คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : บทที่ 4 โลกแห่งความจริงยิ่งกว่าฝันร้าย [1]
บทที่ 4
โลกแห่งความจริงยิ่งกว่าฝันร้าย
รถของปกป้องหยุดลงตรงคฤหาสน์หลังงาม
หลังจากที่ขับรถมาจากบ้านพักอากาศของตนเองจนถึงที่หมาย ปกป้องถอดเข็มขัดนิรภัย
ก่อนจะหันมองคนที่นั่งข้างกัน
ดวงตาของรวิกานต์จ้องมองนิ่งไปยังสถานที่ซึ่งเป็นบ้านของเธอ
ดวงตาคู่โตไม่ได้บ่งบอกว่าดีใจที่ได้กลับมาถึงบ้าน แต่มันกลับตรงกันข้ามกันอย่างสิ้นเชิง...
ปกป้องชะงักเมื่อเธอเลิกมองมันและถอดเข็มขัดนิรภัยออก
ชายหนุ่มจึงลงจากรถทันที
ท่าที่จากคนข้างกายส่งผลให้รวิกานต์ถอนหายใจ
ก่อนจะเดินเร็วๆ นำหน้าเขา คงถึงเวลาที่จะต้องกลับมาอยู่ในสถานะเดิมของตัวเอง
เจ้านายของปกป้อง เป็นคุณหนูที่เอาแต่ใจของเขา
ปลายเท้าของรวิกานต์ชะงักลง
เมื่อได้ยินเสียงหัวเราะดังออกมาจากตัวบ้าน
ดวงตาคู่สวยหม่นเศร้ายามมองภาพที่เกิดขึ้น
บิดาหัวเราะคล้ายท่านจะมีความสุขในยามที่บ้านหลังนี้ไม่มีเธอ...
หญิงสาวกำหมัดแน่นเมื่อมองอีกคนที่อยู่ด้วยกันกับบิดา
แก้วกัญญา... หญิงสาวซึ่งเป็นสาเหตุที่ทำให้ท่านหัวเราะ
“ไม่เข้าไปเหรอครับคุณหนู” ปกป้องถามเมื่อเดินตามมาทัน รู้สึกแปลกใจอยู่ไม่น้อยที่เห็นแววตาเศร้าหมอง
มือไม้ของเธอกำแน่น ก่อนจะเข้าใจได้ดีเมื่อมองเหตุการณ์ภายในตัวบ้าน
“พี่ป้อง!” เสียงร้องทักปกป้องดังขึ้นมาจากคนที่ทั้งสองเพิ่งลอบมอง
เสียงนั้นตื่นเต้นระคนดีใจอย่างไม่ปิดบัง ก่อนจะเดินตรงเข้ามาหาคนทั้งสอง
“สวัสดีค่ะพี่ป้อง พี่วิ...” ท่าทียกมือขึ้นไหว้อย่างนอบน้อมทำให้คนข้างกายรับไหว้
ส่วนรวิกานต์ตอบรับมันด้วยการบิดริมฝีปาก เป็นรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความเกลียดชัง
หยามหยันอีกฝ่าย
หญิงสาวไม่ได้ตอบรับการทักทายของอีกฝ่ายเช่นปกป้องทำ มีเพียงแววตาที่มองอีกฝ่ายนิ่ง คงมีแต่เธอกระมังที่รู้ว่าแก้วกัญญาเป็นคนเช่นไร...
“กลับมากันแล้วเหรอ” ประมุขของบ้านเดินเข้ามา รวิกานต์ยกมือขึ้นไหว้บิดา ทว่าท่านกลับเอ่ยขึ้นกับปกป้องราวกับเธอไม่มีตัวตน
มือข้างหนึ่งโอบไหล่ของแก้วกัญญาอย่างรักใคร่นักหนา
เป็นความสนิทสนมที่เธอไม่เคยได้รับจากท่านมาก่อน
“เรียบร้อยแล้วใช่ไหม”
“ครับท่าน” ปกป้องเอ่ยตอบอาทิตย์ ก่อนจะรู้สึกได้ว่ามือของเขาถูกคว้าไปจับไว้จากคนข้างกายของอาทิตย์
“พี่ป้องมานี่สิคะ แก้วมีของมาฝากให้ทุกคน สำหรับหนุ่มๆ
มีเนคไทสองสีมาให้ แต่ให้คุณพ่อเลือกก่อนนะคะ เพราะคุณพ่อสำคัญที่สุด”
คนพูดว่าน้ำเสียงสดใส มือข้างหนึ่งของบิดาเคลื่อนไปลูบศีรษะของคนพูด และแน่นอนว่ามันเป็นอีกสัมผัสที่รวิกานต์ออยากได้แต่ทว่าไม่เคยได้รับมันเลยเช่นกัน
“เลือกเลยค่ะ คุณพ่อชอบเส้นไหนคะ” น้ำเสียงสดใสนั้นดึงรวิกานต์ออกจากภวังค์
จึงได้เห็นว่าทั้งสามคนเดินออกไปไกลจากเธอยิ่งกว่าเมื่อครู่
ทั้งหมดอยู่ในมุมห้องนั่งเล่นของบ้าน บนพื้นพรมนั้นเต็มไปด้วยข้าวของที่แก้วกัญญาคงนำมาให้ใครหลายๆ
คนเป็นของฝาก
พวกเขาอยู่ไม่ไกลจากที่เธอยื่นอยู่เท่าไรนัก
ทว่าสำหรับริกานต์แล้วกลับรู้สึกว่ามันไกลแสนไกล...
ยิ่งมองใบหน้าของชายในดวงใจ
ใบหน้าของปกป้องมีรอยยิ้มในยามที่พูดคุยกับแก้วกัญญา เป็นรอยยิ้มที่เธอไม่ได้เห็นบ่อย ๆ แต่สำหรับแก้วกัญญาหรือคนอื่นมักจะได้รับมันอยู่เสมอ
หญิงสาวมองภาพนั้นนิ่งนาน ก่อนเท้าทั้งสองข้างจะค่อยๆ ก้าวถอยหลังออกมาเมื่อรับรู้ได้ว่าที่นี่ไม่ใช่ที่ของเธอ
เธอเริ่มเดิน
ก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นการวิ่งเมื่อรู้สึกได้ว่ากระบอกตาเริ่มร้อนผ่าว
และอีกไม่กี่นาทีข้างหน้ามันคงจะประจานความอ่อนแอของเธอเป็นแน่
กระทั่งมาถึงรถของตัวเอง
มือบางเปิดประตูรถด้วยมือไม้ที่สั่นเทา
ก้าวขึ้นรถและขับทะยานออกมาจากผู้คนเหล่านั้นด้วยความถี่เร็ว
น้ำใสรื้นขึ้นนัยน์ตา จนต้องกระพริบไล่มันออกไป
เพื่อปรับการมองเห็น ราวกับความฝันแสนดีที่เธอมีปกป้องเคียงข้างกันได้จบลงแล้ว จบลงลงอย่างรวดเร็ว จบลงที่นั่น...ที่บ้านพักตากอากาศเมื่อคืนนี้
ปกป้องคงลืมมันไปหมดแล้วทั้งเรื่องเมื่อคืนและเรื่องราวในวันเก่าก่อนที่ผ่านมา
ยิ่งนับวันก็ยิ่งหวาดกลัวว่าคำสัญญาจากปากของเขา กลัวว่ามันจะเป็นถ้อยคำที่ทำร้ายกันยิ่งกว่าที่เป็นอยู่...
บางทีคงมีเพียงเธอที่เห็นเรื่องราวเหล่านั้นเป็นสิ่งมีค่า น่าสมเพชที่บางคราเธอเก็บความรู้สึกที่เคยได้รับในวันวานเหล่านั้นหล่อเลี้ยงหัวใจของตัวเองไปวัน ๆ
ไนต์คลับแห่งหนึ่ง
ไวน์สีแดงสดถูกป้อนใส่ปากครั้งแล้วครั้งเล่า กระทั่งในแก้วว่างเปล่า จึงถูกรินเติมเข้าไปใหม่ ผู้คนรอบกายรายล้อม ทว่ารวิกานต์ที่นั่งหลบอยู่ในมุมหนึ่งกลับรู้สึกโดดเดี่ยวอย่างที่สุด และอีกครั้งที่เธอใช้แอลกอฮอล์ขับไล่สิ่งที่รู้สึก แม้ว่ามันจะทรมานหลังจากดื่มเข้าไปก็ตาม
‘การใช้แอลกอฮอล์ไม่ใช่การแก้ปัญหา มันยิ่งจะทำให้ขาดสติมากขึ้นไปอีก’
เสียงหนึ่งในวันวานดังกังวานอยู่ในความคิด เหอะ...แม้ในยามนี้เขาก็ยังตามมาหลอกหลอนกัน
“ช่างสิ ใครสน” หญิงสาวว่า บิดริมฝีปากออกอย่างหยามหยัน ก่อนจะดื่มตามไปอีกอึกใหญ่ มือจับแก้วที่เป็นเสมือนเพื่อนยากเอาไว้อย่างหวงแหน
“ขอนั่งด้วยคนได้ไหมครับ” ตอนนั้นเองที่เธอจำต้องวางแก้วลง ดวงตาคู่สวยตวัดมองคนข้างกายที่ถือวิสาสะนั่งลงทั้งที่ไร้คำอนุญาตของเธอ
____________________________________
ขอบคุณที่เข้ามาอ่าน ขอให้มีความสุขกับการอ่านค่ะ :)
ฝากผลงานเรื่องแรกของนวนิยายชุดเมื่อดวงใจประจักษ์รัก 'ว อ น รั ก' ภาคก่อนยอมรักด้วยค่ะ
กดโหลดได้ด้านล่างนี้เลยค่ะ หนังสือเหลือเพียงแค่ 5 เล่ม 299 บาท หนังสือไม่มีขายในร้านค้าออนไลน์หรือร้านค้าทั่วไปสามารถสั่งซื้อได้ที่นักเขียนเท่านั้นค่ะ สั่งได้ที่เพจ ปลอบขวัญ จุมพิตหวานได้เลยค่ะ
มีที่คั่นและโปสการ์ดน่ารัก ๆ ให้นักอ่านทุกท่านค่ะ ^^
วอนรัก E-book คุณกานต์มาแล้วค่ะ ราคา 139 บาท ระบบแอปเปิล 149 ค่ะ ฝากคุณกานต์กับมลและทุกตัวละครด้วยนะคะ :)
 |
|
ขอฝากผลงานอื่น ๆ ด้วยค่ะ ^^
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
ความคิดเห็น