[OS]{TEEN TOP} Cry : chunjoe

ข้อมูลเบื้องต้น

CR.SHL

เนื้อเรื่อง

- CRY -
L.JOE x CHUNJI

‘เราเลิกกันเถอะ..’

ตั้งแต่วันที่เขาทิ้งผมไปแต่ละวันของผมมันโดดเดี่ยว ผมทรมานซ้ำไปซ้ำมาทุกวัน ผมไม่ชอบมันเลยสักนิด และนี่เป็นอีกวันที่ผมรู้สึกโดดเดี่ยว ทรมาน ผมนั่งอยู่คนเดียวในห้องที่ว่างเปล่ามองไปรอบๆมีแต่ความทรงจำของผมกับเขา มีความทรงจำที่น่าเจ็บปวดซ่อนอยู่ทุกที่ในห้องนี้ ยิ่งเห็นความทรงจำของผมและเขามากเท่าไหร่มันก็ยิ่งทำให้ผมหวนกลับมาคิดว่า ผมและเขา..เราน่าจะดูแลกันให้ดีกว่านี้ ผมน่าจะดูแลเขาให้มากกว่านี้ เขาเสียใจเพราะผมหลายครั้งส่วนตัวผมเองได้แต่บอกขอโทษแต่ไม่เคยแก้ไขให้มันดีขึ้นมาเลย นั่นทำให้ผมนึกถึงแววตาแสนเศร้าของเขา..

ทุกๆเช้าเขามักจะชงกาแฟให้ผมพร้อมกับเขียนโพสอิทลายมือแสนน่ารักที่ใจความสำคัญของมันมีเพียงแค่บอกรักผมเท่านั้น วันนี้ไม่มีเขาแล้วผมต้องทำเองทุกๆอย่าง ผมต้องชงกาแฟเอง เขียนโพสอิทบอกรักเขาเหมือนที่เขาเคยทำให้ถึงแม้ว่าวันนี้เขาจะไม่รับรู้มันก็ตาม เมื่อกลิ่นหอมๆของกาแฟลอยผ่านจมูกไปและเมื่อพระอาทิตย์ส่องแสงแดดอุ่นๆเข้ามาในห้องทำให้ผมรู้ว่า ในแต่ละวันที่ผมไม่มีเขาอยู่ข้างๆ  ผมยังคงนึกถึงกลิ่นหอมๆจากตัวของเขาตลอดเวลา น้ำตาก็คอยแต่จะไหลออกมาทุกครั้งที่นึกถึง แต่ผมจะไม่ร้องไห้ ไม่ร้องไห้เด็ดขาด

‘ฉันเบื่อแล้วนะ เบื่อความเห็นแก่ตัวของนาย เบื่อที่นายเอาแต่เย็นชาใส่ฉัน นี่ฉันเป็นแฟนของนายจริงๆหรือเปล่า นายควรจะดูแลใส่ใจฉันให้มากกว่านี้สิบยองฮอน!’

‘นายเลิกงี่เง่าใส่ฉันสักทีได้ไหม ถ้าเบื่อนักอยากจะไปไหนก็ไปเลยไป! ไปให้พ้นหน้าฉัน!’

ผมเดินอยู่บนถนนสายเดิมที่ผมและเขาเคยเดินด้วยกัน เคยหยอกล้อกัน บางทีตอนนี้เขาอาจจะรอผมอยู่เหมือนกับที่ผมรอเขา ผมเริ่มเพ้อเจ้อฝันลมๆแล้งๆ ฝันกับความฝันที่ไม่มีทางเป็นความจริงได้ หากย้อนเวลากลับไปได้ผมคงไม่ไล่ให้เขาไป ผมจะเก็บเขาไว้ข้างๆกาย ผมจะดูแลเขาอย่างดี ผมจะไม่ทำให้เขาร้องไห้เสียใจเพราะผมอีก ยกโทษให้คนโง่ๆอย่างฉันเถอะนะ ชานฮี..

“ชานฮียา ฉันมาหาแล้วนะ คิดถึงฉันไหม ฉันคิดถึงนายมากเลยนะ เวลาไม่มีนายฉันแทบตายมันเหมือนกับว่าฉันหมดแรงไม่มีแม้แต่แรงจะหายใจ  นายเป็นเหมือนอากาศสำหรับฉัน นายรู้ดีใช่ไหมชานฮี”

“ที่มาวันนี้ฉันแค่อยากถามนายเหมือนทุกวันๆ”

“จริงๆฉันแค่อยากรู้ว่า…”

“นายทิ้งฉันไปทำไม”

ผมทรุดตัวลงอย่างคนหมดแรงกับพื้นดินหน้าหลุมศพ ตามองแผ่นหินที่สลักชื่อชานฮี ท่ามกลางบรรยากาศเงียบสงบรอบข้างปราศจากผู้คน

“บางครั้งฉันโกรธที่นายดูไม่เป็นอะไรพอน้ำตาแห้งฉันก็ไม่อยากทำอะไรอีกแล้ว ฉันมันน่าสมเพชจริงๆ .. ตอนที่ปล่อยนายไปฉันทำเป็นเข้มแข็งแต่นายกลับทิ้งฉันไปอย่างเย็นชา นายไม่สงสารฉันบ้างเลยหรือไง”

 ผมอยากตะโกนดังๆให้เขารับรู้ถึงความรู้สึกของผมในตอนนี้จริงๆ แต่มันก็เปล่าประโยชน์ในเมื่อเขาจากไปแล้ว เขาไม่ได้อยู่บนโลกใบนี้ ผมจะกระซิบ พูดเบาๆ หรือตะโกนให้ดังแค่ไหนเขาก็ไม่มีวันได้ยิน

“ฉันอยากโทรหานายเหมือนทุกครั้ง แต่ทุกวันนี้ฉันได้แต่กำโทรศัพท์แน่น ฉันโทรหานายไม่ได้อีกแล้วชานฮี”

“คิดถึงนะ .. คิดถึงมากๆด้วย”

“รอฉันก่อนนะ ฉันกำลังจะตามไป ฉันจะไปอยู่กับนายนะ ”

…

 …

 …

 …

 …

 …

 …

 “อีชานฮีของฉัน”