[FIC LAFLORA] ลำนำ7บุปผา

สวัสดีค่ะ หลังจากที่หายหน้าหายตากันไปนานเป็นปี(?)

วันนี้ไรท์กลับมาแย้วฮร่าาา

มากับสกิลที่อัพแล้ว

แต่ไหดองเยอะกว่าเดิม….

เรื่องนี้เขียนในมือถือนะจ๊ะ

จัดหน้าไม่สวยอย่าว่ากันน้าาา

หมื่นทิวา…. พันราตรี…. 

นานเพียงใดข้าก็จะรอเจ้า…

ทุกคราที่อาทิตย์ลับขอบฟ้าบุปผาแห่งรุ่งอรุณจะงอกเงยทีละดอกในสวนของข้า

รอวันที่เจ้าจะกลับมา…. จะได้กลับมาเห็นไม้งามที่เจ้าโปรดนัก...

องค์หญิงทิวา…

ดอกไม้จักแห้งกรอบสิ้นแล้วทุกคราที่เยื้อนย่างสู่ทะเลทราย…

แต่ข้ากลับเจอดอกไม้งามดอกหนึ่งที่ไม่ว่าจะเจออะไรก็ยังแย้มบานสู้...

ดอกไม้งามที่ว่าอยู่บนลายปักผ้าอันงามงดของข้า….

ดอกบ๊วย…ดอกไม้ที่งามที่สุดเท่าที่ข้าเคยรู้จัก… งามเหมือนเจ้าไม่มีผิดเลยขอรับ...

แม่นางเหมยฮัว….

เจ้ารู้หรือไม่ ว่าดอกลิลลี่สีขาวหมายความเช่นไร..?

ความบริสุทธิ์ผุดผ่อง… ช่างไพเราะเสียจริงว่าไหม…?

บริสุทธิ์และงดงามนัก…..

เหมือนกับเจ้าไม่มีผิดเพี้ยนแต่อย่างใด....

แม่หญิงยูริ…

ท่านเคยได้ยินตำนานของผกางามอันหยิ่งยโสไหมครับ..?

ชายที่ปฏิเสธรักจากทุกสตรีที่ย่างกรายเข้ามาในชีวิตเขา จนถูกสาปให้หลงในตนเอง

เมื่อเขาตายจึงได้มีดอกไม้ที่งามนักงอกเงยออกมา รู้ฤาไม่ว่ามันชื่ออะไร

นาร์ซิสซัส...เหมือนท่านอย่างไรเล่า...

ท่านหญิงนาร์ซิสซ่า….

ข้าเคยเห็นดอกไม้งามมาหลายชนิด…

 แต่ข้าไม่เคยเห็นชนิดใดเลยที่จะงามแม้จะถึงคราร่วงโรยเช่นนี้

ซ้ำภายใต้สีแดงที่ฉาบโชลมเย้ายวนใจ.. ซ่อนสีขาวอันบริสุทธิ์เอาไว้..

ราวกับท่านทีฉาบโชลมตนให้เป็นที่พึงใจของผู้อื่นเลยนะครับ…

อาร์คดัชเชสโรซารี่

ราตรี… รูปมันงาม…แต่พิษมันร้ายแรง…

อาจทำให้คนตาบอดหรือตายได้เลยหากใช้อย่างไม่ระมัดระวัง…

เหมือนข้า..รูปงาม แต่ไม่น่าเข้าใกล้…

เหมือนเจ้า…สวยงามและอันตราย…

คุณไลลา…

ท่านช่างงามเกินหญิงใด….

งามราวกับดอกไม้ดอกหนึ่งที่ข้าเคยพบ…

ความงามอันสูงส่งน่ายกย่อง…

ราวกับว่าข้าจะเอื้อมไปไม่ถึงท่าน….

นายหญิงคาเมเลีย…