รักสุดท้ายของนายเพลย์บอย. - นิยาย รักสุดท้ายของนายเพลย์บอย. : Dek-D.com - Writer
×

    รักสุดท้ายของนายเพลย์บอย.

    เรื่องราวความรักของเพลย์บอยหนุ่มหล่อพ่อรวยและสาวสวยหมวยแฟบที่ถูกทางบ้านตัดเงินเดือน จากเจ้านายมั้งสู่เจ้าของหัวใจ รักนี้จะเป็นรักสุดท้ายของเขาหรือไม่ ให้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์

    ผู้เข้าชมรวม

    223

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    1

    ผู้เข้าชมรวม


    223

    ความคิดเห็น


    0

    คนติดตาม


    5
    จำนวนตอน :  19 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  20 ต.ค. 67 / 10:50 น.
    loading
    กำลังโหลด...
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    จะว่าไป...มานอนที่ห้องยัยบะหมี่มาเป็นเดือนแล้ว แต่ดันมีชุดนอนแค่ชุดเดียว เอ๊ะ!! หรือว่าฉันจะยืมของยัยบะหมี่ใส่ก่อนดีนะ 

    ขณะที่ฉันกำลังคิดอยู่นั้นสายตาอันแหลมคมของฉันก็เหลือบไปเห็นร้านขายชุดนอนร้านหนึ่ง แต่ละตัวนี่เซ็กซี่มากๆ เหมาะกับสาวฮอตแบบฉันจริงๆ 

    “ตัวนี้มีสีแดงไหมครับ”

    ฉันหันไปตามต้นเสียงเห็นผู้ชายคนหนึ่งชูชุดนอนสีม่วงลายเสือดาวแล้วหันไปถามพนักงาน เฮ้อ!! ที่แท้ก็เป็นผู้ชายสีม่วงนี่เอง หน้าตาก็ดี ไม่น่าเป็นเกย์เลย 

    แล้วอยู่ๆ หมอนั่นก็เหลือบมาทางฉัน ทำหน้าอย่างกับว่าฉันเคยเมาปลิ้น แล้วเดินไปจูบเขายังไงยังงั้น...

    “เธอ!!!” 

    “จำฉันไม่ได้หรือไง” 

    “เราเคยเจอกันด้วยเหรอ”

    “ท่าทางเธอจะจำไม่ได้จริงๆ แฮะ ก็วันนั้นที่เธอเมาปลิ้นแล้วมาจูบฉันไง” 

    “ฮะ!” ฉันเนี่ยนะจะทำเรื่องอุบาทว์แบบนั้น ไม่มีทาง!! 

    “นี่ค่ะ” พนักงานคนเดิมส่งชุดนอนสีแดงลายเสือดาวให้หมอนั่น ขัดการสนทนาของฉันกับอีตาเกย์นี่

    “เอ่อ...ขอเป็นไซส์เอสนะครับ แล้วก็เอาจีสตริงเข้าชุดมาด้วย อ้อ...อย่าลืม ห่อด้วยนะครับ” ซื้อให้ตัวเองแล้วจะห่อทำไมไม่ทราบยะ ที่สำคัญใส่จีสตริงซะด้วยขนาดฉันเป็นผู้หญิงยังไม่กล้าใส่เลย....ไม่อยากจะนึกภาพ 

     “พี่คะ เอาแบบนี้ไซส์เอสเอสตัวนึงนะคะ” แน่นอนว่าฉันไม่มีทางยอมโดนหมอนั่นดูถูกแน่ๆ เชอะ!!

    แต่หมอนั่นกลับจ้องมาที่ฉันแล้วพูดออกมาว่า... 

    “เธอจะซื้อไปฝากใคร” กรี๊ดดดด!!! มารยาทน่ะ ไม่มีหรือไงยะ 

    “นายคงไม่รู้สินะว่าฉันน่ะซ่อนรูป”

     “ท่าทางจะซ่อนไว้เยอะนะ” พูดจบอีตาบ้านั่นก็ทำหน้ากวนประสาทตามแบบฉบับของเขา 

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    นักเขียนเปิดให้แสดงความคิดเห็น “เฉพาะสมาชิก” เท่านั้น