สิ้นสลาย

สิ้นสลาย

แต่ว่าฉันได้อธิษฐาน ขอให้ความรักไม่มีวันเก่า

อย่าได้โตไปพร้อมกับเรา ให้มันงดงามอ่อนเยาว์เสมอไป

"ติณ มึงว่าเราจะเป็นไปอย่างนี้เรื่อยๆไหม"

จอมหันมาถามผม ในมือยังถือไอศกรีมรสวนิลาที่เขาเพิ่งซื้อมา ครีมสีวนิลาเปื้อนเปรอะอยู่ที่ริมฝีปากของจอม ผมค่อยๆใช้นิ้วโป้งของตัวเองเช็ดปากของอีกฝ่าย ก่อนที่จะค่อยๆละเลียดชิมนิ้วนั้น

จอมหน้าแดงเป็นลูกตำลึงสุก แต่ก็มองผมอย่างคาดคั้นคำตอบเหมือนเดิม มือของผมเลยขยี้ละเลงเส้นผมสีดำของเขาไปหนึ่งที

"อย่าเครียดดิ ปล่อยให้มันเป็นเรื่องของวันข้างหน้าเถอะ"

จอมทำหน้ามุ่ย คิ้วของเขาขมวดกันจนจะกลายเป็นโบว์ ก่อนที่เขาจะงอนตุ๊บป่องเดินหนีไป ผมรีบคว้าเอามือของเขาเอาไว้ "จะไปไหน" เจ้าของมือไม่หันกลับมาตอบ แต่รีบสะบัดมือแล้ววิ่งหนีไป

"แล้วอย่าลืมมาดูตอนซ้อมบอลนะ" เจ้าตัวยิ่งรีบวิ่งไวกว่าเดิม คงเพื่อจะปกปิดแก้มแดงๆนั่น

ตอนนั้น ผมไม่รู้เลยว่า รอยยิ้มของผมเป็นรอยยิ้มที่มีความสุขที่สุดในวันนั้น

สวัสดีครับ

อย่างอื่นเลยของสารภาพแต่เนิ่นๆเลยว่าเพิ่งดู "ดิวไปด้วยกันนะ" ในnetflixมา

เลยมีแรงบันดาลใจบางส่วนมาจากเรื่องนั้น ต่อยอดทำให้เราอยากจะแต่งนิยายหรือบทละครอะไรให้มันงดงามขนาดนั้นบ้าง เผอิญว่าทางอติเองก็มีบทละครที่ใช้ถ่ายส่งครูอยู่แล้วด้วย แต่น่าเสียดายที่ไม่ได้เลือกบทละครนั้นนำมาทำเป็นหนังสั้น

อติก็เลยไม่อยากให้บทละครที่ตั้งใจแต่งนั้นถูกลืมไป เลยไหนๆก็ไหนๆแล้ว

เอามาแต่งเป็นนิยายเลยดีกว่า ก็เลยเป็นที่มาของ "สิ้นสลาย" นั้นเอง

ทีนี้เราก็มาดูกันนะครับว่า อะไรในเรื่องนี้ สิ้นสลาย แน่นอนว่ามันต้องใหญ่พอที่จะเอามาตั้งเป็นชื่อเรื่องแน่ๆฮ่าๆ

และก็มาช่วยลุ้นเป็นกำลังใจให้ติณ และ จอม ไปด้วยกัน ว่าเขาจะเจออุปสรรคในความรักอย่างไร ต้นกล้าแห่งรักจะผลิบานตอนไหน ก็คงต้องมารออ่านกันล่ะครับ

สุดท้ายนี้ ขอฝากเพลงที่จะช่วยทำให้อินยิ่งขึ้น

 

รุ้ง (Rainbow Song)

และ ช่องทางการติดตามผลงานของนักเขียนตัวกระจิดริดคนนี้ด้วยครับ

Adi and book