คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : [Btween] PrInCeSs SeNd - สิงโตผยองเดช
นามปากกา:กรนารายณ์
http://writer.dek-d.com/water_write/story/view.php?id=661051
สวัสดีครับ ผม... บีทวีนเองครับ//แหะๆ ต้องขอโทษด้วยนะครับที่ส่งงานช้ามาก มาก มากถึงมากที่สุด ตั้งแต่งวันที่ 28 มิถุนายน 2557 จนตอนนี้ 17 ธันวาคม 2557 รวมเป็นระยะเวลา 173 วัน หรือประมาณ 5 เดือนกว่า ซึ่งก็เกือบครึ่งเดือน น่าเศร้าใจยิ่งนัก แต่ไม่เป็นไรครับ^^ ผมเอางานมาส่งแล้ว ยังไงก็กรุณารับของงานเจ้าคนขี้เกียจคนนี้หน่อยนะครับ TwT
เกณฑ์การให้คะแนน
-ชื่อเรื่อง ( 8 / 10)
ชื่อเรื่องก็เข้ากับเนื้อเรื่องดีครับ แต่มันไม่ค่อยจะแปลกเท่าไหร่ หนำซ้ำยังดูย้อนยุคมาก แต่ในอีกแง่ก็ให้ความสนใจกับนักอ่าน ให้เข้ามาอ่านนิยายของ
ท่านเหมือนกัน ยังไงก็เอาใจช่วยนะครับ^_^
- การจัดหน้ากระดาษ ( 0 / 5)
อันดับแรก ผมต้องขอโทษก่อนนะครับที่ให้ ศูนย์ เต็มห้า เพราะว่าการจัดเนื้อหานั้น ต้องทำให้นักอ่านอ่านง่าย เข้าใจง่าย และไม่ปิดนิยายเราทิ้งไปเสียก่อน ขั้นแรก ท่านต้องย่อหน้าในทุกๆ วรรค เช่น
“ถุ๊ย! ฝีมือห่วย ทำกินไม่ได้ รสชาติยังกะน้ำล้างตีน กูกินไม่ลงหรอกว่ะ” เจ้ารงค์ทำปากเหยียด
กิ่งทิพย์เบือนหน้าหนีจากพี่ชาย ยิ่งนานวัน เธอก็เริ่มอิดหนาระอาใจในตัวเขามากขึ้นทุกที พอห่างพ่อห่างแม่ เจ้ารงค์มันก็ใช้อำนาจของความเป็นพี่เข้าข่มน้องสาว
ประกอบกับคุณลุงของเธอ ซึ่งอยากได้ลูกชายใจจะขาด แต่เป็นหมันมีไม่ได้ พอรับเจ้ารงค์มาเลี้ยง ก็เอาอกเอาใจเข้าข้างมันจนมันเสียเด็ก รีบหันไปคว้าเช็ดตัวที่แขวนอยู่หน้าห้อง แล้วตรงรี่จะเข้าห้องน้ำ ไปอาบน้ำเสียให้นานๆ ให้สบายใจสบายตัว อย่างน้อยๆ ก็เป็นการหลีกเลี่ยงไม่ต้องปะทะคารมกับเขาชั่วครู่
“อีกิ่ง นี่ไม่ฟังกูเลยเหรอวะ กูบอกให้ไปหุงข้าว ทอดไข่” เห็นน้องสาวทำเป็นไม่สนใจ เจ้ารงค์เลยชักพาลรีพาลขวาง เดินปราดเข้ามาประชิดตัว ดันหลังน้องตัวให้เดินเข้าไปในครัวอย่างทุลักทุเล
ประมาณนี้นะครับ แล้วก็ควรเว้นบรรทัด ระหว่างวรรคด้วย สุดท้ายคือแต่งให้ตัวหนังสือให้พอดี ไม่ใหญ่ไปหรือเล็กไป และให้ทุกบทฟอนท์เท่ากัน ก็จะดูน่าอ่านมากยิ่งขึ้นครับ^^
- พล๊อตเรื่อง ( 8 / 10)
พล๊อตเรื่องยังเอื้อยๆ ยังไม่ค่อยเจอจุดวิกฤต หรือจุดที่น่าติดตาม ทำให้คนอ่านอยากอ่านตอนต่อไป จริงๆ ปัญหาควรมาตั้งแต่บท 3-7 ประมาณนี้ เพื่อให้เรื่องมันน่าสนใจมากยิ่งขึ้นๆไปอีก แต่ส่วนนี้ไม่น่ากังวล เพราะแล้วแต่เทคนิคของบางคน ซึ่งผมก็มีหน้าที่แค่ช่วยแก้ไขบางจุดในฐานะนักอ่านคนหนึ่งเท่านั้นเองครับ อย่าซีเรียส
- เนื้อเรื่อง ( 25 / 35)
บทนำ เจ้าคนรูปงามกว่าเพื่อน หัวเราะหึหึในลำคอ ก่อนตอบ >> ตรงส่วนที่ขีดเส้นใต้ ควรจะใช้คำว่าหัวเราะเสียงหลอนมากกว่า และคำว่าก่อนตอบก็ไม่ต้องมี
เจ้าดรีมส่ายหน้าแล้ว ตัดบทพูดไป >>คำว่า ตัดบทพูดไปให้ใช้คำว่า ตอบแก้ก้อจะดีกว่า
"เพลานี้ กูไม่มีเวลามาต่อความกับพวกมึง บุกแดดมาถึงนี่ มีธุระปะปังอย่างไรก็ว่ามา" >>อธิบายลักษณะท่าทางตอนพูดหรือน้ำเสียงด้วย
"ก็ไม่ได้ว่าประไรมี แวะมาหามึง เพราะคิดถึงก็เท่านั้น" >>อธิบายลักษณะท่าทางตอนพูดหรือน้ำเสียงด้วย
"ถ้ามึงอยากได้ กูจะให้ยืม แต่มีข้อแม้" ใบหน้าคร้ามเข้มแบบหนุ่มไทยยิ้มที่มุมปาก >>ตรงสีแดงคือส่วนที่ผมเติมให้
บท 1 คำโปรย ไม่จำเป็นต้องมี แต่ถ้าอยากมี ควรจะไว้บทก่อนหน้าตอนจบ ให้ผู้อ่านอยากติดตามเนื้อเรื่องต่อ ส่วนต่อจากคำโปรย ก็เล่าสองเรื่องตีกันควรจะทำให้รู้ว่าคนละเรื่องโดยการทำตัวเอียงกับแบบตัวธรรมดา
"ผู้หญิงคนแรกที่กล้าตบหน้ากู คือ กวาง " เปลี่ยนเครื่องหมาย “ เป็น ‘ จะดีกว่า และควรทำตัวเอียง
"เสียมือว่ะ คนแบบมึง ตบสักร้อยฉาด ก็คงไม่สำนึกหรอก" ส่วนจะตบด้วยสาเหตุใดนั้น ขอได้ติดตามต่อไปครับ >>ตรงนี้ควรจะอธิบายการพูดของคนนั้นมากกว่า เพราะจะทำให้นักอ่านเข้าใจไม่ลึกซึ้ง
"ผิดหวังใช่ไหม ที่เจอผมในสภาพธรรมดาแบบนี้" ผมถามเธอ.... >>ควรจะขึ้นบรรทัดใหม่และย้ายเครื่องหมายคำพูดมาตรงที่ผมทำไว้
ไม่เคยแม้แต่จะบอก "รักคุณ" ให้เธอชื่นใจด้วยซ้ำ >>ตรงว่า รักคุณ เขียนว่า รัก คำเดียวมันจะเข้าถึงอารมณ์มากกว่า
"เขาคือคนที่เข้าใจกวางค่ะ..." เธอตอบสั้น ก่อนจะถอนหายใจลึก แล้ว(ก่อน)เอ่ยต่อ ตามที่ผมแก้เลยครับ ส่วนในวงเล็บคืออันเดิม
"เขาเป็นคนดีมาก ไม่..ไม่โลเล ไม่หลายใจเหมือนใครบางคน และทีสำคัญเขาซื่อสัตย์กับกวาง ไม่ทรยศหักหลัง!" ปลายเสียงเธอแสบ แดกดัน >>แก้เป็นนั้นแดกดัน
ผมก็แค่ผู้ชายธรรมดาคนหนึ่งที่ต้องการผู้หญิง พอผิดหวังขึ้นมา ก็ดิ้นรนไขว่คว้า หาความอบอุ่นจากอ้อมอกสตรี ร้านกาแฟก็แค่การสร้างภาพ แท้ที่จริงแล้ว สิ่งที่ผมต้องการวันนี้คือ เตียงนอนอันอ่อนนุ่ม บรรยากาศสงบเงียบของเรา 2 คน แอร์เย็นฉ่ำ เสียง>>แสงเทียน แผ่วๆ คำกระซิบกระซาบฝากถ้อยคำรัก ที่เราสองคนเคยสัญญา พร่ำพรอดต่อกันในวันวาน
อดีตมันลึก เหมือนมีดที่เสียดแทงใจอยู่ตลอดเวลา >>เสียดเป็นทิ่ม
บท 2 ผมเลือกเรียนที่นี่ เพราะแม่และพี่ชายของยัยกวางเป็นผู้แนะนำ! >>ถึงจะเป็นอารมณ์โกรธก็ไม่ควรใส่‘!’
และคำว่าเชอะ! ชิ! ชะ! ไม่ควรมีเวลาผู้ชายพูด เพราะมันจะดู เป็นผู้หญิง -_- ใช้คำว่า หึ! จะดีกว่า
ไม้ยมกไม่ควรใช้เยอะ เช่น โอ๊ยๆๆๆๆๆ ใช้แค่ โอ๊ยๆ ก็พอ
เพื่อนๆ ที่เดินผ่านมาเห็น ต่างพากันหัวเราะเฮฮาในกริยาของผมและไอ้ตี๋ มันช่างตลกสิ้นดี ยืนคาบไม้บรรทัดเขย่งเก็งกอยจนเมื่อยตุ้ม ไอ้ครั้นจะแอบยกขาลงเพราะเมื่อย ก็ถูกครูบรรณารักษ์เอาไม้เรียวนาบบังคับไว้
คุณมิ้นท์ เธอเป็นประธานสภานักเรียน ต้องมาเข้าตรวจเวร เช็คชื่อ และดูความเรียบร้อยในห้องสมุด เธอผ่านมาเห็นผมเข้าพอดี เธอมองหน้าผมแล้วยิ้มเจื่อนๆ
ท่อนนี้ควรเว้นบรรทัดแบบนี้
"ให้ดรีมไปส่งเอาไหมล่ะ... ดึกแล้ว คนที่บ้านจะเป็นห่วง...."
"ไม่ต้องก็ได้ เกรงใจ กวางว่าจะนั่งรอที่ร้านก่อน แล้วจะโทรให้พี่อาร์ทมารับน่ะคะ"
"กวาง..กวางบอกพี่อาร์ทเหรอ ว่าออกมาข้างนอกกับดรีม"
"เปล่าค่ะ แต่บอกว่า ออกมาซื้อใช้ของในห้างนิดหน่อย แล้วก็แวะมานั่งดื่มกับเพื่อนเก่า"
"ไม่ได้บอกใช่ไหม ว่ามากับดรีม.."
"ค่ะ...ไม่บอก รำคาญพี่อาร์ทเหมือนกัน ชอบถามนั่นนี่..."
"ว่าแต่ดรีมนี่ยังเหมือนเดิมเลยนะ กลัวพี่กวางทำไม ไม่หายกลัวซะที..."
ทั้งหมดนี้ควรจะอธิบายบ้างเป็นช่วงๆ
"ดรีมเป็นอะไรอ่ะ ใจลอยจัง เอาไงดีละคะ จะไปส่งหรือให้กวางกลับเองล่ะ"
"ซื้อ 3 ถุงนะ ให้กวางถุงนึง ส่วนอีก 2 ถุงฝากให้คุณแม่กับพี่อาร์ทนะครับ"
"แล้วอย่าลืมที่บอก ห้ามบอกพี่อาร์ท ว่าออกมาข้างนอกกับดรีม..." >>ประโยคนี้ไปรวมกับประโยคข้างบนได้
บท 3 ความรู้สึกที่เรียกว่า "ตกหลุมรักครั้งแรก" มันก็เกิดขึ้นในทันที ใช้คำว่าตกหลุมรักเพียงแรกเจอจะดีกว่า
เพี้ยน บ้าๆ บ้าๆ เป็นเพี้ยน บ้าๆ บอๆ
เก็บไว้นานวันคงอัดอั้นตันอกใจ
บท 4 "ไม่ค่ะ ถ้าเรามัวแต่กลัว คนคงตายกันหมดโลก ไม่มีใครเป็นหมออีกแล้ว..." จริงของเธอ >>ถ้าจะอธิบายต้องอธิบายยาวๆ
เธอไม่ยอมไปไหน แต่กลับอยู่ช่วยผมเช็ดและเก็บโต๊ะที่เปรอะเปื้อน น่ารักอีกแล้ว ควรจะพูดยาวๆประมาณว่า น่ารักอีกแล้ว ทำไมเธอทำตัวน่ารักแบบนี้ เดี๋ยวผมก็อดใจไม่อยู่หรอ
"ต่อไปถ้าใช้สีน้ำมันจะยิ่งกว่านี้ เพราะมันทั้งเหนียวและเลอะง่าย...ต้องระวังหน่อย..." ผมบอกกับเธอ
บท 5 แค่เดินข้ามถนน ผ่านโบสถ์คาทอลิก
คุณมิ้นท์ ป่านนี้เธอ(เปลี่ยนเป็นคุณมิ้นท์) คงจะมีรถส่วนตัวที่บ้านมารับกลับ
บท 6 มันดูไม่ใจง่ายไปหน่อยหรือไง >>มันเหมาะกับการพูดถึงผู้หญิงมากกว่า ถ้าจะใช้ก็ควรใช้คำว่า ‘มันจะไม่ดูฉวยโอกาสไปหน่อยหรือไง’ หรือไม่ ก็ไม่ต้องมีเลย
ผมเองพอรู้วิธีจะทำให้ผู้หญิงใจอ่อนอยู่บ้าง คือเราต้องอ่อนโยน เข้าหา เธอจะกลายเป็นลูกแมวเชื่องๆ ในทันที... >>ตรงนี้อธิบายไม่ลื่นไหล ติดๆขัดๆ
ประชัน แต่เอาเถอะ ยังไงก็ต้องไกล่เกลี่ยต่อไป...หน้าที่ผม....
บท 7 ให้คุณแม่หลับให้สบายเหอะค่ะ มีอักนัย อย่าใช้ดีกว่า ใช้คำว่าท่านพักผ่อนก็พอ
“ทำใจเหอะว่ะ ผู้หญิงมันก็แบบนี้แหละวะไอ้ก้อง รู้ว่าเขาทำให้เขาเราเจ็บแล้ว แต่ก็ยังมีหน้าไปดีกับเขา โง่ๆๆๆ ที่สุด ก็แค่ผู้ชายไม่เอาไหนแค่คนเดียว แย่งกันจะเป็นจะตาย! ”
“เฮ้ยๆ…ไอ้ห่ะ !!..นี่แก้วกูนะโว้ย...พอเหอะมึง เดี๋ยวก็ได้ตายเป็นผีเฝ้าขวดเหล้า ก่อนกลับบ้านแน่...ไอ้ดรีม”
“อ้า...ไหนๆ เล่ามาเลย เร็วๆ ไอ้เจน อยากฟังใจจะขาด “ เจ้าอาร์ทพูดเสียงรัวเร็ว ตาลีตาลานกว่าใครพวก หายเมาไปแล้วกึ่งหนึ่ง เพราะชื่อของคุณมิ้นท์ สะกดใจมัน แทบทำให้สร่างเมา จากนี้ก็ไม่สนใจเรื่องอื่นอีก นอกจากเรื่องของเธอ…
ขอยืนยันด้วยเกียรติของอดีตประธานสภานักเขียนเรียนคนหนึ่งของโรงเรียนทวีศิลป์ จดหมายฉบับนี้ เป็นความจริงทุกประการ ตัวอักษรทุกตัวถูกเขียนขึ้นด้วยมือของดิฉัน นส.ถิรญา ไม่ใช่การปั้นแต่ง หลอกลวง ปั้นเรื่องเพื่อการอำ ล้อเล่น คะนองปาก ลวงเพื่อนๆ ให้หลงเชื่อแต่ประการใด
สาร ที่หมายถึงจดหมาย ให้ใช้คำว่า สาส์น
บท 9 “อ๋อ...อีกิ่ง นะ หน้าด้าน กระแตมาบอกได้ว่าเป็นผัว กูจะเอาเรื่องนี้ไปบอกไอ้ชัด ผัวให้หมด” ประโยคยังดูงงๆ ให้ตรวจตรองดูใหม่
“ปากคอพี่น่ะให้มันเพลาๆ ลงหน่อย สองคำอีสามคำ >>คำก็อี สองคำก็อี
- คำผิด ( 10 /20)
มีเยอะมาก ผมจึงยกมาให้ไม่ไหวนะครับ ต้องขอโทษด้วยครับ (^-^;
- ความชอบส่วนตัว ( 3 / 5)
ผมไม่ค่อยอ่านแนวรักเท่าไหร่ ปกติจะอ่านแฟนตาซี และเนื้อเรื่องก็มีคำหยาบเยอะจนเอียนครับ นี่เป็นความคิดส่วนตัวครับ ไม่ต้องซีเรียสนะ
- ตัวละคร ( 14 / 15)
ตัวละคร เป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัวมากครับผมชอบ และอินมากด้วยครับ ชอบๆ
รวม 68 คะแนน เต็ม 100 คะแนน
Receive
(จัดชิดซ้ายเลยครับ)
ท่านมีนามว่าอะไรขอรับ? :
ขอคำวิจารณ์ให้ร้านนี้ยาวๆสัก 3-4 บรรทัดหน่อยได้มั้ยขอรับ? :
ถ้ามีคะแนนเต็ม 100 ให้เท่าไร่หรือขอรับ? :
ความคิดเห็น