คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : Fic Reborn:D18:Love me! Part6
“บอกว่าอย่าส่งเสียงหนวกหู!” ฮิบาริตวาดพร้อมๆ กับร่างชายผมทองที่ลงไปกองกับพื้นโดยทอนฟาสีเงินวาววับ
“เคียวยะใจร้ายที่ซู้ดดดด” ดีโน่ส่งเสียงงี้ดๆ
“แกจะมาทำไมเนี่ย?” ฮิบาริจ้องดีโน่ด้วยสายตาเย็นชาเหมือนครั้งก่อนๆ
นี่เคียวยะลืมเรื่องตอนที่พวกเราหลงป่ากันแล้วสินะ ดีโน่คิดอย่างอดไม่ได้
“ก็มาเยี่ยมเคียวยะน่ะสิ” ดีโน่ยิ้มแฉ่ง
“มาเอะอะล่ะสิไม่ว่า ไสหัวออกไปเลยไปไอ้สัตว์กินพืช” ฮิบาริกลับมาโหดเหมือนเดิมซะแล้ว
“ชั้นซื้อของมาฝากด้วย หิวรึเปล่า?” ดีโน่ชูกระเช้าผลไม้ขึ้น
“ชั้นอิ่มแล้ว” ฮิบาริบอกเล่นเอาคุณบอสหน้าหมองไปเลย
“กินอะไรอ่ะ?” ถามเสียงอ่อน
“ซูชิ...เจ้าพวกสัตว์กินพืชพวกนั้นมาเยี่ยม” ฮิบาริพูด
“ยามาโมโตะ...สินะ?” ดีโน่ยิ้มเศร้า
“อืม” ฮิบาริตอบพลางลอบสังเกตสีหน้าของดีโน่ไปด้วย
“ฮะๆ หายไวๆ นะเคียวยะ” จู่ๆ ใบหน้าเศร้าหมองเมื่อกี้ก็กลับมาเป็นร่าเริงเหมือนเดิมจนฮิบาริแอบถอนหายใจอย่างโล่งอกเพราะเค้าไม่อยากให้ดีโน่คิดไม่ดีกับยามาโมโตะ
“ไปละ” ดีโน่ยิ้มร่าก่อนจะเดินออกไปจากห้อง ร่างสูงยืนพิงประตู ใบหน้ายิ้มแย้มเมื่อกี้อันตรธานหายไป
“เคียวยะ...รักหมอนั่น...”
“แกไม่ได้ชอบชั้นจริงๆ หรอก”
เวลาผ่านไป ก่อนหน้าศึกของฮิบาริหนึ่งวัน
“มาถึงตอนนี้ชั้นก็ไม่มีอะไรจะสอนนายแล้วล่ะนะ” ดีโน่พูด
“อืม”
“...ศึกครั้งนี้ก็พยายามเข้าล่ะ” ดีโน่ยิ้มให้กำลังใจ
“อืม...”
“ยังพอมีเวลานะ...ตอนนี้น่ะ” ดีโน่พูดพลางยกนาฬิกาขึ้นมาดู
“เวลา?” ฮิบาริงง
“ศึกของยามาโมโตะไง นาย...จะไปดูก็ได้นะ” ดีโน่ยิ้มแม้ในใจจะปวดหนึบก็ตามที
“แล้วแกจะไปดูมั้ย?” ฮิบาริถาม
“ก็...อาจจะไม่ไป” ดีโน่ก้มหน้าตอบ
“ทำไม!?!” ฮิบาริถามเสียงเขียว
“เพราะชั้น...ช่างมันเถอะ” ดีโน่ตัดบท
“แกจะไม่ไปดูศึกของชั้นจริงๆ นะเหรอ?”
“หา? ทำไมชั้นจะไม่ไปล่ะ? ศึกของเคียวยะสำคัญสำหรับชั้นนะ” ดีโน่ยิ้มตาหยีปิดบังความเศร้าในแววตา
“งั้นแกก็ไปดูศึกของยามาโมโตะ...กับชั้นสิ” ฮิบาริพูดแล้วเดินนำหน้าดีโน่จึงเดินออกไปตาม
“เคียวยะ...จะไม่ลงไปดูจริงๆ น่ะเหรอ?” ดีโน่ถามขณะที่ยืนอยู่นดาดฟ้ากับฮิบาริ
“ทำไม?”
“ชั้นคิดว่า...ศึกของหมอนั่นคงสำคัญกับนาย” ดีโน่เงยหน้ารับลม
“ก็ใช่...” ...เพราะชั้นไม่อยากจะแพ้ไอ้หมอนั่น
“งั้น...ชั้นไปดูใกล้ๆ ดีกว่านะ” ดีโน่รู้สึกเจ็บจี๊ดที่หัวใจก็เลยรีบชิงตัดบทพูดไปซะก่อนเพราะไม่อยากได้ยินว่าฮิบาริจะพูดว่ายามาโมโตะสำคัญกับเค้า
“ตามใจสิ” ดีโน่กลั้นใจก่อนจะเดินลงไปดูศึกของยามาโมโตะทั้งๆ ที่ในใจอยากจะร้องไห้ออกมาซะตรงนั้น
“เป็นอะไรไปดีโน่ วันนี้เป็นศึกของฮิบารินะ หรือว่าแกไม่มั่นใจว่าฮิบาริจะชนะ” รีบอร์นพูดขณะนั่งดื่มชายามบ่ายกับดีโน่ที่บ้านของสึนะ
“เปล่า...มั่นใจสิ” ดีโน่กระดกแก้วชาขึ้นดื่ม
“แล้วทำสีหน้าแกดูไม่ดีเลยล่ะ” รีบอร์นถามแม้จะรู้อยู่แล้ว
“ทำมาเป็นถามอย่างกับว่าไม่รู้นะ รีบอร์น” ทั้งคู่มองหน้ากันอย่างรู้ๆ กันอยู่ว่าต่างฝ่ายต่างก็รู้จักกันดี
“แกน่ะกังวลมากไปแล้ว อย่างฮิบาริน่ะจะรักใครเป็น” รีบอร์นพูด
“ใครมันจะไปรู้ล่ะ แม้แต่นายเองก็ยัง...ฮึๆ” ดีโน่มองรีบอร์นอย่างเจ้าเล่ห์เพราะรู้มาว่าเค้ากำลังรักกันกับแรมโบ้อยู่
“อย่ารู้มากไปหน่อยเลยน่า” รีบอร์นขมวดคิ้วแน่นเพราะเค้ากำลังเครียดเพราะอยู่ในร่างเด็กแบบนี้เค้าทำอะไรแรมโบ้ไม่ลง อีกอย่าง...ดูท่าเจ้าเด็กวัวนั่นจะลืมเรื่องระหว่างพวกเค้าไปซะหมด
“นั่นนายควรบอกตัวเองนะรีบอร์น” ดีโน่ยิ้ม
“แล้วแกจะไปดูศึกคืนนี้มั้ยล่ะ?”
“ชั้นคิดว่า...”
“งั้นสินะ งานนี้คงยากกว่าที่คิด” รีบอร์นพยักหน้าอย่างรู้ๆ ทั้งๆ ที่ดีโน่ยังพูดไม่จบ
“อืม ชั้นต้องไปตรวจสอบด้วยตัวเองไม่อย่างนั้น...ถ้าผิดพลาดขึ้นมามันจะแย่” ดีโน่ทำหน้าซีเรียส
“แล้วฮิบาริจะรู้สึกอย่างไงถ้าอาจารย์อย่างแกไม่ไปดูเค้าน่ะ?”
“เคียวยะน่ะคงมีกำลังใจมากมายอยู่แล้วล่ะ อีกอย่าง...ถ้าชั้นไม่ทำงานนี้แล้วใครจะทำล่ะ?” ดีโน่มองออกไปนอกบ้านอย่างเหม่อลอย
“อืม” รีบอร์นพยักหน้าน้อยๆ ก่อนทั้งสองจะดื่มชาท่ามกลางความเงียบ
ร่างบางสอดส่องสายตามองหาชายผู้เป็นอาจารย์ของเค้า ทั้งๆ ที่สีผมออกจะเด่นขนาดนั้นแต่ทำไมถึงไม่เห็นเลยล่ะ ไม่ว่าจะหาแค่ไหนแต่ก็ไม่ปรากฏเจ้าของผมสีทองประกายแสงนั่นเลยและนั่นก็ทำให้ฮิบาริหงุดหงิด
“หาไปก็ไม่เจอหรอก ฮิบาริ” รีบอร์นที่โผล่ออกมาเงียบๆ พูดขึ้นทำเอาฮิบาริผงะเล็กน้อย
“เจ้าตัวเล็ก?” ฮิบาริมองหน้ารีบอร์นงงๆ ว่ารีบอร์นรู้ได้ยังไงว่าเค้าหาใครอยู่
“ตั้งใจสู้ก็พอ เจ้าหัวทองนั่นคงไม่มาหรอกเพราะงานยุ่งพอตัวเลยล่ะ” รีบอร์นบอก
“แต่หมอนั่นบอกว่าจะมา...เพราะมันเป็นศึกที่สำคัญ...สำหรับหมอนั่น” ฮิบาริหลุบตาลงต่ำ
“ถึงจะอยากมาแค่ไหนแต่ก็คงมาไม่ได้” รีบอร์นพูดแล้วเดินจากไปปล่อยใหฮิบาริหงุดหงิดอยู่คนเดียว
_______________________________________________________________________________
ตอนนี้ต่างคนก็ต่างเข้าใจผิดกัน เฮ้อออออออ
ความคิดเห็น