คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #30 : บทที่ 11 เกิดอะไรขึ้นกับใจ (ของเขา) [1]
11
เกิดอะไรขึ้นกับใจ
(ของเขา)
ตั้งแต่ที่กานต์พงศ์ขับรถไปรับรวิกานต์ออกมาจากบ้าน
หญิงสาวก็ยังคงเงียบมาตลอดทาง การได้รับรู้เรื่องราวมากมายทำให้ตั้งตัวไม่ทัน
จนกระทั่งถึงบ้านตระกูลกานต์
"ทานข้าวกันก่อน
ค่อยกลับนะวิ"
"คะ?"
"เป็นอะไรหรือเปล่า"
กานต์พงศ์ถามคนที่มีท่าทีแปลกไปกว่าทุกวัน
คำถามพร้อมท่าทีสงสัยของกานต์พงศ์ทำให้รวิกานต์ได้สติ
ก่อนจะส่ายหน้าให้เขาแล้วบอกว่า
"วิเพิ่งนึกได้ว่ามีธุระสำคัญน่ะค่ะ
เอ่อ... วิลืมบอกคุณไปว่ามีงานด่วนเข้ามา ฝากขอโทษคุณลุงด้วยนะคะกานต์"
"ให้ผมไปส่งไหมครับ"
ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรสำหรับนักธุรกิจสาวอย่างรวิกานต์ ตัวเขาเองก็เช่นกัน
บางทีก็มีเรื่องให้ต้องสะสางอย่างเร่งด่วน ด้วยความเป็นผู้นำหลายคนอาจจะรอการตัดสินใจอยู่
"อ้อ! ไม่ต้องค่ะ
ไม่ต้อง! พอดีวิโทร. บอกให้คนมารับตอนกานต์ออกไปคุยโทรศัพท์น่ะค่ะ
อีกอย่างกานต์จะได้ไม่เสียเวลาเทียวไปเทียวมา อ้าว! โน่นไงคะมาพอดี วิไปนะคะ"
"เดี๋ยวสิครับวิ
วิ!" กานต์พงศ์รีบเปิดประตูรถออกไป ร้องเรียกหญิงสาวที่ตรงไปขึ้นถ
และตามมาทันก่อนเธอจะขึ้นรถจากไป
ท่าทีแปลกไปของรวิกานต์ทำให้เขายิ่งอยากรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับเธอกันแน่
จะว่าไปรวิกานต์แปลกไปตั้งแต่เจอวิมลกานต์แล้ว...
"คุณเป็นอะไรหรือเปล่าวิ
ทำไม..."
"เราอย่าเพิ่งคุยกันดีกว่าค่ะ
และก็... เรื่องของเราวิอยากทบทวนอีกสักนิด
รวมถึงตัวคุณเองก็ควรทบทวนให้ดีด้วยเหมือนกัน"
หลังจากที่ได้ทบทวนมาตลอดคืน
เธอก็ได้คำตอบที่เธอคิดเอาไว้ตั้งแต่แรกเพียงแต่ยังไม่กล้าพูด
ด้วยรู้ดีว่าจะมีคนไม่เห็นด้วย ต้องต่อกรกับบิดาของตัวเอง
และปัญหาอีกมากมายจากการตัดสินใจของเธอ
"หมายความว่ายังไง
ผมไม่เข้าใจ... ผมทำอะไรให้คุณไม่พอใจหรือเปล่า"
แววตาที่มองมายังรวิกานต์เต็มไปด้วยความงุนงงสงสัย
และไม่พอใจ รวิกานต์ถอนหายใจก่อนจะพูดออกไปให้เขาได้รับฟัง
หวังว่ากานต์พงศ์จะคิดได้บ้าง
"แน่ใจหรือคะกานต์
ว่าคุณไม่ได้รู้สึกอะไรกับผู้หญิงคนนั้นจริง ๆ"
กานต์พงศ์นิ่งเงียบ
อาการหวิวโหวงแปลก ๆ เกิดขึ้นกับใจอีกครั้งที่หวนคิดไปถึง 'ผู้หญิงคนนั้น' ที่หญิงสาวเอ่ยถึง
และทุกครั้งภาพน้ำตานองหน้า เสียงสะอื้นปานขาดใจ
ทุกท่าทีของเธอจะแล่นเข้าใส่เหมือนกับที่เขาเป็นอยู่ตอนนี้
สุดท้ายกานต์พงศ์ก็หลบสายตาของเธอเสียเอง
และท่าทางนั่นทำให้รวิกานต์ยิ่งมั่นใจถึงความรู้สึกของเขาที่มีต่อวิมลกานต์
หญิงสาวตัดสินใจคว้ามือเขามาจับเอาไว้ บีบเบา ๆ แล้วบอก
"กานต์คะ
บางครั้งความเหมาะสม
การได้อยู่กับคนที่คู่ควรมันอาจไม่ใช่สิ่งที่ทำให้เรามีความสุขเสมอไปหรอกนะคะ"
บอกกับกานต์พงศ์แต่กลับนึกถึงเรื่องราวของตัวเองด้วยเช่นกัน
ใครคนหนึ่งก็คงมีความคิดไม่ต่างกับกานต์พงศ์ เธออยากจะบอกกับคนคนนั้นเหลือเกินว่า
เธออยากอยู่กับคนที่เธอรัก ไม่ใช่คนที่เหมาะสมและคู่ควร
"คุณอยากจะพูดอะไรกับผมกันแน่วิ"
น้ำเสียงและแววตาสับสนทำให้รวิกานต์เผยรอยยิ้มออกมา
กานต์พงศ์ในยามนี้เหมือนเด็กชายหลงทางมากกว่านักธุรกิจผู้เก่งกาจ
"กานต์คะ...
หากเราไม่ได้ลงเอยกันแบบนั้น หมายถึงไม่ใช่แบบที่พวกผู้ใหญ่ต้องการ
สำหรับวิแล้ววิจะเป็นคนที่หวังดีต่อคุณเสมอ"
"หมายความว่า..."
"วิตัดสินใจแล้ว
นอนคิดมาทั้งคืน วิว่าเราเป็นเพื่อนกันดีกว่าค่ะ
วิเองก็รู้ที่ผ่านมาคุณรู้สึกอย่างไร คุณไม่ได้รักวิ"
"ผมไม่..."
"ลองทบทวนความรู้สึกของตัวเองดี
ๆ ค่ะ ถามใจตัวเองก่อน ก่อนที่คุณจะปฏิเสธคำขอของวิ
วิอยากให้คุณฟังมันมากกว่าอะไรทั้งหมด ไม่ว่าจะเป็นคุณพ่อคุณ พ่อวิ หรือว่าใคร ๆ
วิไม่อยากให้คุณมานั่งเสียใจทีหลัง เพราะฉะนั้นตัดสินใจดี ๆ นะคะ
เพื่อตัวคุณและหัวใจของคุณ อ้อ! แล้วก็เธอคนนั้นที่รักคุณ..."
"..."
"เวลาพร้อมมีให้เราแก้ไขในสิ่งที่ผิดพลาดได้เสมออยู่แล้วค่ะ
แต่กับเรื่องบางเรื่อง คนบางคน..." หญิงสาวหยุดนิ่งไปเสียดื้อ ๆ
เมื่อมีอะไรมาจุกอยู่ตรงลำคอให้พูดต่อไม่ออก ก่อนจะสูดลมหายใจเข้าลึกกระพริบตาถี่
ขับไล่ความรู้สึกบางอย่างแล้วพูดต่อ
"หัวใจของคนเราบางครั้งมันก็ไม่สามารถที่จะรับความเจ็บปวดกับทุกเรื่องได้เสมอไปหรอกนะคะ
โดยเฉพาะกับคนที่เราเชื่อใจเพราะความรัก"
อยากจะบอกกานต์พงศ์เหลือเกินว่าโดยเฉพาะหัวใจของวิมลกานต์
ผู้หญิงคนนั้นไม่ได้เข้มแข็งอย่างที่กานต์พงศ์คิดเลยสักนิด
ตรงกันข้ามหัวใจดวงนั้นสมควรได้รับการเยียวยารักษาให้ดีที่สุดต่างหาก...
กานต์พงศ์รับฟัง
รู้ดีว่าหญิงสาวหมายถึงใคร แต่ก็ยังดื้อดึงถามออกไป
"วิ ผมงงไปหมดแล้ว
ที่ผมทำมันไม่ได้ทำให้คุณเชื่อใจเลยเหรอว่าผมต้องการคุณ..."
"ที่ผ่านมาคุณก็แค่ต้องการค่ะ
ต้องการให้วิอยู่ข้างกายคุณแต่คุณไม่ได้รู้สึกอะไรแบบนั้นเลย ส่วนวิแค่ต้องการความรัก
แต่คุณไม่ได้มีมันให้วิ วิพูดถูกใช่ไหมคะกานต์"
กานต์พงศ์นิ่งไป
เข้าใจในสิ่งที่รวิกานต์พูดในทันที เขาต้องการเธอเพราะเธอเพียบพร้อม
เหมาะสมที่จะอยู่ข้างกาย แต่ถ้าถามถึงความรู้สึกเขาไม่ได้รู้สึกพิเศษแต่อย่างใด
จะมีก็แต่ความเอ็นดูให้ ไม่ได้ปรารถนาเหมือนใครอีกคน...
"ลองทบทวนดี ๆ
นะคะกานต์ แล้ววิจะโทร.หา ความจริงแล้ววิมีเรื่องอยากจะเล่าให้คุณฟังอีกเยอะเลยค่ะ"
"เกี่ยวกับ..."
กานต์พงศ์หยั่งเชิงถาม
"เกี่ยวกับมลค่ะ วิมลกานต์..."
บ้านอาทิตย์กุล
ร่างของรวิกานต์เดินเข้ามาภายในตัวบ้าน ก่อนจะตรงเข้าไปยังห้องนอนของตัวเอง
เมื่อหยุดยืนลงตรงโต๊ะไม้สีขาวใกล้ชั้นวางหนังสือ มือบางก็หยิบกุญแจที่วางอยู่ในกล่องไม้ออกมา ก่อนจะใช้มันไขลิ้นชักออกแล้วนำบางสิ่งบางอย่างออกมา
หนังสือสภาพใหม่เอี่ยมแม้ว่าจะผ่านระยะเวลามานาน มันถูกห่อหุ้มด้วยถุงพลาสติกกันความชื้น ไม่มีอะไรที่จะสามารถทำลายสภาพเดิมของมันได้
รวิกานต์ลูบไล้มันอย่างหวนแหน ก่อนจะตั้งปณิทานกับตัวเองว่า เธอจะแก้ไขเรื่องราวในอดีต อย่างน้อยก็เพื่อว่าทุกครั้งที่วิมลกานต์มองมาที่เธอจะไม่ต้องเจ็บปวดอย่างที่เห็นในวันนี้
บ้านตระกูลกานต์
"อ้าว! กลับมาแล้วเหรอเจ้ากานต์ เรียบร้อยแล้วใช่ไหมเรื่องหนูวิ แล้วไหนเห็นว่าจะพาหนูวิมาทานข้าวด้วย" บิดาถามเมื่อเขาเดินเข้ามาภายในบ้าน
คนเป็นพ่อได้รับความเงียบเป็นคำตอบ ยิ่งเห็นสีหน้าไม่สู้ดีของบุตรชายก็ยิ่งสงสัยว่า ทุกอย่างจะไม่เป็นไปตามที่ท่านต้องการ
"มีอะไรไม่เรียบร้อยเหรอ"
"เปล่าครับ คือวิแค่ขอเวลาตัดสินใจอีกหน่อย"
"แสดงว่าแกไม่ได้แสดงความจริงใจให้หนูวิเห็นมากพอน่ะสิ ไม่ได้เรื่อง!" กอบกานต์พับหนังสือพิมพ์เก็บ ก่อนจะผลุนผลันออกไปจากห้อง
ครั้นอยู่เพียงลำพัง กานต์พงศ์ก็ยกมือขึ้นลูบหน้าตัวเอง ความสับสน ความกังวล ความเครียดพากันมารวมอยู่ที่เขา
"โธ่เว้ย!" กานต์พงศ์ระบายด้วยการปัดสิ่งของมากมายกระจัดกระจายออกไปจนเกลี้ยงโต๊ะ ก่อนจะเดินออกจากห้อง ครู่ต่อมารถสปอร์ตคันหรูก็ออกจากบ้านด้วยความเร็วสูง!
ไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกันเขาจึงมาหยุดอยู่ที่นี่อีกครั้ง ทั้งที่บอกวิมลกานต์เอาไว้ว่าให้เธออยู่ที่นี่ได้ตามสบาย เขาจะไม่มา นั่นเพราะเกรงว่าจะทำให้หญิงสาวอึดอัดกับความสัมพันธ์ที่เขาเพิ่งตัดสินใจจบ
แต่จู่ ๆ เขาก็คิดถึงน้ำกระเจี๊ยบเย็น ๆ ที่เธอมักทำเอาไว้ติดตู้เย็นเสมอเพราะรู้ว่าตัวเขาชอบดื่มมัน ในทุกครั้งที่หงุดหงิด ร้อนรน ไม่น่าเชื่อว่ามันจะทำให้เขาสงบลงได้เพียงแค่ดื่มมันเท่านั้น หรือมันจะเป็นเพราะท่าทีเอาใจใส่ของเธอกันแน่...
น้ำกระเจี๊ยบชื่นใจกับคำพูดปลอบประโลมใจช่วยเขาได้ในทุกครา
กานต์พงศ์ปิดประตูรถ ก่อนจะพบว่าบ้านทั้งหลังปิดไฟมืดสนิท ปกติวิมลกานต์นอนดึกเพราะงานเขียนของเธอ แต่ในคืนนี้วิมลกานต์คงหลับไปแล้ว...
ดีเหมือนกันเธอจะได้ไม่รู้ว่าเขามา
_______________________________________________
ขอบคุณที่เข้ามาอ่าน ขอให้มีความสุขกับการอ่านค่ะ :)
ขอบคุณทุกคอมเมนต์นะคะ ^^
วอนรักเปิดให้จองอยู่นะคะ รายละเอียดตามภาพด้านล่างนี้เลยค่ะ
วอนรักพร้อมโหลดในราคา 139 บาท ระบบแอปเปิล 149 บาทค่ะ ฝากคุณกานต์กับมลและทุกตัวละครด้วยนะคะ
วอนรัก จุมพิตหวาน www.mebmarket.com วันนั้นเขาเป็นคนอ้อนวอนให้เธอปล่อยเขาไป ทว่าวันนี้ใจกลับโหยหา... หากว่า 'ไม่มีอะไรสายไป สำหรับการเริ่มต้นใหม่' เขาจะใช้มันเริ่มต้นใหม่กับเธอ...
ยอมรัก ภาคต่อวอนรัก สามารถอ่านแยกกันได้ แต่อ่านด้วยกันจะฟินกว่าค่า ^^
ยอมรัก จุมพิตหวาน www.mebmarket.com เธอก่อปราการแห่งความเชื่อใจ ถักทอความรักเอาไว้ในใจจนแน่นหนา เพียงเพราะคำมั่นสัญญาที่เคยได้จากวันวาน...กระทั่งวันหนึ่ง รวิกานต์จึงได้ประจักษ์แก่ใจ คำ...
ปลอบขวัญสำหรับนวนิยายโรมานซ์ กลมารพ่ายรัก พนันรักร้อยใจ และเพราะรักคือเธอ ผลงานในปีแรกของปลอบขวัญกำลังจัดโพรโมชันลดราคาช่วงงานสัปดาห์หนังสือที่บ้านอยู่ค่ะ เพราะรักคือเธอ และกลมารพ่ายรัก รูปเล่มหมดแล้ว ฝากอีบุ๊กแทนนะคะ ^^
 |
|
|
|
 |
|
|
|
 |
|
ความคิดเห็น