คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : Rule 07 : คุณพ่อกับคิทแคท
ฝ่ายพ่อของชนินทร์หรือคิท
คุณพ่อยังหนุ่มรู้ดีว่าหากรออยู่นอกโรงเรียนผู้เป็นลูกจะต้องไปทำเรื่องขอออกจากโรงเรียนก่อนซึ่งมันยุ่งยากเขาจึงเลือกที่จะเข้าไปรอลูกด้านใน
เมื่อได้ข้อมูลจากใครบางคนว่าลูกของตนอยู่ที่หอไหนคุณพ่อยังหนุ่มก็ตรงเข้าไปรอที่หอนั้นทันที นักเรียนที่เดินเข้ามาในหอต่างก็เหลียวหลังมองมายังคุณพ่อยังหนุ่มเป็นแถบๆ กางเกงยีนสีควันบุหรี่บวกกับเสื้อเชิ้ตสีเข้มขับให้ผิวกระจ่างมากยิ่งขึ้น แว่นกันแดดสีดำสนิทคาดอยู่บนศีรษะยิ่งทำให้ดูเด่นสะดุดตาจนใครหลายๆ คนอดไม่ได้ที่จะชื่นชมกับความหล่อของเขา
“ขอโทษนะครับ ไม่ทราบว่าคุณเป็นใคร?” คีตกวี หรือคิทเดินเข้าทักคุณพ่อยังหนุ่ม
“ผมเป็นผู้ปกครองของเด็กที่อยู่ในหอนี้น่ะครับ” คุณพ่อยังหนุ่มหันมาตอบชายหนุ่มร่างสูง คีตกวีเองก็ตกใจไม่น้อยเมื่อได้ยืนเทียบกับคุณพ่อยังหนุ่มตรงๆ เขาคิดว่าเขาเป็นคนที่สูงมากๆ แล้วนะแต่คนตรงหน้ากลับสูงกว่าเขาเสียอีกแม้จะไม่มากแต่ก็ดูออกว่าสูงกว่า คีตกวีนั้นสูง 189 เซนติเมตรแล้วนึกดูสิว่าคุณพ่อจะสูงเท่าไหร่
“ไม่ทราบว่าคุณเป็นผู้ปกครองของใครหรือครับ ผมจะเช็คให้ว่าเขาอยู่หรือเปล่า”
“ผมบอกเขาแล้วว่าผมจะมารอเพราะฉะนั้นไม่รบกวนเธอหรอก...อ๊ะ! มาพอดีเลย”
ผมตรงดิ่งเข้ามาในหอทันทีที่เลิกเรียน อาจารย์วิชาเคมีนี่ก็ปล่อยช้าชะมัดเลย!!
ผมเดินเข้ามาในหอผมก็เห็นพ่อยืนคุยกับใครบางคนอยู่แต่เรื่องอะไรผมจะสน ผมวิ่งเข้าไปหาพ่อที่ยิ้มและอ้าแขนรอรับ ผมกระโดดเข้าสู่อ้อมกอดพ่ออย่างโหยหาแต่ก็ต้องเบ้หน้าเพราะพ่อของผมยกตัวผมขึ้นอุ้มอย่างกับเด็กๆ
“ป๊ะป๋าคิดถึงคิทที่สุดเลย!” พ่อครับ ผมชักจะอาย โคตรจะเด่นเลยอ่ะ
ผมเหลือบตามองคนที่คุยกับพ่อเมื่อครู่และนั่นยิ่งทำให้ผมหน้าบูดบึ้งมากกว่าเดิมเมื่อคนคนนั้นคือไอ้คนที่ผมเกลียดที่สุดในเวลานี้
“โห นั่นพ่อหรือพี่ชายวะพีท” ไอ้วาที่อยู่ในเหตุการณ์ตั้งแต่เดินออกจากห้องเรียนมาถามไอ้พีทอย่างตะลึง
“พ่อนั่นแหละ ต่างกันใช่มั้ยล่ะ” ไอ้พีทยิ้มนิดๆ ก่อนจะลากไอ้วาไอ้ลิซและไอ้มินทร์มาทักทายพ่อของผม
“สวัสดีครับคุณพ่อตา แอ๊ก!” ไอ้ควายนี่เล่นไม่เลิก มันยังพูดไม่ทันจบผมก็ตะกายไปตบหัวมันทันที
“อย่าไปสนใจมันนะพ่อ” ผมเชิดหน้าใส่ไอ้วา
“แฮะๆ สวัสดีครับผม ผมชื่อวานะฮะเป็นเพื่อนร่วมห้องและเป็นรูมเมทของคิทครับ” ไอ้วาแลบลิ้นแก้เก้อก่อนจะแนะนำตัวเสียงใส
“ขอบใจที่ดูแลคิทนะครับ” พ่อผมก้มหน้าขอบคุณ
“ยินดีเลยครับ อีกสิบปีมิตอแหลจะให้แม่ไปขอลูกชายคุณพ่อนะครับ” ไอ้เวรตะไลนี่ยังเล่นไม่เลิก มึงหัดสงบปากสงบคำเหมือนคนอื่นๆ ได้ป่ะ!?!
“สินสอดแพงนะ”
“พ่อ!! อย่าไปเล่นกับมันสิ!!” ผมแยกเขี้ยวใส่พ่อก่อนจะกระโดดออกจากอ้อมแขนแข็งแกร่ง
“ฮะๆ ป๊าก็แค่หยอกเล่น เอางี้ไหม? วันนี้ออกไปฉลองกับป๊ะป๋าป่ะ ไปกันทุกคนเลยเนอะ ได้ไหมครับคุณหัวหน้าหอ” พ่อผมหันไปถามไอ้คีตะที่ยืนเก๊กหน้านิ่งอยู่ไม่ห่างนัก
“ได้ครับแต่ต้องกรอกข้อมูลก่อน” ไอ้คีตะขมวดคิ้วพูด อย่ามาเหลือบมองกู กูเกลียดมึง!!
“คงจะเหนื่อยสินะ หน้าที่หัวหน้าหอมันหนักนี่เนอะ ฮึๆ ป่ะไปห้องของผู้ดูแลหอซะสิ พวกลูกๆ รอกันที่นี่นะเดี๋ยวพ่อมา” พ่อพูดพลางกอดคอไอ้คีตะเดินไปห้องผู้ดูแลหอเหมือนกับรู้ทาง
“ทำไมคุณรู้เรื่องของที่นี่ดีจัง”
“ฮ่าๆ อย่าสนใจเลยน่าคุณกรรมการฝ่ายปกครอง” เฮ้ย!! พ่อรู้ได้ไงล่ะนั่น
“นี่คุณ!” กอดคอพูดคุยกันซะสนิทเลยนะ
“อืม ดูๆ ไปกูว่าสองคนนั้นเหมือนพี่น้องกันเนอะ” ไอ้ลิซลูบคางพูดอย่างพินิจพิเคราะห์ เออจริงว่ะ!
“คิท ทำไมพ่อมึงหล่องี้วะ ดูลูกเด่ะ!” ไอ้เชี่ยมินทร์ มึงไม่พูดก็ไม่มีใครหาว่ามึงเป็นใบ้หรอกนะ หรือมึงอยากใบ้กินไปตลอดชาติ!!?!
“หุบปากไปเลยไอ้ง่าว” ผมตบหัวไอ้มินทร์แรงๆ หนึ่งทีจนมันหุบปาก
“พ่อฮะ ผมมีบางอย่างอยากถามพ่อ พ่อไปรู้จักหนิดหนมกับไอ้สูงนั่นได้ไง” ขณะที่กำลังนั่งรอไอศกรีมที่สั่งอยู่ในร้านไอศกรีมซึ่งอยู่ไม่ห่างจากโรงเรียนนักผมก็อดไม่ได้ที่จะถามขึ้น ขนาดจะออกจากโรงเรียนพ่อยังลากไอ้หมอนั่นออกมาด้วยเลย ถ้าไม่ติดว่ามันรีบกลับเข้าหอก่อนพ่อคงลากมันออกมาที่นี่ด้วยแหงๆ
“โธ่คิทตี้ คุณป๊าจะสนิทกับเฮียคิทก็ไม่เห็นแปลก ฉันว่ามีแต่คิทตี้นั่นแหละที่ไม่ยอมสนิทกับเฮียคิท” แล้วมึงไปสนิทกับพ่อกูถึงขนาดเรียกป๊าตั้งแต่เมื่อไหร่วะเชี่ยวา เดี๋ยวปั๊ดโบก!!
“นั่นสิ ไอ้หนุ่มนั่นก็ดูเป็นคนดีนี่นา ป๊ะป๋าชอบนะ” พ่อตอบซื่อๆ
“แต่ผมเกลียดมันอ่าพ่อ! ชอบกัดผมด้วย” ผมกอดอกหน้าบึ้ง โอ๊ะๆ จะว่าไปแล้วร้านนี้สาวๆ เยอะวุ้ย สวรรค์ไอ้คิทเลยนะเนี่ย (เมื่อกี้กูยังทำหน้าอย่างกับคนจะตาย เห็นสาวเข้าหน่อยต่อมสะดิ้งตื่นเลยกู)
“ถ้ามึงไม่ไปกัดพี่เขาก่อนพี่เขาจะกัดมึงป่ะล่ะ” ไอ้ลิซที่นานๆ ทีเปิดปากพูดเอ่ยขึ้น
“ฮะๆ ป๊าครับ ผมจะเล่าอะไรให้ฟังนะฮะ ตอนวันปฐมนิเทศน่ะไอ้คิทมันดันไปต่อยหน้าพี่คิทที่ได้ชื่อว่าโหดแสนโหดในบรรดากรรมการนักเรียนจนถูกขนานนามว่าหมาบ้าเลยล่ะฮะ ดูสิครับว่าลูกป๊ามึนแค่ไหน” ไอ้พีท อย่ามาแฉกูต่อหน้าพ่อกูดิไอ้สลัดผัก! แต่จะโทษผมเสียทั้งหมดก็ไม่ได้หรอกนะครับเพราะถ้าโทษก็โทษพ่อผมเสียเถอะครับ เพราะนิสัยบ้าบิ่นสุดตีนเนี่ยผมได้รับมาจากพ่อเต็มๆ
“โอ้ แสบไม่เบาสมเป็นลูกป๊า ฮ่าๆ” พ่อหัวเราะชอบใจเสียงดังจนคนในร้านหันมาสนใจ
สาวๆ กลุ่มใหญ่โต๊ะถัดไปไม่ห่างนักหันมาส่งยิ้มหวานหยดย้อยให้ซึ่งแน่นอนว่าผมต้องส่งกลับ แต่เฮ้ย...!!
“พวกเอ็ง สาวๆ เขาส่งยิ้มให้ข้าเฟ้ย!” ผมเงื้อมือไปจิกหัวของไอ้วากับไอ้ลิซให้หันกลับมาเหมือนเดิม แหม...นั่งหันหลังให้เขาแท้ๆ นะพวกมึง
“คิทตี้หึงเค้าเหรอตัวเอง”
“พ่อมึงสิ!” ผมทึ้งหัวไอ้วาแรงๆ ก่อนจะลุกเดินไปที่โต๊ะสาวๆ กลุ่มนั้น
“เชื้อพ่อมันแรงนะเนี่ย” พ่อผมหัวเราะขำๆ ช่างเถอะ...อย่าไปสนใจคนแก่
“สวัสดีครับ” ผมเดินเข้าไปในกลุ่มสาวๆ พลางทักทายเสียงหวานและลากเก้าอี้ตัวที่เหลือมานั่งด้วย
“อ้าว เป็นผู้ชายหรอกเหรอคะ?” ศอกที่กำลังจะค้ำโต๊ะวืดจนหน้าผมจะค้ำแทน เสียงหัวเราะจากโต๊ะพวกผมดังครืนจนผมหน้าร้อนผ่าวด้วยความอาย
“คะ ครับ เป็นผู้ชาย แฮะๆ” ด้วยความที่ยังมียางอายผมจึงเดินคอตกกลับไปที่โต๊ะ พ่อเห็นท่าทางลูกชายแล้วแทนที่จะสงสารกลับเดินมากอดคอแล้วจับหน้าผมมุดลงรักแร้ตัวเอง แหม...ทำอย่างงี้เหมือนกับจะเทียบความสูงกับคนเตี้ยๆ อย่างผมเลยนะฮะพ่อ
“ลีลาของลูกยังไม่เด็ดพอ ดูป๊ะป๋านะ” พ่อจับผมนั่งก่อนจะหยิบแก้วน้ำหวานขึ้นและเดินไปที่โต๊ะกลุ่มเดิม
พวกผมหมุนเก้าอี้พลางนั่งดูพ่อที่กำลังคุยกับสาวๆ อย่างสนุกสนาน แหม...ลูกไปล่ะไม่สนพอพ่อไปกลับลั่นล้าเชียวนะครับ เชอะ หรือว่าสาวๆ จะชอบคนเป็นพ่อหม้ายลูกติดกันแน่นะ?
พ่อหันมากระดิกนิ้วเรียกพวกผมก่อนจะเดินไปคุยอะไรบางอย่างกับพนักงาน
พวกผมลุกจากโต๊ะกันหมดเพื่อตรงดิ่งไปหาสาวๆ พนักงานที่กำลังจะมาเสริฟไอศกรีมทำหน้างงเป็นคางคกโดนรถทับ
“คุณผู้ชายบอกว่าให้ต่อโต๊ะ” พนักงานที่พ่อไปคุยด้วยเมื่อครู่เดินมาบอกพนักงานเสริฟ พ่อเจ๋ง!!
จำนวนของผู้หญิงกับผู้ชายบังเอิญเท่ากันพอดิบพอดีจนเหมือนนัดกันมา แต่แหม...ทั้งๆ ที่มีจำนวนเท่ากันพอดิบพอดีแต่ทำไมผมกับไอ้พีทต้องมานั่งจ๋องอยู่ตามลำพังในขณะที่ผู้หญิงคนอื่นๆ เขาสนใจที่จะหันไปคุยกับเพื่อนๆ และพ่อผมด้วยเล่า แง่ม! ผมก็อยากคุยกับสาวๆ นะ!
“แหมๆ ทำไมสาวๆ ถึงชอบคนมีอายุกันจังล่ะครับ คนแต่งงานมีลูกแล้วนี่เสน่ห์แรงจังเลยนะครับเนี่ย” ผมพูดพลางยิ้มเจ้าเล่ห์ ไอ้พีทที่ตอนแรกนั่งจ๋องหน้าเศร้ากลับยิ้มออก ขายาวๆ ของใครบางคนเตะขาผมอยู่ซึ่งขานั่นน่าจะเป็นของพ่อผมน่ะเองเพราะตอนนี้หน้าของพ่อซีดเผือดเลยล่ะฮะ เคี้ยกๆๆ กูนี่เป็นลูกที่(เลว)ดีจริงๆ กร๊ากๆ ฮึๆ ถ้าไอ้คิทไม่ได้พ่อก็อย่าได้เลย!
“ใครเหรอคะ?” สาวๆ ที่กำลังตักไอติมป้อนพ่อกับป้อนคนอื่นๆ หันมาสนใจผมกับไอ้พีทแทน ฮ่าๆๆ ไอ้คิทไม่ถูกป้อนคนอื่นๆ ก็อย่าถูกมันเลย กร๊ากกกกก
“ก็ตาแก่ตัวสูงๆ นั่นไงล่ะครับ ฮิๆๆ ลูกเขาก็อายุเยอะแล้วนา” ผมเชิดหน้ายิ้มกริ่มอย่างสบายอุรา
“จริงเหรอคะพี่วิค” สาวๆ สามคนที่รุมล้อมพ่อผมอยู่หันขวับไปถาม วิคน่ะคือชื่อเล่นพ่อผมเองฮะ
“อู๊ยยย อย่าเรียกพี่เลยครับ อายุอย่างนี้เรียกลุงยังได้เลยครับ ฮ่ะๆ” เยี่ยมเลยไอ้พีท เอาอีกๆ เอาให้พ่อไร้สาวข้างกายไปเล้ย
“พี่วิคคะ จริงหรือเปล่า” สาวๆ เริ่มหน้าบูดเมื่อไม่เห็นพ่อตอบ จากที่พ่อนั่งเอนตัวสบายๆตอนนี้กลับมานั่งยืดตัวตรงเต็มความสูงเพราะอาการเกร็ง
“แฮะๆ จริงครับ” พ่อหัวเราะเจื่อนๆ
“มีลูกมีเมียแล้วก็ไม่บอก” สาวๆ เริ่มถอยห่างจากพ่อแล้วค่อยๆ ขยับมาทางผม กร๊ากกก เข้ามาเลยครับสาวๆ
แต่เฮ้ย! นึกว่าจะขยับมาหาเราแต่กลับเดินอ้อมไปหาไอ้สามตัว มินทร์ วา ลิซ ซะงั้น อ๊ากกกกก!! นี่ตูแฉพ่อตัวเองเพื่ออะไรวะ โฮกกกก!!
“นึกว่าจะเป็นรุ่นพี่พวกนี้ ที่แท้ก็เป็นผู้ปกครอง เชอะ!!” ตอนนี้พ่อของผมค่อยๆ เปลี่ยนจากพ่อหนุ่มเจ้าเสน่ห์มาเป็นตาแก่หมาหัวเน่าซะแล้ว
“คิทตี้ ขอบใจนะ” หุบปากไปเลยไอ้เสือซ่อนเล็บ!! เห็นนิ่งๆ หงิมๆ ที่จริงก็ร้ายนะมึงไอ้เชี่ยลิซ!!
“คิทนะคิท ป๊ะป๋าอุตส่าห์จะหาแม่ใหม่ให้” พ่อผมเอนตัวมาพิงผมพลางทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ โอยหนัก! พ่อคิดอย่างไรถึงเอนตัวมาพิงคนตัวเล็กอย่าผมเนี่ย!?
“ผมไม่อยากได้แม่วัยเดียวกันครับพ่อ” ผมนั่งไขว่ห้างดูไอ้สามตัวสำราญเริงกับสาวๆ อย่างหมั่นไส้
พวกเรานั่งกินไอติมและคุยกันจนหนำใจก่อนจะเตรียมแยกย้ายกันกลับ และแน่นอนว่าในฐานะที่พ่ออาวุโสที่สุดพ่อจึงต้องจ่ายค่าไอติมทั้งหมดคนเดียว พ่อตูยิ่งจนๆ อยู่ด้วยสิ
“พ่อ จ่ายให้หมดเลยนะ” ผมบอก
“เอ๋ ที่ว่ามีลูกแล้วนี่คือคิทหรอกเหรอคะ” สาวๆ ถามเมื่อได้ยินผมเรียกพ่อ
“แฮะๆ ใช่ครับ ลูกพี่เอง” ตอบเฉยๆ ก็ได้ครับพ่อ ไม่ต้องดึงผมไปกอดโชว์หรอก
“แสดงว่าคิทจะมีโอกาสโตกว่านี้อยู่ใช่ไหมคะ?” คงหมดแล้วมั้งครับ โด่ว!! นี่จะบอกว่าพ่อก็ตัวซู้งสูงแต่ทำไมลูกตัวเตี้ยใช่มะ!?! เห็นว่าน่ารักหรอกนะถึงไม่โบกน่ะ
“น่าจะนะครับ เหอๆ” ผมหัวเราะฝืดๆ
“งั้นไว้เจอกันใหม่นะจ๊ะตัวเล็ก” ผู้หญิงคนที่พูดเมื่อครู่เดินมากระซิบเบาๆ ที่ข้างหูก่อนที่แตะที่อกผมเบาๆ
สาวๆ เดินออกไปแล้วแต่ผมยังยืนอึ้ง ไอ้พวกนั้นส่งเสียงวี้ดวี้วทันทีที่สาวๆ เดินจากไปพลางตบอกผมเบาๆ ไอ้วากับไอ้มินทร์ทำท่าทางเลียนแบบพวกผมจนผมอายอยากจะแทรกแผ่นดินหนี กรี๊ด เขิน!
“ไอ้คิทเว้ย ที่ติดอยู่นมมึงอ่ะ” ไอ้พีทตบตรงที่ผู้หญิงคนเมื่อกี้แตะ ผมก้มลงไปมองจึงเห็นโพสต์อิทแผ่นเล็กแปะอยู่
แคทค่ะ 08xxxxxxxx
“ฮิ้ววววว คิทแคท โว้ววว”
“เฮ้ย! หุบปากๆ กูเขิน” ผมยิ้มหน้าบาน กูขายออกแล้วโว้ย!!
“แหม...ลูกป๊านี่ก็เสน่ห์แรงนะเนี่ย ฮ่าๆๆ” พ่อหัวเราะชอบใจ
พวกเรากลับมาที่หอ ไอ้พวกเพื่อนเวรก็ยังล้อผมไม่เลิก มันลากผมไปนั่งที่โซฟากลางห้องโถงก่อนจะรุมทึ้งผม ได้ทีเอาใหญ่เลยนะพวกมึง
“โทรเลยๆ” ไอ้วาล้วงเอาโทรศัพท์ของผมออกจากกระเป๋าของกางเกงก่อนจะส่งมาให้
“เฮ้ย! เอาจริงดิ กูเขินอ่ะมึง” ผมก้มหน้าเบี่ยงตัวหลบซบโซฟา
“คิทตี้ไม่กล้างั้นเค้าโทรนะ” ไอ้วาหน้ามึนมันดึงกระดาษเขียนเบอร์ออกจากมือผม
“ม่าย อย่านะ เดี๋ยวๆ กูทำใจก่อน” ผมแย่งกระดาษแผ่นนั้นกลับคืนมาก่อนจะเอามือทาบลงบนหน้าอกซ้ายที่มีอะไรบางอย่างเต้นตุบๆ อยู่ ตื่นเต้นคร้าบบบ อร๊าย!!
“โว้ ไอ้คิทตี้ขายออกแล้วเว้ย ฮ่าๆ ทุกคนคร้าบต่อไปนี้ห้ามจีบไอ้คิทนะครับมันกำลังจะมีแฟน กร๊ากๆๆ” ไอ้มินทร์ป้องปากตะโกนเสียลั่นหอ ไอ้คนที่นั่งชิลล์ๆ อยู่ในห้องโถงหันมาสนใจกันยกใหญ่ แถมมีเสียงแว่วมาอีกว่า ไม่น้า น้องคิทของช้าน ผมอยากจะหันไปตอกกลับเหลือเกินว่า กูเป็นของมึงตั้งแต่ตอนไหน ไอ้เสร่อ! แต่ตอนนี้ตื่นเต้นอยู่เลยไม่ได้พูดอย่างใจคิด
“เอะอะอะไรกัน พวกนาย...ถ้ากลับมาแล้วก็ควรไปแจ้งที่ห้องผู้ดูแลสิ” จู่ๆ เสียงของใครบางคนก็มาทำลายบรรยากาศ ผมหุบยิ้มลงทันที
“โธ่เฮีย ขอวี้ดวิ้วกับเพื่อนก่อนดิ ไอ้คิทตี้มันกำลังมีความสุขนา” ไอ้วายิ้มแฉ่ง
“แต่ตอนนี้กูทุกข์ งั้นเดี๋ยวกูไปแจ้งผู้ดูแลก่อนนะอยู่ตรงนี้แล้วอยากอ้วก” ผมทำเสียงจิ๊จ๊ะในลำคอก่อนจะลุกเดินหนี
“ทำอย่างกับคนท้องแพ้หน้าผัวเลยนะมึง” ไอ้เชี่ยพีท! ถ้ามึงไม่พูดกูจะกราบตีนมึงเลย แต่มึงพูดแล้วเพราะงั้นกูไม่กราบ
“คิท รีบไปรีบมานะ แคทรออยู่ ฮิ้ววว!” ไอ้มินทร์อย่าแซว กูเขิน!
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
B B
ความคิดเห็น