99 Days I Love You again

ข้อมูลเบื้องต้น

ผมมองเห็นแค่คุณคนเดียวเท่านั้น

ตอนนี้ผมไม่สามารถอยู่ได้โดยไม่มีคุณ

กอดผมแน่นๆนะ กอดผมไว้นะ

ดึงผมเข้าไปกอดให้ผมได้รู้สึกถึงคุณหน่อยนะ

ผมไม่สามารถหายใจได้ถ้าไม่มีคุณ

“เธอ!! หยุดนะ จะทำอะไร” ฉันค่อยๆหันไปมองผู้ชายคหนึ่งที่เดินมาหาฉันด้วยหน้าตาตื่น เขาพยายามเดินตรงมาหาฉัน

“ฮึก ฮืออ อย่าเข้ามานะ!! ฉันไม่อยากอยู่แล้ว” ผู้ชายคนนั้นหยุดชะงักทันทีที่ฉันพูดจบ ฉันมองผืนน้ำเบื้องล่างด้วยหัวใจที่เต้นระรัว มือฉันเกาะราวสะพานไว้แน่น

“เธออยากตายมากหรอ ชีวิตมันไม่มีค่าขนาดนั้นเลยหรือไง”

“ใช่!! ฉันทนอยู่บนโลกนี้ไม่ไหวแล้ว คุณรู้ไหมฉันต้องเจออะไรมาบ้าง!!” ฉันหันไปตวาดคนแปลกหน้าอย่างสติแตก 

“ฉันจะช่วยเธอเอง ลงมาเถอะ” ช่วยหรอ ไม่มีใครช่วยฉันได้หรอก.... ดูสภาพฉันตอนนี้สิ

“ช่วยหรอ!! อย่างคุณจะไปช่วยอะไรฉันได้!! ไปซะ ฉันขอร้อง ฮืออ”

“ได้สิ ฉันสามารถช่วยเธอได้ทุกอย่างแหละ ลองบอกมาสิ” เขาค่อยๆเดินเข้ามาใกล้ฉันเรื่อยๆ จนมาประชิดตัวฉันได้สำเร็จ ฉันค่อยๆปล่อยมืออกจากราวเหล็กแล้วล้วงโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋ากระโปรงนักเรียนของตัวเอง

“นี่! เห็นรูปผู้ชาย7คนในโทรศัพท์นี้ไหม! คุณต้องรู้จักพวกเขาดีแน่ๆ”

“บังทันงั้นหรอ ทำไมล่ะ“ เขามีสีหน้าครุ่นคิดระคนสงสัย

“ใช่ นายช่วยฉันได้ไหมล่ะ ฉันชอบพวกเขา ฉันอยากอยู่กับพวกเขา ฉันอยากใกล้ชิด อยากพูดคุย ทำได้ไหมล่ะ “ ผู้ชายตรงหน้าฉันเงียบไป ฉันเลยเลิกสนใจเขา แล้วเตรียมจะปีนข้ามรั้วเหล็กสะพาน แต่ประโยคต่อมาของเขาก็ทำให้ฉันต้องหยุดชะงัก

“โถ่ แค่นี้เอง ทำไมฉันจะช่วยไม่ได้”

“ฮึก หมายความว่าไง" เขายิ้มมุมปากอย่างมีเลศนัย

“ฉันจะให้เวลาเธอ99วัน จากนี้ เธอจะได้ไปใช้ชีวิตกับบังทัน นักร้องที่เธอชอบ เธอจะได้อยู่กับพวกเขาตลอดเวลาตามที่เธอต้องการเลย ลืมชีวิตตอนนี้ไปซะ แล้วไปเริ่มต้นใหม”

“มันจะเป็นได้ยังไง แล้วคุณเป็นใครกันแน่ ฉันไม่มีเวลามาตลกกับคุณนะ!!”

“ฉันเป็นใครเธอไม่ต้องรู้หรอก เอาเป็นว่าฉันสามารถทำให้เธอสมหวังได้ เชื่อฉันนะ แต่มีข้อแม้ว่า”

“ข้อแม้อะไร” 

“หลังจาก99วัน ทุกอย่างจะเป็นปกติ ทั้งบังทันและเธอจะลืมเรื่องราว99วันนี้ทั้งหมด เป็นเหมือนแค่ฝันไปเท่านั้น