กลอนเเห่งรัก

เนื้อเรื่อง

เพราะฉันเป็นฉัน
จึงไม่อาจเป็นแบบนั้นให้เธอได้
ชีวิตใครก็ชีวิตใคร
ไม่สำคัญเท่าไหร่ถ้าเอาใจมาต่อรอง

ได้แต่มองอย่างเสียดาย
เมื่อเธอเดินจากไปกับเขา
ก็เพราะความอวดดีของใจเรา
วันนี้ต้องปวดร้าวก็สมควร
ได้แต่มองอย่างเจ็บช้ำ
เพียงแค่ง้อสักคำคงไม่ต้องปั่นป่วน
เพราะให้เจ้าตัวทิฐิมาก่อกวน
ต้องอกหักจนจวนจะขาดใจ

มองภาพเธอทีไร
หัวใจก็ไหวร้าว
ดวงตาแจ่มใสแวววาว
ยิ่งมองก็เหงาทุกครา
คิดถึงเหลือเกิน
ยามห่างเหินไม่เห็นหน้า
คนดี...แล้วเมื่อไหร่จะกลับมา
อยู่ใกล้ใจ....ใกล้ตาเหมือนเดิม

ขอให้มีเธออยู่ใกล้
คอยเป็นกำลังใจให้ชั้น
สิ่งอื่นๆคงไม่สำคัญ
เพราะมันจะตามมากับความห่วงใย
.....ของเธอ.....

เพราะเราไกลกันมาก
อยากฝากความรักให้เธอหมดใจตรงนี้
ได้รับแล้วช่วยตอบมาทางใจ
ฉันคนนี้จะได้ไม่มีความทรมาน

ฝากสายลม ดวงดาว
ส่งข่าวไปถึงเขาที่อยู่ไกล
ป่านนี้เขาอยู่ที่ไหน
สบายดีรึไม่ช่วยบอกที
ตัวฉันนั่งมองท้องฟ้า
ส่งภาษาทางใจไปถึงที่
ตรงไหนก็ได้ที่เธออยู่ดี
ฉันคนนี้จะรอเธอ

อยากให้เธอได้รับรู้
ว่าสิ่งที่เป็นอยู่ฉันเข้าใจทุกอย่าง
ความขัดแย้งในบางครั้งฉันจึงปล่อยวาง
เพราะไม่อยากให้เรื่องของเราเลือนลางห่างไกลเธอ
อาจมีบางครั้งที่รับไม่ได้
แต่ไม่เป็นไรฉันทำใจได้เสมอ
เพราะฉันคนนี้เป็นคนรักของเธอ
คนรักที่พร้อมเสมอที่จะรักและเข้าใจ

จากวันนั้นถึงวันนี้
ใจฉันยังมีแต่เธอเสมอ
ไม่ว่าฉันจะห่างไกลเธอ
แต่ก็มั่นใจว่าเธอจะคอยฉันตลอดเวลา


คิดถึงมากนะ
อยากพูดอยากถามไถ่
อยากเห็นหน้าจะทำยังไง
อยากอยู่ใกล้ๆตลอดเวลา
คิดถึงคนดี
ฉันคนนี้อยากไปหา
เพียงแค่ได้พบสบตา
ได้บอกว่ารักเธอก็พอใจ

ถ้าไม่เคยแคร์กัน
ก็อย่ามาผูกพันมากกว่านี้
น้อยใจที่ไม่ได้สิ่งดีๆ
จบบทบาทของเราสักที....เบื่อฝืนทน

เธอทำตัวเองนะ
จะมาว่าฉันใจร้ายได้ที่ไหน
ก็ใครล่ะทำซุกซนเรื่องหัวใจ
มันก็สมควรเเล้วไง...ที่เธอจะมีใครๆ...ที่ไม่ใช่ฉัน

ก่อนจะไป...
ขอร้องได้ไหมคนดี
หันมามองฉันคนนี้
ว่ามีอะไรในสองตา
อยากจะขอร้อง...
ถึงแม้เธอจะมองว่าไร้ค่า
ลองตรึกตรองสิ่งที่ผ่านมา
มีใครรักเธอมากกว่าฉันบ้าง...คนดี
เพราะหัวใจบอบช้ำนักหนา
คุณค่าในตัวเธอจึงหดหาย
ความรักที่มีให้เธอจะเป็นจะตาย
สุดท้ายเหลือไว้เพียงความชิงชัง

เธอคิดว่าไม่จำเป็นน่ะเหรอ..กับคำหวาน
...ไม่จำเป็นต้องมาพบพานกันก็ได้...
แล้วความรักของเธอเป็นเช่นไร
สิ่งใดที่เธอเห็นว่าสำคัญ
...คำว่ารักของเธอที่นี้...
คือทำตัวเฉยๆเหมือนไม่มีฉันอยู่อย่างนั้น
แล้วเราจะเป็นคนรักได้อย่างไรกัน
ในเมื่อความผูกพัน...นั้นไม่มี

ใจเจ็บมากแล้ว
พอแล้วกับการร้องไห้
พอแล้วกับการเศร้าเสียใจ
พอแล้วที่ต้องทนกับคนใจร้ายอย่างเธอ

ห่วงใยมากนะ
ร้าวรอนเพราะเธอรู้มากไหม
เธอคิดจะจากฉันไปไกล
เห็นใจกันบ้างไดไหมอย่าจากกัน
ขอร้องเถอะนะคนดี
ได้โปรดอย่าทำอย่างนี้กับฉัน
วันเวลา ความรัก ความผูกพัน
มันไม่สำคัญกับเธอ...บ้างหรือไร

จะบอกยังไง...
กับความรู้สึกต่อเธอคนนี้
อยากสื่อความหมายจะทำอย่างไรดี
ต้องใช้กี่คำซึ้งให้กินใจ
เพราะไม่ใช่คนช่างเจรจา
จะมีเพียงแค่สายตาบอกความหมาย
ใช่คนอ่อนหวานแต่อย่างใด
แต่ก็มีความจริงใจ...ที่มั่นคง

รักมั่นคงจากฉัน
มีความสำคัญบ้างไหม
ทั้งทีฉันทุ่มเทให้ทั้งใจ
แต่เธอทำได้...แค่เชยชา
เฝ้ารออยู่ทุกวัน
เผื่อเธอจะหันมามองแม้หางตา
หัวใจก็อ่อนล้าใกล้หมดแรง
...ไปทุกวัน...

เพราะมีเธออยู่ใกล้...
เป็นกำลังใจให้ฉัน
ผลักดันความรักที่มีต่อกัน
ให้ก้าวหน้าไปกับวันที่งดงาม
ขอบคุณที่ดูแล...
ขอบคุณที่คอยแคร์ไถ่ถาม
มีเธอห่วงใยคอยติดตาม
อยู่เคียงค้างทุกโมงยามก็อุ่นใจ


น้ำตาไหลริน
ชาชินกับความอ่อนไหว
นานแล้วนะที่เธอไกล
นานเหลือเกินที่ความห่วงใยไม่เคยมี
เธอหายไปพร้อมระยะทาง
สิ่งที่เธอสร้างลืมแล้วหรือนี้
วันเวลาของสองเราเป็นปีๆ
ค่อยๆหายไปในทันที...เมื่อเธอไกล

อาจจะผิดหวัง...เสียใจ
อาจต้องร้องไห้ออกมา
แต่ยังหวังว่า...กาลเวลา
จะเป็นยารักษา
...หัวใจให้กลับคืน...

เธออยู่สึกอย่างไรบ้าง
เมื่ออยู่ห่างไกลกันขนาดนี้
ยังรักฉันเหมือนเดิมรึปล่าวนะคนดี
ส่วนความรู้สึกของฉันในตอนนี้ยังคงรักเธอคนดี
...ไม่เปลี่ยนแปลง...

เมื่อคิดถึงความไกล
ก็กลัวว่าความห่วงใยจะไปไม่ถึง
กลัวว่าความไกลจะพรากความลึกซึ้ง
กลัวว่าฉันที่เป็นที่หนึ่งจะไม่เป็นอีกต่อไป
อีกนานไหมกว่าเธอจะมาหา
กาลเวลาจะพรากเธอนานแค่ไหน
สัญญากับฉันด้วยหัวใจได้ไหมว่าเธอจะไม่เปลี่ยนไป