เรื่องรัก..กับแก้มใส

ลำดับตอนที่ #1 : 2

2. 


(พักเที่ยง)
 “ปัง!”
 “เอาไปมีเด็กฝากมาให้”
 “อะไร ของใคร”
 “เขียนเขียนไปเหอะน่า น้องเค้าน่ารักจะตาย..พี่กิตมีแฟนรึยังค่ะ นู๋อยากให้พี่กิตเขียนคนแรก แหวะ”
 “เฮ้ย..เราไม่เขียนใครก็ไม่รู้”
 “ก็เขียนไปเหอะน้องเค้าชอบนายจะตาย”
 “เหรออออออออออออออ” 
(คนอารมณ์เสียอยู่นะเว๊ยยังจะมาทำหน้ายียวนกีนตวนกันอยู่ได้)
 “ถ้าอยากให้เราเขียนเธอก็เขียนก่อนสิ”
 “ไม่”
 “เธอไม่เขียนเราก็ไม่เขียน”
 “เฮ้ย” แน๊ะมันทำหน้ากวนฉันอีกแล้วววววไอ้กิตบ้าเอ๊ย
 “ไม่อยากให้เราเขียนใช่มั๊ยละ..แค่มองหน้าก็รู้แล้ว”
 +O_O+
 “อะร๊ายใครไม่อยากให้เขียนไม่เกี่ยวกันซักหน่อย”  รึฉันคิดดังไปแล้วเฮ้อ
 “ช่างเหอะไปเรียนได้แล้ว” นายกิตไม่พูดเปล่ายังถือวิสาสะจับแขนฉันลากออกไปจากโรงอาหารด้วยกรี๊ดดดคนมองกันใหญ่แล้ว
 “ปล่อยมือได้แล้ว..อาย คนมองใหญ่แล้ว”
 “แล้วหายโกรธรึยังละ”
 “ไม่ได้โกรธสักหน่อย” เหอเหอ
 “งั้นก็เอาสมุดนี่ไปคืนน้องเค้า..บอกว่าเราไม่เขียน”
 “แต่ว่า...กิต..เขียน”
 “ไม่”
 อะโหยังพูดไม่จบปฏิเสธกันซะละทำไงละทีนี้
 “พี่กิตคร๊า เขียนให้น้องเค้าหน่อยน๊า นะ นะน๊าสงสารน้องเค้า”  เสียงอ้อนสุดฤทธิ์เลยฉัน..
อ๊าวแล้วมันจะมาจ้องหน้าฉันทำไมเนี่ย
 “ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า”  อ้าวมองหน้าแล้วหัวเราะนี่มันยังไงวะเฮ้ย
 “OK. เราเขียนให้ก็ได้แต่ต้องสัญญาว่าเธอจะไม่อ่านนะ”
 “ก็ได้...” (ไอ้งก เอ่อ คิดในใจนะคร๊าไม่ได้ออกเสียงแหะแหะ)

หลังจากวันนั้นนายกิตก็ไม่ได้ให้ฉันเห็นสมุดเฟรนด์ชิพเล่มนั่นอีกเลยเพราะมันเอาไปให้น้องเค้าด้วยตัวเองเหอเหอเหอคิดว่าฉันอยากรู้นักรึงัยยะ