คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #40 : บทที่ 14 ตามหาหัวใจ [3]
"เขามาอยู่นานแล้วหรือคะป้า" ถามด้วยใจหวาดหวั่นระแวดระวังอยู่ในที
"ไม่นานหรอกหนูมล ก่อนหนูมลจะมาสักอาทิตย์ได้ มาเปิดคลินิกรักษาสัตว์อยู่แถวนี้ แถมมีชาวบ้านยังบอกอีกนะว่าใจดี หมาแมวจรหมอแกรักษาให้ฟรีเสียหลายตัวเลย"
หญิงสาวยิ้มรับกับคำบอกเล่านั้น พอจะใจชื้นขึ้นมาหน่อยกับพฤติกรรมของเขาที่ป้าสายพร่ำบอกเธอ ก่อนจะหลุดยิ้มอีกคราเมื่อนางตีอกตัวเองราวกับนึกเรื่องสำคัญออก
"เอ้อ! ว่าแต่ว่าเรายังไม่ได้ไปหาแม่เราใช่ไหมล่ะ แต่จะว่าไปก็ดีจริง ๆ ที่หนูมลกลับมา แม่เราเขาอยากให้หนูมลดูแลบ้านหลังนี้เอาไว้ คราวนี้คงหมดห่วงสักที ว่าแต่หนูมลรู้หรือยังลูก แม่ได้บอกหรือเปล่า"
"ค่ะป้า แม่คุยเกริ่นกับมลเอาไว้บ้างแล้ว มลเองก็ตั้งใจไว้แบบนั้นค่ะ ว่าแต่ว่าตอนนี้แม่อยู่ไหนคะ อยู่วัดหรือเปล่า"
"อยู่วัดลูก ป้าเองก็อยากไปหาอยู่เหมือนกัน แต่ว่าจะแวะเอาไอ้แดงไปหาหมอก่อน เห็นมันซึม ๆ ไป"
"ไอ้แดง..."
"อ้อ! แมวของป้าเอง ป้าเหงาเห็นมันเดินแกร่วอยู่ข้างทางเลยเอามันมาอยู่ด้วยกัน เดี๋ยววันหลังจะพามาหานะหนูมล ว้าย! จะสายแล้ว เดี๋ยวต้องรีบไปหยิบคิวก่อน ป้ามัวคุยเพลินไปก่อนนะหนูมล"
"ค่ะป้า สวัสดีค่ะ" วิมลกานต์เอ่ยคำลา ครั้นอีกฝ่ายเดินจากไปก็เดินเข้าบ้านด้วยรอยยิ้ม
ตกตอนบ่ายหลังจากรับประทานอาหารแล้ววิมลกานต์ก็เดินออกจากบ้านเพื่อจะไปหาแม่ปราณีของเธอที่วัด หญิงสาวทิ้งให้เจ้ากีวี่อยู่ในบ้านเพียงลำพังกับลูกบอลสีสดของโปรด เมื่อมันหลับไปก็ย่องเบาออกมาจากบ้านทันที
วิมลกานต์ยิ้มออกมาเมื่อนึกถึงเจ้าแมวจอมยุ่ง ดีเหมือนกันที่มีคลินิกมาเปิดใกล้บ้าน เจ้ากีวี่จะได้ใช้บริการได้สะดวกหากต้องการซื้อหาอะไรเพิ่มเติม หรือเจ็บไข้ได้ป่วยขึ้นมา แต่อย่างหลังนี้ไม่เกิดกับเจ้ากีวี่จะดีที่สุด
แสงแดดช่วงบ่ายส่องสว่างจ้า วิมลกานต์รู้สึกว่าตัวเองคิดผิดที่ไม่ได้พกร่มติดตัวมาด้วย หญิงสาวใช้มือป้องแสงแดดหรี่ตามอง อาการเวียนศีรษะผสมปนเปกับอาการหน้ามืดแล่นเข้ามาจนหญิงสาวต้องหลบมุมมาคว้าต้นไม้ข้างทางเอาไว้เป็นหลักยึด
ครู่หนึ่งที่รู้สึกดีขึ้นจึงออกเดินต่อ ทว่าเดินเพียงไม่กี่ก้าวอาการหน้ามืดก็พลันมาเยือนอีกครั้ง ร่างของวิมลกานต์ทรุดลง แต่ก่อนจะถึงพื้นกลับมีมือหนึ่งคว้ารับร่างของเธอเอาไว้ได้ทัน
"คุณ! คุณครับ"
ผู้ชายตรงหน้าเขย่าร่างของเธอ วิมลกานต์เพ่งมองแต่สติอันน้อยนิดทำให้เธอไม่สามารถปรับภาพของเขาให้ชัดเจนในสายตาได้ แล้วสติก็พลันดับวูบไปในเวลาต่อมา...
คิ้วสวยขมวดมุ่น หูแว่วได้ยินเสียงคนคุยกันด้านนอก วิมลกานต์กวาดตามองรอบห้อง ก่อนจะพบว่าเธออยู่ในห้องนอนของตัวเองภายในบ้าน
หญิงสาวคิดทบทวนถึงเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ ก่อนคำถามจะตามมาว่าเธอมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร จำได้ว่าในครั้งสุดท้ายที่ตัวเองมีสติมีใครคนหนึ่งมารับร่างของเธอเอาไว้ ว่าแต่ว่าเขาคือใครกัน...
"แกรก..."
ความคิดหยุดลงเมื่อเสียงประตูเปิดเข้ามา ในมือของคนคนนั้นถือถาดอาหารเข้ามาด้วย วิมลกานต์มองนิ่ง รอยยิ้มซีดเซียวผุดขึ้นมาเมื่อใครคนนั้นวางถาดอาหารลงบนโต๊ะข้างเตียงนอน แล้วหันมาหาเธอ รอยยิ้มแต้มบนใบหน้ายามที่ทอดมองมาที่เธอ รอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความเมตตาและมีความรักให้เธออย่างเต็มเปี่ยมเสมอ
"ตื่นแล้วเหรอ เป็นอย่างไรบ้างมล" ใครคนนั้นเดินเข้ามา หยุดลงนั่งข้างกายเธอบนเตียงนอน ก่อนมือของท่านจะลูบแผ่วเบาลงบนศีรษะของเธอ วิมลกานต์ซบใบหน้านิ่งกับมือของท่าน มือคู่นี้ที่เธอคุ้นเคย ถวิลหาทุกคราที่อ่อนแอ
"แม่..." หญิงสาวเรียกได้แค่นั้นลำคอก็ตีบตัน ก่อนน้ำใสจะไหลรินลงมา
"อ้าว! ร้องไห้ทำไม หรือเจ็บตรงไหนลูก"
วิมลกานต์ส่ายศีรษะเป็นคำตอบ ก่อนจะถาโถมกอดท่านเอาไว้ทั้งตัวแล้วร้องไห้โฮราวกับเด็ก ๆ
คนถูกสวมกอดชะงักไปเล็กน้อยกับสัมผัสด้วยไม่คิดว่าจะถูกกอด ยังจำได้ดีถึงคำพูดของคนในอ้อมกอดเมื่อครั้งที่เจ้าตัวยังเป็นเด็ก
'มลไม่กอดแม่หรอก และแม่ก็ห้ามกอดมลด้วย'
'ทำไมล่ะลูก'
'ป้าเคยถามมลตอนเอาไปทิ้งที่นั่นว่าอยากกอดป้าไหม แต่มลก็ไม่ได้กอดป้า ยังมีอีกนะ...'
'อะไรลูก'
'แม่ของมล เคยทำท่าเหมือนกอดมลก่อนจะทิ้งไว้กับป้า แต่ที่จริงมลรู้นะว่ามันไม่เหมือนกอด ไม่ใช่กอดแบบที่ป้าสายใจกอดพี่สุขใจ ไม่เหมือนที่เวลาแม่ของน้องลูกจันทร์กอดตอนมาส่งหน้าโรงเรียน ก็แค่แขนแตะหน้ามลหน่อยเดียวแล้วแม่ก็ปัดเสื้อทิ้งราวกับรังเกียจ'
โดยไม่มีคำพูดปลอบโยน แต่มือของท่านที่ตบเบา ๆ ลงบนแผ่นหลังพร้อมกับมือที่ลูบบนศีรษะกระชับอ้อมกอดที่วิมลกานต์เคยหวาดกลัว สำหรับวิมลกานต์แล้วปราณีเชื่อว่าตอนนี้มันคือการปลอบโยนที่ดีที่สุด
วิมลกานต์ซุกซบใบหน้ากับอกท่าน หลับตาลงซึมซับความรู้สึกอบอุ่นที่ใจโหยหามานานแสนนาน...
____________________________________________
ขอบคุณที่เข้ามาอ่าน ขอให้มีความสุขกับการอ่านค่ะ :)
วอนรักปิดจองแล้วนะคะ แต่นักอ่านยังสามารถสั่งจองหนังสือได้ค่ะ มีเผื่อมาแค่ 3 เล่มค่ะ แต่ตอนนี้เหลือแค่เล่มเดียวแล้วค่ะ สนใจสอบถามได้ที่เพจ ปลอบขวัญ จุมพิตหวาน หรือเฟซส่วนตัวที่ ปลอบขวัญ นักเขียน ได้เลยค่ะ รายละเอียดตามภาพที่แนบนี้เลยค่ะ ^^
วอนรักพร้อมโหลดในราคา 139 บาท ระบบแอปเปิล 149 บาทค่ะ ฝากคุณกานต์กับมลและทุกตัวละครด้วยนะคะ หากนักอ่านกดโลดจากลิ้งก์ seller link จะยิ่งเพิ่มกำลังใจให้ไรต์มากยิ่งขึ้นค่ะ เพราะว่าไรต์จะได้ค่าขนมเพิ่ม ^_^
วอนรัก จุมพิตหวาน www.mebmarket.com วันนั้นเขาเป็นคนอ้อนวอนให้เธอปล่อยเขาไป ทว่าวันนี้ใจกลับโหยหา... หากว่า 'ไม่มีอะไรสายไป สำหรับการเริ่มต้นใหม่' เขาจะใช้มันเริ่มต้นใหม่กับเธอ...
ยอมรัก ภาคต่อวอนรัก อ่านแยกกันได้ค่ะ แต่อ่านด้วยกันทั้งสองเรื่องจะฟินกว่าและเข้าใจเรื่องราวได้ดีกว่าค่า หากนักอ่านกดโลดจากลิ้งก์ seller link จะยิ่งเพิ่มกำลังใจให้ไรต์มากยิ่งขึ้นค่ะ ^_^
ยอมรัก จุมพิตหวาน www.mebmarket.com เธอก่อปราการแห่งความเชื่อใจ ถักทอความรักเอาไว้ในใจจนแน่นหนา เพียงเพราะคำมั่นสัญญาที่เคยได้จากวันวาน...กระทั่งวันหนึ่ง รวิกานต์จึงได้ประจักษ์แก่ใจ คำ...
ปลอบขวัญสำหรับนวนิยายโรมานซ์ ฝากผลงานด้วยค่ะ หากนักอ่านกดโลดจากลิ้งก์ seller link จะยิ่งเพิ่มกำลังใจให้ไรต์มากยิ่งขึ้นค่ะ ^_^
 |
|
|
|
 |
|
|
|
 |
|
ความคิดเห็น