คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #29 : ตอนที่ 4 ชีวิตฉันช่างบัดซบ (7)
ชีวิตฉันช่างบัดซบ
“แปะๆ...”
เสียงปรบมือของผู้ชมคนเดียวดังขึ้นเมื่อหายอึ้งกับท่าลงพื้นอันทุเรศทุรัง
พอเธอเงยหน้าขึ้นก็เห็นเขาตัวสั่น
ดูก็รู้ว่าหมอนั่นกำลังพยายามกลั้นหัวเราะไว้สุดพลังแค่ไหน ใช่ซี้...
“จะขำก็ได้นะคะ แต่ขอร้องว่าอย่าดังมาก
ช่วยไว้หน้ากันนิด...” เท่านั้นเอง ชายหนุ่มก็ระเบิดเสียงหัวเราะออกมาดังลั่นห้อง
“ฮ่าๆ...”
ภีรดาค้อนเขาจนตาคว่ำ
หน้าแดงก่ำไปจนถึงใบหู ทั้งเจ็บทั้งอับอายจนไม่รู้จะเอาหน้าไปซุกไว้ที่ไหนดี
ตาบ้าเอ๊ย บอกให้รักษาหน้ากันบ้าง
“เอ่อ...ถ้าคุณหัวเราะจนพอใจแล้ว
ก็ช่วยดึงฉันขึ้นทีได้ไหมคะ ขาฉันเป็นตะคริวลุกไม่ขึ้น” จนปัญญาจะช่วยตัวเอง
เลยจำต้องหน้าด้านร้องขอความช่วยเหลือออกไป
รวินรุตม์ต้องเม้มปากกัดฟันแน่นไม่ให้หลุดขำออกมา
ก่อนเดินเข้าไปช่วยหิ้วปีกของนักยิมนาสติกสาวจอมโก๊ะขึ้นจากพื้นอย่างอเนจอนาจ
แต่เพราะขาเป็นตะคริวจึงไม่มีแรงยืนทรงตัวร่างเพรียวจึงซบแหมะลงกับอกคนพยุงนั่นเอง
“เดินไหวไหม” คนถูกถามส่ายหน้าไปมา
เจ็บจนน้ำตาเล็ด
ชายหนุ่มเห็นอีกฝ่ายพยายามยักแย่ยักยันดันตัวออกห่างเขาอย่างทุลักทุเลจึงตัดสินใจช้อนอุ้มคนเดี้ยงขึ้นมาจากพื้นไปวางที่โซฟากลางห้องเสียเลย
โดยพยายามไม่มองต่ำลงไปกว่าเอวให้อีกฝ่ายขายหน้าไปมากกว่านี้
หญิงสาวช้อนสายตาขึ้นมองคนตัวสูงราวกับไม้ค้ำถ่อที่ยังคงคอนเซปต์หน้ากากน้ำแข็งขั้วโลกไว้อย่างเหนียวแน่นแล้วแอบหนาวนิดๆ
เขาจะคิดว่าเธอกำลังอ่อยหรือเปล่านะ
“อุ๊ย! ไม่เป็นไร...”
ภีรดาปฏิเสธเป็นพัลวันเมื่ออีกฝ่ายดึงขาของเธอขึ้นมาวางพาดบนตักแล้วตั้งท่าจะนวดเฟ้นคลายกล้ามเนื้อให้อย่างไม่มีทีท่าว่าจะรังเกียจ
“อูย...ซี้ดดด”
คนนวดชะงักกึก เบือนหน้ามองคนถูกนวดที่เผลอสูดปากราวกับกัดโดนพริก
ทีแรกก็ว่าจะไม่คิดอะไร จึงลงมือนวดต่อ ทว่า...
“อา...โอ๊ยๆ จะ...เจ็บค่ะ ฉันเจ็บ
อูย...เบาๆ”
ถึงนกเขาไม่ขันแต่ก็ใช่ว่าจะไร้ความรู้สึกนะ
เล่นมาครางยั่วกิเลสกันแบบนี้ ยายนี่คิดจะทดสอบตบะกันหรือไง คิดแล้วก็ให้มันเขี้ยว
มือใหญ่เลยขยำที่ปลีน่องขาวๆ หนักมือไปนิด
แล้วก็ได้เรื่อง!
“โอ๊ะ! โอ๊ย!”
พลั่ก! หญิงสาวร้องลั่น
พร้อมกับที่ขาเจ้ากรรมดีดผึ่งเสยเฉียดปลายคางของเขาไปเส้นยาแดงผ่าแปดอย่างลืมตัว
“บอกว่าเบาๆ หน่อย ฉันเจ็บ!”
หมอนวดหนุ่มรูปงามถึงกับหน้าหงาย
แม้จะไวหลบได้ทัน แต่ก็ยังไม่วายโดนแบบเฉี่ยวๆ นี่มันนิยายประเภทไหน
นางเอกถึงได้ป่าเถื่อนสะเทือนขวัญได้ขนาดนี้ ถ้าไม่เคยเห็นยายนี่ประกวดพริตตี
เขาคงคิดว่าเธอถูกอิมพอร์ตมาจากเวทีราชดำเนินคู่เอก
ดวงตาขุ่นตวัดมองอย่างเชือดเฉือน
อุต๊ะ...เธอทำหมียักษ์เดือดเสียแล้ว
ภีรดาหน้าเหวอ ก็รู้นะว่าสิ่งที่เขาทำไปเป็นเพราะหวังดีอยากช่วยเธอให้หายเป็นตะคริว แต่เธอก็ไม่ได้ตั้งใจนี่นา แก้ตัวในใจไปน้ำขุ่นๆ พลางมองคนหน้าหงิกอย่างเจี๋ยมเจี้ยม
“แหะๆ คะ...คือฉันไม่ได้ตั้งใจ
คือมือคุณหนักมาก ฉันก็เลยลืมตัวไปนิด เอ่อ...เจ็บมากไหมคะ” ถามเสียงอ่อยๆ
ถ้าโดนเขาจระเข้ฟาดหางกลับ
เธอคงรู้สึกดีเสียกว่าให้นิ่งเงียบราวกับภูเขาน้ำแข็งยกกำลังสองแบบนี้
“คุณคงไม่ได้โกรธฉันใช่ไหมคะ”
พูดพลางสะกิดต้นแขนล่ำเบาๆ ชักใจเสียเมื่อเห็นอีกฝ่ายเงียบจนบรรยากาศเริ่มมาคุ
หมอนวดหนุ่มยังคงปั้นหน้านิ่งจนอ่านไม่ออกว่าเขารู้สึกอย่างไร เขาคงไม่พอใจจริงๆ
นั่นแหละ
“งั้นฉันให้คุณตีคืนก็ได้นะ จะได้หายกัน
ตีเลยสิคะ” เธอยื่นฝ่ามือไปตรงหน้าเขาอย่างสำนึกผิด
เอาน่า
ให้ตีมือยังดีกว่าให้อีกฝ่ายดร็อปคิกใส่
ถ้าเป็นแบบนั้นเธอคงตีตั๋วไปเฝ้าเง็กเซียนบนสวรรค์ยาว แต่เธอเดาผิดถนัด
เขาไม่ตีไม่ว่า แต่กลับจับกดเสียนี่!
“เฮ้ย! คุณจะทำอะไรน่ะ
ลุกขึ้นเดี๋ยวนี้นะ” เจ้าของร่างอรชรร้องเอะอะโวยวาย
เพราะโดนแขนล่ำล็อกตัวไว้กับโซฟาจนดิ้นไม่หลุด
“ผมไม่ทำร้ายผู้หญิง”
ตอบกลับด้วยโทนเสียงเย็นชา แต่ดวงตานี่สิวาวระยับกรุ้มกริ่มทีเดียว
“ฉันก็เป็นผู้หญิงนะคะ” บอกเสียงสั่นๆ
เผื่อเขาลืม
“ผู้หญิงแน่เหรอ ไหนลองพิสูจน์สิ”
รวินรุตม์มองใบหน้าเหวอๆ ของอีกฝ่ายอย่างนึกขำ
แต่ยังคงแกล้งเก๊กหน้าเย็นชาต่อไปเพราะอยากรู้ว่าอีกฝ่ายจะทำยังไงต่อ
คนที่ถูกท้าพิสูจน์ความเป็นหญิงถึงกับเครียด
จะให้เธอแก้ผ้าโชว์ความเป็นหญิงก็ใช่ที่ วิธีนั้นคงไม่ค่อยเวิร์กเท่าไหร่
“ละ...แล้วคุณจะให้พิสูจน์ยังไง”
พอเห็นใบหน้าหล่อเข้มลอยเด่นอยู่แค่เอื้อม หัวใจเธอก็เริ่มทำงานหนักอีกครั้ง
“คิดดูสิว่า
เวลาที่อยู่กับผู้ชายสองต่อสองในท่านี้ ผู้หญิงอย่างคุณควรทำยังไงล่ะ”
เมื่อเห็นเขายังทำเฉยเมยใส่ไม่ยอมลุกขึ้นเสียที
แถมจงใจทิ้งกายลงมาแนบชิดใกล้อย่างจงใจเสียด้วย
พริตตีสาวก็เริ่มหน้าเสียทำตัวไม่ถูก
ยิ่งร่างแกร่งที่อุ่นจนร้อนนั่นบดเบียดบนเนื้อตัวนุ่มของเธออย่างยั่วเย้าหนักข้อขึ้น
สมองก็พานชอร์ตจนไม่ทำงานเอาดื้อๆ
โอย...หล่อหนอ...ล่ำหนอ...สูงหนอ...ขาวหนอ...ตัวหอมหนอ
อ้อ! รวยด้วยสิหนอ หึๆ ดูเหมือนยิ่งท่องคาถานั่น
หัวใจดวงน้อยก็ยิ่งกระเจิงหนักกว่าเดิม จนในที่สุดหญิงสาวก็ตัดสินใจหลับตาลง
นอนนิ่งไม่ไหวติงเสียดื้อๆ
ทำเอาคนแกล้งชะงักกับปฏิกิริยาโต้ตอบกลับที่ไม่ได้คาดหมายล่วงหน้า
“นั่นคุณกำลังทำอะไรน่ะ”
“แกล้งตาย!”
คนแกล้งตายตอบทั้งที่ยังหลับตาปี๋
“โบราณว่าไว้เจอหมีหื่นที่ไหนให้รีบแกล้งตายแล้วจะรอด...”
รวินรุตม์อยากจะกัดลิ้นตายกับคำตอบของแม่สาวเพี้ยนเสียให้ได้
นี่เธอไปอ่านตำราเล่มไหนมากัน แกล้งตายเนี่ยนะ ขำตายละ
ด้วยความหมั่นไส้เขาจึงแกล้งฝังจมูกโด่งๆ ลงไปที่แก้มนวลใสข้างซ้ายแรงๆ ทีหนึ่ง ฝ่ายนั้นก็ยังนิ่งอยู่
จึงลองกดจมูกลงไปที่แก้มขวาของเธอไปอีกที ก็ยังไม่ได้ผล
คนแกล้งตายคงอยากจะตายจริงเสียแล้วที่แกล้งยั่วโมโหเขาด้วยวิธีพิสดารเช่นนี้
แต่ในเมื่ออยากนิ่งก็นิ่งไปสิ เขาจะลองใช้ไม้นี้ดูซิว่าจะนิ่งต่อได้อีกไหม
ชายหนุ่มกระตุกยิ้มร้ายก่อนกดเรียวปากร้อนๆ
ทาบทับลงบนริมฝีปากนุ่มเต็มรัก ได้ผลเพราะอีกฝ่ายมีอาการสะดุ้งตกใจ
“อ๊ะ!”
ทันทีที่อ้าปากส่งเสียง
คนตัวโตก็ส่งปลายลิ้นแทรกเข้ามาในปากสวยนั่นทันที
ภีรดาอยากจะประท้วงคนเล่นนอกกติกาแต่ก็จนปัญญาเพราะกำลังแกล้งตาย
เลยจำต้องยอมให้ตาหมีหื่นดูดชิมน้ำผึ้งหวานล้ำจากรวงรังอย่างหน้าด้าน
หมีตัวร้ายกระแซะปลายลิ้นอุ่นร้อนเกี่ยวกระหวัดลึกล้ำจนเธอต้องถอยร่นแทบไม่เป็นขบวน
ไหนบอกนกเขาไม่ทำงาน แต่ทำไมจูบเก่งนักนะ
จูบรสราสป์เบอร์รีที่อร่อยกว่าอมยิ้มทุกยี่ห้อที่เคยกินมาปล้นอากาศไปจากเธอจนหายใจแทบไม่ทัน
รวินรุตม์อาศัยจังหวะที่หญิงสาวเคลิบเคลิ้มกับรสสัมผัสนุ่มละมุนของเขารุกคืบเข้าโจมตีที่จุดอื่นต่อ
มืออุ่นร้อนขยับยุกยิกที่ชายเสื้อยืดของเธออย่างย่ามใจ
แต่ยังไม่ทันได้สอดมือเข้าไปสัมผัสเนื้อเนียนนุ่ม ก็อ้าปากร้องลั่นออกมา
“โอ๊ะ...โอ๊ย!”
ชายหนุ่มโดนฟันคมงับที่ปลายลิ้นเข้าให้จนสะดุ้งโหยง
ชาวาบตั้งแต่หัวจดปลายเท้า ต้องยอมถอยทัพกลับมานั่งหน้าตูมที่เดิม ในใจเดือดปุดๆ
ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยถูกผู้หญิงคนไหนกัดลิ้นขณะที่กำลังจูบกันอย่างดูดดื่มเช่นนี้มาก่อน
ยายแพนด้าพันธุ์ร็อตไวเลอร์นี่กล้าดียังไงทำกับเขาแบบนี้ นึกแล้วก็แสนจะแค้น
ฝ่ายคนถูกปล้นจูบใช้หลังมือถูที่ปากแรงๆ
ก่อนสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ ไปหลายทีด้วยความโล่งอก แม้จะโดนเขาหอมไปสองที
กับโดนจูบไปอีกที แต่ก็ยังดีกว่าโดนหมีปล้ำละน่า
พริตตีสาวพันธุ์โหดมองคนตัวโตที่นั่งหน้าตึงเปรี๊ยะไม่สบอารมณ์อย่างสมน้ำหน้า
แต่พอเห็นปลายคางเขามีรอยแดงๆ
ก็ชักจะรู้สึกผิดขึ้นมาหน่อยๆ ถึงจะหื่นไปบ้าง
แต่คิดถึงตอนที่เขาช่วยวิ่งเต้นเรื่องแม่เมื่อคืน
กับตอนที่ช่วยนวดขาตอนเธอเป็นตะคริวแล้วก็อดใจอ่อนไม่ได้
จะว่าไปเธอก็เป็นฝ่ายผิดที่ไปรังแกเขาก่อน
“นี่คุณ”
นิ่งไม่ตอบ...
“เจ็บมากไหม”
กอดอกเบือนหน้าหนีไปอีกทาง...
“จะโทษฉันฝ่ายเดียวไม่ได้นะ
ก็คุณมาจูบฉันก่อนนี่ ฉันก็ต้องป้องกันตัวสิ”
ชายหนุ่มตัวโตยังนิ่ง
เฮ้อ...สกิลการง้อคนของเธอแสนจะต่ำตมเสียด้วยสิ
แถมคนตรงหน้าก็ไม่ใช่มนุษย์ธรรมดาแต่เป็นถึงหมีขั้วโลกตัวโต
แล้วนี่ก็เป็นถิ่นเขาอีก ขืนสุ่มสี่สุ่มห้าทำให้เขาโมโห เธออาจจะโดนหมีตะปบหัวเอาได้
“ก็ได้...ฉันขอโทษที่ทำคุณเจ็บนะคะ
แต่ฉันไม่ได้ตั้งใจจริงๆ ฉันสำนึกผิดแล้ว แต่คุณก็ทำโทษฉันไปแล้วไง
หายโกรธกันเถอะนะ คราวหลังฉันสัญญาว่าจะไม่ทำให้คุณเจ็บอีก เราดีกันนะคะ”
พูดพลางยื่นนิ้วก้อยไปตรงหน้าเขา ลงทุนง้อขนาดนี้ แฟนกันก็ไม่ใช่
ถ้าเขายังไม่หือไม่อือ ไม่ยอมดีด้วยอีกจริงๆ เธอก็จะไม่แยแสแล้วนะ
แน่ะ พูดด้วยทำมานิ่งใส่อีก
หรือเขากำลังใช้วิธีแกล้งตายเลียนแบบเธอกัน!
“โกรธคือโง่ โมโหคือบ้านะคะ
คุณคงไม่อยากเป็นคนโง่ใช่ไหม...” ภีรดายอมง้ออีกนิด
แต่พอเห็นคนถูกง้อยังคงเงียบใส่ เธอจึงยักไหล่อย่างไม่ยี่หระบ้าง
“เอาเหอะ ถ้าคุณอยากเป็นคนโง่ก็ตามใจนะคะ
งั้นฉันไปดีกว่า”
ฮึ เธออุตส่าห์ยอมง้อแล้ว ไม่ดีก็อย่าดีสิ
คิดพลางทำท่าจะชักมือกลับ แต่จู่ๆ
ตาหมีขี้งอนก็รีบยื่นนิ้วก้อยมาเกี่ยวก้อยเธอหมับเข้าให้
“จะไปไหนน่ะ”
สีหน้าคนถามยังคงนิ่งไม่เปลี่ยน แต่ดีกรีความเย็นชาลดลงไปเกินครึ่งกระนั้นก็ยังมีฟอร์ม
(โปรดติดตามตอนต่อไป)
*************************************************
 |
 |  |
 | |
 | |
 | |
 |
 |
ความคิดเห็น