คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : Rule 05 : (Special Khim x Pete) คนกะล่อน
Special : Pete Part
ผมกับไอ้มินทร์แยกกับไอ้คิทเพื่อไปสมัครเข้าชมรมอื่น ผมสนใจชมรมดูดาวมากและแน่นอนว่าไอ้มินทร์ต้องตามผมมาด้วย ไอ้หมอนี่เป็นรูมเมทของผมเองและเป็นเพื่อนสนิทอีกคน ผมก็ไม่เข้าใจนะว่าทำไมมันต้องตามติดผมแจขนาดนั้น ผมไม่อยากจะคิดว่ามันชอบผมเพราะอย่างน้อยเราก็เป็นเพื่อนกัน
“พีท กูว่าเราเปลี่ยนชมรมเถอะ” ไอ้มินทร์ดึงผมไว้ก่อนที่จะเดินเข้าไปในห้องชมรมดูดาว
“ทำไมวะ ชมรมนี้แหละดีแล้ว” ผมขมวดคิ้วพลางสะบัดข้อมือออกจากการเกาะกุม
“กูว่าเปลี่ยนเถอะ กูชักจะรู้สึกเบื่อหน้าคนในชมรมนี้แล้วว่ะ” อะไรของมัน? อยู่ดีๆ ก็เบื่อหน้าคนในชมรม มันไปเจอคนรู้จักที่ไม่ชอบขี้หน้ารึไงกันวะ
ผมไม่สนใจคำเรียกร้องของไอ้มินทร์แล้วเดินไปกรอกใบสมัครเข้าชมรมทันทีไอ้มินทร์จึงตามเข้ามาอย่างเสียมิได้
“มินทร์ ถ้ามึงไม่ชอบมึงก็ไม่จำเป็นต้องเข้านะเว้ย” ผมพูดหลังจากที่ส่งใบสมัครไปเรียบร้อยแล้ว
“นั่นสิครับ พี่ว่าถ้าน้องไม่ชอบก็ไม่ต้องมาเข้าสิครับ ไม่มีใครง้อ” ผมสะดุ้งสุดตัวเมื่อเสียงคุ้นหูดังขึ้นด้านหลังก่อนวงแขนแข็งแกร่งของใครบางคนจะโอบรอบคอผม
“เพราะมีรุ่นพี่บางคนนั่นแหละครับผมถึงไม่อยากเข้าแต่ถ้าเป็นความต้องการของเพื่อนผมผมก็ไม่ขัด คนนอกอย่างรุ่นพี่อย่ามายุ่งเลยครับ” ไอ้มินทร์พูดเสียงแข็ง ผมรู้แล้วล่ะครับว่าทำไมไอ้มินทร์มันถึงพยายามลากผมออกจากห้องชมรมจัง และตอนนี้ผมก็ชักอยากจะออกจริงๆ แล้วล่ะสิ
ผมเหล่ตามองวงแขนที่พาดรอบคออย่างเบื่อหน่ายก่อนจะปัดออกอย่างไม่ชอบใจ ผมมั่นใจเลยว่าไอ้พี่ขิมบ้านี่พยายามจีบผม...แบบเล่นๆ ดูหน้าตาพี่แกสิ ดูไม่จริงใจกับใครเลยแม้แต่นิด ผมเคยเห็นพี่แกขายขนมจีบหนุ่มน่ารักๆ ตั้งหลายครั้ง อย่าหวังว่าผมจะตกหลุมพรางพี่แกเลย!!
“ใช่ คนนอกอย่ายุ่ง” ผมสนับสนุนคำพูดไอ้มินทร์
“โทษทีที่ฉันเป็นคนนอก” พี่ขิมตีหน้าขรึมก่อนจะเดินกลับเข้าไปอยู่ในกลุ่มของพวกรุ่นพี่ในชมรม
นั่น...ยังมีหน้ามาทำหน้างอนผมด้วย น่ารักตายห่า! แล้วใครจะง้อพี่ล่ะนั่น!
“กูว่าพี่แกชอบมึงแน่เลยว่ะพีท” ไอ้มินทร์กระซิบกับผม
“โอย กูชอบผู้หญิงเว้ย กูไม่สนใจผู้ชายหรอกมึงก็รู้นี่หว่ามินทร์” ผมส่ายหน้าไปมา ผมมีความคิดเหมือนกับไอ้คิทนั่นแหละที่ว่าไม่ชอบพวกเกย์ ผู้หญิงดีๆ มีให้ชอบตั้งเยอะตั้งแยะเสือกมาชอบเพศเดียวกันซะงั้น
“ก็ไอ้รุ่นพี่นั่นมันกะล่อนนี่หว่า กูก็กลัวว่าซักวันมึงจะตกหลุมมัน ดูดิ ถัดจากมึงก็ไปหยอดคนอื่นเฉยเลย” ไอ้มินทร์พูดพลางชี้ไปที่พี่ขิมที่กำลังหยอกล้ออยู่กับเด็กหน้าตาน่ารักที่อยู่ชั้นเดียวกันกับผม อื้อหือ มีหยิกแก้มกันด้วยเว้ย! ไอ้เด็กนั่นก็ดันยอมให้มันหยิกให้มันจับ น่ารังเกียจชะมัด
“ไปเถอะว่ะมินทร์ กูอยู่ตรงนี้แล้วจะอ้วก น่าเกลียดชะมัด” ผมทำท่าขยะแขยงก่อนจะรีบเดินออกจากห้องชมรม
“เหี้ยคิท!!! มึงเอาเรื่องมาให้กูอีกแล้วนะเว้ย ไอ้เหี้ย!!” ผมแหกปากโหวกเหวกโวยวายเมื่อโดนเรียกเข้าห้องกรรมการนักเรียนในเวลาเที่ยง ก็เมื่อเช้าขณะที่ผมกับไอ้คิทและไอ้มินทร์เดินออกจากหอมาโรงเรียนก็มีคนมาบอกชอบผมและทำตัวรุ่มร่าม ไอ้คิทมันโกรธก็เลยฟาดซะเลือดกบปาก
“ก็ใครบอกให้ไอ้เหี้ยนั่นมาแต๊ะอั๋งมึงล่ะ แม่งเอ๊ย!” ไอ้คิทเตะกระป๋องที่เกะกะขวางทางระหว่างไปห้องกรรมการนักเรียนอย่างหงุดหงิด
“ยังไงก็ผู้ชายเหมือนกันก็ให้มันจับให้พอใจไปเลยสิวะ” ผมพูด จับตูดผู้ชายมันรู้สึกดีตรงไหนวะ
ผมคิดพลางบีบตูดตัวเองดูจนไอ้คิทหันมามองการกระทำของผมด้วยสีหน้าประมาณว่า มึงอย่าเข้ามาใกล้กูนะ พลางเอามือปิดก้นตัวเองไว้ ไอ้เหี้ย! กูไม่พิศวาสตูดเล็กๆ ของมึงหรอกเสร่อ อย่างกูน่ะพิศวาสก้นสวยๆ นิ่มๆ ของสาวๆ มากกว่า ฮิ้ว!
“พฤติกรรมแปลกขึ้นทุกวันนะมึง” คิททำท่าขนลุกขนพอง มือที่ปิดตูดตัวเองยังไม่คลายออกจนกระทั่งถึงห้องกรรมการนักเรียน กูบอกแล้วว่ากูไม่ได้พิศวาสก้นมึง ถ้ากูจะจับล่ะก็ถึงมึงใส่กางเกงในล็อคกุญแจกูก็จับได้เฟ้ย ขนาดไอ้จู๋น้อยของมึงกูยังจับมาแล้วเลย
“คิทคร้าบ” ไอ้คิทเคาะประตูห้องกรรมการนักเรียนพลางแหกปาก การพูดแบบนี้ของมันบ่งบอกได้อย่างดีว่า ไอ้เหี้ยนี่มาบ่อยเหลือเกิน
พี่บอลที่ชื่อจริงของพี่แกคล้ายกับชื่อเล่นของผมเดินมาเปิดประตูให้พร้อมกับผายมือเข้าไปในห้องอย่างสุภาพแตกต่างจากคนอื่นๆ ที่อยู่ในห้องที่ไร้ความเป็นผู้ดีเหลือเกิน ไอ้พี่ขิมนอนแคะขี้มูกอยู่บนเค้าน์เตอร์เนื่องจากโซฟาตัวใหญ่ถูกพี่คิทที่ตัวยาวอย่างกับอนาคอนดายึดไปเรียบร้อย แถมยังมีเสียงกรนเล็ดรอดออกมาอีกต่างหาก เอิ่ม...ไม่เล็ดแล้วล่ะครับ คร่อกออกมาอย่างกับจะเอาลูกกระเดือกออกมาจากคอด้วยอย่างนั้นแหละ ส่วนพี่ดินก็กำลังนั่งซดก๋วยเตี๋ยวอย่างเอาเป็นเอาตาย ท่าทางพี่แกจะทำงานหนักจนไม่ได้กินข้าวตั้งแต่เช้าล่ะมั้ง
“มีอะไรพี่ รีบพูดนะผมยังไม่ได้กินข้าว” ไอ้คิทพูดพลางเดินตรงไปที่โซฟาที่มีอนาคอนดาเกยตื้นอยู่(?)
ตุบ!!
“โอ๊กกกกก!” ทันทีที่มันพูดจบก้นเล็กๆ ของมันก็ทิ้งดิ่งลงบนหน้าท้องของอนาคอนดาจนอนาคอนดาตัวนั้นสะดุ้งพร้อมกับรัดเหยื่อ!! ผมหมายถึงล็อคตัวไอ้คิทไว้อ่ะนะ
“ปล่อยนะเว้ยไอ้อนาคอนดาเกยตื้น!!” เชี่ยคิท มึงอ่านใจกูได้ป่ะเนี่ย
“ใครบอกให้นายมาปลุกฉันล่ะ รัดให้ตายไปเลยดีมั้ยเนี่ย” พี่คิทกดหน้าไอ้คิทลงไปซบอกตัวเองก่อนจะบีบแขนเข้าหาตัว น่าสงสารไอ้คิทเนอะ โดนอนาคอนดารัดจนได้
ดูไปดูมา...เหมือนผัวเมียทะเลาะกันยังไงก็ไม่รู้ หรือเหมือนยักษ์กับคนแคระนะ?
“กูงอนคน!” อ้าว เชี่ยนี่มาจากไหนฟะ! เรียกร้องความสนใจเห็นๆ เลยนี่หว่าพี่ขิม
“งอนเหี้ยอะไรมึง” พี่ดินถามทั้งๆ ที่เส้นก๋วยเตี๋ยวยังคาปาก เอิ่ม...พี่ดินครับ ผมอยากจะบอกพี่เหลือเกินว่า...พูดใส่หน้าพี่ขิมอย่างนั้นพี่คายเส้นใส่หน้าพี่แกเลยเหอะ กรรมการนักเรียนชุดนี้ทั้งหล่อทั้งซกมกสุดๆ ไปเลยทีเดียว ใครมาเห็นคงอยากผูกคอตาย
“งอนคนที่หาว่ากูเป็นคนนอก” มีค้อนใส่ผมด้วย เดี๋ยวมีแจกค้อนฟาดหน้าหล่อๆ นั่นให้ยุบไปเลยดีไหม?
“ผมไม่ได้พูดนะครับ ไอ้มินทร์มันพูดก่อนต่างหาก” ผมทำเป็นพูดลอยๆ
“งั้นพี่ก็เป็นคนในใจของน้องพีทได้ใช่ไหมครับ” พี่ขิมพูดพลางเปลี่ยนสีหน้ากลับมาเป็นกะล่อนปลิ้นปล้อนเหมือนเดิมแถมยังกระโดดลงจากเคาน์เตอร์มาจับมือผมอีกต่างหาก
อ้วกกก แคะขี้มูกแล้วเอามาจับมือกู ไอ้รุ่นพี่เฮงซวย!!
“ไอ้กะล่อน!” พี่ดินพูดจิก อยากจะต่อเหลือเกินว่า ตอแหล ด้วย
“หุบปากเลยไอ้ประธาน”พี่ขิมหันไปแลบลิ้นใส่พี่ดินก่อนจะรวบมือผมไปจับอีกครั้งหลังจากที่ถูกสะบัดออก
“พี่ ผมรังเกียจ” ผมพูดพลางสะบัดมือออกอีกครั้งทำเอาพี่ขิมหน้าเสียไปเลย
พี่ขิมทำหน้าจ๋อยก่อนจะผละจากผมแล้วไปค้นอะไรซักอย่างอยู่ตรงลิ้นชักเคาน์เตอร์ ไอ้ที่พี่แกไปค้นมานั่นก็คือเจลล้างมือนั่นเอง ลงทุนเนอะ! =[]=
“คราวนี้ไม่รังเกียจพี่แล้วนะ”
“พี่ขิมครับ ที่ผมเข้ามาก็เพราะมาคุยเรื่องที่ไอ้คิทมันไปซัดคนปากแตกนะครับไม่ได้มายืนให้พี่จับมือ” ผมตีหน้าเครียด
“คร้าบ” ผมขิมทำปากจู๋ก่อนจะกลับไปนั่งที่เดิม
“เอิ้ก! เออนี่คิทตี้ เรื่องที่ตีคนปากแตกพี่เข้าใจนะว่าเพราะอะไรแต่ว่านายทำมาหลายรายแล้ว อาจารย์ก็เลยสั่งมาว่าให้หักคะแนนความประพฤตของนายและถ้ามีอีกจะต้องเข้าห้องปกครองพร้อมกับไอ้อนาคอนดา เอ่อ ไอ้คีตะ เนื่องจากมันเป็นกรรมการนักเรียนฝ่ายปกครองอาจารย์ก็เลยมอบหมายให้มันจับตาดูความประพฤติของนาย ถ้าเข้าห้องปกครองแล้วนายยังทำอีกคงต้องเรียกผู้ปกครอง” พี่ดินพูดอย่างเป็นการเป็นงานแต่การเรอเปิดฉากนี่มันจะส่อนิสัยของพี่เกินไปหน่อยไหมครับ
แต่ถึงจะเรียกผู้ปกครองของไอ้คิทมาก็คงไม่มีใครมาล่ะนะเพราะแม่ของไอ้คิทก็เสียไปแล้วส่วนพ่อก็มักจะไปทำงานนอกบ้านเสมอ กลับบ้านในปีหนึ่งเนี่ยนับครั้งได้เชียวล่ะไอ้คิทก็เลยถูกเฉดหัวมาโรงเรียนประจำนี่ไงล่ะ แต่ไม่ใช่ว่าพ่อมันจะไม่ดูแลมันนะ พ่อมันน่ะดูแลมันอย่างอบอุ่นเลยทีเดียวแม้เวลาที่มีให้จะไม่มากก็ตามที
“แต่ที่ไอ้คิททำไปเพราะไอ้หมอนั่นมันจะลวนลามผมนะครับ ถ้าจะทำโทษไอ้คิทก็ทำโทษผมดีกว่าเพราะผมเป็นต้นเหตุ” ผมออกตัวรับ
“ถ้ามีใครลวนลามน้องพีทบอกพี่ก็ได้เดี๋ยวพี่จัดการให้” ไอ้พี่ขิมกะล่อน! ผมว่าถ้าจะมีใครลวนลามผมคงเป็นพี่แกนั่นแหละ!!
“พูดดีไปเถอะ มึงนั่นแหละจะลวนลามน้องเค้าคนแรก” พี่คิทที่กำลังตีกันกับไอ้คิทหันมาพูด โอ้ว!! พี่พูดได้โดนใจผมมากเลย
“เฮ้ย พูดดีๆ นะเว้ยคิท กูออกจะสุภาพบุรุษไม่ทำรุ่มร่ามกับใคร”
“ไม่รุ่มร่ามหรอกแต่ลากเข้าห้องเลย” พี่คิทสวนขึ้นทันที
“จุ๊ๆ เดี๋ยวไก่ตื่น” พี่ขิมจุ๊ปากพลางพูดเบาๆ เสียใจนะพี่...กูตื่นตั้งนานแล้ว
“พวกมึงนี่ก็พูดเล่นกันอยู่ได้ ขิม...มึงไปจัดการเรื่องงบประมาณของงานรับน้องที่เสียไปเลยไป ส่วนคิทมึงเลิกตีกับน้องได้แล้ว มึงไปตรวจตราพวกนักเรียนอยู่บนดาดฟ้ารึยัง ไม่รู้ไม่มั่วสุมกันอีกหรือเปล่าส่วนเรื่องของน้องเค้ากูจัดการเอง พวกมึงอยู่กูทำงานลำบาก” พี่ดินกอดอกพูดอย่างเป็นงานเป็นการ
พี่ขิมจิ๊ปากเล็กน้อยก่อนจะเดินไปประจำโต๊ะของตัวเองแล้วหยิบเอกสารออกมาอย่างเคร่งเครียด อืม...มีมุมแบบนี้กับเขาด้วยเหรอ?
ส่วนพี่คิทผละออกจากไอ้คิทพลางหักนิ้วดังลั่นพร้อมกับแสยะยิ้มเหมือนกำลังจะไปทำอะไรสนุกๆ หน้าตาเฮียแกโคตรจะซาดิสม์เลยให้ตายเหอะ ทำหน้าอย่างกับจะไปทรมานใคร เมื่อพี่คิทเดินออกจากห้องไปภายในห้องก็สงบลง
“ก่อนพวกน้องจะไปพี่ขอฝากให้ลดเรื่องทำร้ายร่างกายลงนะ ถ้าถูกหักคะแนนหมดพวกน้องอาจจะไม่ได้เลื่อนชั้น ถ้ามีเรื่องพรรค์นั้นอีกให้มาบอกพวกพี่จะดีกว่าเพราะถ้าพวกพี่จัดการเรื่องมันจะเงียบกว่านี้” เอิ่ม...กรรมการนักเรียนก็ยมทูตดีๆ นี่เอง แม่ง! หน้าพี่แกตอนพูดประโยคเมื่อกี้เหมือนพี่คิทเมื่อกี้เลย โคตรจะซาดิสม์เลยอ่ะ
“ถ้าผมขอร้องก็เสียศักดิ์ศรีหมดสิ ผมไม่ยอมให้ใครมายุ่งกับเรื่องของผมหรอกนะ” ไอ้เชี่ยคิท มึงอยากถูกหักคะแนนจนบ๋อแบ๋ไปอวดพ่อมึงหรือไงไอ้ควาย!
“ถ้าไม่ได้เลื่อนชั้นล่ะคิทตี้?” พี่บอลเปิดปากพูด ตั้งแต่เข้ามาผมแทบจะไม่ได้ยินเสียงพี่แกเลย นิ่งดีจริงๆ ต่างจากลิงตัวอื่นๆ
“ผมจะไม่ใช้วิธีรุนแรงแบบนั้นก็ได้ ผมจะใจเย็น” ไอ้คิทถอนหายใจเบาๆ ไอ้เชี่ย! กูเห็นมึงพูดแบบนี้มาตั้งแต่ประถมแต่แม่งไม่เคยทำได้
“ถ้าคิทตี้สัญญาพี่ก็จะเชื่อ แต่ถ้าไม่ได้เลื่อนชั้นขึ้นมาคิทตี้อย่าเสียใจทีหลังนะ เงินที่พ่อแม่เสียให้มาเรียนไม่ใช่น้อยๆ เลย ทำตามที่พูดให้ได้ก็แล้วกัน” จึ๊ก!! ผมเชื่อเลยว่าคำพูดของพี่บอลแทงใจไอ้คิทเต็มๆ พ่อไอ้คิททำงานอาบเหงื่อต่างน้ำหาเงินมาให้มันเรียนขนาดนี้มีหรือที่มันจะไม่สำนึก
“ครับ” ไอ้คิทหน้าเสียพลางพยักหน้าเบาๆและลากผมเดินออกจากห้อง
“พีท จนถึงตอนนี้กูก็ไม่รู้เลยว่าพ่อทำงานยังไงลำบากแค่ไหนกว่าจะหาเงินมาให้กูได้ ตั้งแต่ม.ต้นกูก็ได้เจอกับพ่อน้อยลง ตอนนี้พ่อทำงานอยู่ที่ไหนอยู่กินอย่างไรกูก็ไม่รู้ จะโทรหาก็โทรไม่ได้ กูคิดถึงพ่อชะมัดเลยว่ะ” ไอ้คิทเดินมาหยุดใต้ต้นไม้ใหญ่ระหว่างทางไปโรงอาหาร
ผมเข้าใจความรู้สึกของมัน ทุกครั้งที่พ่อของมันไม่อยู่บ้านมันก็มักจะมาหาผมที่อยู่บ้านข้างๆ มันเสมอ มันไม่สามารถโทรหาพ่อได้เพราะพ่อมันมักตะลอนไปหาข้อมูลหลายประเทศจนไม่มีที่อยู่และเบอร์โทรที่แน่นอน ผมล่ะนับถือไอ้คิทจริงๆ เพราะมันไม่เคยร้องไห้ให้ผมเห็นเลยแม้แต่ครั้งเดียว
“กูว่าอีกไม่นานพ่อมึงก็คงกลับมา ปีนี้พ่อมึงยังไม่กลับมาเลยไม่ใช่เหรอเพราะงั้นอีกไม่นานหรอกคิท พ่อมึงก็คิดถึงมึงเหมือนกันนั่นแหละ” ผมตบไหล่ไอ้คิทเบาๆ
และขณะที่พวกเรากำลังจะไปทานข้าวเสียงที่สามารถสงบใจไอ้คิทได้ก็ดังขึ้น ถึงแม้ว่าเสียงนั้นอาจจะเป็นเสียงของพี่คิทที่มันไม่ชอบก็ตามที
Special End
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
หลายคนเชียร์ มินทร์ พีท แต่ไรเตอร์ขอขิมพีทละกันนะ กร๊ากกกกกก
ความคิดเห็น