แบบไหนที่เธอรัก

เนื้อเรื่อง

title : แบบไหนที่เธอรัก
author : hera
actor : park jungsoo x kim heechul
rate :   -
note :  พิเศษต้อนรับเปิดเทอม( - -; )

- SHORT FICTION -

แบบไหนที่เธอรัก

        ครั้งแล้วครั้งเล่าที่ปาร์คจองซูต้องนั่งรอคิมฮีชอลแบบนี้   นั่งรอทั้งๆที่ไม่มีหวัง.... นิ้วยาวลูบไล้ขอบแก้วกาแฟที่เย็นชืด  ก่อนจะถอนหายใจเฮือกใหญ่เมื่อหันไปมองนาฬิกาแล้วพบว่าเขานั่งรอคิมฮีชอลมาแล้วถึง 4 ชั่วโมง  อาการแสบจมูกต้องทำให้เขาก้มหน้าลงและหยิบทิชชู่มาเช็ดขอบตา น้ำตาหยดโตๆหล่นลงไปถ้วยกาแฟหากแต่เขาไม่ได้สนใจ  ปาร์คจองซูร้องไห้อีกแล้ว อ่อนแออีกแล้ว  เพราะใครล่ะ? ก็เพราะผู้ชายตัวเล็กๆคนเดียว ผู้ชายที่ชื่อ คิมฮีชอล             
   
จิตใจทำด้วยอะไร เหตุใดจึงไม่รักกัน
ทุ่มเทให้ทุกๆ วัน ตอบแทนด้วยการเฉยๆ
ไม่เหมือนที่ทำให้เขา กี่ครั้งเธอยอมให้หมดเลย
อยากจะรู้จริงๆ อยากจะรู้จังเลยเหตุใดไม่มีค่าพอ

เสียงกระดิ่งหน้าร้านที่ดังเกือบทุกๆสิบนาที และปาร์คจองซูก็หันไปตามเสียงนั้นทุกครั้งไป  และดูเหมือนครั้งนี้เขาก็สมหวังสักที คนที่เขานั่งรอเกือบ 5 ชั่วโมงทำหน้าบึ้งตึงโดยที่คนตาสวยไม่รู้เลยว่าคิมฮีชอลโมโหอะไร

         " ทำไมยังรอ "  ปากอิ่มขยับทันทีที่นั่งลงตรงข้ามคนตัวสูง
        " ก็อยากจะรอ....  จะให้สั่งกาแฟให้ใหม่มั๊ย? มันเย็นหมดแล้วนะ "  ร่างสูงยิ้มหวานๆโชว์ลักยิ้มข้างซ้ายอย่างที่คิมฮีชอลเคยบอกว่าชอบ ... ตอนนี้จะชอบอยู่รึเปล่านะ
        " ฉันไม่มีเวลามานั่งลอยชายแบบนี้หรอก  มีอะไรถึงนัดฉันออกมา "  รอยยิ้มยังคงอยู่หากแต่ประกายวูบไหวในตานั้นอดทำให้คนใจร้ายอย่างฮีชอลใจอ่อนลงบ้าง
        " ฉันแค่อยากเจอนาย "
        " ก็ไปหาที่ห้องสิ ! นายก็รู้ว่าฉันงานยุ่ง " ตวาดเบาๆก่อนจะซดกาแฟที่ปนน้ำตาของเขาลงคอ

ไม่รู้ ตอบตัวเองไม่ได้สักครั้ง
แค่อยากปรับปรุงตัวเองให้เธอพอใจ
ได้เป็นที่เธอต้องการ
              
             " ฉันกลัวนายรำคาญ "
         " อย่ามางี่เง่าหน่าปาร์คจองซู นายเป็นเพื่อนฉันนะ .... แล้วไอ้กาแฟนี่ทำไมเค็มๆ "             
            

ต้องเป็นคนนอกสายตาอย่างนี้ไปนานเท่าไหร่
ต้องเป็นคนไม่มีใคร ให้ทรมานถึงไหน
อย่างน้อยถ้าเธอสงสาร อยากขอให้เธอแค่เปิดใจ
อย่าใจร้ายเลยเธอ อย่าใจร้ายเกินไป
อย่าทำกันแบบนี้เลย

         " คนชงคงทำเกลือหกลงไป - -; "
         " สงสัยต้องให้นายชงให้ถึงจะอร่อย ฮ่าๆ  "  อย่าพูดเหมือนให้ความหวังได้ไหม  แค่นี้ก็เจ็บจะแย่อยู่แล้ว
         "..... "
         " อ่าว เงียบทำไมหล่ะ? "
         " คิดอะไรเพลินๆน่ะ ขอถ่ายรูปนายหน่อยนะ "  ว่าแล้วก็ยกกล้องแบบที่มืออาชีพเขาใช้กันมาใช้
         " ใช้เป็นรึไง "
         " ฉันพึ่งไปเรียนมาเอง กะว่าจะใช้นายเป็นแบบสักหน่อย "
         " ฉันยุ่งนะ " คิมฮีชอลเริ่มขมวดคิ้วเป็นปม
         " นายแค่อยู่เฉยๆก็พอแล้ว ^^ "
  rrrrrrrr
        " ครับ...ครับ... ครับ จะไปเดี๋ยวนี้เลยครับ คร้าบ~ "  พูดจบฮีชอลก็วางสายก่อนจะอมยิ้มน้อยๆแล้วลุกขึ้น
        " กลับก่อนนะ เดี๋ยวต้องแวะไปซื้อของให้เจสสักหน่อย "
        " กลับดีๆนะ " ปาร์คจองซูพูดเสียงแผ่วๆ ก่อนจะกอดคนตัวเล็กเพื่อซึมซับไออุ่น
        " อะ...อืม ไปก่อนนะ "  พูดจบฮีชอลก็ขืนตัวออกจากอกอันอบอุ่น
        " พรุ่งนี้จะไปหาที่ห้องนะ "   ปาร์คจองซูที่ยืนลังเลอยู่นานแสนนานตัดสินใจวิ่งตามคนตัวเล็กออกมาแล้วตะโกนอย่างไม่อายใคร  หากแต่ฮีชอลแค่หันหน้าที่ขึ้นสีน้อยๆมาและพยักหน้าสองสามทีก่อนจะหันหลังกลับไป   
 
          " อย่าซนสิเจสสิก้า เดี๋ยวก็ตกลงมาหรอก " เสียงนุ่มทุ้มของฮีชอลดังขึ้น  ทำให้คนที่กำลังซ่อนดวงตาไว้หลังกล้องถ่ายรูปต้องหันไปมองอีกทาง  และเขาก็พบว่าผู้ชายที่ชื่อคิมฮีชอลกำลังยิ้มอย่างอ่อนหวานและมีความสุขกับผู้หญิงตัวเล็กๆที่เขาพ่ายแพ้ตั้งแต่ยังไม่ทันเริ่มสู้  นี่สินะงานที่ยุ่งนักยุ่งหนาของนาย...
           

 จะต้องทำยังไงแบบไหนที่เธอจะรัก
ต้องแพ้ให้คนอื่นเขา ซ้ำมาซ้ำไปไม่รู้ทำไม
ต้องทำยังไง สุดท้ายเธอถึงจะรัก
อยากรู้ต้องทำยังไง ช่วยเปิดหัวใจ
ให้ฉันเข้าไปได้ไหม