[Block B] That Smile….is so cute….

ข้อมูลเบื้องต้น

"รอยยิ้มของนาย.....ช่างน่ารัก"

Title: That Smile….is so cute….

Status: SF 

Fandom: Block B

Pairing: Jaehyox Minhyuk

Author: awika

Rating: G

Note:…. เหตุการณ์จริง แต่แต่งเพิ่มและมโนโมเมนต์เองทุกอย่าง อย่าได้คิดเป็นเรื่องจริงเน้อ ความรู้สึกของเราแค่ทั้งสองคนนี้ยิ้มและดูน่ารักเท่านั้นเอง แบ่งเป็นความคิดของแต่ล่ะคนลองเดาเอาเองล่ะกันนะ ฮ่าๆๆ

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

เป็นฟิคเก่าที่แต่งไว้นานๆๆๆๆมากๆแล้วค่ะ เอามาลงในเด็กดีอีกรอบ 

เนื้อเรื่อง

[SF] That Smile….is so cute….

Title : That Smile….is so cute….

Status: SF 

Fandom: Block B

Pairing: Jaehyox Minhyuk

Author: awika

Rating: G

+++++++++++++++++++++++++++++

"ได้เวลาแล้วนะคะ 3 2 1 เริ่มได้ค่ะ"  

สิ้นเสียงพิธีกรหญิงประกาศเป็นภาษาญี่ปุ่น ผมไม่รู้หรอกว่าก่อนหน้านี้เธอพูดอะไรไปบ้าง รู้แค่นับถอยแล้วก็ สตาทโตะ คงหมายความว่าเริ่มแล้วสินะ… 

สมาชิกทุกคนโยนบอลในมือใส่ตะกร้าซึ่งอยู่บนยอดเสาสูงเกินกว่ามือพวกเราเอื้อมถึง บอลหลายลูกลอยไปทางโน่นทางนี้มั่วไปหมด บ้างลงตะกร้าไป บ้างหล่นลงพื้น บ้างไปโดนสมาชิกคนอื่นแบบไม่ได้ตั้งใจ 

ผมตั้งใจโยนบอลลงตะกร้า ใช้ความไวในฐานะแดนเซอร์ของกลุ่มรีบเก็บบอลบนพื้น โยนต่อไปเรื่อยๆ ลงบ้างไม่ลงบ้าง ข้างๆผม ยูควอนกำลังโยนบอลอย่างสนุกสนาน ส่วนจีฮุนดูเหมือนวิ่งเล่นหลบบอลที่ไม่เข้าตะกร้าแล้วลอยมาทางเขามากกว่าโยนมันลงไป แทอิลพยายามอย่างมากกับการโยนบอลลงตะกร้าซึ่งสูงกว่าแทอิลสองคนต่อกันซะอีก คยองดูลั่นล้ากับการเซอร์วิสแฟนกับเล่นกับพิธีกรหญิงมากกว่าสนใจการโยนบอลลงตะกร้า…

สายตาผมหยุดอยู่ที่ชายตัวสูงซึ่งกำลังตั้งใจโยนบอล ผมสีน้ำตาลของเขายาวเกือบปรกหน้าปัดไปทางซ้าย ส่วนผมด้านขวาทัดหูยาวประคอ เขาดูตั้งใจกับการโยน ตั้งใจมากๆด้วย…สังเกตุได้จากปากกว้างๆที่ไม่มีท่าทีหุบลงได้ 

ตาโตเปิดกว้าง มุมปากยกยิ้มขึ้น เมื่อตอนลูกบอลลงตะกร้า…

ทำให้ผมเพลินกับการมองเขาโยนบอลโดยไม่รู้ตัว….

ผมกลับมาสนใจลูกบอลของตัวเองต่อ ต้องตั้งใจทำคะแนนให้แฟนคลับเห็นว่าผมตั้งใจสักนิด แต่ก็ยังแอบมองแจฮโยอยู่เป็นระยะ มองรอยยิ้มที่ไม่มีท่าทีว่าจะจางหายไป 

ไม่ได้สิ!! ผมต้องเก็บอารมณ์ไว้ อย่าได้หลุดยิ้มออกมาเชียวนะ ลีมินฮยอก…

จนบอลลูกหนึ่งลอยมาโดนหัวของแจฮโย เขาหันไปมา เห็นแทอิลยิ้มให้ ก่อนแทอิลจะโยนบอลอีกหลายลูกใส่เขาอีก สงสัยแทอิลคงเริ่มเบื่อจากการโยนลูกบอลไปยังเป้าหมายซึ่งสูงเกินกำลังของเขาแล้วล่ะ 

แจฮโยโยนบอล… ไม่สิต้องเรียกว่าปาบอลใส่แทอิลอย่างเต็มแรง เขาดูสะใจเล็กๆ แต่เมื่อคยองเห็นแทอิลโยนบอลใส่แจฮโย เลยตัดสินเบนความสนใจจากตะกร้าด้านบนเป็นตะกร้าใบใหม่ที่ชื่อว่าอันแจฮโยทันที 

ทั้งสองโยนบอลใส่เป้านิ่งอย่างสนุกสนาน เจ้าตัวได้แต่โวยวายแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ 

สุดท้ายไม่ว่าจะทำอะไรก็โดนแกล้งอยู่ดีสินะอันแจฮโย ….

ผมหลุดขำและยิ้มให้กับภาพที่เห็นโดยไม่รู้ตัว… 

"นายยิ้มอะไรน่ะ?" ยูควอนถามขณะก้มลงไปหยิบลูกบอลในกล่อง 

"เปล่านิ ฉันยิ้มไม่ได้หรอ" ผมตอบกลับโดยไม่สนใจ โยนลูกบอลลงตะกร้าต่อ แต่ไม่สามารถหุบยิ้มได้ 

ยูควอนแบะปากใส่ ก่อนกลับไปสนใจโยนลูกบอลจนกระทั่งหมดเวลา….

ชายตัวสูงจอมเอ๋อที่โดนแกล้งตลอดเวลา….

ในความคิดของผม… อันแจฮโยนายมันน่ารักมาก….

++++++++++++++++++++++++++++++++

"ได้เวลาแล้วนะคะ 3 2 1 เริ่มได้ค่ะ" 

สิ้นเสียงพิธีกรหญิงประกาศเป็นภาษาญี่ปุ่น ผมรีบโยนบอลในมือที่เตรียมไว้ก่อนเริ่มเกม ลงสู่เป้าหมายตะกร้าบนเสาทันที ผมคิดว่าความสูงและสกิลเล่นบาสเก็ตบอลของผมน่าจะพอช่วยให้เกมนี้ง่ายขึ้นบ้าง แต่ด้วยความสูงของตะกร้านั้น จริงๆแล้วทุกอย่างมันไม่ได้ช่วยอะไรผมเลย…. 

เอาเถอะ แค่โยนมันลงไปเดี๋ยวก็ลงเอง…เห็นไหมลงไปแล้วลูกนึง ใช่….ผมเก่งมาก 

ข้างๆผมคยองดูลั่นล้ากับการเซอร์วิสแฟนกับเล่นกับพิธีกรหญิงมากกว่าสนใจการโยนบอลลงตะกร้า แทอิลพยายามอย่างมากกับการโยนบอลลงไปยังสูงซึ่งน่าจะสูงกว่าตัวเขาสองคนต่อกัน จีฮุนดูเหมือนวิ่งเล่นหลบบอลที่ไม่เข้าตะกร้าแล้วลอยมาทางเขามากกว่าโยนมันลงไป ส่วนยูควอนกำลังโยนบอลอย่างสนุกสนาน 

สายตาของผมหยุดอยู่กับผู้ชายผมดำ ผู้ชอบทำหน้านิ่งเหมือนกับไม่สนใจใคร ตากลมจ้องตะกร้า เขากำลังตั้งใจกับการโยนบอลอย่างมาก รีบโยนบอลลงไปและรีบก้มเก็บบอลบนพื้นขึ้นมาโยนต่อ แม้จะลงบ้างไม่ลงบ้าง แต่เมื่อโยนลงนั้นหน้านิ่งๆเปลี่ยนมาเป็นรอยยิ้มเบาๆ 

แม้จะเป็นรอยยิ้มเบาๆ แต่ก็เห็นลักยิ้มอย่างชัดเจน 

เป็นรอยยิ้มที่น่าดึงดูดจนละสายตาไปไม่ได้สำหรับผม….

ผมกลับมาสนใจโยนบอลต่อ กลัวว่าอีกฝ่ายหนึ่งจะสังเกตุเห็นว่าผมแอบมองอยู่

รายนั้นยิ่งเซนต์ดีๆอยู่ด้วยสิ… แต่แล้ว 

"โอ๊ย" บอลลูกหนึ่งลอยมาโดนหัวผมอย่างจัง ผมคิดว่าคงบังเอิญมากกว่า 

พอเห็นลีแทอิลยิ้มให้กับบอลในมือ ชัดเลย…

บอลลูกนั้นมันมีที่มา…

ก่อนตามมาด้วยบอลในมือแทอิลลูกอื่นๆ ผมไม่ยอมหรอก โยนบอลในมือของผมใส่แทอิลเต็มแรง 

แอบสะใจเล็กๆ จนกระทั่งรู้สึกบางอย่างกระแทกมาจากข้างหลัง หันเจอคยองยิ้มกริ่มให้พร้อมบอลในมือ 

แรงกระแทกนั้นมีที่มาอีกเช่นกัน…

ผมปาบอลใส่คยองเพื่อแก้แค้น แต่กลับกลายเป็นว่าหันไปหาคยอง แทอิลก็โยนบอลใส่ หันกลับไปหาแทอิลก็โดยคยองโยนบอลใส่อีก

"ย่าา" ผมได้แต่โวย แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ 

เฮ้อ…ยอมแพ้ อย่าให้มีโอกาสเอาคืนแล้วกัน 

ผมเลิกสนใจ สายตาของผมกลับไปมองมินฮยอกอีกครั้ง และสายตาของมินฮยอกกำลังมองมาทางผม…

ก่อนมินฮยอกจะหลุดหัวเราะออกมา ยิ้มกว้างซะด้วย… 

ยูควอนพูดอะไรบ้างอย่างกับมินฮยอก มินฮยอกตอบกลับและสนใจกับการโยนลูกบอลต่อ ซึ่งดูเหมือนยูควอนไม่พอใจกับการคุยครั้งนี้เท่าไรถึงได้แบะปากออกมา 

แต่รอยยิ้มของลีมินฮยอกยังไม่จางหายไป จนกระทั่งหมดเวลา…. 

รอยยิ้มกับลักยิ้มบนแก้มบวมๆของชายหน้านิ่ง…. 

อย่างไงผมว่า….ลีมินฮยอกน่ารักจริงๆด้วย….