เรื่องรัก..กับแก้มใส

1. 

เธอรักเราหรือเปล่า
รัก
  >_<  
แล้วเธอล่ะรักเราหรือเปล่า
O_O!
รักสิ..เราก็รักเพื่อนเราทุกคนแหละ
หลังจบประโยคนี้ เธอมองหน้าฉันเหมือนโกรธอะไรสักอย่าง..แล้วก็เดินจากฉันไป 
ทิ้งฉันให้จมอยู่กับคำตอบโง่ๆ ที่วิ่งหนีหัวใจตัวเองเหมือนเคย
ตั้งแต่เมื่อไหร่นะที่หัวใจฉันรู้สึกแปลกไปกับความสัมพันธ์ของเรา
เทอม 2 ตอน ม.4  ได้ละมั้งที่ความรู้สึกแปลกๆเหล่านี้เริ่มก่อตัว
ฉันไม่ทันรู้ตัวด้วยซ้ำว่าชอบเธอแค่ไหน แต่มีเหตุผลมากมายที่ทำให้ฉันชอบเธอ 
คงเพราะเธอมักยอมฉันในทุกเรื่อง ห่วงใยฉันในทุกอย่าง มีดอกไม้มาให้เวลาที่ต้องแยกกันเรียนสัก 2 ชั่วโมง อยู่ข้างฉันในวันที่ฉันร้องไห้ โดยไม่มีคำพูดใดแค่นั่งข้างฉัน จนน้ำตาฉันหยุดไหลก็เท่านั่น ฉันมักนึกเข้าข้างตัวเองอยู่เสมอว่าเป็นคนแรกที่เธอจะนึกถึงและเป็นคนสำคัญสำหรับเธอ และวันนี้ฉันก็พลั้งปากถามเธอไปจนได้ ไม่เคยนึกถึงคำตอบในสิ่งที่ถาม พอได้ยินมันก็ทำเอาอึ้งและหน้าบางขึ้นมาซะงั้น คำตอบที่เธอได้มันจึงเป็นเพียงคำตอบแก้เขินเพื่อกลบเกลื่อนไม่ให้เพื่อนๆได้รู้ว่าเราคุยอะไรกัน

         หลังจากวันนั้นเธอยังเป็นเธอคนเดิม แต่ฉันสิเหมือนเดิมไม่ไหว ทุกครั้งที่ฉันได้ยินเสียงเธอหัวใจฉันมักรู้สึกปวดแปลบขึ้นมาทันที ทำไมถึงเป็นแบบนี้นะ รู้สึกไม่ดีเลยทรมานชอบกล อยากจะพูดเรื่องวันนั้นอีกครั้ง แต่ก็ไม่ไหวเริ่มต้นไม่ถูก ได้แต่ปล่อยให้มันผ่านไปแค่ฉันยังได้อยู่ในที่เดิมของใจเธอก็เพียงพอแล้ว (มั้ง)

พี่แก้มค่ะ...รอนู๋ด้วยยยยยยยยยยยย เนี่ยเสียงไอ้ชมพูรุ่นน้องไม่ต้องหันไปดูก็รู้
มีอะไรพี่สายแล้วเดี๋ยวโดนจารย์ด่า
เอ่อ..คือ..ฝากนี่ให้พี่กิตหน่อยค่ะ
อะไรอะ
เฟรนด์ชิพ อะค่ะพี่เดี๋ยวพวกพี่จะจบแล้วนู๋อยากให้พี่กิตเขียนเป็นที่ระลึกให้นู๋หน่อย
ฉันรับสมุดเฟรนด์ชิพสีชมพูหวานแหว๋วแต๋วจะอ๊วกมาจากมือน้องชมพู 
(อะไรมันจะหวานขนาดนั้นวะเนี่ย)
ยังไม่มีใครเขียนไรเลยนี่
แหะแหะชมพูอยากให้พี่กิตเขียนคนแรกอะค่ะ
เหรอออออ...เออก็ได้เดี๋ยวจะเอาให้มัน
พี่แก้มค่ะว่าแต่พี่กิต เออ แบบว่ายังไม่มีแฟนใช่ป่าวคะ
(อะไรวะเด็กทุกวันนี้ทำไมมัน...ฮึ่ม)
ไม่รู้เว้ยไปถามกันเอาเอง..พี่ไปแล้วรีบ
คร่า....พี่แก้มก็อย่าลืมเขียนให้นู๋ด้วยน๊าๆๆๆๆๆๆ น้องชมพู๊ยังตะโกนไล่หลังฉันมา...

เฮ้อออ..แล้วก็สายจนได้สิตรู หงุดหงิดเว๊ย