตังด้วยนะเพราะในตึกนี้ไม่ได้มีแค่เรา

แต่รอบๆตึกนี้ยังมีวิญญาณของเด็กนักเรียนอีกมากมายที่โดนใครบางคนฆ่า.....

ขอให้ปลอดภัยนะ จางอี้ชิง'

วิญญาณของจงออบกำลังบอกอะไรแก่เขากันแน่.....

ตึกนี้ไม่ได้มีแค่จงออบอย่างงั้นเหรอ แล้วอย่างนี้...เขาจะต้องเจอกับวิญญาณใครอีกบ้าง

พระเจ้า...หวังว่าเขาคงไม่ต้องเจอกับวิญญาณของใครนอกจาก มุน จงออบ อีกแล้วนะ

ยังดีที่จงออบไม่ได้คิดร้ายกับเขาและคริสผู้ร่วมขัตากรรมอีกคน

หวังว่าอีก 6 วังหลังจากนี้ เขาคงจะไม่จับไข้หัวโกร๋นจนต้องลาโรงเรียนหรอกนะ........

.
.
.
.
.
.
.
.

หากร่างบางเดินออกไปหน้าระเบียงซักนิด ร่างบางคงได้เห็นเงาดำของใครคนหนึ่ง

ซึ่งมองขึ้นมาบนตึกด้วยความหิวกระหาย พร้อมๆกับวิญญาณของจงออบที่จ้องมอง

ร่างบางด้วยความเป็นห่วง

'เราช่วยนายได้เพียงเท่านี้ เราช่วยปกป้องนายได้แค่ยามนายอยู่ในตึกนี้เท่านั้น

นายควรจะอยู่ใกล้ๆ 'คริส' ให้มากๆนะจางอี้ชิง เขาจะช่วยปงป้องนายจากไอ้คนใจร้าย

ที่อยู่ข้างล่างเอง.....

นายไม่ควร ไม่ควรเลยจริงๆอี้ชิง นายไม่ควรไปเห็นตอนที่มันกำลังฆ่าเหยื่อเลย....'














เอ้โย !!! สวัสดีรีดทุกคนฮ่ะ TT^TT

หลังจากที่ไรท์ไม่ได้อัพฟิคนาน วันนี้ถือโอกาสแว๊บมาอัพให้

แบบ....ทำไม อพค.ออกมาน้อยจัง ถถถถถถถถถถ

ตอนนี้ไรท์ขอยกให้กับอาอี้และอิมุนโดยเฉพาะ

ทีแรกนี่อี้ฟูมฟายซะ สงสัยคงจะกลัวผีจริงๆ

แต่ไปๆมาๆกับมาคุยกับผีอิมุนซะงั้น

คือแก...ที่จริงไรท์ก็อยากลงยาวๆนะ แต่ไรท์อยากให้มันจบเป็นฉากๆอ่ะ T^T

ว่าแต่ใครกันนะที่เป็น 'ฆาตกร' คนนั้น บิบิ !! ตอนหน้าเผยโฉม...

น้องสำลี  & พี่มหา

บัง ยงกุก & เชว จุนฮง

--- คืนนีันอนหลับฝันดีฮ่ะ ---







 

:)� Shalunla