คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : bamx2 writing ตอนที่สาม พรหมลิขิตบันดาลชักพา(?)
ตอนที่ 3 พรหมลิขิตบันดาลชักพา(?)
‘mt_ start following you’
‘mt_ like you a photo’
ข้อความแจ้งเตือนที่เด้งขึ้นมาบนหน้าจอโทรศัพท์ทำให้แบมแบมต้องละสายตาจากตำราเรียนบนโต๊ะก่อนจะเอื้อมมือไปปลดล็อคหน้าจอ ถึงแบมจะเป็นนักเขียนชื่อดังแต่ก็ยังอยู่ในวัยเรียนนะครับ เอ๊าะๆอ่ะ
‘ใครวะ?’
ได้แต่คิดแล้วก็สงสัยว่าไอ้mt_มันเป็นใคร หรือว่าจะเป็นแฟนฟิค? แต่คงจะเป็นแฟนฟิคที่แปลกน่าดูเพราะนอกจากชื่อไอจีแล้วก็ไม่มีอะไรบ่งบอกถึงเจ้าของไอจีนี้ได้เลย เหมือนกับว่าสร้างขึ้นมาเพื่อฟอลแบมแบมโดยเฉพาะ
“กันต์พิมุกต์ เธอฟังครูอยู่รึเปล่า?” อ่า จริงสิ ตอนนี้แบมกำลังเรียนอยู่แหละ แต่คือนั่งแถวหลังเลยได้ใจไงแอบเล่นโทรศัพท์แม่งเลย เด็กดีไม่ควรเอาอย่างนะครับผม
“ครับ? เมื่อกี้ครูพูดว่าอะไรนะครับ?” พอเห็นสายตานับสิบจากเพื่อนๆที่มองมากูแม่งดูโง่อยู่คนเดียวเลยว่ะ กันต์พิมุกต์ขอโทษ กันต์พิมุกต์แค่กำลังทำหน้าโง่กดโทรศัพท์อยู่._.
“ครูบอกว่าเธอต้องเข้าประกวดงานเดินแบบที่ทางโรงเรียนจัดขึ้นกับนายพัคจินยองไง มัวแต่เหม่ออะไรอยู่? คิดถึงแฟนรึไง?” อืม คิดถึงพัดลมที่บ้านอ่ะครับ…ถุย ครูที่นี่มโนเก่งกว่ากูอีกครับ
“แล้วทำไมต้องเป็นผมอ่ะ?” พี่กันต์สงสัยครับ คนอื่นๆหน้าตาดีก็มีเยอะแยะ แต่ก็นะคนมันหล่ออ่ะทำไงได้ สงสัยออร่าความหล่อพุ่งเข้าตาครูมั้งครับ เสยผมแปป
“ก็เพื่อนทั้งห้องเขาโหวตเธอกับจินยอง” ว่าแต่งานเดินแบบนี่เขาคัดจากหน้าตาเหรอ? ไม่ใช่หุ่นเหรอ? ก็เข้าใจว่าคนมันหน้าตาดีแต่ตัวกูเล็กขนาดนี้ให้ไปเดินแบบนี่กูอายว่ะ
“อ่า ครับ วันไหนครับ?” นี่กูมัวแต่สนใจไอ้mt_อะไรนั่นขนาดนั้นจนไม่ฟังเชี่ยไรเลยเหรอ? เพราะมึงอ่ะไอ้mt_ทำพี่กันต์โดนด่าเลยT^T
“งานเดินแบบจะจัดขึ้นในอาทิตย์หน้า ดังนั้นพวกเธอเลยต้องเริ่มไปซ้อมเดินแบบตั้งแต่วันนี้และคาบนี้เลยด้วย เดี๋ยวครูจะเขียนใบอนุญาติออกนอกห้องเรียนให้ทั้งสองคนเอง โรงเรียนเราทุ่มเทกับงานนี้มากนะ ทุกคนฝากความหวังไว้ที่พวกเธอนะพัคจินยอง กันต์พิมุกต์” นี่กูไม่กดดันเลยนะเนี่ย~ ไม่กดดันจริงจริ๊ง…ไม่กดดันเหี้ยไรล่ะ เกิดกูสะดุดล้มหน้าคว่ำกลางเวทีกูก็โดนทั้งโรงเรียนรุมกระทืบสิวะ ไม่ยุติธรรมต่อคนหล่อเลยT___T
“ซ้อมที่ไหนเหรอครับ?”
“เอ๊ะ ถามเป็นหนูจำไมอยู่ได้นะกันต์พิมุกต์ เธอไม่ได้ฟังเลยใช่มั้ย? พัคจินยองเขายังรู้เรื่องกว่าเธอเลย” เอ้า….ก็นั่นเขาเด็กเรียนอันดับหนึ่งของห้อง แถมยังเป็นหัวหน้าห้องที่สุดแสนจะประเสริฐเลิศเลออีกแบมจะเอาอะไรไปเทียบกับเขาได้ครับ? แค่เรื่องส่วนสูงจินยองก็กำชัยไปกว่าครึ่งแล้ว ฮรึกT^T “เอาเถอะ เขานัดซ้อมกันที่ห้องโถงใหญ่ตึกสี่ พวกนายก็รีบๆไปซ้อมได้แล้วรุ่นพี่เขารอนานแล้วนะ”
ตึกสี่เหรอ? กูอยู่ตึกหนึ่งว่ะโทษที อีเหี้ย ไกลเป็นฟากข้ามสมุทรแบบนี้นี่มึงคิดว่ากูจะเดินไปเดินมาได้ตลอดทั้งอาทิตย์เหรอ? ขอยาแก้ปวดซักสองหลอดครับ อ๋อ ขอเป็นแบบเย็นนะครับ แบบร้อนพี่กันต์ไม่ปลื้ม
“ครับๆ สวัสดีครับครู” ฮือ เดินออกจากห้องด้วยความหดหู่ แต่ช่างมันไปก่อน เพราะตอนนี้แบมก็ได้มาอยู่กับหัวหน้าห้องคนสวยแล้วเย้ เอาตรงๆก็เพิ่งจะได้คุยด้วยวันนี้นี่แหละ อยากจะเต๊าะมานานแล้วเหมือนกัน เริ่มเต๊าะเลยดีมั้ย?
“เรา…ไปกันเลยมั้ย?” ฮือออออ เสียงเพราะมากไม่อยากจะเม้า พี่กันต์อยากจะอัดเสียงไปฟังก่อนนอนทุกคืน
“ไปกันๆ”
บรรยากาศระหว่างทางเดินคือเงียบเหงาและมาคุมากมาย ชวนแบมคุยบ้างก็ได้นะครับ พอดีเป็นพวกไม่ได้พูดแล้วหายใจติดขัดหัวใจหยุดเต้นชั่วคราว….นั่นก็เว่อร์ไปครับ แหม่
“แบม…เราเรียกแบมได้ใช่มั้ย?” จินยองทำมาจากอะไรทำไมน่ารัก เรียกแบมไม่ถนัดเรียกยอดดวงใจก็ได้นะครับ พี่กันต์อนุญาติ
“ได้ๆ งั้นแลกกันขอเรียกนายว่าจินยองนะ”
“อื้อ! แบมเป็นนักเขียนใช่มั้ย?” เปิดประเด็นด้วยคำถามเกี่ยวกับนิยายอีกครั้งตอนนี้คืออยากจะกลับไปไล่อัพฟิคเป็นการขอบคุณมากๆ คือถ้ากูไม่เป็นนักเขียนนี่มึงก็คงไม่รู้ว่าจะชวนกูคุยอะไรดีใช่มั้ย?
“อ่าใช่ๆ B.Kpm อ่ะ รู้จักมั้ย?” ไม่รู้จักก็มุดมดลูกแม่กลับไปรอเกิดใหม่ซะนะลูก อุ๊บส์ ขอโทษครับมือลั่นๆ
“รู้จักๆ! เราอ่านนิยายของแบมเยอะมากเลยอ่ะ แต่ไม่รู้ว่าB.Kpmเป็นแบม.__.”
“จริงเหรอ เขินนะเนี่ย” งานดัดจริตต้องมาครับ
“อือ เราคอมเม้นท์ให้ทุกตอนเลยใช้ชื่อว่าPJYอ่า เราขอลายเซ็นแบมหน่อยดิ” แถมกอดฟรีทีนึงเลยจ้า เพิ่งรู้วันนี้ว่าไอ้พีเจวายอะไรนั่นคือจินยองคนสวย นี่อยากจะขอบคุณมากมาเม้นให้แบมทุกเรื่องทุกตอนแถมเขียนคำนิยมให้ด้วย แฟนคลับตัวยงเลยนะเนี่ย แต่ทำไมไม่รู้จักหนังหน้ากูวะ อันนี้กูข้องใจ
“ให้เซ็นตรงไหนอ่ะ?”
“เราไม่ได้เอากระดาษมาเลยอ่ะ มีแต่ปากกา แย่จัง งั้นเซ็นบนมือเราได้มั้ย? เดี๋ยวเราถ่ายรูปเก็บไว้” เซ็น บน มือ อีกแล้วเหรอ? เมื่อวานก็เพิ่งเขียนชื่อจริงไปบนมือไอ้มาร์คต้วนอะไรนั่น วันนี้ก็มาเซ็นให้กับจินยองคนสวยอีก นี่พวกมึงสองคนไปนัดกันมาใช่มั้ย? ตอบ
ห้องโถงใหญ่
“น้องสองคนนั้นอ่ะ มาสายนะครับ” เดี๋ยวๆคือกูสายแค่สองนาทีปะ? มึงจะเอาอะไรมากวะ โถ่ แน่จริงมึงก็ไปเดินกับกูนู่นจะได้รู้ว่าระยะทางมันไกลแค่ไหน ขากูก็ใช่ว่าจะยาวนี่ก้าวเร็วสุดในชีวิตแล้วนะ
“ขอโทษครับ พวกเรามัวแต่เดินเอื่อยเฉื่อยเลยมาสาย” จินยองมึงนี่ก็จะคนดีเกินไปละ ไปขอโทษทำไม คือเราไม่ผิดปะวะ?
“ไม่เป็นไรครับ ทีหลังก็อย่ามาสายอีกแล้วกัน เพราะเทรนเนอร์เขาต้องมารอเราด้วย” อ๋อ คือมึงให้ความสนใจเทรนเนอร์มากกว่าพวกกูที่เป็นตัวแทนเดินแบบของโรงเรียนใช่ปะ? เออดี เอานิ้วกลางไป
“อ้าว แล้วเทรนเนอร์ไม่ใช่พี่เหรอครับ?”
“เปล่าครับ พี่เป็นเด็กเสิร์ฟน้ำ” อ๋อ…..เด็กเสิร์ฟน้ำ แล้วเด็กเสิร์ฟน้ำมึงมีสิทธิอะไรมาตำหนิพวกกูฮะ? ไอ้เราก็นึกว่าเป็นเทรนเนอร์ ถุย มาให้พี่กันต์ถีบทีนึงมา
“นี่พี่ไม่อยากจะเม้า เทรนเนอร์ปีนี้คุณภาพเต็มสิบให้ร้อยเลยครับ แต่ละคนหล่อแบบหมาตายควายล้ม”
“ทุกปีจะเปลี่ยนเทรนเนอร์เหรอครับ?”
“ใช่ๆ แล้วเทรนเนอร์ปีนี้คืออย่างเจ๋งมากันสี่คนเลยนะ รับรองชนะแน่” ฝึกเหี้ยไรใช้ตั้งสี่คน กูมีกันแค่สองคนนะเว้ย มึงช่วยดูขนาดตัวกูกับจินยองซักนิด บอบบางขนาดนี้จะให้ฝึกหนักนี่กูว่าไม่ใช่เรื่อง
“พี่พูดซะจนผมอยากจะเห็นหน้าเทรนเนอร์แล้วอ่ะ” เออ อยากเห็นเหมือนกัน อยากจะรู้ว่ามันเจ๋งขนาดไหนถึงขั้นทำให้เด็กเสิร์ฟน้ำมาเม้ากับพวกกูได้=____=
“นั่นไงครับ เดินมาแล้ว อยู่หลังน้องเลย” ลำบากพวกกูต้องหันหลังไปดูอีก เอาค่าเหนื่อยแบมมา
ขวับ
“สวัสดีครับ อ้าว เฮ้ มายแฟนบอย เบบี้” แค่แฟนบอยก็คงจะรู้แล้วเนอะว่าใคร สลัดผัก! มาเบบงเบบี้อะไรล่ะ กูช็อคอยู่
“รู้จักกันด้วยเหรอ?”
“ก็ไม่เชิงหรอก แฟนบอยที่มางานมีตน่ะ” แฟนบอยอะไรล่ะ กูไปแทนน้องสาวกูหรอก โถ่ อย่ามานมอย่ามโน
“เฮ้ย ไอ้มาร์ค! มาทักทายแฟนบอยหน่อยเร็ว” มัน มา ด้วย เหรอ? นี่กูอุตส่าห์โล่งอกที่ไม่เห็นหน้าพี่มันนะ มึงจะไปเรียกมันมาทำไมฮะไอ้พี่สั้น เดี๋ยวกูจับทุ่มให้ตัวสั้นกว่าเดิมซะเลยนี่
“แฟนบอยอะไรของมึง?” หยาบคายยยย เป็นไอดอลพูดคำหยาบได้ไง โด่-^- ถึงแบมจะดังแต่ก็ไม่จำเป็นต้องระวังเรื่องคำพูดปะครับ พอดีเป็นนักเขียนไม่ใช่ไอดอล ว่าแต่ทำไมพี่มันต้องทำหน้าสะพรึงใส่แบมขนาดนั้นด้วย? วันนี้หน้าแบมก็ไม่ได้โทรมมากนะแค่หน้าสดอ่ะ แล้วไงวะ….วันแฟนมีตกูก็ไปหน้าสดปะ?
“ก็นี่ไง ทำเป็นจำไม่ได้นะสัด เบบี้ไง เบบี้อ่ะ” คือคนอื่นเขามองกูเป็นตัวประหลาดหมดแล้วครับ กูไม่ได้ชื่อเบบี้โว้ย กูชื่อแบมแบม เบบี้อะไรสยอง
“พี่ครับคือผมไม่ได้ชื่อเบบี้” กูชื่อแบมแบม กันต์พิมุกต์ ภูวกุล ยูโน๊วววว?
“อ้าว แล้วนายชื่ออะไรล่ะ? ฉันเรียกนายไม่ถูกเหมือนกัน”
“แบมแบมครับ” อยากจะบอกชื่อจริงไปเหมือนกัน แต่ไม่เอาดีกว่า เดี๋ยวโดนตบ
“แบมแบม! ชื่อน่ารักจังเลยมารักกับพี่ได้มั้ย?” พ่อมึง…
“เอ้าๆ อย่ามัวแต่คุยทำงานครับทำงาน” ขอบคุณพี่หัวเทา? คนนี้มากที่มาขัดจังหวะสงครามประสาทระหว่างกูไอ้พี่สั้นและไอ้พี่มาร์คต้วน
“พวกเรามีกันสี่คน เราจะแบ่งไปสอนพวกนายกันคนละสองนะ” สงสัยพี่เขาคงจะเป็นหัวหน้าวงครับ พูดคำเดียวทุกคนเชื่อฟัง
“กูขอเทรนให้แบมแบม” แต่กูไม่เอามึง ไอ้พี่สั้นมึงไปไกลๆตีน
“งั้นไอ้แจ็คสันกับมาร์คเทรนแบมแบม ส่วนกูกับยูคยอมเทรนน้องคนนี้ตกลงนะ” ทำไมมึงทำกับกูแบบนี้ฮะไอ้ปู่T^T
มาร์ค ต้วนพาร์ท
ช็อกจนหัวใจจะวายเรียกรถพยาบาลให้มาร์คที นี่พระเจ้ากำลังเล่นตลกอะไรกับคนหล่ออย่างมาร์คต้วนคนนี้รึเปล่า? ทำไมต้องเป็นซาแซงคนนี้อีกแล้ว ชีวิตมาร์คต้วนช่างไม่ปลอดภัยเอาซะเลย รู้มั้ยว่าเมื่อคืนผมอยากจะร้องไห้แค่ไหนที่ลบตัวภาษาไทยบนมือผมออกไม่ได้ ปากกาแม่งจะดีไปไหนวะ ไม่น่าซื้อไอ้รุ่นกันน้ำพิเศษนั่นมาเลย เป็นไงล่ะทำร้ายตัวเองเต็มๆ ต้องนั่งดูลายมือยุกยิกๆของซาแซงก่อนนอนนี่ฝันดีมากเลยครับ ถุย
พลั้วะ!
“เชี่ย” แง ไอ้แจ็คมันตบหัวผมอ่ะ มาร์คต้วนแค่โดนทำร้ายT_T
“อะไรเนี่ย กูแค่ตบมึงมึงด่ากูเชี่ยเลยเหรอ หวังทำไรผิดอ่ะ ฮือT^T” คือกูควรจะร้องไห้มากกว่ามึงปะ? ถาม
“พี่จะเริ่มสอนได้ยัง” ไม่ มาร์คต้วนกลัวซาแซง
“อ๋อ งั้นพี่จะสอนน้องเรื่องการโพสต์ท่านะ ส่วนเรื่องเดินกับบล็อกกิ้งเดี๋ยวไอ้มาร์คจะเป็นคนสอน” กูยกให้มึงสอนไปคนเดียวเลยเพื่อน….แต่ เฮ้ย เดี๋ยวดิ แบบนี้ไอ้ซาแซงก็ได้ใจใหญ่สิวะ เกิดไอ้แจ็คโดนซาแซงคนนี้ตีหัวแล้วลากเข้าห้องน้ำ มาร์คต้วนจะทำยังไง มาร์คก็รู้สึกผิดเหมือนกันนะ.___.
“แต่…” ดูทำหน้าเข้า อึกอักแบบนั้นคืออยากจะให้กูสอนทุกอย่างเลยสินะ เข้าใจครับว่าคนมันหล่อ แต่ให้สอนซาแซงมาร์คต้วนจะไม่สู้TOT
“น้องแบมมีปัญหาอะไรรึเปล่าครับ หืม?”
“ไม่มีครับ”
“ดีมากกกกก งั้นเดี๋ยวพี่เริ่มสอนเราเลยดีกว่าเนอะ ก่อนอื่นต้องวางเท้าแบบนี้” มึงจะเทรนอะไรดีขนาดนั้นครับไอ้หวัง มียกเท้าให้เขาด้วย ร้อยวันพันปีไม่เห็นจะเคยทำ อย่างมากก็นั่งแล้วสั่งๆๆ มาร์คหมั่นไส้
“ไหนลองโพสต์ท่าที่น้องคิดว่าดูดีที่สุดหน่อยสิครับ” แล้วน้องมันก็ลองทำดูครับ อยากจะบอกว่าดูดีนะ แต่มันดูเหมือนไม่ใช่ตัวของตัวเองอ่ะ ไม่รู้ดิมันเหมือนฝืนโพสต์อ่ะ ไม่เป็นธรรมชาติเอาซะเลย ต้วนไม่ปลื้ม
“โพสต์ให้เป็นตัวของตัวเองหน่อยสิครับ ไม่ต้องฝืน ปล่อยให้เป็นไปตามธรรมชาติ” ตินิดติหน่อยไม่ว่ากันเนอะ น้องมันก็กรอกตาไปมาแล้วก็ลองโพสต์ท่าใหม่ตามที่บอกดูครับ คือนี่มาร์คต้วนแนะนำเลยนะเว้ย เป็นซาแซงก็ควรจะยิ้มแล้วพูดว่าเหรอครับ? แล้วทำตามสุดชีวิตปะ? นี่มาทำเบื่อ หมายความว่าไง?
“แบบนี้ผ่านมั้ยครับ?” ขอโทษครับ บ่นมากเกินไปลืมดูเลย อืม พอเปลี่ยนท่าใหม่ค่อยดูเหมาะกับน้องเขาหน่อย เอานิ้วแตะปากแบบนั้นคิดว่าน่ารักมากรึไง โถ่
“ครับ” ไม่ มาร์คจะไม่ชมอะไรมาก เดี๋ยวซาแซงได้ใจ
“ไอ้มาร์ค มึงมาสอนน้องแบมเองเลยมั้ย?”
“ไม่อ่ะ มึงสอนไปเถอะ” เบื่อแหง่ะ ดูหน้าไอ้แจ็คดิดูมีความสุขเหลือเกิน หมั่นไส้จริงวุ้ย ถ้ามันรู้ว่าน้องเขาเป็นซาแซงมันยังจะทำหน้าฟินแบบนั้นได้อีกปะวะ? คือบางทีก็หวงซาแซงผมนะครับ อย่างน้อยเขาก็เป็นแฟนคลับผมปะ แล้วไอ้แจ็คสันมันมีสิทธิอะไรมาทำคะแนนแบบนี้
แบมแบม พาร์ท
คือเกร็งง่ะ ไอ้พี่สั่นนี่อะไรวะจับแขนจับเอวกูอยู่นั่นอ่ะ ฝึกโพสต์อะไรเปลืองตัวขนาดนี้วะ พี่กันต์อยากรู้
“พักได้ครับ” ประโยคนี้ที่กูรอคอย เยสๆๆ! อยากจะกระโดดกอดไอ้พี่ที่เป็นเด็กเสิร์ฟน้ำก็คราวนี้ พี่ทำดีมาก คือกูรู้สึกเหมือนโดนลวนลามมากอ่ะจริง
“เดี๋ยวน้องเอาน้ำไปให้พี่มาร์คด้วยนะ” แล้วทำไมมึงไม่ฝากพี่สั้นให้เอาไปให้วะ โถ่ เอาค่าแรงมาเลย
“ครับ” ไม่ได้ น้องแบมเป็นเด็กดีต้องเชื่อฟังเด็กเสิร์ฟน้ำ ว่าแล้วก็หยิบขวดน้ำมาขวดนึงแล้วเดินไปหาพี่มันครับ คือกูข้องใจอ่ะ ทำไมพี่มันต้องทำหน้าสะพรึงทุกครั้งที่มองหน้าผมหรือเห็นผมเดินไปหาด้วยวะ?
“พี่เขาบอกให้เอาน้ำมาให้ครับ”
“ไม่ได้ใส่อะไรลงไปใช่มั้ย?” โห พูดแบบนี้นี่ขึ้นเลยครับ คิดว่ากูเป็นซาแซงโรคจิตรึไง
“เป็นน้ำที่ทางโรงเรียนจัดมา พี่ไม่ต้องกังวลหรอก”
“ไม่เอาอ่ะ” อะไรของมึงเนี่ย ถ้าจะเรื่องมากขนาดนี้ คือหน้าตากูดูไม่น่าไว้ใจขนาดนั้นเลยเหรอ?
“ดูนี่นะ” เปิดฝาขวดน้ำพี่มันแล้วกระดกไปหนึ่งที ยืนยันให้ดูแม่ง กูไม่ได้ใส่เหี้ยไรลงไปเว้ย
“เห็นปะ ไม่มีอะไร ผมก็ยังไม่ตาย” โถ่ ต้องให้กูทดสอบให้ดูก่อนมึงถึงจะยอมแดกเหรอ ว่าแต่กูเห็นนะบนมือมึงอ่ะยังมีชื่อจริงกูอยู่เลย ทำไมไม่ลบวะ
“งั้นก็ขอบใจ”
“พี่ยังไม่ลบชื่อจริงผม..เอ้ย น้องสาวผมอีกเหรอ”
“อ๋อ นี่อ่ะเหรอ? มันกันน้ำอ่ะ ล้างยังไงก็ไม่ออก คงต้องรออีกสองสามวันมั้ง” ก็นึกว่าเก็บไว้ดูเล่น แบบนั้นกูจะด่ามึงโรคจิตนะ
“หมดเวลาพักครับ ฝึกต่อได้” เฮ้ย ใจเย็น คือกูยังไม่ได้แดกน้ำเลยครับ ขอเวลาน้องแบมแปปนึง…
TBC
พระเจ้าเล่นตลก ถถถถ ฉันแต่งให้พวกแกเจอกันเองแหละ=3= #เม้นฟิคตัวเองอีกครั้ง
แฟนคลับเกินร้อยแล้วอ่ะแก คือปริ่มมาก อยากจะไล่กอดทีละคนT3T .กอดรัด
ไม่รู้จะเวิ่นอะไร วันนี้เหนื่อยมากปั่นไปสองฟิค55555
ยังไงก็ติดแท็ก #น้องแบมแต่งฟิค หรือ คอมเม้นท์กันเยอะๆนะคะ
เจอกันตอนหน้าค่ะ Luv you my reader<3
.แก้คำผิด 30/11/57
ความคิดเห็น