นายเทพบุตรสุดหล่อ

ข้อมูลเบื้องต้น

กรี๊ดดด!!!
กรี๊ดดด!!!
"พี่วาเซีย เซหลับของของน่ารักที่สุด"
สายตาอันสุดสวย(หื่นกาม)ของฉันมองไปยังรูปภาพโปสเตอร์ที่แปะอยู่หน้าโรงเรียนซันเซน ไฮสคูล หนุ่มป๊อปของโรงเรียนนี้กำลังยิ้มอยู่ ซึ่งทำให้ฉันใจละลายเลยหล่ะ
หล่อมากจริงๆไม่ไหวๆ...ขโมยไปไว้ที่บ้านได้มั๊ยเนี้ยยย
อ๋อ!สวัสดีค่ะท่านผู้อ่านฉันชื่อรักกี้ อยู่มัธยม 5 โรงเรียนซันเซน ไฮสคูล^^
"นิ!ยัยกี้ แกจะบ้าพี่เขามากไปแล้วน่ะ คนมองกันใหญ่แล้วเนี้ยฉันอายนะเฟ้ย"ยัยปาร์ตี้เพื่อนสุดเลิฟกระซิบบอกกับฉัน
"เอ่อ...มันก็จริงแหะ งั้นเราขึ้นไปเก็บกระเป๋ากันดีกว่าน้ะ"ฉันกับปาร์ตี้เป็นเพื่อนสนิทกันสมัย ม.3 เพราะฉันเข้ามาเรียนที่นี้ มาถึงก้เจอยัยนี่แหละช่วยคุยนั่นคุยนี่แนะนำทุกๆเรื่อง และจะเป็นที่ปรึกษาเรื่องต่างๆอีกด้วย ฉันถึงได้รักปาร์ตี้มากและก็เป็นเพื่อนสุดรักสุดหวงเลยหล่ะ(เราอยู่คอนโดเดียวกันห้องสามารถเชื่อมต่อกันได้)
ภายในห้องฉันคู่อริคือ นายขี้ฟ้อง(นายฟีฟ่า)คนนี้เป็นคนที่ชอบแกล้งฉัน ฉันกับปาร์ตี้นั่งห่างกันเพียงหนึ่งโตะเพราะเราเป็นขาเม้าท์ประจำห้องเลยหล่ะ ทุกทีที่ฉันกับปาร์ตี้แอบคุยกันหมอนี่ก็เอาเรื่องของฉันไปบอกกับอาจารย์ ทำให้เราสองคนต้องไปยืนคาบไม้บรรทัดและยืนขากระต่ายหน้าห้องเรียน ซึ่งฉันอายอยู่น้ะ แหม่...พูดถึงผี ผีก้มา(ใช่เปล่า)
''ว่าไงจ๊ะ ขาเม้าท์"ดูมันทักสิ น่าตื๊บป่ะ
"มีไรไม่ทราบ และอยากจะบอกว่าฉันมีชื่อ นั่นก้คือ รักกี้ ไม่ใช่ ขาเม้าท์ จำใส่กระโหลกอัน...อันประเสริฐของนายไว้ด้วย"
"ก็ฉันจะเรียกแบบนี้จะทำไมหรอจ๊ะ"แล้วฟีฟ่าก้ยื่นหน้ามาใกล้ๆวึ่งทำให้ฉันตกใจ เพราะนี่ เรียนเลิศ กีฬาเด่น ฐานะดี ส่วนหน้าดีหล่อ่า แต่...สู้พี่วาเซียไม่หรอก^^
"ฉันไม่คุยกับนายแล้ว ไปล่ะ" จากนั้นฉันก้มุ่งหาตามหาเพื่อนสุกรัก เดินตรงๆเลี้ยวซ้ายเลี้ยวขวา เอ๊ะ!นั่นรองเท้ายัยตี้นิ อยู่หน้าห้องปกครองแหะ ฉันจำทำไงได้ ก็.....ก็....นั่งรอไง ประมาณ 10 นาที ยัยตี้ก็ออกมาทำหน้าเศร้ามาก แต่ถือเอกสารลาไปต่างปรัเทศ 1 เดือน ห๊ะ ! 1เดือน
"ยัยตี้นั้นมัน...."
"ใช่...ฉันจะไม่อยู่ 1 เดือน ทางบ้านมีปัญหานิดหน่อย อย่าห่วงไปเลย"เศร้าได้อีกฉันT^T
"แกไม่อยู่แล้วฉันจะอยู่ยังไงอ่า ฉันกลัวผี กลัวโจรน้ะ"ฉันต้องไปเอาเครื่องลางของขังมาไว้ที่ห้องซะแล้วสิ(พระพุทธรูปฉันมีแล้วจ้ะ)
"แล้วแกจะไปเมื่อไหร่อ่ะ ฉันได้ได้ไปส่ง"
"เย็นนี้ ด่วนมากเลยชะม้ะ"เย็น นี้ มัน เร็ว มากกกก
หลังจากที่ส่งยัยตี้เสร็จฉันก้รีบกลีบคอนโดอาบน้ำแปรงฟันเสร็จ ฉันก้นอนหลับไป แต่จู่ ๆ....ฉันก้....ก็ปวดฉิ้งฉ่องจึงไปเข้าห้องน้ำ แล้วกลับมานอนต่อ นอนยังไงก็นอนไม่หลับจึงไปหยิบยาแก้มากิน(ฉันเป็นภูมิแพ้อยู่แล้ว)
แต่...เวลาผ่านไป ฉันก็ได้ยินเสียงมีคนมาเคาะประตู ครั้งแรก ไม่ได้เอะใจอะไร แต่ครั้งที่สอง
เท่าไหร่ ฉันรีบไปหบิบไม้กวาดมาพร้อมที่จะตีทุกๆอย่างได้ทุกเมื่อ
จากนั้นฉันก้เปิดประตู....ฉันตีแบบไม่คิดชีวิตหลับตาอยู่ด้วย เลยไม่เห็นว่าเป็นใคร
''โอ๊ะ เธอกล้าดียังไงมาตีช้านนน''เอ๊ะ เสียงนี้มัน.....

เนื้อเรื่อง

๹ิ๸๹าม๮ม๸้วยน้ะ​ มือ​ใหม่๦อบอ๥ๆ​