คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #41 : บทที่ 14 ตามหาหัวใจ [4]
"ทานข้าวกันก่อนนะมล แน่ใจนะว่าไม่เป็นอะไรแล้วน่ะลูก"
"ค่ะ มลรู้สึกดีขึ้นมากแล้วค่ะแม่"
"ดีแล้วลูก แต่ถ้าเจ็บตรงไหนก็บอกคุณหมอของแม่ได้"
วิมลกานต์เหลือบมอง 'คุณหมอของแม่' อยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะก้มหน้าลงมองจานข้าวตัวเองเมื่อได้รับใบหน้านิ่ง ๆ ทว่าดวงตากลับเผยแววอบอุ่น
"เรามาทานข้าวกันก่อนดีกว่านะ เรื่องอื่นค่อยว่ากัน คุณหมอทานเยอะ ๆ นะคะ"
หลังจากมื้ออาหารนั้นความสงสัยของวิมลกานต์ก็ได้รับคำตอบโดยไม่ต้องร้องขอ
"คุณหมอน่ะ ไว้ใจได้นะลูก ถึงจะเงียบ ๆ ไปสักหน่อย แต่ใจดีมากนะ เขาเป็นคนดี มลมีอะไรจะขอความช่วยเหลือก็บอกพี่เขาได้ นี่ยังพูดกับแม่อยู่เลยว่ารักษาคนได้ถึงแม้จะเป็นหมอหมาก็เถอะ"
วิมลกานต์ชะงักเมื่อท่านพูดแล้วละจากเสื้อผ้ามามองท้องของเธอ ความร้อนรนแปลก ๆ เกิดขึ้น รู้ดีว่าเธอทำให้ท่านต้องผิดหวัง ยังจำได้ดีถึงคำสอนสั่งก่อนจะออกจากบ้าน
'ใช้สตินำทางนะมล หากมีสติแล้วเกิดปัญหาอะไรมลก็จะผ่านไปได้นะลูก'
ถ้อยคำนั้นแว่วมา หากเธอเองที่ลืมคำสอนสั่งของท่าน ไร้สติอยู่ในความรัก โลภ โกรธ หลง...
"กี่เดือนแล้วลูก"
ความคิดของวิมลกานต์หยุดชะงักลงเมื่อมืออบอุ่นวางทาบทับลงบนหน้าท้องของเธอ ครั้นเงยหน้าขึ้นมองเห็นแววตาอ่อนโยนและรอยยิ้มบาง ๆ น้ำใสก็รื้นคลอนัยน์ตาอย่างห้ามเอาไว้ไม่อยู่
"แม่..." ริมฝีปากอิ่มสั่นระริกในยามเอ่ยคำเรียกคนตรงหน้า ความรู้สึกร้อนรุ่มพลันหายไป เมื่อท่านไม่ได้มีท่าทีเปลี่ยนไปต่อเธอ แม้ว่าเธอจะทำผิดมา
"เขาเกิดขึ้นมาแล้ว เป็นหน้าที่ของเราที่จะอุ้มชูเขาไว้นะลูก คนเราทำผิดพลาดกันได้ทั้งนั้น แต่ถ้ารู้ตัวรู้สำนึกต้องรีบมีสติรับรู้ให้เร็ว เพื่อที่วันต่อไปเราจะใช้ชีวิตอย่างดีที่สุด รับรู้ว่าสิ่งไหนควรทำหรือไม่ควรทำผิดพลาดอีก"
วิมลกานต์รับฟังนิ่ง เข้าใจดีในคำสอนสั่งที่มีแต่ความปรารถนาดีให้เธอไม่เคยเปลี่ยน ครั้นมือของท่านละจากท้องมาปาดไล้น้ำตาบนใบหน้าให้เธอก็มองท่านนิ่ง
"มลต้องทำให้ได้นะลูก ต้องเข้มแข็งเข้าไว้นะ"
วิมลกานต์พยักหน้ารับคำท่านอีกครา ก่อนจะจับมือของท่านขึ้นมา ใช้มืออีกข้างปาดน้ำตาลวก ๆ สิ่งยิ้มให้ท่านในยามบอก
"มลจะเข้มแข็งค่ะแม่ มลสัญญาว่าจะมีสติให้มากเพื่อตัวมลเอง และเพื่อ... เพื่อลูกของมล"
"ดีแล้วลูก เห็นแบบนี้แม่จะได้หมดห่วง รู้ใช่ไหมว่าห่วงเพียงอย่างเดียวของแม่คือมล"
"ค่ะแม่ มลรู้... ขอบคุณนะคะแม่" หญิงสาวยิ้มทั้งน้ำตา ขอบคุณท่านที่ไม่เคยโกรธเคืองแม้ว่าเธอจะทำผิดพลาดมาก็ตาม
ค่ำคืนนั้นวิมลกานต์หยิบหนังสือคู่มือแม่ขึ้นมาอ่าน เมื่อตระหนักรู้ว่าเรื่องที่ควรให้ความสำคัญที่สุดคือลูก ก่อนนอนมีแม่ชงนมมาให้ดื่ม ท่านไปซื้อมาตอนไหนเธอไม่แน่ใจ แต่พรุ่งนี้ท่านอยากจะพาเธอไปหาหมอและฝากครรภ์ พร้อมทั้งซื้ออะไรหลาย ๆ อย่างที่ท่านเกริ่นเอาไว้เสียมากมายในวันนี้
แม่ปราณีคือความโชคดีในชีวิตของเธอ หัวใจของวิมลกานต์รู้สึกอุ่น ความกระวนกระวายใจ ร้อนรุ่มและเศร้าหมองเริ่มมลายหายไปทุกที ก่อนหลับตาลงยังวาดหวังอนาคตในวันพรุ่งนี้ที่จะหยิบจับซื้อของกับแม่เพื่อเจ้าตัวเล็กของเธอ
ปากอิ่มแต้มรอยยิ้มในยามที่หลับตาลงอย่างที่ไม่ค่อยจะเกิดขึ้นในหลายวันที่ผันผ่าน จนกระทั่งด่ำดิ่งสู่นิทราพร้อมความมืดและความสงบของรัตติกาล...
ในขณะที่วิมลกานต์สงบลง แต่ใครคนหนึ่งกลับกำลังกระวนกระวายร้อนรุ่มไปทั้งใจ กานต์พงศ์รอคอยอย่างใจจดจ่ออยู่บริเวณบ่อปลาด้านนอกที่ที่วิมลกานต์ชอบนั่งขลุกอยู่กับงานเขียนของเธอ
ชายหนุ่มนึกอยากกระโดดลงไปแหวกว่ายกับฝูงปลาที่เขามองอยู่ในตอนนี้ แต่เพราะรู้ดีว่ามันคงไม่สามารถดับความร้อนรุ่มในใจลงได้ และหากทำแบบนั้นคนในบ้านคงด่าว่าเขาอีกคราเป็นแน่
เมื่อครู่ก็โดนไปแล้วครั้งหนึ่ง กานต์พงศ์ส่ายหน้าอย่างระอา ก่อนหน้านี้ไม่รู้อะไรทำให้เขาคิดว่าจะลงหลักปักฐานกับเธอ ยิ่งคิดถึงเหตุการณ์เมื่อครู่ก็ยิ่งรู้สึกว่าดีแล้วที่เขาไม่ตกลงปลงใจไปกับเธอ
'นี่อย่าให้ฉันต้องพูดอีกครั้งนะคุณกานต์ เป็นเด็กสามขวบหรือไงต้องให้บอกว่าการละเลยสุขภาพคนฉลาด ๆ เขาไม่ทำกัน'
เจ้าหล่อนพูดเสียงดังใส่เขา แก้วหูแทบแตกในตอนที่เขาไม่ยอมรับประทานข้าวเมื่อล่วงเลยเวลามานานแล้ว ผู้หญิงอะไรดุเป็นบ้า ไม่เห็นเหมือนมลของเขาเลย...
ใบหน้าบึ้งตึงของกานต์พงศ์มีรอยยิ้มปรากฏขึ้นมาอย่างไม่อาจห้ามได้เมื่อคิดถึงเธอ น้ำเสียงของเธอในตอนที่ดุเขาช่างต่างจากรวิกานต์ดุนั่นเป็นไหน ๆ
'คุณกานต์มลรู้นะว่างานสำคัญ แต่สุขภาพของคนเราสำคัญกว่าอะไรทั้งหมด เงินยังไงเราก็หาใหม่ได้ แต่สุขภาพเสียไปอย่างไรก็เหมือนเดิมยากนะคะ ทานข้าวก่อนเถอะนะคะคุณกานต์'
'ผมเหนื่อยนี่ เมื่อยไปหมดทั้งเนื้อทั้งตัว มือจะจับช้อนยังไม่มีแรง'
'งั้นมลป้อน...'
'เอาสิ หิวแล้ว'
ครั้นได้ฟังหญิงสาวก็หลุดยิ้ม เขาคิดว่าเธอรู้ว่าเขามารยาไปอย่างนั้น แต่วิมลกานต์ก็ยังทำให้ ไม่ปริปากบ่นสักคำ
ยามนั้นวิมลกานต์น่ารักมากในความรู้สึกของเขา ช่างแตกต่างจากที่รู้สึกกับรวิกานต์อย่างสิ้นเชิง ทำไมนะ... ทำไมเขาจึงนึกไม่ได้ว่าความรู้สึกที่มีต่อเธอนั้นไม่เหมือนใคร ทำไมถึงโง่แบบนี้...
ความรู้สึกขมขื่นแล่นเข้ามาอีกระลอกเมื่อรอบกายว่างเปล่า มีลมยามค่ำคืนพัดผ่านปะทะผิวกาย ทำให้ยิ่งรู้สึกเหน็บหนาวไปทั้งใจ ป่านนี้เธอจะเป็นอย่างไรบ้างนะ เธอจะไปอยู่ที่ไหน จะกินอะไรบ้างหรือยัง ไหนจะลูก...
ลูกที่เขาเพิ่งรู้ตัวว่ามี...
"ครืด...ครืด..." เสียงโทรศัพท์ทำกานต์พงศ์สะดุ้ง ท่าทีหงอยเหงาหายไปทันที เมื่อเห็นว่าปลายสายนั้นคือคนสนิทที่เขาวานให้ไปสืบเรื่องของวิมลกานต์ ซ้ำยังกำชับว่าถ้าไม่ได้เรื่องอะไรก็ไม่ต้องโทร.มาอีก ซึ่งนั่นหมายความว่าฝ่ายนั้นมีข่าวคราวของเธอ!
____________________________________________________________
ขอบคุณที่เข้ามาอ่าน ขอให้มีความสุขกับการอ่านค่ะ :)
ขอบคุณทุกคอมเมนต์ด้วยนะคะ ^^
วอนรักปิดจองแล้วนะคะ แต่นักอ่านยังสามารถสั่งจองหนังสือได้ค่ะ มีเผื่อมาแค่ 3 เล่มค่ะ แต่ตอนนี้เหลือแค่เล่มเดียวแล้วค่ะ สนใจสอบถามได้ที่เพจ ปลอบขวัญ จุมพิตหวาน หรือเฟซส่วนตัวที่ ปลอบขวัญ นักเขียน ได้เลยค่ะ รายละเอียดตามภาพที่แนบนี้เลยค่ะ ^^
วอนรักพร้อมโหลดในราคา 139 บาท ระบบแอปเปิล 149 บาทค่ะ ฝากคุณกานต์กับมลและทุกตัวละครด้วยนะคะ
วอนรัก จุมพิตหวาน www.mebmarket.com วันนั้นเขาเป็นคนอ้อนวอนให้เธอปล่อยเขาไป ทว่าวันนี้ใจกลับโหยหา... หากว่า 'ไม่มีอะไรสายไป สำหรับการเริ่มต้นใหม่' เขาจะใช้มันเริ่มต้นใหม่กับเธอ...
ยอมรัก ภาคต่อวอนรัก อ่านแยกกันได้ค่ะ แต่อ่านด้วยกันทั้งสองเรื่องจะฟินกว่าและเข้าใจเรื่องราวได้ดีกว่าค่า
ยอมรัก จุมพิตหวาน www.mebmarket.com เธอก่อปราการแห่งความเชื่อใจ ถักทอความรักเอาไว้ในใจจนแน่นหนา เพียงเพราะคำมั่นสัญญาที่เคยได้จากวันวาน...กระทั่งวันหนึ่ง รวิกานต์จึงได้ประจักษ์แก่ใจ คำ...
ปลอบขวัญสำหรับนวนิยายโรมานซ์ ฝากผลงานด้วยค่ะ หากนักอ่านกดโลดจากลิ้งก์ seller link จะยิ่งเพิ่มกำลังใจให้ไรต์มากยิ่งขึ้นค่ะ ^_^
 |
|
 |
|
|
|
 |
|
|
|
ความคิดเห็น