เล่ห์รัก...ลวงใจ

ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่6

                          "คุณก้องค่ะ  ตื่นเถอะค่ะ  เช้าแล้วนะค่ะ"            พีรญาเดินมาปลุกก้องภพอย่างกล้าๆกลัวๆ  เพราะกลัวว่าจะโดนเหมือนอีก    เมื่อคืนพรีญาไปนอนเป็นเพื่อนทอไหมยังตกใจ ที่โดนลวนลามอย่างนั้น  ตอนกลางคืนทอไหมนอนผวาทั้งคืน ทำให้พีรญาต้องนอนกอดทั้งคืน    เหตุการณ์นี้ทำให้ทอไหมเข็ดกับการเที่ยวกลางคืนเลยทีเดียว

                "อือ  ใครมาปลุกว่ะ  คนจะนอน"               ก้องภพสบถออกมาอย่างหัวเสีย   เขาไม่ชอบให้ใครมาปลุกเวลานอนเลย   แต่พอลืมตามาเห็นหน้าของพีรญา  ก็นึกอยากจะแกล้งคนมาปลุกซะหน่อย  

                "ตื่นเถอะค่ะ  วันนี้คุณไหมทำอาหารเองเลยนะคะ"        พีรญาขยับเข้าไปใกล้ก้องภพมากขึ้น    ทำให้ก้องภพรวบตัวของพีรญามานอนที่เตียงด้วยกันจนได้

              
                "ว้ายย  คุณก้อง"              พีรญาร้องออกมาอย่างตกใจที่อยู่ๆก็โดนก้องภพรวบตัวจนเธอขึ้นมานอนเตียงเดียวกับเขา

               " ต้องทำโทษคนปลุก"                        ก้องภพไซร้ซอกคอขาวๆของพีรญาอย่างเบาหวิวทำเอาพีรญาต้องหลับตาเพราะความหวาบหวิวเลยทีเดียว  อีกใจก็กลัวเหลือเกินว่าจะโดนแบบครั้งที่ผ่านมา   กลัวว่ามันจะหยุดลงแค่นั้น  กลัวจริงๆ

                "คุณ ก้อง พอเถอะค่ะ  ไปอาบน้ำแล้วก็ลงไปทานข้าวเถอะค่ะ   คุณไหมรออยู่นะค่ะ"                    พีรญาพยายามบิดตัวออกมาเล็กน้อย

                
                "เดี๋ยวค่อยลงไม่ได้เหรอ"     ก้องภพพยายามต่อรอง     เพราะตอนนี้เขาเองอดใจไม่ไหวแล้ว  ยิ่งเมื่อได้เห็นน้าสวยๆ  กลิ่นตัวหอมๆของพีรญาก็ยิ่งอดใจไม่ไหว

                "ไม่ได้ค่ะ  ลุกเถอะนะค่ะ  คุณไหมรออยู่"          พีรญาอ้อนวอน  เมื่อเห็นคนดื้อไม่ยอมลุกจากที่นอนซะที

                
                "ลุกก็ได้  แต่แพรวต้องหอมแก้มก่อนนะ"              ก้องภพทำแก้มป่องๆให้พีรญา

                'ฟอด'    พีรญาหอมแก้มก้องภพฟอดใหญ่ก่อนจะรีบวิ่งออกมาจากห้อง   เพราะความอาย

'นังแพรวบ้าเอ้ย  นี่ฉันเป็นอะไรไปเนี่ย  ทำไมรู้สึกหน้าร้อนๆบอกไม่ถูก  แล้วไอ้ยิ้มเนี่ย  ก็หุบลงไม่ได้ซักที  ฮ่าๆ สงสัยฉันต้องเป็นบ้าแน่ๆ'                พีรญาสะบัดความคิดของตัวเอง  แล้วลงไปช่วยทอไหมทำอาหารข้างล่าง

                "ฮ่าๆ  น่ารักเป็นบ้าเลย  ทำไมเมียฉันน่ารักขนาดนี้เนี่ย  ฮ่าๆ"   ก้องภพยืนอาบน้ำไปก็หัวเราะไป

                


               "อร่อยมั้ยค่ะ  ฝีมือไหมเอง"               ทอไหมถามก้องภพที่เริ่มกินข้าวต้มทะเลที่เธอทำ 

"อร่อยจ๊ะ  ฝีมือไหมอร่อยอยู่แล้ว  สงสัยไหมต้องสอนให้แพรวเขาหน่อยนะ     รายนี้ทำอะไรไม่เป็นซักอย่าง"                      ก้องภพไม่วายหันมาแซวคนที่ก้มหน้าก้มตากินอย่างเอร็ดอร่อย   ไม่รู้ทำไมฝีมือคนอื่นๆเขาถึงอร่อยกันอย่างนี้  ไม่เห็นเหมือนเธอเลย   ไม่ว่าจะทำอะไรก็ไม่อร่อยเอาซะเลย  ขนาดต้มมาม่ายังไม่อร่อยเลย 

"กริ้งๆๆ"            เสียงโทรศัพท์ในบ้านแผดเสียงขึ้น      ทำให้พีรญาที่นั่งอยู่ลุกขึ้นไปรับ

                "ฮัลโหล"               พีรญาส่งเสียงไป

                
               "ฮัลโหล  คุณแพรวใช่มั้ยค่ะ  นี่แม่นมอิ่มเองนะค่ะ    เกิดเรื่องใหญ่แล้วค่ะ   พี่สาวของคุณแพรว  รถคว่ำคะ    ตอนนี้นอนอยู่ที่โรงพยาบาล"             แม่นมอิ่มพูดจบ   โทรศัพท์ในมือของพีรญาก็ร่วงลงมาที่พื้นทันที

                
                 'เคร้ง'        "พี่พิม  ฮื่อ"                        พีรญาร้องไห้ออกมา  ทำให้ก้องภพรีบวิ่งเข้ามาดูพร้อมกับทอไหม

                "แพรว  เกิดอะไรขึ้น  แพรว"          ก้องภพเขย่าตัวให้พีรญาพูดกับตัวเอง

                
               "พี่พิมค่ะ   ฮื่อ   พี่พิมรถคว่ำ   ตอนนี้อยู่ที่โรงพยาบาล"                  พีรญากอดก้องภพไว้แน่นเหมือนหาที่พึ่ง    ไม่รู้ว่าพิมตาจะเป็นอะไรมากมั้ย   จะเจ็บมากหรือเปล่า                พีรญาคิดไปต่างๆนานา

                "ใจเย็นๆนะ  เดี๋ยวเราจะไปหาพี่สาวแพรวเดี๋ยวนี้และ"                   ก้องภพพูดจบก็จัดการวิ่งขึ้นไปเก็บของ  พีรญานั่งนิ่งทำอะไรไม่ได้   เพราะความที่เป็นห่วงพี่สาว    เธอเหลือพี่สาวอยู่คนเดี๋ยว   ถ้าพี่สาวเธอเป็นอะไรไปแล้วเธอจะอยู่ยังไง

                ก้องภพพาพีรญาที่เอาแต่ร้องไห้  ขับรถกลับเข้ามาในกรุงเทพ    ตลอดทางพีรญาเอาแต่นั่งนิ่ง  น้ำตาไหลออกมาไม่ขาดสาย   ขนาดเขาและทอไหมช่วยกันปลอบ  พีรญาก็ยังไม่หยุดร้องไห้

                เมื่อรถจอดปุ๊บ   พีรญาก็รีบวิ่งเข้าไปในโรงพยาบาลทันที   โดยที่ไม่รอก้องภพและทอไหม     พีรญารีบวิ่งไปถามประชาสัมพันธ์ก็รู้ว่าพี่สาวเธออยู่ห้องไหน   และก็รีบขึ้นไปหาทันที

                "พี่พิม คะ"                พีรญาเปิดประตูห้องเข้ามาก็เห็นพิมตานอนให้น้ำเกลืออยู่          ใบหน้าซีดเซียวมาก   ตามเนื้อตัวมีรอยถลอกเล็กน้อย

                
               "พี่พิมคะ  พี่พิม ไม่เป็นอะไรมากใช่มั้ยคะ"     พีรญาถามพี่สาวที่นอนอยู่

                "ไม่เป็นไรมากหรอก  แพรว  ไม่ต้องเป็นห่วง    ฮื่อ  พี่ดีใจที่เขายังอยู่กับพี่   ฮื่อ"                พิมตาเอามือลูบท้องด้วยความรัก  พอหมอบอกว่าเด็กยังอยู่กับเธอ   มันเหมือนของขวัญชิ้นใหญ่ที่เธอได้รับจากคนบนฟ้าเลยทีเดียว

                "จริงๆเหรอค่ะ  ดีจังเลยนะค่ะ    ต่อไปนี้พี่พิมก็ดูแลเขาให้ดีนะคะ"                         พีรญาดีใจเช่นกันที่รู้ว่าหลานตัวน้อยๆยังมีชีวิตอยู่

                
                "เป็นอะไรมากรึป่าวครับคุณพิม"                         ก้องภพและทอไหมเดินตามเข้ามาที่หลัง  เอ่ยขึ้นเมื่อเข้ามาในห้อง

                
                  "ไม่เป็นอะไรมากค่ะ  ขอบคุณนะค่ะ"                   พิมตาเอ่ยขอบคุณจากใจจริง   ทั้งที่ความจริงก็รู้สึกละอาย  ที่ทำให้พีรญาต้องมาแต่งงานกับก้องภพ  เธออยากจะช่วยน้องสาวของเธอจริงๆ  ไม่อยากให้พีรญาต้องทนแต่งงานกับคนที่ไม่ได้รัก            

                "คุณก้องค่ะ  พิมขอคุยอะไรด้วยหน่อยนะค่ะ"                     แพรวออกไปรอข้างนอกนะ  เชิญคุณด้วยนะค่ะ                      อยู่ๆพิมตาก็พูดขึ้น   เธอไม่อยากให้น้องสาวอยู่ต่อไปโดยไม่มีความสุข  เธอเลยตัดสินใจจะพูดกับก้องภพให้รู้เรื่อง       พีรญาและทอไหมต้องเดินออกไปรอข้างนอกตามคำพูดของพิมตา

               " มีอะไรเหรอครับ"                    ก้องภพเอ่ยขึ้น

"ปล่อยแพรวไปได้มั้ยค่ะ"        คำพูดของพิมตา เหมือนไม้ที่ตีลงมาที่หัวเขาอย่างแรง

"คุณพิมว่าอะไรนะครับ"            ก้องภพถามย้ำอีกที  เพราะคิดว่าตัวเองอาจจะฟังผิดไป

                "คุณรักแพรวมากมั้ยค่ะ   มากพอที่จะให้อภัยเวลาที่เธอทำผิดได้มั้ยค่ะ"                     พิมตาถามก้องภพที่ตอนนี้นั่งนิ่งไม่ขยับ 

                "รักครับรักมาก  และคิดว่าผมคงอภัยให้เธอได้ถ้าเธอทำผิด   คุณพิมไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ    ผมขอตัวกลับก่อนนะครับ "                     ก้องภพพูดจบก็ลุกขึ้นเดินออกจากห้องทันที      ก้องภพเดินออกมาก็เจอพีรญานั่งอยู่กับทอไหม    ก้องภพเข้าไปกระฉากพีรญาให้ออกไปจากโรงพยาบาลทันที   

                "ไหมเดี๋ยวไหมนั่งรถแท็กซี่กลับบ้านไปก่อนนะ  พี่กับพี่แพรวต้องรีบไปทำธุระ"                     ก้องภพพูดจบก็ขับรถออกไปทันที  ทิ้งให้ทอไหมยืนงงอยู่ตรงนั้น

                ในใจของก้องภพว้าวุ่นจนบอกไม่ถูก  เพราะไม่คิดว่าพิมตาจะกล้าพูดแบบนั้นออกมา   จะให้เขาปล่อยพีรญาไปได้ยังไงในเมื่อเขารักเธอมากซะขนาดนี้     แต่ไม่รู้ว่าเธอจะรักเขาบ้างมั้ยเท่านั้นเอง

                "คุณก้องเป็นอะไรไปรึเปล่าค่ะ"                พีรญาถามอย่างกล้าๆกลัว  เพราะตอนนี้ก้องภพดูน่ากลัวมาก  ไม่รู้ว่าเขาเป็นอะไรขึ้นมา    ทั้งๆที่ทุกอย่างมันเริ่มดีขึ้นแล้ว  แต่ทำไมวันนี้ถึงเป็นแบบนี้ก็ไม่รู้

                "ไม่ได้เป็นอะไร"                 ก้องภพตอบกลับมาด้วยเสียงเรียบเฉยแต่แฝงไปด้วยความน่ากลัว      ก้องภพเร่งความเร็วขึ้นเรื่อยๆ  ทำให้พีรญานั่งเกร็งเลยทีเดียว

                "คุณก้องค่ะ  จะพาแพรวไปไหนเหรอค่ะ"                      พีรญาไม่เข้าเลยจริงๆว่าอยู่ๆก้องภพเป็นอะไรไป

                
               "ผมจะพาแพรวไปที่บ้านของแพรว   เรามีเรื่องต้องคุยกัน"                      ก้องภพอยากจะเคลียร์เรื่องทุกอย่างให้มันจบซักที    ถ้าพีรญาไม่รักเขาก็เลิกกัน  ก็เท่านั้นเอง    ขอแค่ให้มันเข้าที่เข้าทางซักที   ทนไม่ไหวแล้วกับความรู้สึกแบบนี้