เรื่องรัก เมื่อวานซืน - นิยาย เรื่องรัก เมื่อวานซืน : Dek-D.com - Writer
×

    เรื่องรัก เมื่อวานซืน

    เรื่องของหญิงสาวตกหลุมรักชายแปลกหน้าในนาทีเเรกที่เห็นหน้า เธอจะทำอย่างไรเมื่อความรักพอกพูนในวันที่เขากำลังเเต่งงาน 3 เดือนที่เธอต้องทำให้เขาถอนคำสัญญาในวันวานเพื่อปลดปล่อยเธอจากพันธการแห่งความรัก

    ผู้เข้าชมรวม

    131

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    4

    ผู้เข้าชมรวม


    131

    ความคิดเห็น


    0

    คนติดตาม


    0
    จำนวนตอน :  0 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  1 ก.ย. 66 / 17:57 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    อีกครั้งที่ระบบประสาททุกส่วนบอกว่ามีบางอย่างกำลังจับตามองที่ฉัน

    ตั้งแต่วินาทีที่ฉันได้รับข่าวว่าตัวเองต้องระหกจากมหานครอันเต็มไปด้วยความศิวิไลซ์ของวัตถุ แต่จิตใจคนกลับตกต่ำลงเรื่อยๆ สู่ดินแดนล้านนาอันเย็นฉ่ำด้วยมวลหมู่ไม้ (ฉันวาดฝันไว้อย่างนั้น) ฉันก็รับรู้ถึงอำนาจประหลาดที่กำลังรอฉันอยู่ที่นี่

    ก้าวแรกที่ฉันวางเท้าลงบนแผ่นดินเชียงใหม่ อำนาจลึกลับที่รอฉันอยู่ก็ได้เปิดเผยออกมาความจริงและอ้าแขนรับฉันเข้าสู่อ้อมกอดอย่างอบอุ่น กลิ่นหอมอ่อนๆของดอกไม้ยามเช้า หมอกบางๆที่เอื้อมมือคว้าได้ไม่ยาก ทำให้ฉันตกหลุมรักอย่างถอนตัวไม่ขึ้น

    และความหลงก็คือความหลง ฉันใช้ชีวิตอยู่ที่เชียงใหม่มานานกว่า 1 ปี อำนาจลึกลับที่ว่าก็ยังติดตามฉันไปทุกที่ แม้ยามที่ดวงตะวันอยู่เหนือศีรษะ หรือที่ที่ปราศจากดอกไม้หอม ขณะนี้ฉันแน่ใจว่า สิ่งที่ทำให้ฉันหลงรักที่ทำงานใหม่ และความลึกลับที่ว่า มิได้มาจากแหล่งเดียวกัน

    คืนนี้ฉันยังคงถือกล้องถ่ายรูปเดินดูของข้างทางที่ถนนคนเดิน หรือที่ชาวเชียงใหม่ขนานนามว่า ท่าแพร อาชีพนักออกแบบ บางครั้งต้องหาแหล่งข้อมูล เก็บ เก็บ แล้วก็เก็บให้มากที่สุด คิดให้มากที่สุด ข้อสุดท้ายอาจมาจากความขี้เกียจส่วนตัว)

    ความน่าทึ่งของท่าแพรที่หาไม่ได้ตามตลาดนัดทั่วไปคือ ความกว้างใหญ่และความแปลกใหม่ที่มักจะเกิดขึ้นทุกอาทิตย์ครั้งหนึ่ง ฉันเคยใช้บริการร้านหนังสือทำมือที่มีเพียงโต๊ะญี่ปุ่น และหนังสือที่มือปกเป็นรูปวาด 5-6 ลาย ร้านหนังสือเล็กๆ ที่ให้คนอ่านหนังสือฟรี ก่อนตัดสินใจซื้อ อาจเป็นเรื่องธรรมดาของเด็ก ก.ท.ม. ที่นิยมลัทธิ Indy แต่ความน่าทึ่งอยู่ที่ ทั้งหมดที่ปรากฏบนตะ เป็นน้ำแรงของคนเพียงคนเดียว ความฝันช่างยิ่งใหญ่กว่าใจคิด สิ่งที่ได้มาพร้อมกับหนังสือเล่มนั้นคือความกล้าที่ฝันอะไรอีกหลายอย่าง แม้วันนี้ ฉันไม่เจอเธอที่ถนนสายเดิม แต่ความกล้าที่จะฝันจะอยู่กับฉันจนกว่าศรัทธาได้หายไป

    แต่ความน่าทึ่งใดจะระทึกใจเท่าคืนนี้ไม่มีแล้ว แมลงตัวน้อยเจ้ากรรมช่างเลือกเวลาบินถลาลงมาที่ตาฉันได้ถูกกาลเทศะ วินาทีที่ฉันหลับตาเพราะสิ่งแปลกปลอมดังกล่าว ไหล่ของใครคนหนึ่งกระแทกที่ฉันอย่างแรง ถือเป็นความโชคดีที่กระเป่ากล้องลงนอนเล่นบนพื้นแทนที่จะเป็นตัวฉันหรือกล้องคู่กาย

    ขอโทษครับ

    ฉันกระพริบตาถี่ด้วยพิษของเจ้าแมลงตัวจ้อย น้ำตาเอ่อล้นขอบ

    เป็นอะไรมากมั้ยครับ

    ฉันหยิบผ้าเช็ดหน้าที่เขายื่นให้มาซับน้ำตา ทันทีที่น้ำในตาเหือดหายไป เวลาก็หยุดหมุนในทันที

    แววตาที่คุ้นเคยเหมือนได้พบเจอกันมานานเกิดเป็นความอบอุ่น สองคนยืนจ้องหน้ากันเหมือนคนเคยรู้จัก และความสำคัญก็แค่คนรู้จัก

    ขอบคุณค่ะ สำหรับผ้าเช็ดหน้า ฉันยังคงมองหน้าเขาและพยายามรำลึกถึงอดีต และแน่ใจว่าเราต้องเคยรู้จักกันแน่นอน

    ไม่เป็นไรครับ ผมต้องขอโทษคุณด้วยที่เดินไม่ดูตาม้าตาเรือ ว่าแต่...เราเคยรู้จักกันมาก่อนมั้ยครับ ผมรู้สึกคุ้นหน้ายังไงไม่ทราบ

    นั่นนะซิคะ เป็นคำถามที่ถูกใจที่สุดในรอบปี

    อ้อ... ของคุณคับ เขายื่นกระเป๋ากล้องให้ฉัน

    ขอบคุณอีกครั้งค่ะ ฉันยิ้มรับความมีน้ำใจของชายหนุ่มที่เพิ่งรู้จักและตกหลุมรักตั้งแต่วินาทีที่เห็นหน้า ว่าเเต่... เราเคยรู้จักกันมาก่อนมั้ยคะ ฉันไม่ยอมปล่อยโอกาสให้หลุดลอย ฉันชื่อ อาชิตา เรียกว่า ตา เฉยๆก็ได้

    ผมชื่อ แสง ครับ แต่ผมไม่เคยได้ยินชื่อคุณเลย.... คุณตา อาชิตา.... เขายิ้มละลายใจฉันอีกแล้ว

    ฉันเองก็ไม่เคยได้ยินชื่อคุณเหมือนกัน ฉันยิ้มให้หวานที่สุดเท่าที่ผู้หญิงคนหนึ่งจะทำได้   แต่ฉันกลับรู้สึกว่าเราเคยเจอกันมาก่อน... น่าแปลกนะคะ

    สงสัย... อาจเป็นพรหมลิขิตก็ได้นะครับ รอยยิ้มของเขายังสร้างความลุ่มหลงได้เสมอ

    คุณแสงคิดแบบนั้นหรือคะ หัวใจฉันเต้นไม่เป็นจังหวะ

    ล้อเล่นนะครับ เอาไว้เจอกันใหม่นะครับ คุณตา อาชิตา

    โชคดีค่ะ

    เช่นกันครับ

    เคยมีคำกล่าวว่า คนไทยมักจะกล่าวลาด้วยคำว่าโชคดี นั่นหมายความว่า ขอให้โชคช่วยนะ แต่ฝรั่งจะกล่าวลาด้วยคำว่า Take care ซึ่งแปลว่า ดูแลตัวเองนะ ฉันเคยขันกับความงมงายที่เรามักขอพรให้โชคช่วยแทนที่ช่วยตัวเอง แต่ในคืนนี้ ขอให้ความขันเกิดขึ้นกับฉันทีเทอด

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น