Please smile ยิ้มเถอะครับ ที่รักของผม (Yaoi)

เขาคนหนึ่ง เคยประสบความเจ็บปวดจากการสูญเสีย

จนไม่กล้ายื่นมือไขว่คว้าหารัก...

ส่วน....

เขาอีกคนหนึ่ง แม้จะเคยประสบความสูญเสียแสนสาหัส

ก็ยังยืนยันที่จะหยิบยื่นความรักให้แก่ผู้อื่น...

.............................................................................................................

อาชีพของผมเปรียบดั่งเทพเจ้าแห่งความตาย ผู้ได้รับหน้าที่นำข่าวร้ายมาสู่ผู้คน….

เพราะกลัวความเจ็บปวด ผมจึงกลัวการเข้าใกล้ผู้อื่นเกินความจำเป็น สร้างกำแพงน้ำแข็งที่ไม่เห็นขวางกั้นพวกเขาไว้ ไม่ฉันนั้นผมคงไม่อาจทำอาชีพนี้ต่อไปได้...

จนกระทั่งวันหนึ่งเขาคนนั้นก็โผล่มา พร้อมใช้ค้อนเล็ก ๆ คู่ใจ พยายามกะเทาะกำแพงน้ำแข็งหนาและแข็งแกร่งเพื่อหาช่องทางเล็ดลอดกายเข้ามาปั่นป่วนผม

เขาคือ...ชายหนุ่มผู้มีรอยยิ้มพราวระยับ สลักติดบนใบหน้าจนราวกับ...คนบ้า

 

ชินนะ

เบื้องหน้าที่เปื้อนไปด้วยคราบน้ำตา

คือรอยยิ้มที่ไม่เคยแสดงออก

"นี่ทำไมชินนะคุงไม่ยิ้มบ้างล่ะ"

"ถ้านายลองมาทำงานแบบฉัน ก็จะรู้เอง"


 

คารินทร์

เบื้องหลังรอยยิ้มที่ไม่เคยแห้งเหือด

คือน้ำตาที่ไม่เคยหลั่งไหล

"คารินทร์ นายทั้งยิ้ม ทั้งหัวเราะ ทุกวัน ทุกเวลา ทุกสถานการณ์แบบนี้ ไม่เหนื่อยหรือไง"

"เขาบอกว่าหัวเราะครั้งหนึ่ง อายุจะยืนขึ้นเจ็ดปี เพราะฉะนั้น...ถ้าผมยิ้มและหัวเราะทุกวัน ผมอาจจะอาจจะอายุยืนถึง 700 ปี ก็ได้"