ความจริงแล้วข้าไม่ต้องการพระเอก ;w;

ใครว่าการที่ข้าบวชชีนั้นจะทำให้เป็นคนดีกัน ข้าเพียงท้อแท้และตัดใจปลงทุกอย่างเท่านั้นเอง

อีกหนึ่งเหตุผลที่ทำให้ข้าตัดสินใจบวชชีตลอดชีวิตนั่นก็เพราะข้าช้ำรัก 

ชีวิตข้านั้นแสนอาภัพนัก กว่าข้าจะมีความรักได้แต่ละที ข้ากลับต้องพบเจอแต่ความเจ็บช้ำน้ำใจ

ก่อนที่จะตัดสินใจบวชชีหนีช้ำ ข้ามีความรักด้วยกันสามหน

หนแรก ยามข้าอายุยังน้อย พบรักกับชายหนุ่มผู้หนึ่ง ข้าเฝ้าติดตามเขา คอยดูแลเรื่องต่างๆนาๆมากมาย

สุดท้ายเขาก็พบรักกับหญิงอื่น และบอกกัข้าว่าเขาไม่คู่ควร .. ที่จะเป็นคนรักของข้า 

..

ต่อมา ยามข้าสาวสะพรั่ง ข้าพบรักกับชายหนุ่มอีกผู้หนึ่ง เขาเองก็รักข้า เราแต่งงานกัน สร้างชีวิตและครอบครัวใหม่ด้วยกัน

สุดท้าย เขาก็จากข้าไปพร้อมกับเด็กมหาลัยที่อายุน้อยกว่าข้า 

....

สุดท้าย ข้าก็พบรักกับชายอีกผู้หนึ่ง เขาแสนดี อ่อนโยน และใจดีต่อข้า ไม่ถือสาอดีตของข้า 

แต่เขาคงแสนดีเกินไป เมื่อเจอสาวน้อยที่อ่อนโยนกว่าข้า สดใสกว่าข้า และน่าสงสารมากกว่าข้า เขาจึงจากข้าไป ..

ที่ท่านไม่รู้เรอะว่ามันเสแสร้งทั้งเพ!

พอกันทีกับความเจ็บช้ำ ข้าตัดสินใจบวชตลอดชีวิตนับแต่นั้นมา -_-

แต่แล้วชีวิตของข้ามันกลับไม่ได้จบลงแค่นั้น การที่ข้าต้องกลับมามีชีวิตอีกครั้งท่ามกลางสถานการณ์และสภาพแวดล้อมที่แปลกไป ทำให้ข้าต้องคิดย้อนกลับไปว่า ดีแล้วจริงหรือที่ตัดทุกสิ่งทุกอย่างออกไปให้พ้นตัวเพียงเพราะรู้สึกเหนื่อย 

แล้วชีวิตของข้าจำเป็นต้องเกิดขึ้นเพื่อดับไปเช่นนั้นหรือ ? 

ไม่หรอก เมื่อได้ใช้ชีวิตอีกครั้ง ข้าก็ต้องใช้มั้นให้คุ้มสมกับที่มันคือชีวิตสิ!