ตอนที่ 3 : ตอนที่ 2 :: เรื่องในห้องน้ำ
2
เรื่องในห้องน้ำ
[ V PART ]
“ปล่อยน้าาาา!ผมจะลง!” ผมร้องโวกเหวกโวยวายเมื่อคนที่ซื้อตัวผมไปกำลังจะพาผมไปไหนไม่รู้…..แต่ที่รู้ๆคือ………..ผมอาจไม่รอด TOT
“อยากลงใช่มั้ย! ได้! ลงเลย….เพราะมันถึงสวรรค์ของเราแล้วละ..คนสวย” ร่างสูงเดินมาเปิดประตูฝั่งผมแล้วลากผมลงจากรถ…
ที่ไหน?
“บ้านฉันเอง..” ร่างสูงลากผมเข้าบ้านของเขา
“…..” มั่นใจหรอว่านี่บ้านไม่ใช่คฤหาสน์ !
“หึๆมันเป็นคฤหาสน์!มันถึงใหญ่ไง”
“…..” ตาบ้านี่คงรวยน่าดู
“ฉันรวยจริงๆนั่นแหละ!ไม่งั้นฉันคงไม่มีปัญญาซื้อคฤหาสน์ใหญ่โตแบบนี้ได้หรอก!!”
“!!!!” ทำไมรู้ว่ะ???
“สีหน้านายมันฟ้อง!!ว่านายกำลังถามอะไรอยู่..”
“-^-” ชิ๊!ทำมาเป็นเก่ง..
ร่างสูงลากผมเข้าคฤหาสน์ของเค้า
“ปล่อยน้าาาา”
“ปล่อยให้โง่หรอ?!!”
“ไม่ไม่!ฉันไม่ไปกับนาย…ปล่อย!ปล่อย!ปล่อยยยยยย” ผมดิ้นพลาดๆอย่างไม่ยอม
ใครเขาจะอยากเสียเวอร์จิ้นให้กับคนที่ไม่ได้รักกันละ!!
“เราไปมีความสุขกันเถอะนะ….ที่รัก!” ร่างสูงตรงหน้าหันมายิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ให้
“ไม่เอา!!!ปล่อยยยยยยย!”
ร่างสูงลากผมขึ้นบรรได..แล้วเปิดประตูเข้าห้อง แต่…..
กุกกัก ๆ
“เชี่.ยเอ๊ย!” ร่างสูงสบถอย่างหัวเสียแต่ก็ยังไม่วายจะปล่อยมือผม!
“ฮาย~” เสียงทักของผู้ชายคนหนึ่งดังขึ้น
“เฮ้ย!ไอ่ชูก้า..ใครอยู่ในห้องกูว่ะ?” ร่างสูงหันไปถามคนที่น่าจะชื่อชูก้า..
“ไอ่โฮป!” คนที่ชื่อชูก้ตอบมาอย่างเรียบๆ
“อีกแล้วอ่อ?”
“กูห้ามแล้ว..แต่แม่งไม่ฟัง! มาถึงบ้านปุ๊บ!ก็ลากกันเข้าห้องเลย..”
“โอ๊ย….เออๆช่างแม่งเหอะ!!” ร่างสูงหันมามองหน้าผม…
“นายคงใจดีไม่ทำอะไรฉันแล้วใช่มั้ยละ??^[+]^” ผมพูดพร้อมยิ้มแหยๆ แหม!ลองใจดีสู้เสือสักครั้ง เผื่อจะได้ผล !
“อืม…….ฉันคงไม่ทำในห้องแล้วละ….”
“นายจะปล่อยฉันแล้วใช่มั้ย?ดีใจจังเลย…ฉันกะไว้แล้วว่านายต้องเป็นคนดีแน่ ^^”
“แหม่!!คนสวย….ขอโทษทีนะ…….” ร่างสูงพูดจบพร้อมพลิกผมให้ชนกับกำแพงพร้อมเอามือมายันกำแพงไว้…กันผมหนี!
“ฉันคงไม่ใจดีอะไรขนาดนั้น!” ร่างสูงก้มลงมากระซิบข้างหูของผม…
“O[]O”
“เมื่อในห้องมันไม่ว่าง…งั้นเราไปต่อกันในห้องน้ำดีมั้ย? J” ร่างสูงพูดพร้อมลากผมเข้าห้องน้ำทันที
“เฮ้ย!ไอ่จิน…เบาๆหน่อยนะเว้ย J” เสียงชูก้าดังขึ้น
“เออ!” ร่างสูงตรงหน้าผมตอบรับ…แสดงว่า!! คนตรงหน้าผมนี่ชื่อ จิน สินะ!!
“เฮ้ย!! ปล่อย..”
ปัง!
เสียงปิดประตูห้องน้ำดังสนั่น!!
ป๊าดดดดดดดดดดดดดด!! สาบานน้ะว่านี่ห้องน้ำ! ห้องน้ำหรือห้องนอนว้ะ..ใหญ่มาก!!
“ใหญ่ละสิ!”
“ O[]O ห๊ะ!ฉัน…ยังไม่เห็นอะไรสักหน่อย..”
“??”
“=3=ก็นายบอกว่าใหญ่อ้ะ…”
“ทะลึ่ง!”
“-0-อะไรเล่า!ก็นายบอกว่าใหญ่….อื้อ:X”
จินลงมาประกบจูบผมอย่างรวดเร็ว!!
“ของฉันใหญ่นะ….จะบอกให้ J” จินพูดพร้อมผลักผมลงไปนั่งบนฝากชักโครก…
พร้อมกดไหล่ผมไม่ให้ผมไปไหน แล้วก้มลงประกบจูบอีกรอบ………..
“อื้อ…อ่อยอ้ะอีอ้า!!ไอ่อนโอคอิดดดดดดดดดดด!!!” (อื้อ..ปล่อยนะอีบ้า!ไอ่คนโรคจิตตต)
ไม่ว่าผมจะร้องยังไง!ก็ไม่มีทีท่าว่าตาหื่นตรงหน้าผมจะหยุดการกระทำทรามๆเลย…
“นายกินอะไรเนี่ย!!”
“กินข้าวโว้ย!!!” ผมพูดพร้อมผลักคนร่างสูงออกห่างพร้อมวิ่งไปทางประตู….แต่คนร่างสูงก็มือไวกว่า…
“เกมส์มันยังไม่เริ่ม!!อย่างเพิ่งรีบจบสิ…J” ร่างสูงพูดพร้อมลาก ไม่สิ! เหวี่ยง…เหวี่ยงผมลงไปนั่งบนฝาชักโครกอีกครั้ง!
“ต้องการอะไรกันแน่!!!!!!!!” ผมตะคอกใส่คนตรงหน้า
“ตัวนาย….”
“อย่านะ!!”
ร่างสูงเอาหน้ามาซุกไซร้ซอกคอผม…ทั้งกัด…ทั้งเลีย!!
ขยะแขยง!!!!!!
“หยุดสักที!!” ผมตะโกนออกไปพร้อมผลักคนร่างสูงออก…
“สงสัยนายจะไม่ชอบ!!งั้นเปลี่ยน…” จินพูดพร้อมอุ้มผมขึ้นแล้วไปวางลงในอ่างอาบน้ำ..
“มันใหญ่พอที่เราสองคนจะมีควมสุข!!” จินพูดพร้อมกดไหล่ผมลงแล้วเอาหน้ามาซุกไซร้ซอกคอผมเหมือนเดินแต่มือเขามันเหมือนไม่ชอบอยู่นิ่งๆ!สะด้วย….จับนู่นจับนี่ไปเรื่อย…
“ปล่อยน้ะ!!!! หย่าน้ะ….” บ้า ! บ้า ! บ้าที่สุด…….
พระเจ้าเล่นอะไรกับผม?ทั้งชีวิตที่ผมเกิดมามันยังแย่ไม่พออีกหรอ!! ผมต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยว…ไม่มีความรัก! ขาดความอบอุ่น ! ผมมันเหมือนเด็กมีปัญหา !! แต่ผมก็ผ่านมันมาได้…ผมได้แต่นึกว่า ‘พระเจ้าเลิกแกล้งผมแล้ว’ แต่มาวันนี้!!! พระเจ้าดันคึกอยากเล่นตลกกับผม!!! ต้องการอะไรอีกละ….ถ้าจะให้ผมเกิดมาในชีวิตที่แย่ๆแบบนี้…..ก็ไม่น่าจะสร้างผมขึ้นมาตั้งแต่แรก!!!!!! ตอนเล็กจนเข้าโต…ผมบอกว่าผมรักตัวเอง….รักตัวเองมาก!!! และตอนนี้ก็รัก…เพราะฉะนั้น! ร่างกายของผมมันไม่ใช่ของใครทั้งนั้น……อย่ามาเอาร่างกายผมไปนะ…ขอร้องนะครับ!! พระเจ้า…
น้ำตาผมไหลลงมาอย่างไม่ขาดสายอย่างเงียบๆ….ได้แต่นอนนิ่งๆให้คนบ้ามันลิ้มรส…บ้า! บ้าจริงๆ…..แทนที่จะห้าม..
“ฮึกๆ…”
“นาย…..ร้องไห้อีกแล้ว..”
“ฮึกๆ” ร่างเล็กพยายามไม่ให้เสียงสะอื้นมันดัง…
“แต่ก็ใช่ว่าฉันหยุดการกะทำน้ะ…” ร่างสูงพูดพร้อมฉีกเสื้อบางๆของแทฮยองออก…
แควก !!
“อย่า….”
“อะไรกันเล่า…ของดีนายเยอะแยะ!!แบ่งฉันหน่อยก็ได้!!” ร่างสูงพูดพร้อมจัดการกับร่างบางตรงหน้า…
“ฮือ!! อย่าน้ะ….หยุดเถอะ!!ข้อร้องงงงงงง” ร่างบางกรีดร้องแทบใจจะขาด
“…..” ร่างสูงยังคงกระทำ(เรื่องเลวๆ)อย่างไม่มีหยุดแถมไม่ฟังเสียงการห้ามหรือท่าทางการปฏิเสธของร่างบางเลยสักนิด..
“ฮึกๆ อือ!! ไอ่บ้า!!ปล่อย…ปล่อยกู!!!” ร่างบางตะโกนพร้อมดิ้นไปมา!!
“ไม่ปล่อยโว้ย!!!” ร่างสูงตะโกนกลับอย่างไม่แพ้กัน!
“ฮึกๆ นาย…นายรักฉันรึไง!!!ห๊ะ…”
“…..”
“นายรักฉันรึไง….นายถึงทำแบบนี้!”
“ไม่ได้รัก”
“แล้วมาทำแบบนี้ทำไม..” ร่างบางพูดพร้อมถอยหลังจนติดขอบอ่าง..
“…..”
“คนนะ!ไม่ใช่หมูไม่ใช่หมา..มาทำกันแบบนี้!!ความบริสุทธิ์นะ..เขามีไว้ให้เพื่อคนที่เขารัก!!!ไม่ได้มีให้คนแค่ชั่วข้ามคืน…”
“…..”
“ก็เหมือนฉัน!!ร่างกายฉัน…หัวใจฉัน….มันก็มีไว้ให้คนที่รัก….เท่านั้นแหละ!” ร่างบางลุกขึ้นจากอ่าง..แล้วเดินไปที่ประตู!
“เดี๋ยว….” ถึงร่างสูงจะเรียกไว้แต่เขาก็ไม่สนใจ! ร่างบางเปิดประตูออกไป…
“นั่นนายจะไปไหนหน่ะ?” ร่างบางที่เดินกึ่งวิ่งมาเจอชูก้า
“ฮึกๆ…ไปไหนก็ได้!”
“เฮ้!ห้ามไป….”
“อย่ายุ่ง!!!”
“ไอ่ชูก้า!!อย่าปล่อยให่มันหนี!!” เสียงจินตะโกนไล่หลังตามมาทำให้ร่างบางหนีไปไหนไม่รอด..
สภาพของเขาตอนนี้นะหรอ..ไม่ต้องพูดถึง!.....ไม่ได้ใส่เสื้อ…แถมคนใจร้ายนั่น…
ยังฝากรอยแดงไว้เต็มตัวเขาอีก…….น่าอายที่สุด!!!!!!
“ไปเหอะชูก้า!” เมื่อจินมาถึงก็ไล่เพื่อนตัวเอง…
เพี๊ยะ!!!
“ฮึกๆ ไอ่บ้า!!! ฉันเกลียดนาย!!จำไว้” ร่างบางตบหน้าของอีกคนจนหน้าหัน…
แต่จินแค่ดันร่างบางชนกำแพงแล้วเอามือยันไว้…
“ไม่ได้ตั้งใจ…”
“?” ร่างสูงพูดพร้อมก้มหน้า
“ขอโทษ..” ร่างสูงพูดพร้อมผละออกจากร่างบาง….แล้วเดินออกไป….
ร่างบางทรุดนั่งลงกับพื้นเพราะความเหนื่อยล้า หนักใจ!
‘ไม่ได้ตั้งใจ…’
‘ขอโทษ’
บ้า!! ไอ่คนบ้า…นายมันบ้า!!..คิดจะทำก็ทำ คิดจะไปก็ไป…
คำพูดของอีกคนที่ร่างบางไม่เคยคิดเลยว่าจะได้ยินำพูดนี้หลุดออกจากคนประเภทนี้…
ร่างบางเดินไปทางประตูเพื่อจะกลับบ้าน….แต่
“จะไปไหนอ่ะ?” เสียงชูก้าเอ่ย
“กลับ…บ้าน”
“หือ?สภาพนี้เนี่ยนะ…ฉันว่านายใส่เสื้อก่อนไม่ดีกว่าหรอ!!ดูรอยนั่นสิ..”
รอยนั่น!! หึ….น่ารังเกลียดละสิ…
“ใส่ไม่ได้….มันขาดแล้ว..”
“หือ!!ไอ่บ้านั่นมันโหดขนาดนั่นเลยรึเนี่ย…งั้นเอางี้!นายเข้ามาเปลี่ยนเสื้อก่อนก็ได้นะ”
“ไม่!! ไม่เอาแล้ว…” ร่างบางพูดด้วยตัวสั่นเทา
“อ๋อ! ไม่ต้องกลัวไอ่จินมันหรอก…มันคงไม่ทำอะไรแล้ว…”
“นายมั่นใจได้ไง!!” ร่างบางถาม
“มันสงบสติอารมณ์อยู่!!คงไม่ทำอะไรนายแล้วละ….เดี๋ยวฉันพาไป..”
“แล้วผมจะเชื่อใจคุณรึเปล่าละ…”
“ได้ดิ…ฉันไม่ได้เหมือนเพื่อนฉันสักหน่อย…J” ชูก้ายิ้มให้
ก็จริง…ดูเขาเหมือนจะไม่มีพิษมีภัยอะไรนักนะ…
“อืม…..” ผมพูดพร้อมเดินตามชูก้าไป….แต่ก็เจอคนยืนขวางบรรไดอยู่!
“เฮ้!!อย่าคึกนะเว้ย…เขากลัวนายแล้ว…”
“ก็ไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย…กูแค่จะบอกมึงว่า!!เดี๋ยวกูไปซื้อเบียร์ก่อน…เดี๋ยวกลับ”
“เออ!ไปเถอะ…” ชูก้าพูดจบตาจินก็เดินออกไปข้างนอกทันที…
“เห็นมั้ย!มันไม่ทำอะไรเธอหรอก…นาย…..อยู่กับฉัน!” ผมมองหน้าชูก้าน้อยๆก่อนจะเดินตามชูก้าไป…..
อยู่กับชูก้ายังอุ่นใจกว่าตาคนไม่มีหัวใจนั่นอีก…..
ทุกคนว่ามั้ยครับ???
ติดแท็ก #ฟิคดมฟ
OPV FIC
คุยกันสักนิด
เย้!มาต่อแล้วว><" #ดีใจอยู่คนเดียว
น้องวีเกือบโดนพี่จินทำมิดีมิร้ายเข้าแล้ววว
แหม่!!ถ้าแต่งเอ็นซีตั้งแต่เนิ่นๆมันชักยังไงๆอยู่น้ะ55
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
555555555555
ขอโทษ
ชอบบบบบบ ><