ห้อง

เนื้อเรื่อง

          7.00 นาฬิกา

          ผมสะดุ้งตื่นด้วยเสียงปิดประตูอย่างแรงของห้องข้างๆ ผมเหลือบไปมองดูนาฬิกา ...7โมงแล้วเหรอ... ผมค่อยๆยันตัวเองขึ้นจากเตียง รู้สึกอ่อนเพลีย ผมค่อยๆลืมตาขึ้นสู้กับแสงแดดที่แทรกตัวผ่านบานเกร็ดเข้ามา เสียงชายหญิงกำลังคุยกันดังลอดเข้ามาในห้องผม ผมนั่งปรับสภาพร่างกายอยู่สักพัก คว้าผ้าเช็ดตัว ไปอาบน้ำดีกว่า

            8.00 นาฬิกา

          ผมนุ่งผ้าเช็ดตัวเข้ามาในห้อง กลิ่นไอสบู่หอมอบอวล ผมชอบสบู่ยี่ห้อนี้ที่สุด เสียงชายหญิงพูดคุยกันดังขึ้นเรื่อยๆ คำหยาบคายเริ่มเข้ามามีส่วนร่วมในบทสนทนา ผมทำเป็นไม่ได้ยินเสีย จัดการแต่งตัวให้ตัวเอง ผมดูดีที่สุดในเสื้อโปโลสีพื้นกับกางเกงขาสั้นสีน้ำตาล เอ...ใครซื้อให้หว่า

            9.00 นาฬิกา

          ออกไปนอกห้องมา ได้ขนมปังกับนมมาหนึ่งกล่อง คงเพียงพอกับมื้อเช้า ผมทิ้งตัวลงบนเก้าอี้ไม้หยิบหนังสือ โครงสร้างทางสังคม: สถาบันครอบครัว ขึ้นมาอ่าน อ่านไปได้สองบรรทัด เสียงผู้หญิงสะอื้นไห้เข้ามารบกวนโสตประสาทของผม ...แย่จริง... ผมปิดหนังสือลง รีบยัดอาหารเช้าของผมลงกระเพาะ คว้าเครื่องเล่นเอมพีสาม ทิ้งตัวลงบนเตียงนุ่มๆ ...เพลงเพราะจริงๆ ของีบหน่อยละกัน...

            14.00 นาฬิกา

          ความหิวปลุกให้ผมตื่น เหลือบไปดูนาฬิกา ...อะไรกัน บ่ายสองแล้วเหรอ... ผมค่อยๆพาตัวเองลุกออกจากที่นอน ถอดหูฟังออก วางเครื่องเล่นเอ็มพีสามไว้บนเตียง ก่อนที่ผมจะออกจากห้องก็แวะส่องกระจกจัดเผ้าผมที่ยุ่งเหยิงให้ดูดี ...ผมหยักศก ใครให้กูมาวะ แม่ง พรุ่งนี้ไปทำสกินเฮดดีกว่า... แล้วผมก็เปิดประตูออกจากห้องไป

            19.00 นาฬิกา

            ผมเปิดประตูเข้ามา ก็พบว่าห้องของผมถูกรื้อกระจุยกระจาย ผมวางของที่ได้ติดไม้ติดมือไว้บนเตียง ก่อนจะค่อยๆก้มลงเก็บของที่กองอยู่บนพื้น จัดมันเข้าที่ ที่ที่มันเคยอยู่ ตอนนี้ทุกอย่างก็ดูเหมือนเดิม เหมือนก่อนที่ผมจะออกไป ผมมองไปที่ถุงพลาสติก เป็นของที่เพื่อนให้ผมมา ผมค่อยๆแกะปากถุงและหยิบถุงพลาสติกเล็กๆออกมา ข้างในมีเม็ดสีขาวๆสองเม็ด ผมจ้องมันอยู่นาน แล้วเสียงตะคอกก็ทำให้ผมตื่นขึ้นจากภวังค์ ...ห้องข้างๆทะเลาะกันอีกแล้ว... ผมได้ยินเสียงนทะเลาะกัน คราวนี้ดูเหมือน ผู้ชายจะลงไม้ลงมือกับผู้หญิงด้วย ...สังคมมันบัดซบ... เสียงเงียบไปแล้ว ผมได้ยินเสียงผู้หญิงสะอื้นไห้แทน ซักพักก็หยุดไป ผมทิ้งตัวลงบนที่นอน มองถุงพลาสติกที่อยู่ในมือ

            “โจ ลูก กินข้าวเย็นมั้ยลูก” ผมเปิดประตูออกไป สิ่งที่เห็นอยู่ตรงหน้าคือ ผู้หญิงที่ใบหน้าเต็มไปด้วยแผลฟกช้ำจากการโดนซ้อม

            “พ่อซ้อมแม่อีกแล้วเหรอ” ผมถามไปแต่กลับไม่มีคำตอบจากอีกฝ่าย “แม่ตั้งโต๊ะได้เลย เดี๋ยวผมออกไปกิน” ผมปิดประตูแล้วหันมาหยิบถุงพลาสติกใบเล็กอีกครั้ง ก่อนจะเทของข้างในออกมาใส่ฝ่ามือ ผมเดินไปที่กระจก หยิบตุ้มหูไข่มุกขึ้นมาลอง ...อืม ว่าไปเราก็ดูสวยในตุ้มหูไข่มุกนะ รีบไปกินข้าวดีกว่าจะรีบมาใส่...