ภารกิจรุก...ผูกรัก - นิยาย ภารกิจรุก...ผูกรัก : Dek-D.com - Writer
×

    ภารกิจรุก...ผูกรัก

    เขาคือเพลย์บอยเจ้าเสน่ห์ที่ไม่มีสาวคนไหนรอดมือหากเขาต้องการยกเว้นเพียงคนเดียว ที่ทำให้เขาเสียหน้าจากการปฏิเสธ ภารกิจรุกเพื่อสลัดทิ้งจึงเกิดขึ้น ให้มันรู้ไปว่าคนอย่างตติยะจะจีบหญิงสวยน้อยคนนึงไม่ติด!!!

    ผู้เข้าชมรวม

    2,659

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    9

    ผู้เข้าชมรวม


    2.65K

    ความคิดเห็น


    39

    คนติดตาม


    88
    จำนวนตอน :  6 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  2 พ.ย. 63 / 14:21 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    เม้าท์สัพเพเหระจ้า 

    เห็นมีคนถามเรื่องนี้มาในเฟซว่าไม่อัพต่อแล้วเหรอคะ เลยตอบเขาว่า อัพจ้า อัพ! แต่เนื่องจากไรท์เขียนช้ามาก ตอนเเรกเลยปิดตอนไว้ก่อน แถมยอดคนอ่านน้อยนิดเลยคิดว่าคงไม่มีใครอ่าน ไว้เขียนจบแล้วค่อยมาทีเดียว แต่แล้ว...ทำแบบนั้นมันก็ไม่จบซักที ยิ่งไม่มีคนคอยเร่งคอยทวง เหมือนเรื่องก่อนๆ มันก็จะยาวไปๆ ไม่จบซักที เลยตัดสินใจว่าอัพเถอะ อย่างน้อยก็มีเพื่อนคุย เม้าท์กัน มีเพื่อนทวง งานมันก็จะได้จบไวขึ้นนิดนึง ฉะนั้นแวะมาคุยมาทวงกันบ้างนะคะ ^^ (ทำตาปริบๆ อ้อนคุณผู้อ่าน) 

    เรื่องนี้จะอยู่ในชุดเดียวกับ ภารกิจรั่ว...ยั่วให้รักค่ะ เป็นเรื่องของพี่เต้-ตติยะ เพลย์บอยหนุ่มเจ้าเสน่ห์ เพื่อนสนิทของพี่ราล์ฟ พระเอกของเรื่องภารกิจรั่วฯ เห็นเจ้าชู้อ่อยไปทั่วแบบนั้น แต่จริงๆ พี่เขามีปมนะเออ แต่ปมอะไรนั้นไปติดตามกันต่อในเรื่อง ส่วนนางเอกเรื่องนี้ นางมาแหวกกว่าทุกเรื่องที่ไรท์เคยเขียนมา และอยากบอกว่าคาแรคเตอร์นางเอกนี่ไรท์ชอบมาก นางสตรอง เป็นสาวสู้ชีวิต และใจแข็งไม่ง้อผู้นะเออ (ถ้าไม่จำเป็น) แต่ไม่รู้ว่าใครจะชอบเหมือนกันหรือเปล่า ลองอ่านแล้วมาเม้าท์กันนะคะ 

    รูปอิมเมจ


         vs   
                                                ทีร่า                                             ตติยะ หรือ เต้

     โปรยปราย...

    เธอ คือ สตรีที่สตรองด้วยหนึ่งสมอง สองมือ และแอดทิจูดที่แข็งแกร่ง

    เขาคือเพลย์บอยผู้เปย์สาวๆ ด้วยเสน่หาและเงินตรา ไม่มีสาวคนไหนรอดมือหากเขาต้องการยกเว้นเพียงคนเดียว ที่ทำให้เขาเสียหน้าย่อยยับกับการปฏิเสธ

    สวยหน่อยก็ไม่ว่า หุ่นดีหน่อยก็จะหยวน ถ้าขาวอึ๋มด้วยแล้วเขาคงจะยอมหลับหูหลับตาทน แต่นี่...เฮ้อ ไม่มีสักอย่างที่พูดมา!!

    เมื่อโดนลูบคมกันซึ่งๆ หน้า มีหรือที่เขาจะยอมปล่อยให้เธอรอด ปฏิบัติการรุกจึงเกิดขึ้น ให้มันรู้ไปว่าคนอย่างตติยะจะตกม้าตายเพราะถูกผู้หญิงที่สวยไม่ได้มาตรฐานเมิน

    เขารุกด้วยเล่ห์ ลวงเธอด้วยกลสารพัด กะจีบให้ติดกับแล้วสลัดทิ้งให้สาสม แต่แผนที่ว่ากลับล้มครืนเมื่อเขาโดนเอาคืนอย่างเจ็บแสบ

    “คุณคงไม่คิดว่าผมจะคิดอะไรเกินเลยกับคุณหรอกนะ” หนุ่มเนื้อหอมเอ่ยทีเล่นทีจริง รอดูบทโศกของแม่สาวที่กำลังจะอกหักรักคุดตรงหน้า หึ!

    “หมายความว่าที่ผ่านมา...”

    “ผมคิดกับคุณแค่เพื่อนเท่านั้น คุณเป็นเพื่อนที่ดีมาก”

    “อ้อ...อย่างนี้นี่เอง” ปากของเธอกระตุกยิ้มค้าง แต่แววตาแข็งกระด้างไม่ได้ยิ้มตาม หัวใจสะท้านไปทั้งดวง

    เธอไม่สนุกกับมุกนี้ เพื่อนบ้าอะไรกัน เอะอะหาเรื่องคลุกวงในตลอด จูบหวานๆ กอดหวามๆ ขาดแค่โดนสปาร์กฉึกๆ อย่างเดียวเท่านั้น เพื่อนบ้านเขาทำกันแบบนี้หรือ คิดอย่างอื่นไม่ได้ นอกจากที่ผ่านมาเขาแค่ต้องการล้อเล่นกับความรู้สึกเธอสินะ

    กานต์ธีรา ยายหน้าโง่!

    “ทำหน้าแบบนี้ อย่าบอกนะว่าคุณคิดเกินเลยกับผมมากกว่าเพื่อน ไม่เอาน่า...บอกแล้วไงว่าคุณน่ะไม่ใช่สเปคผม” เพลย์บอยหนุ่มสรรพยอกหยอกขำๆ หวังจะได้เห็นน้ำตาของอีกฝ่ายที่ประกาศความพ่ายแพ้ออกมา แต่ทว่า...

    “อ้าว! นั่นคุณจะไปไหน” ตติยะเอะอะงุนงง เมื่อจู่ๆ แม่สาวตรงหน้าไม่ฟูมฟายกอดขาเขาอย่างที่คิด แต่กลับเชิดใส่พร้อมคว้ากระเป๋าหรูใบละร้อยเก้าเก้าลุกขึ้น ยังไม่ทันหายงงกับปฏิกิริยาของอีกฝ่าย เจ้าหล่อนก็จัดการถอดส้นเข็มสูงหกนิ้วที่เขาเพิ่งซื้อให้ออกพร้อมใช้ปลายนิ้วคีบขึ้นมาอย่างหน้าตาเฉย

    อย่าบอกนะว่าแม่นี่โกรธจนหน้ามืดจะใช้เจ้าส้นเข็มนั่นตบหน้าเขาระบายอารมณ์แก้แค้น...

    “นั่นคุณถอดรองเท้าทำไมกัน” ชายหนุ่มผงะ มองรองเท้าในมืออีกฝ่ายอย่างหวาดระแวง ก่อนที่จะตาค้างเมื่อได้ยินคำตอบจากปากเธอ

    “ก็มันกัด จะทนทำไมล่ะคะ รองเท้าน่ะต่อให้สวยแค่ไหน ถ้าใส่แล้วเจ็บ ก็ต้องถอด” ความรักก็เช่นกัน! "เอ้า...เอาของคุณคืนไป ฉันไม่ชอบเอาเปรียบเพื่อน"

    ชายหนุ่มสะอึกอึ้งไปชั่วขณะ นั่นเธอกำลังหลอกด่าเขาหรือเปล่าวะ ชักไม่ไว้ใจ...  

    “คุณก็เถอะ ไปหาอะไรที่มีสาระทำซะบ้างนะ สมองจะได้ไม่ว่างมากนัก” ว่าแล้วคนพูดก็ล้วงกระเป๋าสตางค์หยิบแบงค์ร้อยออกมานับได้ห้าใบและบรรจงวางแปะลงบนโต๊ะอาหารที่เธอยังไม่ได้แตะต้องอะไรเข้าปากสักคำ

    “นี่อะไร”

    “เงินไงคะ ตั้งห้าร้อยเลยนะ ถือซะว่าฉันเลี้ยงส่งเพื่อนคนหนึ่ง รับไว้สิคะไม่ต้องเกรงใจ ถือซะว่าเป็นน้ำใจจากเพื่อนคนหนึ่งแล้วกัน ขอตัวก่อนนะคะ จะรีบไปหาซื้อรองเท้าใหม่” พูดจบร่างเพรียวระหงก็หันหลังกลับและก้าวจากไปอย่างองอาจทั้งที่เท้าเปล่า ทิ้งให้คนด้านหลังทำตาปริบๆ นั่งบื้อเป็นสากกระเบือที่หาครกไม่เจอ

    หากตติยะหารู้ไม่ว่าทันทีที่พ้นจากบริเวณนั้นมา ผู้หญิงที่เขาโยนคำว่าเพื่อนใส่หน้าอย่างโหดร้าย ก็ปล่อยน้ำตาไหลออกมาพรั่งพรูทั้งที่ยังยิ้มค้างอยู่

    เจ็บไหมล่ะหัวใจ! 

    นี่สินะบทเรียนของคนที่ไม่เจียมบอดี้ นับจากนี้ไปเธอจะไม่ไว้ใจใครง่ายๆ อีก โดยเฉพาะผู้ชายตอแหลคนนั้น...ตติยะ คีตะพัลลภ ชื่อนี้จะถูกจารึกในบัญชีหนังหมาแล้วฝังกลบกลางหัวใจเธอไปตลอดชีวิตในฐานะ...รองเท้าที่เธอจะไม่มีวันใส่ให้เสียเท้า!


    ขอฝากผลงานเรื่องใหม่ด้วยนะคะ ^ ^
    สำหรับใครที่เคยติดใจกับความรั่วสุดฮาของ ภารกิจรั่ว...ยั่วให้รัก มาแล้ว 
    ภารกิจรุก...ผูกรัก คืออีกหนึ่งรสชาติที่อยากให้คุณลิ้มลองค่ะ 

                                                       



     
    คำเตือน
     
    นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นโดย เหตุการณ์ ตัวละคร สถานที่ทุกอย่างล้วนเป็นสิ่งสมมติจากจินตนาการ และความเพ้อฝันส่วนตัวของผู้เขียนทั้งสิ้น สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 ไม่อนุญาตให้คัดลอกเนื้อหาส่วนหนึ่งส่วนใดเพื่อไปเผยแพร่หรือสร้างเป็นฐานข้อมูลอิเล็กทรอนิกส์ใดๆ ทั้งสิ้น เว้นแต่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของลิขสิทธิ์แล้วเท่านั้น
     
    • ก่อนเสพย์ -- โปรดสังเกตคำโปรยวันละสองเวลาก่อนและหลังอาหาร
    • ระหว่างเสพย์ -- ห้ามคิดมาก คิดเยอะ คาดหวังสาระ ทำใจให้ปลอดโปร่ง แล้วสนุกสนานไปกับนิยายให้เต็มที่ 
    • หลังเสพย์-- ถ้าสนใจโปรดแอดแฟน หรือทิ้งคอมเม้นต์ไว้ให้ชื่นใจสักนิด เพื่อหล่อเลี้ยงชีวิตคนเขียนโรคจิตให้มีแรงปั่นนิยายแบบลืมตาย 555 
     
     
     
      
     
     ผลงานอื่นๆ ของพิมพ์พิรดา


    พิมพ์พิรดา
    เขาคือ...หนุ่มสุดฮอตที่ซ่อน ‘วิกฤติ’ บางอย่างไว้ เธอคือ...ผู้ถูกเลือกให้กอบกู้วิกฤตินั้น! ---------------------------------------------- “ล...



    พิมพ์พิรดา
    เพราะความดุ เฮี้ยบ โหด แต่ก็เท่ห์บาดใจ ทำให้ทุกคนพร้อมใจกันมอบสมญาสุดเก๋ให้...เขา...ว่า... “เจ้าชายปีศาจ” แต่...!!!โอ้...มายก็อด!!! จะไม่ให้ “ต๊กก...
     
     
    พิมพ์พิรดา
    ธนภพยอมรับหมดใจเลยว่าตอนนี้เขาหลงเด็กในปกครองของตัวเองจนถอนตัวไม่ขึ้นเสียแล้ว แค่มีเธออยู่ใกล้ๆ เขาก็พร้อมจะเสียการควบคุมตัวเองชนิดที่ไม่เคยเป็นกับใ...
     
     

    พิมพ์พิรดา
    “ที่ไหนมีฉัน ที่นั่นจะต้องไม่มีเธอ ถ้าฉันอยู่ที่ไหนก็ตาม จำไว้ว่าที่นั่นคือสถานที่ ‘ต้องห้าม’ สำหรับกรวดทรายไร้ค่าอย่าง...เธอ... และถ้าเธออยู่ที่ไ...



    พิมพ์พิรดา
    หากย้อนเวลากลับไปได้ เขาคงจะปราบความร้ายของเธอด้วย...ความรัก ----------------- แม้วันเวลาจะผ่านไปนานเท่าไหร่ หากมีคนถามว่าชีวิตนี้เกลียดใครมากที...

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น