แม่ยอดดอกชบา (ยุค90ไทบ้าน) มีอีบุ๊ค

ฝากอีบุ๊คด้วยนะคะ เกือบ 9 หมื่นคำ 55 ตอน+พิเศษ3ตอนค่ะแซ่บๆ

https://www.mebmarket.com/web/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NzoiMTA4ODc3NiI7czo3OiJib29rX2lkIjtzOjY6IjMyMTc0NyI7fQ

อัพทุกวัน+++

เกริ่นนำ

“ชบาเป็นเมียพี่เข้มได้จริง ๆ เหรอจ๊ะ”

แม้ได้ยินคำว่าเมียออกจากปากพี่เข้มอยู่หลายครั้งแต่มันก็ยังไม่มั่นใจว่าพี่เข้มหมายถึงเมียที่แปลว่าคนสองคนที่ได้เสียกันแล้ว หรือหมายถึงจะยกเธอเป็นเมียที่ใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันกันแน่

“ก็เป็นมาตั้งหลายท่าแล้วนิ ยังจะเป็นไม่ได้อะไรอีก” เข้มมองคนที่กำลังมองเขาตาแป๋วก็นึกมันเขี้ยวอยากกัดแก้ม แต่ถ้ากัดจริงนังชบาคงได้กัดหูกูขาดแน่

“หรือจะให้พิสูจน์อีก?” เข้มทำสายตาวิบวับขึ้นมาทำให้คนที่กำลังเขินอายผละห่างทันที

“พะ พอแล้วจ้ะ ชบารู้แล้ว”

“รู้แล้วว่าอะไร” ก้านนิ้วเรียวยาวช้อนปลายคางมนของคนที่กำลังก้มหน้างุด ๆ ให้เงยหน้าขึ้นมาสบสายตา

“ตอบสิ ว่ารู้ว่าอะไร” คนพี่คาดคั้นไม่ยอมปล่อย

“รู้ว่าชบาเป็นเมียพี่เข้มจ้ะ” คนตัวเล็กตอบอ้อมแอ้ม ทำให้มุมปากหยักคมกระตุกยิ้ม

“รู้ตัวก็ดี” ถ้ายังไม่รู้เดี๋ยวกูจะทำให้รู้อีกสักหลาย ๆ รอบ เอาให้จดจำไปจนวันตาย

ไอ้เข้มกระชับคนตัวบางในอ้อมแขนเอาไว้แน่น คางได้รูปวางเกยบนไหล่เล็กแล้วลูบศีรษะเมียสาวด้วยความเอ็นดู

“จำเอาไว้นะกฎของการเป็นเมียเข้มคือมึงห้ามทิ้งกู ต้องรักกู หลงกูคนเดียวห้ามยุ่งเกี่ยวกับใคร ไม่งั้นกูจะเอามึงให้หนัก แล้วก็จะจับมึงไปขังไม่ให้เห็นเดือนเห็นตะวันอีกเลยคอยดู”

ผัวอีชบาคนนี้โคตรโหด! 
 

“พวงมาลัยดอกมะลิจ้ะ ชบาตั้งใจร้อยให้พี่เข้มเองกับมือเลยนะจ๊ะ” เข้มลดสายตามองสิ่งที่นังชบายื่นให้ด้วยความแปลกใจ ดอกมะลิสีขาวที่ถูกร้อยเรียงเป็นวงกลม มีอุบะห้อยเป็นดอกชบาสีแดงแปลกตาไม่ใช่น้อย

“เอ็งเอามาให้ข้าทำไม?”

“ชบาแค่อยากทำให้พี่เฉย ๆ ชบาไปก่อนนะจ๊ะ” พูดจบคนงามก็วิ่งออกไปจากห้องโดยไม่ลืมที่จะปิดประตูให้มันที่ยังคงนั่งอึ้งบนเก้าอี้

ด้วยเกิดมาไม่เคยพบเจอผู้หญิงคนไหนให้ดอกไม้เป็นพวงมาลัยเหมือนจะเอาไปไหว้แม่ไหว้พ่อมาก่อน

นัยน์ตาคมเพ่งสำรวจดอกไม้ในมือด้วยความรู้สึกบางอย่างที่กำลังแผ่กระจายเข้ามาห้อมล้อมหัวใจ ไม่รู้เกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่ ไม่ทันไรคนตัวโตก็ก้มลงไปกดจมูกสูดดมกลิ่นของดอกไม้ในมือแล้ว

หอม..

หอมกรุ่นกลิ่นดอกชบา…

????????????

 ฝากกดใจกดติดตามหน่อยนะคะ นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องที่สองในชีวิตที่เขียนจบหลังทิ้งช่วงห่างไปเลย 5 - 6 ปี ไรท์ก็ยังถือว่าเป็นนักเขียนมือใหม่อยู่มาก ฝากนิยายเรื่องนี้ด้วยนะคะเชื่อว่าคนที่ได้อ่านจะได้รับบรรยากาศของความสุขและตกหลุมรักในตัวละครทุกตัวเหมือนที่ไรท์รัก

---​

คำเตือน

ไม่เหมาะสำหรับเด็กและเยาว์ชนที่มีอายุต่ำกว่า 18 ปี โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน

เครดิต

บทประพันธ์ : เส้นกั้นรัตติกาล

ปก : ดอยคำ

ไทโป : จินไทโป
https://www.facebook.com/yoong02167.writepage/