เล่ห์รัก...ลวงใจ

ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่5

              "ปังๆๆ      เป็นประตูห้องน้ำเดี๋ยวนี้นะแพรว"               ก้องภพทุบประตูห้องน้ำเสียงดัง เมื่อพีรญาเข้าไปนานและไม่ยอมออกมาซักที      อารมณ์ที่ถูกปลุกขึ้นมา  ทำให้เขารู้ว่าตอนที่แกล้งเธอมันเป็นยังไง   มันรู้สึกทรมานอย่างบอกไม่ถูก   ถ้าใครไม่โดนก็คงไม่เข้าใจ

"ปังๆ  แพรวผมบอกให้เปิด  ไม่อย่างงั้นผมจะพังเข้าไปนะ"     ก้องภพพูดจบก็กระแทกตัวไปที่ประตูสองสามที   ทำให้พีรญาที่อยู่ข้างใน  เริ่มกลัวขึ้นมา   ถ้าเขาพังเข้ามาจริงๆ  ละเรื่องใหญ่  เพราะเขาคงจะเล่นงานเธอหนักแน่ๆ

                "พอแล้วค่ะ แพรวจะออกไปเดี๋ยวนี้และ"                 พีรญาจำเป็นต้องเป็นประตูออกมา  เธอสวมชุดคลุมอาบน้ำออกมาด้วย   เพื่อปกปิดชุดโป๊ของเธอ

                "ออกมารับผิดชอบที่เธอทำไว้เลยนะ"               ก้องภพเดินไปรวบตัวเธอให้เข้ามาอยู่ในอ้อมกอด  แล้วก็บรรงจงหอมแก้มขาวๆของเธอฟอดใหญ่   ริมฝีปากหนาประกบลงมาที่เรียวปากบางๆอย่างเผ็ดร้อน   มือไม้ของเข้าเริ่มลูบไปตามเรียวขาของเธอ   สัมผัสนี้  ทำให้พีรญาแทบจะยืนไม่อยู่    จิตใจล่องลอยไม่รู้มันอยู่ซะทีไหน 

เขาพาเธอไปที่เตียงเมื่อไหร่ก็ไม่รู้  มารู้อีกที หลังก็สัมผัสที่นอนแล้ว      มือของเขาเริ่มปลดเสื้อคลุมที่เธอใส่ออก  ตอนนี้อารมณ์ทุกอย่างของเขาและเธอไปไกลจนหยุดไม่ได้แล้ว      เมื่อเธอสบตาไปที่เขา  แววตานั้นมันมีแต่ความต้องการ   เธอหวังเพียงแต่ว่า เธอจะไม่ถูกแกล้งแบบครั้งที่ผ่านมาอีก

มือหนาลูบไล้ไปที่เนินอกอวบๆที่มันโผล่ออกมาจากชุดเดรสที่เธอใส่         สัมผัสนี้  มันช่างวาบหวิวสำหรับเธอนัก        เรียวลิ้นอุ่นๆก็สอดเข้าควานหาความหวามไหวในปากของเธอ  ลิ้นอุ่นๆตวัดไปมา สร้างความหวาบหวามดีนักเชียว   "อือ  อืม"     เสียงครางเบาๆหลุดออกมาโดยไม่ตั้งใจ

เขาเริ่มไซร้ลงมาที่ซอกคอ  ฝังจมูกสูดดมกลิ่นหอมของเธออยู่นาน  เธอได้แต่หลับตา  ไม่สามารถลืมตาขึ้นมาได้  ไม่รู้ทำไมสัมผัสของเขามันช่างเร่าร้อนขนาดนี้           มือหนาของเขาเริ่มเลิกกระโปรงขึ้นมา เผยให้เห็นบราตัวจิ๋วที่ปกปิดสิ่งสำคัญอยู่    เขาลูบไล้มันเบาๆสร้างความเสียวสะท้านให้เธอเป็นอย่างมาก

เขาเองก็ลืมหมดสิ้นแล้วว่าเคยแค้นเคืองเธอเรื่องอะไร  เพราะตอนนี้มีแต่ความต้องการ  ต้องการสัมผัสเธอไปทุกๆที่  ไม่รู้ทำไมเธอถึงหอมหวานซะขนาดนี้     เขาเริ่มถอดชุดของเธอที่เกะกะออก  มือของเขาเริ่มรูดซิปที่ละน้อยซึ่งเธอเอง ก็ไม่ได้ขัดขืนแต่อย่างใด

"กรี้งๆๆ   กรี้งๆๆ"   เสียงโทรศัพท์ในห้องดังขึ้น ทำให้เขาและเธอต้องหยุดชะงัก   เธอมองหน้าเขาเหมือนจะขอรับโทรศัพท์   เขามองหน้าเธอเล็กน้อย  ก็จะตัดสินใจพยักหน้าให้เธอรับ   ทั้งที่ในใจแทบอยากจะพังโทรศัพท์ทิ้งซะ  ไม่รู้ทำไมมันถึงต้องมาดังตอนนี้ด้วยก็ไม่รู้

                "ฮัลโหล'            พีรญารับโทรศัพท์ด้วยน้ำเสียงสั่นๆ  เพราะยังตื่นเต้นกับเรื่องที่เกิดขึ้นไม่หาย

"แพรว   แกลงมาข้างล่างด่วนเลยนะ    ฉันกับเพื่อนใหม่มีเรื่องอ่ะ"                 รับขวัญพูดจบก็วางสายไปซะดื้อๆ  ทำเอาพีรญางงเลยทีเดียว    ก่อนจะรวบรวมความกล้าพูดกับก้องภพ  ที่ตอนนี้ทำหน้าเรียบเฉยอยู่  ไม่รู้ว่าเขากำลังคิดอะไร

"คุณก้อง  เราลงไปข้างล่างกันเถอะค่ะ  ขวัญมีเรื่อง"         พีรญาหันไปบอกก้องภพก่อนที่จะลุกขึ้นไปแต่งตัวใหม่ให้เรียบร้อยกว่านี้  แต่ก็ถูกก้องภพรวบตัวเข้ามากอดเสียก่อน

"แพรวไม่ลงไปไม่ได้เหรอ"                      ก้องภพต่อลอง   ถึงแม้รู้ว่ามันไม่มีประโยชน์ก็ตาม  ไม่รู้ทำไมเขาถึงลืมเรื่องที่เธอทำไปซะหมด   ตอนนี้เขากลับมาเป็นคนเดิมเหมือนเมื่อก่อนแต่งงาน  เขาอ่อนโยน จนเธอรู้สึกได้

"ไม่ได้หรอกค่ะ  คุณก้อง ขวัญยิ่งเป็นคนใจร้อนอยู่"                        พีรญารู้นิสัยเพื่อนดี  จึงอยากลงไปให้เร็วที่สุด   เพราะไม่อย่างนั้นต้องเกิดเรื่องใหญ่แน่ๆ

"หอมแก้มผมก่อนสิ  แล้วจะให้ลงไป"                    ก้องภพทำน้ำเสียงอ้อนเหมือนเด็ก   มันทำให้พีรญาใจอ่อนยวบยาบเลยทีเดียว

"ฟอดดด"                   เธอหอมแก้มเขาฟอดใหญ่  ให้สมกับที่ขอร้อง        ไม่รู้ทำไมเธอถึงรู้สึกว่าเริ่มผูกพันกับเขาทั้งที่เขาไม่ค่อยจะดีกับเธอซักเท่าไหร่หลังจากที่แต่งงานกันมา

ทั้งคู่พากันลงมาจากห้อง  ตลอดทางก้องภพจับมือเธอไว้ตลอด  เหมือนกลัวว่าเธอจะหายไปอย่างนั้นแหละ  

 พอทั้งคู่ลงไปที่บราข้างล่าง  ก็เห็นรับขวัญยืนอยู่กับทอไหมที่หน้าประตู   พีรญาแปลกใจมากที่เห็นเพื่อนรักอยู่กับทอไหม  เพราะนิสัยของทั้งคู่ไม่น่าจะมารู้จักกันได้

"เกิดเรื่องอะไรเหรอขวัญ  แล้วนี่แกรู้จักคุณไหมได้ไงอ่ะ"               พีรญาถามด้วยความสงสัย     ทอไหมเองพอเห็นก้องภพเดินมาด้วย  ก็เข้าไปเกาะแขนทันที    พร้อมกับร้องไห้ออกมาอย่างสุดกลั้น

                  "ก็ฉันเห็นน้องเขานั่งคนเดียวก็เลยเรียกให้มานั่งด้วยกัน  แต่อยู่ๆก็มีผู้ชายกลุ่มนึง  มันเดินมาคุย  แล้วก็นั่งที่โต๊ะ  ฉันก็ไม่ได้ว่าอะไร  เพราะเห็นว่าที่นั่งไม่ค่อยจะมี  แต่ไอ้พวกนั้นมันลวมลามน้องเขาอ่ะ"                  รับขวัญเล่าให้พีรญาฟัง                 พีรญาเห็นทอไหมกอดพี่ชายแล้วร้องไห้ก็อดสงสารไม่ได้

"พวกมันอยู่ไหน  คุณขวัญ"            ก้องภพคำรามออกมาอย่างน่ากลัว     เขาเองก็รักน้องเป็นที่หนึ่ง  ถึงจะไม่ใช่น้องที่คลานตามกันมาก็เถอะ   แต่ใครก็จะมารังแกไม่ได้

                  "อยู่นั้นค่ะ"     รับขวัญชี้ไปที่กลุ่มพวกผู้ชายที่ยืนกันอยู่สามสี่คน        ก้องภพเห็นก็รีบปรี่เข้าไปหาคนกลุ่มนั้นทันที                 พีรญาเห็นก้องภพเดินไปก็ได้แต่วิ่งตาม  เพราะกลัวจะมีเรื่องใหญ่โต

"ไอ้เลวพวกมึงทำอะไรน้องสาวกู"      ก้องภพปรี่เข้าไปชกชายคนหนึ่งในกลุ่มนั้น   เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าใครเป็นคนทำ  แต่พวกมันต้องโดนกันหมดนั่แหละ

                   "พลั่วว       ตุบ   ตับ"         เสียงคนต่อสู้กันดังขึ้น   ก้องภพรูปร่างสูงใหญ่เป็นต่ออยู่แล้ว  ที่สำคัญแรงรักน้องสาวมันทำให้เขาจัดการไอ้พวกนั้นลงไปนอนหมอบอยู่ที่พิ้น   ส่วนตัวก้องภพเอง  ก็มีปากแตกเล็กน้อย  

"คุณก้องเป็นไงบ้างค่ะ"       พีรญารีบวิ่งเข้าไปเมื่อก้องภพจัดการพวกนั้นเสร็จแล้ว      

"ไม่เป็นไร  แค่ปากแตก "               ก้องภพยืนหอบอยู่  ก่อนจะจับไปที่ปากที่เลือดซึมออกมา

"ไหนดูสิ   เจ็บมากมั้ยค่ะ"           พีรญาจับที่ริมฝีปากของเขา   เธอเป็นห่วงเขามาก  ซึ่งเขาก็รับรู้ได้

"ไม่เจ็บเท่าคนที่โดนหมาไล่รถจักรยานล้มหรอก  ฮ่าๆๆ  อุ้ย  ซีดส์"               ก้องภพขุดเรื่องไม่กี่วันก่อนมาพูด  ทำเอา  พีรญาหน้าตูมเลยทีเดียว

                       แล้วอะไรก็เริ่มดีขึ้น  ทอไหมเองก็มองพีรญาดีขึ้น   ก้องภพก็เริ่มกลับมาอ่อนโยนอีกครั้ง     แต่ไม่รู้ว่าเขาจะเปลี่ยนไปอีกรึเปล่า  พีรญาได้แต่ภาวนาว่าขอให้เขาเป็นอย่างนี้ตลอดไป












++++++++++++++คอมเมนท์เป็นกำลังใจหน่อยนะค่ะ