++^^มีกลอนมาฝาก^^++

เนื้อเรื่อง

บอกตัวเองว่าไม่คิดถึง
แต่ใจมันทะลึ่งคิดถึงเธอจนได้
ยังไม่รู้สินะยังไม่แน่ใจ
ว่าเพราะอะไรทำให้คิดถึงเธอ
จะเป็นเพราะรักหรือป่าวนะ
หรืออาจเป็นเพราะความชิดใกล้
ตอนนี้ละจะต้องศึกษาเจ้าหัวใจ
ว่าเพราะ?ทำไมคิดถึงแต่เธอ

มือขยับ จับบรรจงตรง ที่หมาย
น้องว่าอาย กลัวเจ็บจึงขัดขืน
น้องไม่เคย พี่ยังทำสุดกล้ำกลืน
น้องยังตื่น บอกพี่เบา เขายังกลัว
พุ่งกระฉูดน่าสยอง นองด้วยเลือด
ช่างดุเดือดเสียงครางดังไปทั่ว
โธ่น้องเจ็บ น้องปวด ไปทั้งตัว
มาบีบมั่ว สิวหัวช้าง ข้างแก้มเรา


ค่อย ๆ พี่ ยกเบา ๆ เขาจะตื่น
เดี๋ยวห้องอื่นได้ยินจะสิ้นหวัง
ค่อยๆ เอา ค่อยๆ เข้าๆ พี่ระวัง
เสียงเตียงดัง ลูกๆ ตื่น อดพอดี

ระทึกใจใครวะ เสียงน่าลุ้น
ทำว้าวุ่นดื่นดึก คึกเต็มที่
โอ้ที่แท้ ข้างห้องเรา เก็บของยกทีวี
แอบย้ายหนีค่าเช่าเท่านั้นเอง


ใต้แสงไฟ เราสองต้องใกล้ชิด
แนบสนิท ชิดแนบแน่น ทั้งแขนขา
กอดอัดรัด ฟัดเหวี่ยงอยู่ทุกครา
ใช้แล้วติด เป็นหนักหนา หมอนข้างเรา


มีหญิงสาว กับชายหนุ่ม อยู่ในห้อง
สองต่อสอง ชายจับแท่ง แกว่งให้สั่น
ชายสั่งหญิง ให้อม ในปากพลัน
หญิงดื้อรั้น ชายเร่งเร้า ด้วยอารมณ์
จับโคนไว้ เอาปลายแหย่ ให้เข้าปาก
หญิงกระดาก หุบปากนิ่ง เอาหน้าก้ม
ชายก็บ่น เหตุผลใด ถึงไม่อม
ต้องขู่ข่ม ให้หายดื้อ กันหรือไร
พูดดีดี ก็ไม่ฟัง ต้องบังคับ เอามือจับ
ปากให้อ้า คว้าแท่งใส่ ใช้ปากอม
เธอไม่เคย เลยหรือไง นี่ปรอท...วัดไข้ หมอให้อม