คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #19 : บทที่ 5 ดินแดนที่ไม่เคยรู้จัก [2]
บ้านอาทิตย์กุล
“ขอบใจนะจ๊ะ วันนี้เหนื่อยมาทั้งแล้ว กระถินไปพักเถอะ” แก้วกัญญาเอ่ยกับพี่เลี้ยงที่ช่วยทำอาหารต้อนรับเธอด้วยอาหารมากมาย เมื่อรับประทานเสร็จยังเก็บกวาดทำความสะอาดจนแล้วเสร็จ
“ค่ะ คุณแก้ว ฝันดีนะคะ” สาวใช้รับคำของคุณหนูของเธอ ปากแย้มยิ้มส่งให้ เพราะตั้งแต่ที่คุณหนูแก้วของเธอกลับมาบ้าน บรรยากาศในบ้านก็เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะ ไม่เหมือนยามที่มีคุณหนูอีกคนที่ก่อปัญหา ให้คุณท่านต้องปวดหัวอยู่ร่ำไป...
“จ้ะ กระถินก็ด้วยนะ”
“ขอบคุณค่ะคุณหนู”
สาวใช้ยิ้มหน้าบาน ก่อนจะค่อยๆ ยืนขึ้นและออกจากห้องไป ปล่อยให้คุณหนูของเธอมีเวลาส่วนตัวภายในห้องนอน
“เพล้ง !”
ทว่าทันทีที่ลับร่างของสาวใช้ของบนโต๊ะก็ถูกกวาดออก ก่อนมือนั้นจะหยิบหมอนอิงขึ้นมา แล้วกรีดร้องระบายลงไป
กระทั่งได้ร้องระบายจนพอใจ มือสั่นเทาจับเอาหมอนออกจากใบหน้าที่บัดนี้แดงก่ำ มือยังคงสั่นเพราะอารมณ์โกรธเกลียด ยิ่งนึกถึงเหตุการณ์ก่อนหน้ามือก็บีบหมอนจนสั่นเทิ้มยิ่งไปกว่าเดิม...
'พี่ป้องอยู่ทานข้าวด้วยกันก่อนสิคะ กับข้าวเยอะแยะเลยทั้งที่แก้วบอกแล้วว่าไม่ต้องพิธีรีตองอะไร คุณพ่อก็ให้เด็กเตรียมเอาไว้ซะเยอะเหลือเกินค่ะ'
'พี่คงอยู่ทานด้วยไม่ได้ครับ พอดี...พี่มีงานค้างอยู่ที่คลินิก'
แก้วกัญญาไม่ปักใจเชื่อ ท่าทีของเขาร้อนรน ดวงตาคู่คมกวาดมองคล้ายจะหาอะไรสักอย่าง แม้กระทั่งในยามนี้ที่กำลังคุยกับเธอ คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันเมื่อหาสิ่งนั้นไม่เจอ จะอย่างไรความกังวลที่ได้เห็นมันก็มากเกินกว่าจะเป็นเรื่องงาน
แต่กระนั้นหญิงสาวกลับยิ้มให้อย่างอ่อนหวานเมื่อปกป้องหันกลับมาหากันอีกครั้ง บอกด้วยน้ำเสียงอ่อนหวานระคนออดอ้อน
ในเมื่อการทำแบบนี้มันทำให้ทุกคนรักเธอมากกว่าการเอาแต่ใจแบบรวิกานต์ ภาพสวยงามทำให้ทุกคนรัก ทำให้ทุกคนชอบ เธอก็พร้อมที่จะทำ
'แก้วเข้าใจค่ะ พี่ป้องไปเถอะ แต่คราวหน้าแก้วไม่ยอมจริง ๆ ด้วยนะคะ ต้องมาทานข้าวด้วยกัน อีกอย่างเสียใจด้วยนะคะเรื่องป้าปิ่น แก้วรู้ข่าวช้าไป กลับมาไม่ทันจริง ๆ ค่ะ...'
'ครับ ไม่เป็นไร งั้น...พี่ไปนะครับ ไม่ต้องไปส่งหรอก'
คำพูดราวตัดบทที่ได้ฟัง ทำให้แก้วกัญญายิ่งรู้สึกมั่นใจ แต่กระนั้นก็ยังเอ่ยออกไป
'ค่ะ ขับรถดี ๆ นะคะพี่ป้อง'
“ฉันไม่ยอมหรอก พี่ป้องต้องเป็นของฉัน ! ของฉันคนเดียวเหมือนที่คุณพ่อเป็น สักวันพี่ป้องจะต้องเกลียดแก เหมือนที่คุณพ่อเกลียดแก !”
“ปล่อย ! พี่ป้องบ้า ปล่อยวินะ !"
เสียงโวยวายดังออกมาตลอดทางที่มีร่างอวบอิ่มอยู่ในอ้อมกอดของปกป้อง ชายหนุ่มใช้ความเงียบงันตอบกลับไป คนที่ถูกโอบอุ้มยิ่งดิ้นรน
เธอไม่รู้หรืออย่างไรว่า ‘อะไร ๆ’ ของเธอ มันส่งผลกับ ‘อะไร’ ของเขา !
“โอ๊ย ! เจ็บนะ” หญิงสาวหันมาแหวใส่ แววตาขึ้งโกรธแกมตัดพ้อเมื่อลงไปนั่งจุมปุ๊กอยู่บนพื้นบนห้องน้ำ
“ก็จะวางดี ๆ แล้ว ดิ้นลงไปเอง”
“นี่ว่าวิผิดเหรอ อ๊าย !”
เสียงโวยวายตามมาอีกกครา เมื่อปกป้องเปิดน้ำจากฝักบัว และฉีดใส่คนที่กำลังโวยวาย
“ทำอะไรน่ะ ฮื่อ... ปล่อยนะ” หญิงสาวบิดข้อมือไปมา เพราะทั้งสองมือถูกพันธนาการด้วยเนคไทที่เธอแสนจะรังเกียจ ข้อมือแดงก่ำ จนคนที่ใช้ความเงียบสยบความเคลื่อนไหวเริ่มทนไม่ได้เสียเอง
ชายหนุ่มปลดเนคไทออก กรอปกับที่คนโวยวายเริ่มหมดฤทธิ์เขาจึงปลดมันออกอย่างง่ายดาย มิวายสายตาคู่โตยังแสดงถึงความรังเกียจเนคไทเส้นเดิม มือบางปัดมันออกจากร่างกายทั้งที่ตัวเองไม่ได้มีเรี่ยวแรงมากมาย
หลังจากนั้นหญิงสาวก็ดูจะสิ้นฤทธิ์ลง แต่ดูเหมือนว่าเธอจะโดนฤทธิ์ของบางอย่างเล่นงานแทน !
“อืม... พี่ป้อง วิ...”
ร่างอวบอิ่มถลาเข้าหาเมื่อปกป้องที่นั่งลงใกล้ ชายหนุ่มลอบมองปากอิ่มที่กัดกันไว้เพื่อกักเก็บเสียงคราง ต่างจากท่าทีโวยวายเมื่อครู่อย่างสิ้นเชิง ก่อนจะตัวแข็งทื่อเมื่อมือนั้นปัดป่ายไปมาบนแผงอกของเขา
“พี่ป้อง...” รวิกานต์เรียกเมื่อมือของเธอถูกจับรวบไว้ แววตาตัดพ้อส่งให้ เธอไม่อยากเป็นแบบนี้เลย รู้ว่าปกป้องไม่ได้รักไม่ได้ต้องการกันเหมือนที่เธอเป็น
น้ำใสเอ่อคลอเพียงแค่คิดว่าชายหนุ่มคงรังเกียจกันยิ่งกว่าอะไร...
____________________________________
ตอนหน้ามีเลิฟซีน นักอ่านที่เด็กดีรีบอ่านนะคะ เนื่องจากทางเว็ปห้ามลงเลิฟซีนค่ะ เก็บไว้ 1 วันแล้วจะลบออกค่า ^^
ขอบคุณที่เข้ามาอ่าน ขอให้มีความสุขกับการอ่านค่ะ :)
ฝากผลงานเรื่องแรกของนวนิยายชุดเมื่อดวงใจประจักษ์รัก 'ว อ น รั ก' ภาคก่อนยอมรักด้วยค่ะ
กดโหลดได้ด้านล่างนี้เลยค่ะ หนังสือเหลือเพียงแค่ 4 เล่ม 299 บาท หนังสือไม่มีขายในร้านค้าออนไลน์หรือร้านค้าทั่วไปสามารถสั่งซื้อได้ที่นักเขียนเท่านั้นค่ะ สั่งได้ที่เพจ ปลอบขวัญ จุมพิตหวานได้เลยค่ะ
มีที่คั่นและโปสการ์ดน่ารัก ๆ ให้นักอ่านทุกท่านค่ะ ^^
วอนรัก E-book คุณกานต์มาแล้วค่ะ ราคา 139 บาท ระบบแอปเปิล 149 ค่ะ ฝากคุณกานต์กับมลและทุกตัวละครด้วยนะคะ :)
 |
|
ขอฝากผลงานอื่น ๆ ด้วยค่ะ ^^
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
ความคิดเห็น