คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : bamx2 writing ตอนที่เจ็ด พี่มาร์คซื่อบื้อ
ตอนที่ 7 พี่มาร์คซื่อบื้อ
คลิ๊ก
ผมจัดการคลิ๊กเข้าไปที่ไฟล์รูปสลิปที่พี่มาร์คมันแนบมาให้ โหลดนานมากครับ แค่11kb ทำไมมันโหลดนานแบบนี้ เน็ตกูเป็นไรเนี่ย แล้วสั่งฟิคเรื่องอะไรก็ไม่มีบอกอีก โว้ะ! ถามจริงนี่เคยศึกษาการสั่งฟิคก่อนจะสั่งบ้างมั้ย?
เฮ้ย! ไม่ดิ ไอ้แบมด่าพี่มันไม่ได้นะเว้ย พี่มันอุตส่าห์โอนเงินมาให้…..
พรึ่บ
“=____=” กู ขอ ถอน คำ พูด เสียงเน้นดังฟังชัดยิ่งกว่าวีดิโอหนึ่งพันแปดสิบเฮชดี ใช่ปะวะ?
นี่มันอะไรน่ะ ไอ้รูปเซลฟี่แล้วมีสลิปอยู่ข้างแก้มมันคืออะไรกัน? น้องแบมไม่เข้าใจ……เกิดมากูเพิ่งเคยพบเคยเจอ คนแจ้งค่าโอนฟิคแล้วถ่ายเซลฟี่กับสลิปมาด้วย ประเด็นกูอ่านสลิปมึงไม่ออกโว้ย อีพี่มาร์คแม่งอย่าให้เจอหน้าเดี๋ยวมึงเจอพลังแบมแล้วจะหนาว
จะให้ส่งเมลตอบกลับมันก็ช้าไป พอดีพี่แบมใจร้อน พี่แบมเป็นคนไฟแรงอยากได้อะไรต้องได้เดี๋ยวนั้น และกูก็อยากจะโทรไปถามลูกค้าที่น่ารักม๊ากมากอย่างไอ้พี่มาร์คว่ามึงถ่ายสลิปอีท่าไหนทำไมถึงเป็นแบบนี้ ตอบ!
‘ไอ้พี่โรคจิต’
นี่คือเบอร์พี่มาร์คที่ผมเมมไว้เองครับ กูไม่ยอมให้มึงด่ากูว่าโรคจิตฝ่ายเดียวหรอกโว้ย เล่นผิดคนซะแล้วไอ้พี่ต้วน
ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด
ไม่มีเพลงรอสายอีก เยี่ยมเลย….พี่มาร์คแม่งไม่บันเทิงระดับสิบอ่ะ อย่างน้อยก็ช่วยใส่เพลงมึงเป็นเสียงรอสายซักนิดก็ยังดี คือน้องแบมเบื่อเสียงตู๊ดๆๆอ่ะยูโน๊ว?
‘ว่าไงโรคจิต การแจ้งโอนฉันมีปัญหาเหรอ?’ โคตรมีปัญหาเลยครับ-___-
“ใครสั่งใครสอนให้พี่เซลฟี่ตัวเองกับรูปสลิป?” ถ้ามึงตอบว่ามึงทำเองนี่กูจะวิ่งไปดักตบหน้ามึงที่ตึกเจวายพีเดี๋ยวนี้เลย
‘อ้าว ก็ฉันทวิตถามแฟนคลับแล้วมีคนบอกมาอ่ะ’ แฟนคลับมึงพูดเล่นครับผม
“พี่นี่มันซื่อบื้อจริงๆ”
‘จะให้ฉันถ่ายใหม่รึเปล่า?’
“อือ เอาแต่สลิปนะ ไม่ต้องเอาเบ้าหน้าพี่มา สยอง”
‘ออกจะหล่อ’ เสียงงอนๆนี่มันอะไรกัน ถ้าเป็นในนิยายกูนึกว่ามึงเป็นเคะแล้วนะ
“หล่ออะไร แบมหล่อกว่าเยอะ”
‘กระจกมั้ย?’
“ว้ากกกกกก” ดูมันดิ ตัดความมั่นใจกูเหลือศูนย์เลย TOT
‘เฮ้ย! แบมคือ….’
“อะไร?”
‘พี่ทิ้งสลิปไปแล้วอ่ะ’ เชื่อแล้วว่าไอ้พี่มาร์คนี่มันซื่อบื้อจริงๆ ใครเขาทิ้งสลิปก่อนได้ของกันฮะ!?! นี่มึงไม่กลัวโดนโกงเลยใช่มั้ย โอ้ยยยยย ไม่รู้จะบ่นพี่มันว่าอะไรดีเลย
“พี่สั่งจองฟิคอะไรล่ะ” ใจเย็นไอ้แบม พี่มาร์คก็ถือว่าเป็นแฟนฟิคที่น่าร้ากน่ารักอีกคนนึงนะ……เหรอวะ? ไม่ใช่เลยอ่ะ พี่แม่งเป็นแฟนฟิคที่น่าถีบที่สุดในทางช้างเผือกแล้ว ขอโทษนะความคิดฝ่ายดี เราเข้ากันไม่ได้จริงๆ
‘ทุกฟิคอ่ะ’
“ฮะ!?!” อะไรนะ ทุกฟิคเรอะ? ขอโทษนะ บางเรื่องยังไม่ได้ตีพิมพ์เลยเถอะ บางเรื่องของก็หมดสต็อกแล้ว นี่พี่มันได้อ่านที่กูแจ้งลงเว็บไปบ้างมั้ย? ฮะ แบมจะไม่ทน
‘ก็ทุกฟิคไง ตกใจอะไรอ่ะ?’ ว้ากกกกกกกก .พ่นไฟ
“ไอ้พี่มาร์คคคค บางเรื่องมันยังไม่ตีพิมพ์เลยนะ บางเรื่องของก็หมดแล้วด้วย บางฟิคยังไม่มีแบบปกด้วยซ้ำ!” พี่แม่งบ้าไปแล้วแน่ๆ ถ้านับรวมๆแล้วฟิคแบมทั้งหมดที่รวมเล่มก็มีอยู่สิบฟิคอ่ะ แล้วคือแต่ละเล่มอย่างโหด สี่ร้อยหน้าขึ้นไปทั้งนั้น ค่าออกแบบปกก็แพงจัญไร ก็เลยเพิ่มกำไรค่าฟิคไปนิดหน่อย ถ้าตีราคารวมฟิคทั้งหมดแล้วนี่มันไม่ต่ำกว่าหนึ่งแสนห้าหมื่นวอนเลยนะ(สี่พันกว่าบาทไทย)
‘อ้าว แต่พี่เสียเงินไปแล้วนะ ไม่รู้แหละพี่สั่งแบบอีเอ็มเอสด้วยบวกเพิ่มตั้งหนึ่งพันเจ็ดร้อยวอน(ห้าสิบบาทไทย)’
“แล้วแบมจะตีพิมพ์ฟิคส่งไปให้ทันมั้ยฮะ คิดสิสคิด!?” กูจะระเบิดตัวตาย ถ้าเป็นนักเขียนแล้วเจอนักอ่านแบบนี้ขอโลงศพซักโลงครับ ขอบคุณ
‘ถ้าไม่มีฟิคขอเป็นของแถมเยอะๆแล้วกัน’ จัดไป ทุกวันนี้นี่เกือบสะดุดโปสเตอร์ฟิคตัวเองหลายรอบละ โละๆหน่อยก็คงดี
“เอางั้นก็ได้ งั้นแค่นี้นะแบมไปแพ็คของละ”
‘เดี๋ยวดิแบม’
“อะไร?” กูจะไปแพ็คของให้มึงอยู่นี่ไงT^T
‘ที่บอกว่าอีเอ็มเอสอ่ะ คือภายในวันนี้นะ แบมต้องเป็นคนเอามาส่งเองที่หน้าตึกเจวายพีด้วย’ เรื่องมากชิบหาย
“เออๆครับ แค่นี้ใช่มั้ย? สวัสดี” วางตัดหน้าพี่มาร์คอีกครั้ง ความรู้สึกเวลาได้วางสายใส่คนอื่นนี่มันดีจริงๆ มิน่าชอบวางสายใส่กูก่อนจังเชอะ
หน้าตึกเจวายพี
ทุกคนมองกูเหมือนเป็นอีบ้าหอบฟางอ่ะ เออ ก็จริง นอกจากไอ้กล่องในมือนี่แล้วยังมีโปสเตอร์ฟิคอีกสามกระบอกที่แบกมาเป็นของแถม แล้วก็ปฎิทินแบบแขวนขนาดใหญ่จุใจอีกสองแผ่น เป็นไงล่ะ เป็นไรท์เตอร์ที่ป๋ามากอ่ะจริง ของแถมอย่างเยอะ ไม่ใช่อะไรหรอก มันรกห้องกู
“มีธุระอะไรคะ?” ช่างเป็นพนักงานที่ทำหน้าเฉยชาได้อีก โถ่ อย่าหยิ่งไปหน่อยเลย นี่นักเขียนชื่อดังแบมแบมกันต์พิมุกต์ได้ลงกินเนสบุ๊คเลยนะเฮ้ย ช่วยตื่นเต้นซักนิด
“มาส่งของครับ”
“ให้ใครคะ?” ถามมากจริงวุ้ย คือกูเมื่อยไม่ใช่อะไร
“มาร์ค ต้วนครับ”
“ซักครู่นะคะ” แล้วหล่อนก็คงจะโทรขึ้นไปทางเบื้องบนเพื่ออัญเชิญไอ้คุณชายมาร์คลงมารับของ ครับ ให้มันได้อย่างนี้สิ เมื่อยนะโว้ย มึงรีบๆลงมาสิ ทำไมชีวิตจริงไม่เห็นเหมือนในละครเลยวะ แบบนางเอกมาหาถึงบริษัทแล้วพระเอกลงมาบอกว่าของผมเองครับไรงี้อ่ะ ขอโทษครับ ลืมไปว่าแบมไม่ใช่นางเอก พอดีเป็นนายเอกที่เกรียนจนน่าหมั่นไส้
“คุณมาร์คเขาบอกว่าไม่ได้สั่งของไว้นะคะ” คือแล้วทำไมต้องทำหน้าตาเหนือใสกูด้วยครับ? ตอบ
“บอกเขาว่าผมชื่อแบมแบม” ใดๆในโลกไม่วินเท่าแบมแบมกันต์พิมุต์นะครับผม
“รอซักครู่นะคะ คุณมาร์คกำลังลงมา” ไงล่ะ กูชื่อแบมแบมทีเดียวจบ เหนือเมฆมากสัด มึงท้าทายผิดคนแล้วอีพนักงาน
“ครับ” บ่องตง นาทีนี้คือกูยิ้มได้น่าตบสุดแล้วอ่ะ อย่าเพิ่งมองน้องแบมตอนนี้นะ น้องแบมกลัวโดนตบ อุ๊บส์
“สวัสดี โรคจิต~” โอเค อิพี่มาร์ค มึง….ทำไมมึงทำกับกูแบบนี้อ่ะ หน้ายามแม่งจะลากกูโยนออกนอกตึกแล้วนะ กูไม่ใช่ซาแซงนะมึงT__T
“อย่าตะโกนเซ่” หันไปยิ้มซ้ายทีขวาทีให้ทุกคนที่มองมาด้วยสายตาตำหนิ โถ่ น้องแบมทำไรก็ผิด
“ความสุขฉัน” ดูมัน ถ้าไม่ติดว่ากูแบกของอยู่นะมึง…..
“รีบๆเอาของพี่ไปเลยไป”
“ถือขึ้นไปบนหอไม่ได้หรอ เมื่อกี้ตีลังกามาลืมยืดเส้นอ่ะ โคตรระบม” นี่สินะคืออาการของคนโอเวอร์แอคติ้ง ทำไมพี่มันต้องทำสีหน้าอย่างกับว่าหมามันพึ่งตายด้วยวะ
“เออๆๆ พี่ก็นำขึ้นไปดิ”
“น่ารักที่สุด” ชะงักเลยกู จะถือว่าเป็นคำชมนะ พี่มันคงไม่ได้จีบผมอยู่หรอก…มั้ง?
หอ Got7
“ไอ้แจ็ค! แกเอากางเกงในมาใส่ให้หมอนข้างได้ไงฮะ ทุเรศ!” สตั๊น แค่ก้าวเข้ามาในห้องก็เจอคำว่ากางเกงในเลยเหรอ น้องแบมใสๆอ่ะ รับไม่ได้TOT
แผละ!
เหี้ยยย อะไรมาแปะหน้ากูเนี่ย ลองเอามือคลำๆดูก็พบว่าเป็นผ้าน่ะครับ….แต่แบมจะไม่กรีดร้องเลย ถ้ามันไม่ใช่กางเกงในลิงน้อยสีขาวจั้วะแบบนี้…
“ว้ากกกกกกกก!” ฮืออออออ น้องแบมไม่บริสุทธิ์แล้วอ่ะ ฮรึก โดนกางเกงในแปะหน้า….ถุยเถอะ ผมแค่ตกใจครับ อย่ามาม่าตามผมนะ
“แบมเอาของไปวางในห้องพี่แล้วกัน มุมซ้ายสุดอ่ะ เดี๋ยวพี่ไปเคลียร์กับพวกมันก่อน” นอกจากกางเกงในแล้ว กูยังต้องมาเดินหลบสมรภูมิตุ๊กตาขนาดย่อมอีก….เหี้ยสุดอ่ะนี่พูดเลย
แอ๊ด
ห้องนี้นี่ดีนะครับ เป็นห้องเดี่ยว สงสัยสมาชิกในวงน้อยก็เลยไม่ต้องแชร์ห้องกัน ว่าแต่ห้องพี่มาร์คนี่มันอะไรกัน จืดชืดสิ้นดี….นอกจากโทนสีขาวดำแล้วก็ไม่มีสีอะไรฉูดฉาดสะดุดตาเลยซักนิด น้องแบมจะขอไม่พูดถึงเจ้ากางเกงลิงสีแดงฉูดฉาดบนหัวเตียงแล้วกันนะ อืมๆ….
“จะวางไว้ตรงไหนดี” ถึงจะบอกไปว่าจืดชืด แต่คือแม่ง….โคตรรก รกแบบมหันต์อ่ะนี่พูด
รำคาญพวกกระดาษบนพื้นจริงเว้ย นี่แปะเป็นวอลเปเปอร์พื้นหรืออะไรวะ? รสนิยมช่างแปลก
“หาที่วางได้มั้ย?” ขอบคุณพี่มาร์คที่เข้ามาทันก่อนที่แบมจะทุ่มของทั้งหมดในมือนี่ลงกับพื้น
“พี่เอาไปหาที่วางเองแล้วกัน เดี๋ยวผมเดินสำรวจหอพี่แปปดิ” คือตื่นเต้น นี่หอดารานะเฮ้ย ไม่ใช่ธรรมดา อย่ามองผมงั้นดิ ผมไม่ใช่โรคจิตนะ…..
“นายนี่มันโรคจิตจริงๆ” บอกว่าไม่ใช่โรคจิตไงวะ เดี๋ยวรู้เรื่องๆ
ทำหน้างอใส่พี่มันตามฉบับแบมแบมกันต์พิมุต์ แล้วก็เดินดูรอห้อง คืออยากจะบอกว่าเห็นแบบนี้นี่พี่แบมรักษาความสะอาดมากนะเว้ย อยู่คอนโดนี่เก็บกวาดทุกหนึ่งอาทิตย์ พอมาเห็นห้องพี่มาร์ครกๆมันก็รำคาญตาว่ะ
“พี่มาร์ค ผมขอทำความสะอาดห้องพี่นะ” ยึดหลักไม่ตอบเป็นอันว่าตกลง แล้วผมก็จัดการเก็บกวาดพวกขยะทุกอย่างก่อนเลยครับ นี่ถ้าไม่ติดว่ากูเป็นผู้ชายนะจะไปสมัครอาชีพเสริมเป็นแม่บ้านแล้วเนี่ย
“แบมแบม ฟิคบีเนียร์นี่ใช่ฟิคของไอ้เจบีรึเปล่า?”
“อืม ทำไมเหรอครับ?” แอคทีฟสุดก็กูอ่ะ กวาดพื้นไปคุยไป
“คู่กับใครอ่ะ ไม่ใช่ในวงพี่เหรอ?” สงสัยจริง เหมือนไอ้ยองแจไม่มีผิด แค่ซื่อบื้อกว่า
“เพื่อนแบมเองอ่ะ เห็นว่าสปาร์คกันก็เลยจะแต่งให้มันซักหน่อย” แบมเป็นเพื่อนที่ดีและหล่อมากนะครับ คึๆๆ
“เหรอ? แล้วจะมีเปิดฟิคใหม่อีกมั้ยอ่ะ?”
“ทำไมอ่ะ?”
“ก็ถ้าเปิดพี่อยากจะให้แบมแต่งคู่นี้อ่ะ”
“คู่ไรอ่ะ? ไว้ว่างๆเดี๋ยวแบมแต่งให้”
“คู่มาร์คแบม สัญญาแล้วนะ ถ้าแต่งจบพี่จะสั่งซื้อซักสิบเล่มเลย” ดูมันยิ้มดิ โถ่ ไม่ตลกนะเฮ้ย ทำไมพี่มาร์คทำร้ายหัวใจน้องกันต์แบบนี้ล่ะ มันเต้นแรงจนจะออกมาตีลังกาแล้วนะ ฮือT///T
TBC
ฉลองปลดแบน เย้
ตอนนี้สั้นมาก5555 ขอโทษด้วยจริงๆนะคะ สมองตันTOT
จะพยายามแต่งให้ตอนต่อไปยาวกว่านี้นะคะY__Y
สั้นแต่ฟินให้อภัยกันได้มั้ยอ่ะ? #ไม่ นี่พี่มาร์คแกรุกไปหลายทีแล้วนะ55555
#น้องแบมแต่งฟิค หรือ คอมเม้นท์ สำหรับตอนต่อไป
สวัสดีค่ะ<3
ความคิดเห็น