คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : bamx2 writing ตอนที่สอง โรคจิตคุกคาม
ตอนที่ 2 โรคจิตคุกคาม
“อีพี่แบม ขับช้าเป็นเต่าเดินแบบนี้บี้กับเพื่อนเดินไปเองดีกว่ามะ?” พบกันอีกครั้งกับแบมแบม กันต์พิมุกต์ ภูวกุลนะครับผม ตอนนี้ผมก็อยู่บนรถแหละ อืม…จะว่าไงดีก่อนจะขึ้นรถสมองอันชาญฉลาดของผมมันได้คิดแผนอันชั่วร้ายไว้ว่าผมจะต้องขับรถช้าๆเอาแบบไปถึงแล้วงานจบจะได้ไม่ต้องเจอหน้าไอ้มาร์คต้วนอะไรนั่นให้ละอายใจ เป็นไงล่ะฉลาดสมคำล่ำลือจริงๆ
“ลงเลยสิ ลงเลยๆๆๆ” ล้อเลียนน้องสาวเป็นเรื่องสนุกอีกอย่างที่ผมชอบทำครับ แต่ผลตอบรับที่ได้มามันไม่ค่อยคุ้มซักเท่าไหร่…
ป้าบ!
“นี่ตลกมากมั้ย? มันสายมากแล้วนะ! บี้อุตส่าห์ทวิตไปหาพี่สั้นว่าวันนี้จะไปหาอ่ะ คิดดูสิว่าถ้าบี้ไม่ไปตามที่บอกไว้พี่สั้นจะผิดหวังมากแค่ไหน”
“ทำอย่างกับว่าเขารู้จักแก”
ป้าบ!
“ขอมโนซักห้าวินาทีก็ไม่ได้เลยใช่มั้ย! ไอ้พี่บ้านี่ขับรถไปเลย ถ้าอีกสิบนาทีไม่ถึงบี้จะฟ้องแม่ว่าพี่แบมแต่งฉากที่ไม่สมควรต่อเด็กและเยาวชนมาไม่ต่ำกว่ายี่สิบครั้ง!” ดูมันพูด พูดซะกูดูเป็นคนเลวมากเลย ก็แค่แต่งฉากเอ็นซีแบมผิดอะไร แบมไม่ได้อนาจารอะไรซักหน่อยY__Y
“ทำไมฉันต้องยอมแกตลอดเลยวะไอ้บี้” นั่นสิ ทำไมกูเป็นคนยอมคนง่ายจังวะ เฮ้ย ไม่ได้หมายถึงยอมในเรื่องแบบนั้น ฮั่นแน่ รู้นะคิดอะไรอ่ะ โถ่
สถานที่จัดงานมีต
ในที่สุดก็มาถึงครับ แต่ขอโทษนะ นี่งานแฟนมีตหรือลดกระหน่ำซัมเมอร์เซล? คนเยอะอิ๋บอ๋าย น้องแบมอยู่ไม่ได้ อย่าถามครับว่าทำไมส่งน้องเสร็จแล้วไม่กลับเลย ก็เพราะแบมต้องรอรับมันด้วยไง เรื่องนี้แบมจะไม่ยุ่ง แต่แบมยุ่งไปแล้ว ฮืออออ
We’re feeling good tonight~
อย่ามองผมแบบนั้น นั่นเสียงริงโทนไอ้บี้มันครับ ผมไม่ใช้หรอกไอ้ริงโทนแบบนี้อ่ะ อย่างผมต้องเพลงHushของพี่ๆวงMiss Aเท่านั้น ฮ้า~ คิสคิสคิสเบบี้ฮัสๆๆ
“สวัสดีค่ะคนสวย” คนสวย…หม่อมแม่แน่ๆ
“ตายแล้ว บี้ลืมไปเลยอ่ะ ทำไงดีT^T” คุยอะไรกันวะ? งานเผือกต้องมา
“ค่ะ ทราบแล้วค่ะ ค่ะๆ สวัสดีค่ะ”
“คุยไรวะไอ้บี้”
“พี่แบมT^T บี้ต้องไปสอบสัมภาษณ์ที่โรงเรียนอ่ะ แต่บี้ลืมไปเลยทำไงดีT^T” ทำใจครับ
“ก็ไปสอบดิ”
“แต่พี่สั้นTOT…” ดูมันทำหน้าเข้า ทำหน้าอย่างกับว่าพี่สั้นของมันจะหายไปจากโลกนี้อ่ะ เว่อร์มากครับนี่พูด
“ไม่มีแต่ ไปสอบเว้ย ถ้าครั้งนี้แกไม่ได้เกรดสี่นะจะขำจนฟันขาวเลยคอยดู”
“แต่ แต่….”
“ไม่ต้องเลย มานี่เดี๋ยวพี่ไปส่ง”
ปิ๊ง!
ผู้อ่านครับ ผมเหมือนได้ยินเสียงหลอดไฟสว่างอยู่บนหัวไอ้บี้มันอ่ะครับ ผมควรทำไงดี ผมควรรีบชิ่งหนีไปก่อนใช่มั้ย?
“ไม่ต้องๆ พี่แบมเหนื่อยมามากแล้ว นั่งพักที่นี่ก่อนก็ได้ค่ะ*3*”
“จะขออะไร?”
“แฮ่ๆ คือพี่แบมช่วยเข้ามีตแทนบี้หน่อยดิ”
“ไม่มีทางอ่ะ” ไม่เด็ดขาดเลยด้วย เรื่องอะไรล่ะ จากที่ดูนะผมเป็นผู้ชายคนเดียวเลยอ่ะที่มาเหยียบอยู่หน้างานมีตนี่ เรื่องอะไรจะเข้าไปให้โดนนินทาวะ
“นะๆๆ พี่แบมน้า แล้วพี่แบมอยากให้บี้ทำอะไรบี้ทำให้ได้ทุกอย่างเลย”
“งั้นถ้าฉันอยากกินผัดไทยใส่สะเก็ดดาวอังคารแกก็จะบินขึ้นไปแงะสะเก็ดลงมาผัดให้ฉันกินใช่มั้ย?”
“ตามบัญชาเลยค่ะ แต่เรื่องอะไรบี้จะขึ้นไปแงะลงมาเองล่ะ บี้ต้องจ้างคนไปสิ เกิดบี้ขาดอากาศหายใจตายบนจรวดทำไง”
“นั่นก็เรื่องของแก แล้วทำไมไม่ไปฝากเพื่อนแกเข้ามีตวะ?”
“โห่ ถ้าฝากได้บี้ฝากไปนานละเถอะ งานมีตนี้เขาให้เซ็นได้คนละครั้งเดียวเองเว้ย นะพี่นะๆๆ แล้วบี้จะทำทุกอย่างเลย สั่งอะไรมาบี้จะทำให้หมด”
“ย่าห์ สั่งอะไรก็ทำใช่มั้ย?”
“ค่ะ!”
“เออๆ ก็ได้” ทำไมกูเป็นแบบนี้ทุกทีเลยวะให้ตาย
“เย้! รักพี่แบมที่สุดอ่ะ กรี๊ดดดดด อันนี้อัลบั้มนะคะเอาไว้ให้เซ็น แล้วก็นี่ของฝากพี่สั้นกับพี่มาร์ค บี้ไปแล้วนะ จุ๊บๆ” ประโยคเดียวนะ กูเพลีย
ตอนนี้งานมีตเริ่มแล้วครับ แต่ประเด็นคือทำไมทุกคนต้องมองผมแล้วยิ้มกันแบบนั้นด้วย กูเป็นผู้ชายแล้วกูผิดมากมั้ยฮะ? โถ่ ผมขอแอนตี้การเป็นแฟนบอยเลยครับ ถ้ามันจะประหลาดขนาดนี้ ชีวิตแบมนี่ก็แฟนตาซีไป
ผมนั่งอยู่แถวกลางๆดังนั้นอีกไม่นานก็คงจะได้ขึ้นไปแล้วพอเซ็นเสร็จก็จะได้หนีลงมาจากเวทีแล้วชิ่งซะเลย เป็นแผนที่เจิดสุดอ่ะ ใครคิดวะ? ปรบมือ
“พี่คะ” อะไรครับน้องชะนี? เอ้ย แบมขอโทษครับ แบมไม่ได้ตั้งใจ
“ครับ?”
“พี่ใช่ไรท์เตอร์นามปากกา B.Kpm รึเปล่าคะ?” อ้าว กรรม แฟนคลับกูเหรอ พี่ขอโทษนะน้อง น้องเป็นชะนีที่สวยมากๆเลย อย่าสงสัยไปครับว่าแฟนคลับผมรู้หนังหน้าผมได้ยังไง น้องๆเขาก็ทวิตมาขอไอจีขออ๊าคขอบลาๆๆ เยอะแยะไปหมดไอ้เราก็ให้ไปไง ไม่คิดว่าไปไหนมาไหนจะต้องมีคนทักด้วย คือกูไม่อยากดังเกินหน้าเกินตาศิลปินในงานมีตนี้นะครับ
“อ่า ใช่ครับ”
“กรี๊ดดดด หนูขอลายเซ็นพี่หน่อยได้มั้ยคะ หนูติดตามผลงานพี่มาตั้งแต่สมัยที่พี่เป็นสมาชิกเว็บใหม่ๆเลย” ซึ้งจนน้ำตาจะไหล นี่สินะความรู้สึกของศิลปินเวลามีแฟนคลับมาพูดอวยตัวเอง มันรู้สึกดีแบบนี้นี่เอง ลอยครับลอย
“เซ็นตรงไหนครับ?” คือน้องเขาถือมาแต่อัลบั้มไง จะให้กูเซ็นอัลบั้มศิลปินเขาก็ไม่สมควรปะ
“เซ็น….นี่ค่ะนี่” น้องเขาหยิบโปสการ์ดอะไรซักอย่างออกมาจากอัลบั้มครับ ยังไม่ทันเห็นว่าเป็นหน้าใครน้องแกก็พลิกด้านเป็นด้านสีขาวซะแล้ว
ผมจัดการเซ็นลายเซ็นที่ผมคิดว่ามันสวยที่สุดลงไป นี่กูบรรจงมากนะบอกเลย น้องแกนี่ก็จ้องจริงวุ้ย ถ้ากูเซ็นพลาดขึ้นมาทีนึงนี่มึงจะปรบมือชอบอกชอบใจชี้หน้ากูแล้วตะโกนว่ามึงเซ็นพลาดใช่มั้ย
“ขอบคุณค่ะ พี่แบมตัวจริงน่ารักมากๆเลย” อย่าอวยผมเยอะครับ อีน้องผู้หญิงข้างหน้าเริ่มหันมามองแล้วว่ากูเป็นใคร
“อ่า ครับ ขอบคุณครับ” ยิ้มเท่านั้นที่ครองโลก แต่แบมจะดีใจกว่านี้ถ้าน้องเขาชมว่าแบมหล่อ…
“ถ้าไม่เป็นการรบกวนหนูขอถ่ายรูปกับพี่แบมหน่อยได้มั้ยคะ?” คือมึงครับ ช่วยดูหน้าแฟนคลับในงานมีตเขาหน่อยว่าตอนนี้เขามองกูเหมือนตัวประหลาดอยู่แล้ว
“รูปเดียวนะครับ วันนี้หน้าพี่ค่อนข้างบวม” เดี๋ยวนะมึง ไอ้นี่ใช่มั้ยที่เขาเรียกกันว่าไม้เซลฟี่? เกิดมาก็พึ่งจะได้เห็นเป็นครั้งแรก โอ้โห เป็นบุญตามากครับ ถุ๊ย! แค่นี้กูก็อับอายจะแย่มึงยังจะใช้ไม้เซลฟี่ให้กูเป็นจุดเด่นอีกเหรอครับน้อง?
“ไม่เป็นไรค่ะ แค่ใช้ไม้เซลฟี่อันนี้หน้าพี่ก็ไม่บวมแล้ว” ขอบคุณครับ สำหรับความหวังดี แต่พี่ไม่ต้องการ…
“ฮ่าๆ ขอบคุณครับ” คือมึงรีบถ่ายเร็วๆแล้วก็เก็บๆไม้เซลฟี่ไปเถอะ บางคนแม่งซุบซิบกับเพื่อนแล้วว่าใครวะ คือกูเฟลเข้าใจมั้ย?
แชะ!
ไม่ปิดแฟลชอีกต่างหาก ทำดีครับ ทำดีเหี้ยๆ โอ้ย พี่แบมอยากจะมุดดินหนีไปผลุบอยู่ที่เอธิโอเปีย แล้วดูพี่การ์ดแม่งดิจ้องซะตัวกูจะพรุนแล้ว มึงจะจ้องอะไรนักหนา ไม่เคยเห็นเหรอ คนเซลฟี่อ่ะ โถ่
ซักพักพี่การ์ดก็มาบอกให้แถวผมขึ้นไปรอครับเพราะแถวบนเวทีเริ่มลดลงแล้ว โอ้ย แล้วทำไมกูต้องตื่นเต้นด้วยวะ กูไม่เข้าใจ
“โอ้ ฮาย แฟนบอยของพี่หวัง” แฟนบอยที่ตีนมึง เอ้ย แบมขอโทษครับ อย่าพึ่งผสมยำตีนกันขนาดนั้น
ผมก็ไม่พูดอะไรยิ้มตอบแบบมีมารยาท ไทยแลนด์โอนลี่แล้วยื่นอัลบั้มไปให้พี่แกเซ็น
“ชื่ออะไรครับ?” กันต์พิมุกต์ ภูวกุลครับ เซ็นให้ถูกนะมึง ถุย
“เบบี้ครับ”
“นั่นชื่อนายจริงดิ” ผู้ชายเหี้ยไรชื่อเบบี้ครับ คิดสิคิด
“น้องสาวผมน่ะครับ วันนี้เธอไม่ว่างมา ยังไงก็ฝากเติมหัวใจให้เธอหน่อยแล้วกัน แล้วก็นี่ของฝากครับ” พี่มันยิ้มหน้าบานแล้วรับถุงจีวองชี่ไปจากมือแบมทันทีเลยครับ เฮ้ยมึงบอกว่าเกรงใจก็ได้คือกูเล็งถุงนี้มานานแล้ว มึงมาเอาไปหน้าด้านๆแบบนี้ได้ไงอ่ะ ฮือT_T แล้วไอ้พี่หวังมันก็ละเลงหัวใจเต็มอัลบั้มเลยครับ ไอ้บี้กูขอโทษ อัลบั้มมึงเละแล้ว
“อ๋อ เป็นพี่ชายที่น่ารักดีนะ ฝากขอบคุณน้องสาวนายด้วย” น่ารักอีกแล้ว ชีวิตนี้จะมีคนชมกูหล่อซักคนมั้ยวะ? น้องแบมเฮิร์ทอ่ะ ยังไม่ทันได้พูดอะไรต่อพี่เมเนเจอร์ก็เดินมาสะกิดหลังแจ็คสั้นของไอ้บี้ว่าคุยเยอะเกินไปแล้ว ผมเลยมาหยุดอยู่ที่หน้าบุคคลผมน้ำตาลโดยปริยาย โอ้ย ไม่อยากเจอคนนี้อ่ะ วิ่งลงเวทีเลยได้มั้ย ไหนๆก็ได้ลายเซ็นแจ็คสั้นของไอ้บี้มาแล้ว
“เบบี้ใช่มั้ย?”
“ครับ” อึดอัด คำเดียวที่อยากจะตะโกนออกมาใส่หน้าไอ้พี่มาร์คนี่ คือมันอายุมากกว่าผมอ่ะ ไม่งั้นเรียกเชี่ยมาร์คแล้ว ขอโทษครับ
“ชื่อแปลกอ่ะ ไม่ใช่คนเกาหลี?” มึงก็ชื่อแปลกปะวะ ไม่ใช่คนเกาหลี?
“ครับ เป็นคนไทย” แล้วทำไมพี่แกต้องทำหน้าตื่นเต้นขนาดนั้นด้วย กูแค่เป็นคนไทยเว้ย ไม่ใช่ต่างด้าว
“จะให้ฉันเขียนอะไรเป็นภาษาไทยมั้ย?” โอ้โห เซอร์วิสขนาดนี้เป็นไอ้บี้แม่งดิ้นตายไปนานละ เขียนเป็นอะไรดีวะ ภาษาไทยที่เขียนยากๆ มึงเขียนชื่อกูไปก่อนแล้วกัน
“เขียนยังไง?”
“ไม่มีกระดาษอ่ะ นายเขียนบนมือฉันเอาแล้วกัน” สาบานว่าถ้ากูเป็นผู้หญิงแล้วติ่งไอ้พี่มาร์คนี่กูสลบคาเวทีไปแล้ว แต่กูไม่ใช่ไง ผมก็ยักไหล่หนึ่งทีแล้วหยิบมาร์คเกอร์สีดำของพี่มันมาเขียนให้
กันต์พิมุกต์ ภูวกุล
อยากจะวิ่งไปซื้อกล้องมาถ่ายหน้าพี่มันตอนเห็นภาษาไทยจริงๆ หน้าแม่งโคตรอึ้งอ่ะ คือมึงกำลังงงใช่มั้ยว่าตัวเชี่ยนี่คืออะไร ที่อึ้งนี่คงเป็นตัวการันต์แล้วก็สระอุสระอูมั้งครับ โอ้ย ขำ
“แปลว่าอะไรเหรอ?” ความสามารถมึงก็นะชั่งสูงส่งยิ่งนัก เขียนไปถามไปนี่มึงไม่กลัวเขียนพลาดใช่มั้ย ตั้งสติสิไอ้พี่มาร์ค ถ้าชื่อกูออกมาทุเรศนะกูจะเอาอัลบั้มฟาดหน้ามึง
“ชื่อจริงน้องสาวผมเอง” กูหลอกครับ
“เขียนยากจัง” ที่จริงพี่เมเนเจอร์เขามาสะกิดพี่มาร์คหลายรอบแล้วนะ แต่พี่แกก็ดื้อบอกจะเขียนให้เสร็จให้ได้ แล้วดูมันเขียนบรรจงขนาดนี้ว่างๆกูจะซื้อหนังสือคัดลายมือภาษาไทยมาให้นะ
“ภาษาไทยก็งี้แหละครับ” ซักพักพี่แกก็เขียนเสร็จครับ อยากจะนั่งพับเพียบไทยแลนด์แล้วก้มกราบพี่มันจริงๆ กว่าจะเขียนเสร็จขากูแทบเป็นตะคริว(เว่อร์)
ผมก็กลับมานั่งที่เดิมอยู่ดีแหละครับ เพราะเขายังไม่ให้ออกจากงานจนกว่าจะจบ แต่คือกูว่างอ่ะ กูไม่มีอะไรทำ ไม่สนใจไอ้กิจกรรมบ้าบอคอแตกนั่นด้วย อยากจะนอนนะแต่กูเกรงใจมาก
ตือดึ้ง!
เสียงไลน์ครับไม่ใช่เมล คือไรท์มันไม่รู้จะเอาเสียงแจ้งเตือนเป็นอะไรแล้วใช่มั้ย? กูแนะนำก้าบๆๆเป็ดอาบน้ำในคลองนะ รับรองฟิคดังระเบิด ขอโทษครับ
B.BabyWang : พี่แบม งานเป็นไงบ้างถ่ายรูปมาให้เค้าดูหน่อยสิ นี่เพิ่งสอบเสร็จอ่ะT^T
สั่งได้สั่งดีจริงๆ น้องใครวะ ผมกดเข้าที่ปุ่มส่งรูปแล้วก็กดถ่ายบนเวทีแบบขอไปทีก่อนจะกดส่งไปให้ไอ้บี้มัน แต่คือกูขออึ้ง ทำไมภาพมันออกมาเป็นแบบนี้ ทำไมภาพชัดจังวะ กูว่ากูกดถ่ายแบบไม่สนใจแล้วนะ จะไม่อะไรเลยถ้าไอ้พี่หวังกับไอ้พี่มาร์คมันหันมาทางกล้องแล้วยิ้มให้
B.BabyWang : กรี๊ดดดดด รูปสวยมากอ่ะพี่แบม บี้ขอเอาไปลงทวิตนะ เดี๋ยวให้เครดิตพี่
B.Kpm : ตามใจเลย
มาร์ค ต้วนพาร์ท
งานจบแล้วครับ วันนี้เหนื่อยมากเพราะแฟนมีตครั้งนี้คนมาเยอะกว่าปกติ แต่เป็นแฟนมีตที่แปลกดีเพราะวันนี้มีแฟนบอยมาตั้งคนนึงแหน่ะ ปกติจะมีแต่ผู้หญิงผมกับไอ้แจ็คมันเลยแปลกใจนิดหน่อย แอบเฟลที่เขามาแทนน้องนะ นึกว่าวงเราจะมีแฟนอยหน้าตาน่ารักๆกับเขาบ้าง แฟนๆเริ่มทยอยกันออกไปแล้วครับ ผมเห็นแฟนบอยคนนั้นรีบออกไปคนแรกเลย สงสัยคงจะอาย
“แก วันนี้อ่ะฉันเจอไรท์เตอร์ที่ดังๆด้วยนะเว้ย” พี่ๆช่างแต่งหน้าเขาคุยไรกันอ่ะครับ
“B.Kpmเหรอ?”
กึก
ผมที่กำลังจะเดินไปห้องแต่งตัวต้องหยุดชะงักทันทีครับ จะไม่เผือกเลยถ้าไอ้ไรท์เตอร์คนนั้นมันไม่ใช่คนเดียวกับที่ส่งเอ็นซีมาให้ผม
NC พี่มาร์คช่วยตัวเอง
By : B.Kpm
จำได้ขึ้นใจ ไอ้เอ็นซีเวรนั่น ทำผมอดหลับอดนอนไปเลยอ่ะ มาร์คจะฟ้องร้อง ฮือT_T
“อือ น้องสาวฉันได้นั่งข้างๆอ่ะเลยถ่ายรูปมาด้วย เขาบอกว่าตัวจริงน่ารักมากๆเลย”
“ไหนๆดูหน่อยดิ เห้ย อัพอีจีเลยๆ ติดแท็กน้องแบมเขาด้วยนะ”
“ไอจีน้องเขาชื่ออะไรนะ? ฉันลืมอ่ะ ตื่นเต้น”
“bambam1a ไงโถ่” ขอบคุณสำหรับข้อมูลนะครับพี่ๆ วันนี้พวกพี่ทำงานหนักมากจริงๆ
ผมรีบกดเข้าไอจีแล้วค้นหาไอจีของโรคจิตคนนั้นทันที ขอดูหน้าตาหน่อยเถอะB.Kpm
ตุ้บ!
โทรศัพท์ถึงกับร่วง เข่าถึงกับอ่อน ทำไมน่ะเหรอครับ? ก็ไอ้B.Kpmมันเป็นคนเดียวกับแฟนบอยวันนี้เลยนี่สิ ซวยมาก ช่วยมาร์คต้วนด้วยครับ มาร์คต้วนกำลังโดนซาแซงแฟนคุกคาม ฮือTOT
“มาร์ค ต้วน! ไหนบอกว่าโทรศัพท์โดนลิงขโมยไปกินไง!” เปลี่ยนครับ ช่วยมาร์คต้วนที พี่เมเนเจอร์จะฆ่าผมแล้วT___T
TBC
เป็นการเจอกันที่มุ้งมิ้งดีแท้ มีเขียนมงเขียนมือ อั้ยยะ#แกคอมเม้นท์ฟิคตัวเองทำไม
แฟนคลับฟิคเพิ่มขึ้นเยอะมาก แต่ทำไมเม้นกันแค่ครึ่งนึงของจำนวนแฟนคลับเองอ่ะ เสียใจY___Y อย่าให้ทวงเม้นนะ ชิชะ-3- #โดนตบ
ตอนนี้มาแบบมึนๆมาก ยังไงก็ขอให้ชอบกันนะคะ ติดแท็ก #น้องแบมแต่งฟิค หรือ คอมเม้นท์กันด้วยนะครับผม
.แก้คำผิด 11/12/57
ความคิดเห็น